Marcel Marceau: Ένα χαμογελαστό αντίο

Ο κορυφαίος μίμος Marcel Marceau πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 84 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο και τη λατρεία του κοινού παγκοσμίως. Δεν τον αποχαιρετούμε με λόγια, δεν θα του ταίριαζε άλλωστε, παρά με ένα χαμογελαστό αντίο.
Δεν είναι οι πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μας που μας βρίσκουν δίχως λόγια; Με αυτά τα διαχρονικά, δικά του λόγια μας υποδέχεται στο δικτυακό του καταφύγιο ο αγαπημένος μίμος Marcel Marceau που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο, 22 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 84 ετών.

Ο Marcel Mangel, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Σε ηλικία 16 ετών και κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αναγκάστηκε μαζί με την οικογένειά του, λόγω της εβραϊκής τους ταυτότητας, να εγκαταλείψει το σπίτι του. Ο πατέρας του τότε συλλήφθηκε από την Γκεστάπο και πέθανε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Θα περίμενε κανείς τα τραγικά αυτά γεγονότα να αποδυναμώσουν το χαμογελαστό παιδί. Όταν όμως γνώρισε τον Charlie Chaplin, το χαμόγελό του έγινε η μάσκα που έμελλε να τον ακολουθεί τα επόμενα χρόνια της θεατρικής του καριέρας. Το 1946 γράφτηκε στη Σχολή Δραματικών Τεχνών του Charles Dullin, μαθητεύοντας δίπλα σε κορυφαίους δασκάλους, όπως ο Etienne Decroux, o οποίος δίδαξε και τον Jean-Louis Barrault. Ο δεύτερος, εντυπωσιασμένος από το ξεχωριστό ταλέντο του Marceau, τον συμπεριέλαβε στην ομάδα του χαρίζοντάς του τον ρόλο του Αρλεκίνου στην παντομίμα Baptiste. Το κοινό τον λάτρεψε. Ένα αστέρι είχε μόλις γεννηθεί.

Το 1947 ο Marceau δημιουργεί τον περίφημο «Μπιπ», τον κλόουν με τη ριγέ μπλούζα και το στραπατσαρισμένο ημίψηλο με το λουλούδι –σύμβολο της ευθραυστότητας της ζωής. Ο Μπιπ έγινε το άλλο του εγώ, οι περιπέτειές του με τις πεταλούδες και τα λιοντάρια, πάνω σε πλοία και σε τρένα δεν είχαν τέλος. Με μοναδικά σπέσιαλ εφέ τις κινήσεις του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου του, χωρίς να αρθρώνει την παραμικρή λέξη, κατάφερνε να καθηλώνει το κοινό δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κραυγαλέας σιγής. Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν ιδιοφυή. Ένας κριτικός μάλιστα σχολίασε «Πετυχαίνει μέσα σε δύο λεπτά όσα οι περισσότεροι νοβελίστες δε μπορούν να καταφέρουν σε τόμους».

Το 1949 η ερμηνεία του στο μιμόδραμα Death before Dawn του χαρίζει ένα βραβείο Deburau, ενώ λίγο μετά ιδρύει την δική του θεατρική ομάδα «Compagnie de Mime Marcel Marceau», την πρώτη ομάδα παντομίμων της εποχής. Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουν το περίφημο The Overcoat (Το Παλτό) του Gogol, καθώς και τα Pierrot de Montmartre (Ο Πιερότος της Μονμάρτης), The 3 Wigs (Οι 3 Περούκες), The Pawn Shop (Το μαγαζί με τις Μαριονέτες), 14th July (14η Ιουλίου), The Wolf of Tsu Ku Mi (Ο Λύκος του Τσου Κου Μι), Paris Cries—Paris Laughs (Το Παρίσι Κλαίει – Το Παρίσι Γελάει), και Don Juan – προσαρμοσμένο από τον Ισπανό συγγραφέα Tirso de Molina.

Έδωσε παραστάσεις σε όλον τον κόσμο, με τελευταίο το παγκόσμιο τουρ του, κατά το οποίο διέσχισε τις Ηνωμένες Πολιτείες, το 2004, επιστρέφοντας στην Ευρώπη το 2005 και ολοκληρώνοντάς το στην Αυστραλία το 2006. Δεν ήταν λίγες, άλλωστε, και οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση, με πρώτη αυτή στο Max Liebman Show of Shows, η οποία του χάρισε και ένα Βραβείο Emmy. Ενσάρκωσε τον Σκρουτζ στο A Christmas Carol (Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία) το 1973, ενώ έγινε παγκοσμίως γνωστός ως καθηγητής Ping στο Barbarella, και υποδυόμενος τον εαυτό του στο Silent Movie του Mel Brooks.

Το ταλέντο του όμως δεν περιορίστηκε στην υποκριτική. Σαν συγγραφέας, ο Marcel Marceau εξέδωσε τα Marcel Marceau Alphabet Book και Marcel Marceau Counting Book καθώς και έναν αριθμό ποιητικών συλλογών, κάποιες δε εικονογραφημένες από τον ίδιο. Το 1978 ίδρυσε τη δική του σχολή στο Παρίσι (École Internationale de Mimodrame de Paris, Marcel Marceau), ενώ το 1996 οργάνωσε το Ίδρυμα Marceau με σκοπό να προωθήσει την παντομίμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η τελευταία του παραγωγή Les Contes Fantastiques (Ιστορίες Φαντασίας) γνωρίζει σήμερα μεγάλη επιτυχία στο Theatre Antoine, στο Παρίσι.

Είχε όμως και την τύχη καθολικής αναγνώρισης του έργου του, ενώ ήταν ακόμα στη ζωή. Η γαλλική κυβέρνηση τίμησε τον Marceau με τον ανώτατο τίτλο του «Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής» («Officier de la Légion d'honneur»), ενώ το Νοέμβριο του 1998 ο Πρόεδρος Chirac τον ονόμασε «Μέγα Αξιωματούχο του Τάγματος της Αρετής». Το 1999, η Νέα Υόρκη ανακήρυξε την 18η Μαρτίου, Ημέρα του Marcel Marceau.

Ο Marcel Marceau παντρεύτηκε την ηθοποιό Huguette Mallet, χώρισε και ξαναπαντρεύτηκε το 1966 την Ella Jaroszewicz. Από τους δύο του γάμους απέκτησε δύο γιους και δύο κόρες. Η αιτία του θανάτου του δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή, ενώ αναμένεται η ημερομηνία της κηδείας του.

Έλενα Μπούλια
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v