Το Ρόδον μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά

Ήταν Νοέμβριος του ’87 όταν το Ρόδον έκανε τα ανεπίσημα εγκαίνια του στην Αθήνα. Την αμέσως επόμενη μέρα θα εμφανίζονταν οι αυστραλοί Triffids με support τους Yeah! και η Αθήνα θα αποκτούσε για πρώτη φορά έναν κλειστό συναυλιακό χώρο διεθνών προδιαγραφών.

«Ρόδον, Μάρνη 24. Συναυλία: Ο Δημήτρης Πουλικάκος και οι Άλλα Μαντάτα & Yeah! Ανοίγουμε. Ελάτε!», έγραφε τότε το πρόμο.

Το Ρόδον Στην Αθήνα υπήρχαν τα λαϊβάδικα, υπήρχε και το Ρόδον. Γυρνάμε τον χρόνο πίσω και θυμόμαστε μεγάλες στιγμές του θρυλικού αυτού χώρου.

Ήταν ο χώρος που άνοιξε το δρόμο προς την Ελλάδα για μερικές από τις μεγαλύτερες μπάντες του πλανήτη.

Από τη σκηνή του πέρασαν μεγαθήρια της διεθνούς, αλλά και ελληνικής σκηνής: Nick Cave, Christian Death, Sonic youth, Blondie, Ramones, Κreator, Sodom, Destruction, Candlemass, King diamond, Running Wild, Rage, Iced Earth, Ozric, Dri, Motorhead, Fates Warning, Creeps, Paul Roland, John Cale, Yo La Tengo, TV Personalities, Nikki Sudden αλλά και Πυξ Λαξ, Ξύλινα Σπαθιά,  Διάφανα Κρίνα, Λευκή Συμφωνία, Τζίμης Πανούσης, Ενδελέχεια.

Όλοι ερχόντουσαν εδώ. Ροκάδες; Μέσα. Μεταλλάδες; Ντου! Πανκιά; Όϊ! Μέσα. Εναλλακτικοί; Και αυτοί.

Τα live στο Ρόδον γίνονταν συνήθως Παρασκευοσάββατα και σχεδόν πάντα υπήρχε μια ελληνική πάντα που τα «άνοιγε». Aλλά και οι ίδιες οι ελληνικές μπάντες είχαν τις δικές τους βραδιές, είτε μόνες τους είτε στο πλαίσιο παρουσιάσεων των νέων τους άλμπουμ.

Το Ρόδον ήταν το πρώτο rock club της Αθήνας που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από ανάλογα του εξωτερικού. Δεν ήταν λίγοι άλλωστε οι μουσικοί που το χαρακτήρισαν ως «μικρό Town and Country Club», έναν ιστορικό χώρο συναυλιών στο Λονδίνο.

Ήταν ένα καταφύγιο για έναν κόσμο που ακολουθούσε μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα και στάση ζωής, όχι επειδή ήταν μόδα, αλλά επειδή  ο κόσμος αυτός αισθανόταν άνετα έτσι.

Ποια λάιβ άφησαν εποχή εδώ; Δεκάδες. Η metal κοινότητα δε θα ξεχάσει ποτέ το τριήμερο των Sepultura, οι πάνκηδες το πρώτο τετραήμερο των Ramones, οι ροκάδες/εναλλακτικοί τον Nick Cave, τον Iggy Pop, τις Τρύπες, τα Σπαθιά, τους Last Drive… Δεν είναι εύκολο να συνοψίσεις τα σημαντικότερα λάιβ εδώ, όλα είχαν κάτι να «πουν» σε όσους ήθελαν να ακούσουν.

Κι επειδή το Ρόδον δεν ήταν μόνο rock και metal, οφείλουμε να θυμηθούμε την επική εμφάνιση της world music μπάντας Les Negresses Vertes (λίγο πριν τον χαμό του τραγουδιστή τους), αλλά και τη βρετανική κολεκτίβα των Soul II Soul.

Το τελευταίο «μεγάλο» live στον χώρο έγινε την Παρασκευή 27 Μαΐου, με headliners τους Stranglers και support ξανά τους Yeah!- ήταν και η Ηρώ μας εκεί.

Η αυλαία έπεσε οριστικά στις 29 Μαΐου του 2005 με τους James Taylor Quartet.

«Στην τελευταία συναυλία το κλίμα ήταν βαρύ. Έφευγε ο καθένας και δεν το πίστευε ότι τελείωσε, ήθελε κάτι να πάρει, παίρνανε τασάκια, σουβέρ, μεμοραμπίλια, μια αφίσα, οτιδήποτε… Κάτι να τους μείνει από το Ρόδον. Δεν μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι τελείωσε το όνειρο. Σαν να είσαι μωρό, να σου δίνουν κάτι και μετά να στο ξαναπαίρνουν πίσω», θυμάται ο Τάκης Γιαννούτσος, ραδιοφωνικός παραγωγός (Red FM, ΡΟΔΟΝ FM κ.α.) και ντράμερ των Yeah!.

Και γιατί έκλεισε;

«Πιστεύω πώς η ιδιοκτησία βαρέθηκε να ασχολείται μαζί του. Έτσι απλά», λέει ο Μανώλης Κιλισμανής, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Ρόδον από το 1991 έως το κλείσιμό του.

Κάτι λιγότερο από δύο δεκαετίες μετά, το Ρόδον ζει ακόμα στις καρδιές των απανταχού μουσικόφιλων.

Και θα ζει για πάντα μάλλον.