Γ. Γκιουμές: "Όταν βρίσκεσαι ψηλά νιώθεις ελεύθερος"
Κρέμονται κυριολεκτικά από ένα σκοινί σε ύψος εξήντα μέτρων από το έδαφος, σκαρφαλώνουν με κίνδυνο της ζωής τους πάνω στους γιγαντιαίους πυλώνες της ΔΕΗ και είναι οι «επίλεκτοι» της Δημόσιας Επιχείρησης που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας τις δύσκολες αποστολές αποκατάστασης του ηλεκτρικού δικτύου σε σημεία που υπάρχει βλάβη. Εν ολίγοις, αναλαμβάνουν να επισκευάσουν βλάβες για να μην ζούμε στα... σκοτάδια – με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Συναντήθηκα με έναν εξ’ αυτών, τον Πρόεδρο του Συλλόγου Τεχνιτών Εναερίων Γραμμών Μεταφοράς ΔΕΗ, όπως είναι το πλήρες όνομά τους, τον κ. Γιώργο Γκιουμέ, ετών 47 και ενεργό εναερίτη. Ασχολείται με το επάγγελμα εδώ και 25 χρόνια και έχει τελειώσει σχολή ηλεκτρολόγων. Τον ρώτησα για την φύση της συγκεκριμένης δουλειάς και τις δυσκολίες της.
«Μιλάμε για μια σκληρή δουλειά. Από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα μέσα στην επιχείρηση, αλλά και γενικότερα. Τα συνεργεία που ασχολούνται με αυτές τις δουλειές έχουν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις και βλάβες σε ακραίες καιρικές συνθήκες, είτε αυτό είναι χιονοθύελλα, είτε δυνατός άνεμος, είτε βροχή. Τότε εμείς βγαίνουμε έξω και αποκαθιστούμε τις βλάβες», λέει χαρακτηριστικά σε μια προσπάθεια να προσδιορίσει επακριβώς το επάγγελμά του.
Το επάγγελμα του εναερίτη σίγουρα δεν είναι ένα κλασσικό επάγγελμα γραφείου. Είναι μια δουλειά για την οποία πρέπει να ιδρώσεις, ενίοτε να ματώσεις κιόλας. Τι είναι αυτό που τον κρατάει ακόμα μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας σε ύψος εξήντα μέτρων;
«Όταν βρίσκεσαι ψηλά, σε ένα φαράγγι, σε μια βουνοκορφή, νιώθεις ελεύθερος, νιώθεις άνετος. Ιδιαίτερα αν αγαπάς την φύση και βρίσκεσαι μέσα σε αυτήν», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Υπάρχουν συνάδελφοι που τους αρέσει το ύψος, ενθουσιάζονται να δουλεύουν σε ανοιχτό χώρο, στα γραφεία νιώθουν φυλακισμένοι», προσθέτει χωρίς να αμελεί το γεγονός ότι ο καθένας διατηρεί το επάγγελμά του και για βιοποριστικούς λόγους.
Οι έντονες στιγμές που έχει να θυμάται είναι αρκετές. «Αρκετές φορές αλεξιπτωτιστές έχουν πέσει πάνω σε σύρματα μας και τους έχουμε απεγκλωβίσει. Ήταν τυχεροί που είχαμε διακόψει την τάση για να δουλέψουμε», διηγείται. «Μια άλλη φορά είχαμε δουλέψει νύχτα το 1990, με χιόνι, στο πιο όμορφο και συνάμα άγριο τοπίο στην Πάρνηθα. Ενώ όλη την νύχτα είχε χιονοθύελλα και φύσαγε συνέχεια, όταν φτάσαμε κόπασε και είχε μια πλήρη ηρεμία. Μια απόλυτη ησυχία που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος που κινείται μέσα στην πόλη. Ήταν μοναδική εμπειρία», θυμάται.
Οι πυλώνες στους οποίους σκαρφαλώνουν έχουν ύψος εξήντα μέτρα και ουσιαστικά μεταφέρουν το ρεύμα από το εργοστάσιο στους μεγάλους υποσταθμούς των πόλεων. Αν αυτοί υποστούν κάποια βλάβη, τότε οι περιοχές βυθίζονται στο σκοτάδι. Τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα όμως, δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των εναεριτών. «Οι προσλήψεις έχουν μειωθεί γενικότερα στην ΔΕΗ και μοιραία ο χώρος μας θα έχει έλλειψη», αναφέρει. Πολλοί είναι οι εναερίτες που τραυματίζονται πάνω στην δουλειά και αναγκάζονται να σταματήσουν εξαιτίας πολλών καταπονήσεων.
Το αποτέλεσμα; Αυτήν την στιγμή εβδομήντα μόλις εναερίτες, με μέσο όρο ηλικίας τα 47 χρόνια, συντηρούν τριάντα χιλιάδες πυλώνες μαζί με εκατοντάδες χιλιόμετρα ηλεκτροφόρων καλωδίων από τον Έβρο μέχρι την Ρόδο και την Κρήτη. Επιπλέον, αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι για λόγους υγείας μετατίθενται σε άλλες θέσεις, γεγονός που όπως αναφέρει ο κ. Γκιουμές, «καταστρέφει» το επάγγελμα.
«Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, χωρίς προσλήψεις, πιστεύω ότι σε πέντε χρόνια η επιχείρηση θα έχει στερηθεί της δυνατότητας να αντιμετωπίσει τις βλάβες στα δίκτυα», λέει με σιγουριά.
«Δεν υπάρχει μέλημα και δεν βλέπω από πλευράς διεύθυνσης της επιχείρησης να ασχολούνται με αυτό το θέμα. Τι θα γίνει; Το μέλλον του κλάδου αν δεν υπάρξουν προσλήψεις είναι προδιαγεγραμμένο», συμπληρώνει. Από την άλλη, δεν πρόκειται για μια δουλειά που να μπορεί να γίνει από μια μηχανή, ούτε από κάποιον που μόλις έχει προσληφθεί.
«Πρέπει να αφομοιωθεί στην εργασία, να ζήσει τον φόβο του ύψους και να μπορέσει να αποδώσει. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την ιδιαιτερότητα αντιμετώπισης ενός προβλήματος όταν αυτό είναι στο έδαφος και όταν αυτό βρίσκεται στα εξήντα μέτρα», περιγράφει ο κ. Γκιουμές. «Όταν θα πρέπει να κρέμεσαι σε τέτοιο ύψος μόνο με μια ζώνη στην μέση και όλο το κορμί σου θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση, γιατί δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί».
Συναντήθηκα με έναν εξ’ αυτών, τον Πρόεδρο του Συλλόγου Τεχνιτών Εναερίων Γραμμών Μεταφοράς ΔΕΗ, όπως είναι το πλήρες όνομά τους, τον κ. Γιώργο Γκιουμέ, ετών 47 και ενεργό εναερίτη. Ασχολείται με το επάγγελμα εδώ και 25 χρόνια και έχει τελειώσει σχολή ηλεκτρολόγων. Τον ρώτησα για την φύση της συγκεκριμένης δουλειάς και τις δυσκολίες της.
«Μιλάμε για μια σκληρή δουλειά. Από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα μέσα στην επιχείρηση, αλλά και γενικότερα. Τα συνεργεία που ασχολούνται με αυτές τις δουλειές έχουν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις και βλάβες σε ακραίες καιρικές συνθήκες, είτε αυτό είναι χιονοθύελλα, είτε δυνατός άνεμος, είτε βροχή. Τότε εμείς βγαίνουμε έξω και αποκαθιστούμε τις βλάβες», λέει χαρακτηριστικά σε μια προσπάθεια να προσδιορίσει επακριβώς το επάγγελμά του. Το επάγγελμα του εναερίτη σίγουρα δεν είναι ένα κλασσικό επάγγελμα γραφείου. Είναι μια δουλειά για την οποία πρέπει να ιδρώσεις, ενίοτε να ματώσεις κιόλας. Τι είναι αυτό που τον κρατάει ακόμα μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας σε ύψος εξήντα μέτρων;
«Όταν βρίσκεσαι ψηλά, σε ένα φαράγγι, σε μια βουνοκορφή, νιώθεις ελεύθερος, νιώθεις άνετος. Ιδιαίτερα αν αγαπάς την φύση και βρίσκεσαι μέσα σε αυτήν», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Υπάρχουν συνάδελφοι που τους αρέσει το ύψος, ενθουσιάζονται να δουλεύουν σε ανοιχτό χώρο, στα γραφεία νιώθουν φυλακισμένοι», προσθέτει χωρίς να αμελεί το γεγονός ότι ο καθένας διατηρεί το επάγγελμά του και για βιοποριστικούς λόγους.
Οι έντονες στιγμές που έχει να θυμάται είναι αρκετές. «Αρκετές φορές αλεξιπτωτιστές έχουν πέσει πάνω σε σύρματα μας και τους έχουμε απεγκλωβίσει. Ήταν τυχεροί που είχαμε διακόψει την τάση για να δουλέψουμε», διηγείται. «Μια άλλη φορά είχαμε δουλέψει νύχτα το 1990, με χιόνι, στο πιο όμορφο και συνάμα άγριο τοπίο στην Πάρνηθα. Ενώ όλη την νύχτα είχε χιονοθύελλα και φύσαγε συνέχεια, όταν φτάσαμε κόπασε και είχε μια πλήρη ηρεμία. Μια απόλυτη ησυχία που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος που κινείται μέσα στην πόλη. Ήταν μοναδική εμπειρία», θυμάται.
Οι πυλώνες στους οποίους σκαρφαλώνουν έχουν ύψος εξήντα μέτρα και ουσιαστικά μεταφέρουν το ρεύμα από το εργοστάσιο στους μεγάλους υποσταθμούς των πόλεων. Αν αυτοί υποστούν κάποια βλάβη, τότε οι περιοχές βυθίζονται στο σκοτάδι. Τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα όμως, δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των εναεριτών. «Οι προσλήψεις έχουν μειωθεί γενικότερα στην ΔΕΗ και μοιραία ο χώρος μας θα έχει έλλειψη», αναφέρει. Πολλοί είναι οι εναερίτες που τραυματίζονται πάνω στην δουλειά και αναγκάζονται να σταματήσουν εξαιτίας πολλών καταπονήσεων. Το αποτέλεσμα; Αυτήν την στιγμή εβδομήντα μόλις εναερίτες, με μέσο όρο ηλικίας τα 47 χρόνια, συντηρούν τριάντα χιλιάδες πυλώνες μαζί με εκατοντάδες χιλιόμετρα ηλεκτροφόρων καλωδίων από τον Έβρο μέχρι την Ρόδο και την Κρήτη. Επιπλέον, αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι για λόγους υγείας μετατίθενται σε άλλες θέσεις, γεγονός που όπως αναφέρει ο κ. Γκιουμές, «καταστρέφει» το επάγγελμα.
«Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, χωρίς προσλήψεις, πιστεύω ότι σε πέντε χρόνια η επιχείρηση θα έχει στερηθεί της δυνατότητας να αντιμετωπίσει τις βλάβες στα δίκτυα», λέει με σιγουριά.
«Δεν υπάρχει μέλημα και δεν βλέπω από πλευράς διεύθυνσης της επιχείρησης να ασχολούνται με αυτό το θέμα. Τι θα γίνει; Το μέλλον του κλάδου αν δεν υπάρξουν προσλήψεις είναι προδιαγεγραμμένο», συμπληρώνει. Από την άλλη, δεν πρόκειται για μια δουλειά που να μπορεί να γίνει από μια μηχανή, ούτε από κάποιον που μόλις έχει προσληφθεί.
«Πρέπει να αφομοιωθεί στην εργασία, να ζήσει τον φόβο του ύψους και να μπορέσει να αποδώσει. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την ιδιαιτερότητα αντιμετώπισης ενός προβλήματος όταν αυτό είναι στο έδαφος και όταν αυτό βρίσκεται στα εξήντα μέτρα», περιγράφει ο κ. Γκιουμές. «Όταν θα πρέπει να κρέμεσαι σε τέτοιο ύψος μόνο με μια ζώνη στην μέση και όλο το κορμί σου θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση, γιατί δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί».
