Ανακάλυψε τη μαγευτική Νάξο: πανέμορφες παραλίες, παραδοσιακά χωριά, ιστορικά αξιοθέατα και θεϊκές γεύσεις σε έναν πλήρη ταξιδιωτικό οδηγό για το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων.
Θες να σου πούμε ένα μικρό μυστικό; Όταν κάποιος σκέφτεται τις τέλειες παραλίες των Κυκλάδων, με άμμο σαν πούδρα και νερά που μοιάζουν να έχουν φτιαχτεί για να καθρεφτίζουν τα σύννεφα, το πιο πιθανό είναι να σκέφτεται τη Νάξο. Και δεν τον αδικείς.
Γιατί η Νάξος δεν είναι μόνο οι παραλίες της – όσο εντυπωσιακές κι αν είναι αυτές. Είναι τα χωριά της, τα φτιαγμένα με μεράκι και ασβέστη, είναι οι διαδρομές της που σ’ οδηγούν σε πράσινες κοιλάδες κι αρχαία μυστικά, είναι τα πιάτα της που δεν είναι φαγητό, είναι εμπειρία. Αν όλα αυτά σου φαίνονται μεγάλα λόγια, άσε μας να σε πάμε μια βόλτα.
Σταθερά κι αυτό το καλοκαίρι, θα απολαύσεις ένα όμορφο ταξίδι προς το αγαπημένο κυκλαδονήσι με Blue Star Ferries και προσφορές έως 50%! Άνετα σαλόνια, φιλικό πλήρωμα, Wi-Fi αν δεν θες να χάσεις επαφή και όλα όσα χρειάζεσαι για το πιο όμορφο ξεκίνημα διακοπών. Γιατί άλλωστε, οι διακοπές ξεκινάνε απ’ το πλοίο!
Σπάνιο πράγμα για τις Κυκλάδες: μια Χώρα που δεν κοιτά τη θάλασσα από μακριά, αλλά τη χαϊδεύει. Η Χώρα της Νάξου δεν είναι απλώς όμορφη – είναι η μεγαλύτερη των Κυκλάδων. Και αυτό σημαίνει πως δεν τη χορταίνεις με μία απογευματινή βόλτα.
Χάνεσαι σε σοκάκια λευκά, στριφογυριστά, δροσερά. Ανάμεσα σε σπίτια με γαλάζια πορτοπαράθυρα και βουκαμβίλιες που απλώνουν τα πέταλά τους σαν χειροποίητα στολίδια. Κάθε στενό σου δείχνει και μια άλλη όψη της – πιο γραφική, πιο ρομαντική, πιο απροσδόκητη. Θα βρεις ταβερνάκια κάτω από κληματαριές, όπου μυρίζεις πρώτα τη γραβιέρα και μετά τη ρακί. Θα καθίσεις σε αυλές που θυμίζουν σινεμά και θα ξενυχτήσεις σε μπαράκια που βάζουν μουσικές για να σου μείνουν νύχτες.
Και λίγο πιο πάνω – γιατί πάντα ανεβαίνεις για τα ωραία – σε περιμένει το Κάστρο. Το Βενετσιάνικο. Εκεί όπου ο χρόνος δεν σταμάτησε, απλώς συνεχίζει με πιο αργό ρυθμό. Το Κάστρο κατοικείται ακόμα. Κι αυτό από μόνο του το κάνει μαγικό.
Ανηφορίζεις τα στενά του και βρίσκεσαι στο ψηλότερο σημείο. Εκεί που κάποτε φοίτησε ο Καζαντζάκης, στην Εμπορική Σχολή που σήμερα φιλοξενεί το Αρχαιολογικό Μουσείο. Θα δεις ειδώλια από την Πρωτοκυκλαδική εποχή, μικρά αριστουργήματα φτιαγμένα χιλιάδες χρόνια πριν. Θα περάσεις δίπλα από την Καπέλα Καζάτζα, ένα παρεκκλήσι του 13ου αιώνα που μοιάζει να ανασαίνει ακόμα μέσα στους αιώνες. Και λίγο παραπέρα, η Σχολή των Ουρσουλινών στέκει αυστηρή και επιβλητική, μα πάντα γοητευτική.
Σελίδες γεμάτες χρώματα – τυρκουάζ και βαθύ μπλε, χρυσαφί και λευκό – και ήχους: το απαλό φλοίσβισμα, τα γέλια από παιδικές βουτιές, το ανεπαίσθητο σφύριγμα του ανέμου ανάμεσα στα κέδρα, οι παραλίες της Νάξου θα σε μαγέψουν
Είναι η παραλία που σε περιμένει ακριβώς δίπλα στη Χώρα. Εκεί που τελειώνουν τα σοκάκια, ξεκινάει η λευκή άμμος. Ρηχά, ασφαλή νερά, γαλαζοπράσινα σαν παγωμένο κοκτέιλ μέντας, και μια ατμόσφαιρα που συνδυάζει τις οικογενειακές στιγμές με την κοσμοπολίτικη άνεση. Δεν είναι τυχαίο που το 2019 ο Guardian την κατέταξε ανάμεσα στις δέκα κορυφαίες οικογενειακές παραλίες της Ευρώπης.
Εδώ τα νερά παίρνουν αποχρώσεις που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν η φύση γνωρίζει photoshop. Τυρκουάζ διάφανα και λεπτή, χρυσαφένια άμμος όσο φτάνει το βλέμμα – αυτή είναι η εικόνα στον Άγιο Προκόπη, μία από τις πιο πολυφωτογραφημένες και βραβευμένες παραλίες της Ευρώπης.
Είναι κάτι παραλίες που μοιάζουν να σου μιλούν διαφορετικά, ανάλογα από ποια πλευρά τις πλησιάζεις. Η Μικρή Βίγλα είναι ακριβώς αυτό: μια αμμουδερή αγκαλιά χωρισμένη στα δύο από έναν βραχώδη λόφο. Στον βορρά, τα κύματα γοητεύουν τους λάτρεις της αδρεναλίνης – windsurfers και kitesurfers αλωνίζουν τον ορίζοντα. Στον νότο, εκεί που οι ντόπιοι την αποκαλούν «Σαχάρα», απλώνεις πετσέτα, χαλαρώνεις, βουτάς με μάσκα, χάνεσαι. Δύο κόσμους σε μία παραλία, κι εσύ κάπου στη μέση να διαλέγεις ρυθμό.
Φτάνεις και δεν θες να φύγεις. Τόσο απλά. Τέσσερα χιλιόμετρα αμμουδιάς, λευκής και απαλά βελούδινης, περιτριγυρισμένα από αμμόλοφους που μοιάζουν να σε ταξιδεύουν σε άλλες ηπείρους. Η Πλάκα είναι λιτή, κομψή, ελεύθερη – μια παραλία που συνδυάζει την απόλυτη ελευθερία με την εκθαμβωτική ομορφιά. Εδώ, το μπλε της θάλασσας σμίγει με το χρυσάφι της γης και το βλέμμα αγκαλιάζει την Πάρο απέναντι.
Αν η ψυχή σου ζητά λίγη απομόνωση, ηρεμία, ένα τοπίο σχεδόν εξωπραγματικό, τότε κατευθύνσου στο Αλυκό. Εδώ, οι αμμόλοφοι συναντούν ένα σπάνιο κεδρόδασος που μυρίζει ήλιο και θάλασσα, και τα νερά – τυρκουάζ και διάφανα σαν κρύσταλλο – απλώνονται μπροστά σου σαν παλέτα ζωγράφου. Δεν υπάρχουν πολλά beach bars, ούτε φασαρία. Υπάρχει μόνο η φύση, εσύ, και μια εσωτερική γαλήνη που απλώνεται στην άμμο και κάθεται δίπλα σου.
Μην αφήσεις το όνομα να σε παραπλανήσει – δεν είναι ούτε στη μέση του Ειρηνικού, ούτε χρειάζεται διαβατήριο για να τη βρεις. Είναι στη Νάξο, κρυμμένη δίπλα στο Αλυκό, και είναι ίσως η πιο εξωτική παραλία των Κυκλάδων. Η Χαβάη δεν έχει ταμπέλες, δεν έχει beach bar, δεν έχει μουσική. Έχει, όμως, λευκή άμμο που τρίζει κάτω από τα βήματά σου, νερά τόσο διάφανα που βλέπεις τον ήλιο να παίζει μαζί τους, και το απαλό αεράκι να ανακατεύει τις κορυφές των κέδρων.
Αν σε γοητεύουν τα μέρη που μοιάζουν να έχουν ξεχαστεί από τον χρόνο, τότε θα λατρέψεις τη Μουτσούνα. Στην ανατολική πλευρά του νησιού, στο τέλος μιας πανέμορφης διαδρομής που διασχίζει την ενδοχώρα και περνά από τη θρυλική Απείρανθο, η Μουτσούνα σε περιμένει με την αφοπλιστική απλότητά της. Μικρό ψαροχώρι, με παραλία που αγκαλιάζει τον οικισμό, καΐκια δεμένα νωχελικά στο λιμάνι, ψαροταβέρνες που ψήνουν φρέσκα χταπόδια σχεδόν πάνω στην άμμο, και μια θάλασσα ήρεμη, καθαρή, γαλαζοπράσινη.
Αν η Νάξος ήταν ποίημα, η Απείρανθος θα ήταν το πιο δυνατό της δίστιχο. Το χωριό που στέκει αγέρωχο στην πλαγιά του βουνού, εκεί που ο χρόνος δεν περνά, μα κάθεται μαζί σου στο πεζούλι και σου μιλά. Τόπος περήφανος, πέτρινος, πεισματάρης. Τόπος του Μανώλη Γλέζου, του αγωνιστή που έγινε σύμβολο, και ταυτόχρονα τόπος των ανθρώπων που μιλούν μια ντοπιολαλιά τραγουδιστή, τόσο μοναδική όσο κι αυτοί.
Στην Απείρανθο επιβάλλεται να χαθείς στα καλντερίμια της. Από μαρμάρινα σοκάκια που μοιάζουν να έχουν στρωθεί με υπομονή και αγάπη, ανάμεσα σε σπίτια γεμάτα ιστορίες και περήφανα μπαλκόνια, κάτω από πεζούλες και θόλους που σε κάνουν να νιώθεις πως βρίσκεσαι σε πέτρινο παραμύθι. Κάθε πόρτα εδώ είναι κι ένα κάλεσμα, κάθε καφενείο κι ένα μικρό σύμπαν.
Γιατί ναι, η Απείρανθος είναι η αρχή, αλλά η Νάξος δεν τελειώνει εκεί. Κάθε χωριό της είναι κι ένας σταθμός, κάθε στροφή του δρόμου μια νέα ιστορία που σε περιμένει να τη ζήσεις.
Το Φιλότι, για παράδειγμα είναι γεμάτο ζωή, πλατείες με δροσιά και παιδικά γέλια, ταβέρνες που μοσχοβολούν ψητό και μυρωδικά, και την Παναγία τη Φιλότισσα να δεσπόζει αρχοντικά πάνω από το χωριό, ενώ το Γαλανάδο, μικρό, ήσυχο, σχεδόν κρυφό, σαν μυστικό που σου αποκαλύπτεται με θέα και φτάνει μέχρι τη Χώρα και τα λιβάδια. Εκεί που ο ήλιος πέφτει γλυκά στις σκεπές, κι εσύ θες απλώς να μείνεις να κοιτάς.
Η Κόρωνος, πάλι, σε ξαφνιάζει. Καρφωμένη βαθιά σε μια πράσινη χαράδρα, με σπίτια σφιχτοδεμένα σαν να αγκαλιάζουν το βουνό, μοιάζει με σκηνικό από ταινία.
Ακόμα κι αν δεν έχεις πατήσει ποτέ το πόδι σου στο νησί, η Πορτάρα σου είναι γνωστή. Την έχεις δει σε καρτ ποστάλ, σε ταξιδιωτικά εξώφυλλα, σε Instagram stories με #sunsetgoals. Κι όμως, καμία φωτογραφία δεν προετοιμάζει πραγματικά για τη στιγμή που τη βλέπεις μπροστά σου. Στέκει μόνη, περήφανη, στο νησάκι των Παλατιών απέναντι από τη Χώρα, να κορνιζάρει κάθε απόγευμα το ηλιοβασίλεμα σαν να το ’χει φτιαγμένο επίτηδες. Ο ναός του Απόλλωνα που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, άφησε πίσω του αυτή την επιβλητική μαρμάρινη πύλη – κι είναι σαν να σού λέει: «μπες να δεις την αιωνιότητα».
Στη συνέχεια ανεβαίνεις προς το χωριό Σαγκρί και συναντάς τον ναό της Δήμητρας. Χτισμένος εξολοκλήρου από λευκό μάρμαρο, μέσα σε ένα τοπίο σχεδόν ποιητικό, αυτός ο δωρικός ναός του 6ου αιώνα π.Χ. στέκει ακόμα, σχεδόν ανέγγιχτος. Και μετά, είναι οι Κούροι. Γιγάντια, εντυπωσιακά, μισοξαπλωμένα στις πλαγιές, μέσα στα παλιά λατομεία της Νάξου, σαν να τους έπιασε ο χρόνος στον ύπνο. Τους δύο θα τους βρεις στο χωριό Μέλανες, ενώ τον τρίτο, τον πιο απομακρυσμένο, θα τον συναντήσεις στον Απόλλωνα, στο βορειότερο άκρο του νησιού.
Υπάρχει ένας μύθος – ή ίσως περισσότερο από ένας – που λέει ότι ο Δίας γεννήθηκε εδώ. Στη Νάξο. Πιο συγκεκριμένα, μέσα στο Σπήλαιο του Ζα, που κρύβεται στην πλαγιά του ψηλότερου βουνού των Κυκλάδων. Ξεκινάς από το Φιλότι και ανηφορίζεις ένα μονοπάτι που ελίσσεται ανάμεσα σε βράχια και χαμηλή βλάστηση.
Και μετά, μπροστά σου ανοίγεται ο σκούρος στόμαχος του σπηλαίου. Ήρεμο, ψυχρό, μυστήριο. Εδώ, 7.000 χρόνια πριν – ναι, καλά διάβασες – ζούσαν άνθρωποι. Άφησαν πίσω τους απομεινάρια, εργαλεία, σημάδια παρουσίας.
Αν θέλεις να ζήσεις την απόλυτη κυκλαδίτικη εμπειρία, κάνε ένα island hopping – έναν από τους ωραιότερους τρόπους να γνωρίσεις το Αιγαίο. Mε τη Blue Star Ferries και σε μόλις 45 λεπτά μπορείς να βρεθείς στην Κοσμοπολίτικη Πάρο με τις υπέροχες παραλίες και τις ατελείωτες ομορφιές. Αν πάλι, θες να κάνεις ένα tour στα κοσμαγάπητα νησιά των μικρών Κυκλάδων τότε με τη Blue Star Ferries θα βρίσκεσαι στην τοσοδούλικη μα πανέμορφη Ηρακλειά σε 1 ώρα, στην παραδεισένια Δονούσα σε 1 ώρα και 10 λεπτά, στην ειδυλλιακή Σχοινούσα σε 1 ώρα και 20 λεπτά και στο μαγευτικό Κουφονήσι σε 2 ώρες και 5 λεπτά.
