«Δεν είμαι δήθεν σταρ, είμαι η πραγματική σταρ»

*Ξέρω τι με φτήνηνε εμένα. Ο κινηματογράφος. Φυσικά, αυτό δεν θα γινόταν αν είχα σκηνοθέτη τον Μπέργκμαν ή τον Αντονιόνι. Αλλά ξέρεις κάτι; Αν αύριο πέθαινα, θα συνέβαινε ό,τι και με την Μέριλιν Μονρόε στην Αμερική. Ενώ όλοι την περιφρονούσαν και την θεωρούσαν κατώτερο προϊόν, μόλις πέθανε, ενώσαν κομμάτια απ’ τις ταινίες της και είπαν «κοιτάξτε τι μεγάλο φαινόμενο και τι σπουδαία ηθοποιός που ήταν.

****Αυτή την καραμέλα ότι δεν έχω ταλέντο την πιπιλίσαμε αρκετά χρόνια. Έλιωσε πια. Το σανίδι είναι δύσκολο και άγριο πράγμα. Δεν μπορεί μια θεατρίνα αν δεν είναι σπουδαία να σταθεί τόσα χρόνια. Θα μου πείτε, μόνη σου λες ότι είσαι σπουδαία; Μα βγαίνει από μόνο του. Βαρέθηκα σε όλη μου τη ζωή να ακούω δύο πράγματα. ¨Δεν έχει ταλέντο¨ και ¨Δεν θα γεράσει πια;¨. Αλλά δεν με πειράζει. Θέλετε επειδή συνήθισα, θέλετε επειδή έχω χιούμορ. Αυτό είναι που με σώζει. Το χιούμορ. Τι σπουδαίο όπλο! Άλλωστε η ίδια κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Πολύ γελάω μαζί μου. Πάρα πολύ. Το ταλέντο είναι η συνισταμένη πολλών πραγμάτων. Εργατικότητα, αγάπη, αφοσίωση στη δουλειά, πίστη, στόχοι, εξωτερική εμφάνιση, ακτινοβολία και το χάρισμα που λέγεται “γκελ”. Ε, όλα αυτά εγώ τα έχω!.

Άνθρωπος συγκροτημένος σαν κι εμένα, άνθρωπος που ξέρει πού βαδίζει, άνθρωπος που τα έχει τετρακόσια, μπορεί να μετανιώσει για πράγματα που έχει κάνει; Είμαι περήφανη για τις ταινίες μου, οι οποίες μπορεί να μην ήταν μεγαλόπνοες, είχαν όμως σοβαρότητα και συνέπεια. Κι αν θες να ξέρεις ακόμα, ήμουν εγώ αυτή που συμφιλίωσε το κοινό με τον ελληνικό κινηματογράφο, που έκανε το κοινό να αγαπήσει τους Έλληνες ηθοποιούς, που ανέβασε το κασέ των Ελλήνων ηθοποιών. Πάντως, εγώ δεν είμαι κι η πιο κερδισμένη οικονομικά απ’ αυτή τη δουλειά, ούτε έγινα τόσο πολύ πλούσια. Υπάρχουν, βέβαια, εκατό τρόποι για να λύσει κανείς τα οικονομικά του προβλήματα, δεν τους χρησιμοποίησα, γιατί δεν με ενδιαφέρει τόσο το χρήμα.

**Το πρώτο δικό μου όραμα ήταν να ξεφύγω απ’ τη μιζέρια. Να ξεφύγω από τη σκιά της καθημερινότητας. Να ξεφύγω από έναν κόσμο που μου φαινόταν απάνθρωπος, μια κι είχα γνωρίσει το Θάνατο σε ηλικία έξι χρόνων. Ο επίγειος Κάτω Κόσμος μού είχε πάρει ταυ πατέρα μου, κι εγώ, όσο κι αν το ‘ψαχνα, ποτέ δεν βρήκα ποιος έφταιγε για τον Εμφύλιο, για όλα όσα γίνανε τότε. Άλλωστε, θύτες και θύματα έχουνε πάντα κοινή μοίρα. “Έτσι δεν είναι; Κι είναι φοβερό να μεγαλώνεις και να σε μαθαίνουν να μισείς. Εδώ, εγώ διαφωνούσα.

Εγώ είχα γεννηθεί για ν’ αγαπάω και για ν’ αγαπιέμαι. Αυτό είναι το πιο σίγουρο από όλα. Στην Αντιγόνη, που τόσο πολύ πολεμήθηκα αλλά δεν λύγισα, αυτά είπα, αυτό λέει. Μιλάω τώρα λίγο μπερδεμένα ίσως, αλλά έτσι μπερδεμένη κι ανακατεμένη είναι η κάθε στιγμή της ζωής, όσα ως τώρα έχω ζήσει και περάσει.

Επιχειρηματίας δεν είμαι καθόλου καλή. Στα οικονομικά, όχι δεν τα πάω καλά. “Έχω ακούσει πως είμαι σκληρή, έως και τσιγκούνα. Ας λένε. Δεν με αφορά. Είμαι πάρα πολύ καλή στο να οργανώσω μια δουλειά, στο να στελεχώσω καλά μια δουλειά. Σε κάθε δουλειά το πια βασικά είναι το πώς θα καταφέρεις να επιλέξεις τα σωστά στελέχη. Ε, αυτό εγώ το ξέρω καλά.

***Στο θέατρο Μουσούρη και με την επιτυχία του Ωραία Μου Κυρία τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν έναν καλύτερο δρόμο. Λένε πως υπήρχε μια Βουγιουκλάκη που μαγνήτιζε. Δυστυχώς και ενώ έχω βρει ένα δικό μου μονοπάτι εξέλιξης και φανερώνονται σιγά σιγά τα καλλιτεχνικά μου όνειρα, έρχεται ο κινηματογράφος, αυτός ο αγύρτης, και με διαλύει.

Κάνει τα καστανά μου μαλλιά ξανθά, σβήνει την καλλιτέχνιδα και με πετάει πάνω σε ένα λευκό πανί, πάντα γελαστή, πάντα έξυπνη, πάντα χαρούμενη. Και μου καθορίζει τον τρόπο που μιλάω, διαμορφώνει το χαρακτήρα μου. Με αποκλείει από τον έρωτα, γιατί μόνο έτσι θα μπω στα σπίτια, στις γειτονιές, στις πόλεις και θα θρονιαστώ μια και καλή στις καρδιές των ανθρώπων. Από εδώ και πέρα, γίνομαι μια Αριάδνη που προσπαθεί να δώσει κλωστή σε κάποιον για να τη βγάλει από το λαβύρινθο. Η σχέση μου με τον κινηματογράφο έγινε σχέση εραστή και ερωμένης. Αυτός όλο ζητούσε κι εγώ όλο έδινα. Μπήκα στο χορό και ήμουν η κορυφαία σ’ αυτό το ατέλειωτο γαϊτανάκι που κράτησε δεκαπέντε χρόνια. Η μάχη για τα πρωτεία είναι τρομακτική. Όταν κρατήσεις τα ηνία στο χέρι, τότε μεθάς κι εσύ από τον καλπασμό. Θέλεις να είσαι μόνο πρώτη. Η ευθύνη από τα λάθη που έχω κάνει πέφτει αποκλειστικά στους δικούς μου ώμους.

Η επιτυχία, το χρήμα, η προβολή, η φήμη με ενδιαφέρουν. Αλλά εξίσου με ενδιαφέρει η ηρεμία, η σιγουριά και ο έρωτας πάνω απ’ όλα. Με κατηγορείτε. Λέτε πως αποκοιμίζω τον κόσμο, πως νιαουρίζω ακόμα, πως δεν πέταξα την ποδιά του σχολείου. Εγώ είμαι θεατρίνα. Δείξτε μου λοιπόν τον εμπνευσμένο σκηνοθέτη της γενιάς μου, δώστε μου να κρατήσω στα χέρια το άξιο σενάριο που δεν γύρισα, φανερώστε μου μια παραγωγή τίμια και καθαρή. Ο ελληνικός κινηματογράφος δεν μου πρόσφερε τίποτα απ’ ό,τι ζητώ. Δεν μπόρεσε ίσως.

Δεν είμαι δήθεν σταρ, είμαι η πραγματική σταρ. Δεν είμαι δήθεν ταλαντούχα, είμαι πραγματικά ταλαντούχα. Δεν έχω κάνει δήθεν αποτυχίες, έχω κάνει μεγάλες αποτυχίες. Δεν έχω κάνει δήθεν επιτυχίες, έχω κάνει τα μεγαλύτερα ρεκόρ. Δεν είμαι δήθεν όμορφη, είμαι... ε, είμαι αυτή που είμαι! Δεν διεκδικώ πράγματα που δεν είμαι.

*Απόσπασμα συνέντευξης στην Όλγα Μπακομάρου για το περιοδικό Γυναίκα

** Απόσπασμα από συνέντευξή της στο περιοδικό Status το 1994

***Αποσπάσματα συνεντεύξεών της που αναδημοσιεύθηκαν στο protothema.gr

***Απόσπασμα συνέντευξής της που αναδημοσιεύθηκε στο cosmopoliti.com