10 κομματάρες του Μάρκου Βαμβακάρη που ποτέ δεν ξεπεράσαμε

O Mάρκος Βαμβακάρης ήρθε σε τούτο τον μάταιο κόσμο μια μαγιάτικη μέρα σαν τη σημερινή πριν πολλά χρόνια. Γεννήθηκε το 1905 στη Σύρο κι άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ελληνική μουσική, χαρίζοντας μας μια σειρά από τραγούδια- θρύλους που σημάδεψαν γλέντια, καημούς κι αναστεναγμούς, συμπαρασύροντας γενιές και γενιές στον ρυθμό τους.

Στα τραγούδια του Μάρκου άλλωστε δεν χωράνε ταμπέλες κι οπαδικά. Είτε ακούς ροκ, χιπ χοπ, έντεχνα, τζαζ ή κλασική μουσική δεν γίνεται να μην υποκλιθείς μπροστά στον μεγαλύτερο Έλληνα ρεμπέτη που γέννησε ποτέ αυτή η χώρα. Ο Βαμβακάρης ήταν, είναι και θα είναι για πάντα εκεί. Στις λύπες και στις χάρες μας να γίνεται πάντα μια γλυκόπικρη αφορμή για να αγκαλιαστούμε και να τραγουδήσουμε όπως πάλια. Θυμόμαστε κι ακούμε πάλι στο repeat 10 κομματάρες του ένεκα της ημέρας.

Φραγκοσυριανή

«Θα σε πάρω να γυρίσω

Φοίνικα, Παρακοπή

Γαλησσά και Nτελαγκράτσια

και ας μου 'ρθει συγκοπή»

Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά

«Όσοι δε με γνωρίζουνε

τώρα θα με γνωρίσουν

εγώ κάνω την τσάρκα μου

κι ας με καλαμπουρίζουν»

Ο Αντώνης ο Βαρκάρης

«Επαράτησε τη βάρκα στο λιμάνι

κάτω στο Πασαλιμάνι

τραγουδάει κι όλο πίνει

ταυρομάχος πάει να γίνει»

Το μινόρε της αυγής

«Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσε

κάποιο μινόρε της αυγής,

για σένανε είναι γραμμένο

από το κλάμα κάποιας ψυχής»

Τα ματόκλαδά σου λάμπουν

«Τα ματόκλαδα σου γέρνεις βρέ

νου και λογισμό μου παίρνεις

νου και λογισμό μου παίρνεις βρέ

τα ματόκλαδα σου γέρνεις»

Μαύρα μάτια

«Μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια, κατσαρά μαύρα μαλλιά

Άσπρο πρόσωπο σαν κρίνος και στο μάγουλο ελιά»

Οι πρωθυπουργοί

«Όσοι γενούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν

τους κυνηγάει ο λαός για τα καλά που κάνουν»

Ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά

«Πες μου ο πόνος της καρδιάς

θα γιατρευτεί λιγάκι

ή θα χαθούν τα νιάτα μου

απ’ το πολύ φαρμάκι»

Αλάνα Πειραιώτισσα

«Όταν σε πρωτογνώρισα, τσαχπίνα μου

μου 'κανες πεισματάκια

και την καρδιά μου τη γέμισες, αλάνικο

με χίλια δυο φαρμάκια»

Τα ζηλιάρικα σου μάτια

«Σε αγάπησα στ' αλήθεια και για σένα κλαίω

Έχω φλόγα μεσ στα στήθια κι άκου που στο λέω»