O Gary Lineker ήταν ποδοσφαιριστής της εποχής μου στην Αγγλία, και είναι η έμπευσή μου για το σημερινό αυτό post - και όχι μόνο. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ήταν το απόλυτο "καλό παιδί" των γηπέδων: ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της Εθνικής Αγγλίας, που δεν δημιούργησε ποτέ το παραμικρό επεισόδιο στα γήπεδα, δεν τιμωρήθηκε ποτέ με κάρτα και ούτε - εννοείται - αποβλήθηκε ποτέ από αγώνα, ενώ ήταν πάντα η προσωποποίηση του "fair play" στον αγωνιστικό χώρο. Gentleman εντός και εκτός γηπέδων, ο Lineker είναι πλέον σχολιαστής αγώνων και λοιπών αθλητικών γεγονότων στην Αγγλική τηλεόραση, ενώ ως οικογενειάρχης με 4 παιδιά δεν απασχολεί φυλλάδες και media με σκάνδαλα ή άλλα έκτροπα.
Όταν όμως "κρέμασε τα παπούτσια του", ο Lineker έγινε ο σταρ μίας πολύ επιτυχημένης διαφημιστικής καμπάνιας των Walkers, που είναι η πιο δημοφιλής μάρκα τσιπς στην Αγγλία. Το concept της συγκεκριμένης καμπάνιας, που ξετυλίχτηκε μέσα από μία μεγάλη σειρά από αστεία και πολύ καλοφτιαγμένα σποτς, ήταν ότι τα Walkers είναι τόσο λαχταριστά, ώστε ακόμα και ένας gentleman, όπως ο Lineker, ξεχνάει τον καλό του εαυτό, προκειμένου να τα αποκτήσει. Γι αυτό και σε κάθε σποτ υποδύθηκε (με μεγάλη επιτυχία) τον ρόλο του «κακού», αφού ο γενικός τίτλος της καμπάνιας ήταν "No more Mr. Nice Guy"!...
Τι μ' έπιασε όμως και σας τα λέω όλα αυτά; Δεν είναι ότι έχω σκοπό να το γυρίσω στα ποδοσφαιρικά - Θεός φυλάξοι! Απλά ας πούμε ότι ξύπνησα το πρωί της Πρωτοχρονιάς και αποφάσισα να αλλάξω λίγο την προσέγγισή μου από αυτό εδώ το blog. Βλέπετε τόσο καιρό, από την αρχή ουσιαστικά της πορείας μου στη δημοσιογραφία και στο blogging, είχα αποφασίσει ότι θα παρουσιάζω και θα μοιράζομαι μόνο πράγματα για τα οποία έχω θετική εντύπωση. Όσο για εκείνα με τα οποία συμβαίνει το αντίθετο, απλά δεν θα τους "κάνω τη χάρη" να τους δίνω σημασία. Βέβαια η καλή προαίρεση έχει - ή τουλάχιστον πρέπει να έχει - και κάποια όρια. Εκείνη την ημέρα, λοιπόν, ξύπνησα σκεφτόμενος ότι στις δύσκολες μέρες που περνάμε όλοι, όσοι συνεχίζουν να έχουν κακές συμπεριφορές που συγχωρούσαμε - ή τουλάχιστον αγνοούσαμε - τον παλιό καλό καιρό, δεν μπορούν πλέον να συνεχίζουν ανενόχλητοι (και ατιμώρητοι). Αυτό που εννοώ δηλαδή, για να το πω λίγο πιο λαϊκά, είναι ότι, αφού προσπαθώ να αγιάσω και κάποιοι επιμένουν να μη με αφήνουν, τότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζω την προσπάθεια...
No more Mr. Nice Guy, λοιπόν. Όχι ότι έχω σκοπό να ασχολούμαι μόνο με τα μαύρα και τα άσχημα - κάθε άλλο. Απλά όταν κάτι μου κάνει κακή εντύπωση, θα φροντίζω να το μαθαίνετε αμέσως, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να έχετε κι εσείς μια ανάλογα αρνητική εμπειρία. Τι εννοώ; Απαράδεκτα υψηλές τιμές σε προϊόντα και υπηρεσίες, σε μια εποχή που όλοι πρέπει να στηρίξουν την αγορά συμπιέζοντας όσο μπορούν τα περιθώρια της κερδοφορίας τους. Υποσχέσεις και δεσμεύσεις που δεν τηρούνται. Κακή εξυπηρέτηση. Αδιαφορία προς τον πελάτη/καταναλωτή. Αδικαιολόγητες εκπτώσεις στην ποιότητα. Δυσφήμιση της Ελλάδας προς τα έξω. Και πάει λέγοντας. Αν όλα αυτά κάποτε δεν έπρεπε να επιτρέπονται μία φορά, στην περίοδο που ζούμε δεν πρέπει να τα επιτρέψουμε ΕΚΑΤΟ! Γι αυτό και, όταν και εφόσον τα παρατηρώ, εγώ προσωπικά θα σας τα λέω ανοιχτά. Ποτέ κακόβουλα ή με κουτσομπολίστικο χαρακτήρα και πάντα αντικειμενικά, αλλά και εμπεριστατωμένα - το ξεκαθαρίζω.
Έτσι, μαζί με τις ευχές μου για Καλή Χρονιά, θέλω να σας ζητήσω να είμαστε όλοι λιγάκι πιο αυστηροί. Τόσο με τους εαυτούς μας, όσο και με όλους εκείνους γύρω μας που εξακολουθούν να είναι μέρος του προβλήματος σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα - μήπως τελικά τους αναγκάσουμε «με το ζόρι» να γίνουν μέρος της λύσης του...
