Ίσως θυμάστε ότι είχα αναφερθεί πρόσφατα στην UNESCO και στο γεγονός ότι η Μεσογειακή Διατροφή επρόκειτο να ενταχθεί επίσημα στη λίστα των αντιπροσωπευτικών στοιχείων της παγκόσμιας άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς... Ε λοιπόν έγινε και αυτό, και η λίστα εμπλουτίστηκε αδρά, και "με τη βούλα" κατά την τελευταία συνεδρίαση της σχετικής επιτροπής της UNESCO στο Ναϊρόμπι, πριν από ένα μήνα περίπου.
Έτσι λοιπόν, η Μεσογειακή Διατροφή, αλλά και ο τρόπος ζωής ο οποίος την περιβάλλει, αποτελεί επίσημα πλέον μέρος της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, και "κατωχυρώνεται" από κοινού σε τέσσερις Μεσογειακές χώρες: την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα και το Μαρόκο. Και, σε περίπτωση που αναρρωτιέστε, ναι, εμμένω σε όσα έγραφα και τότε: ότι δηλαδή δεν μπορούμε (και δεν είναι σωστό) να μιλάμε για μία Μεσογειακή Διατροφή, αλλά για τους κώδικες και τις συνήθειες της διατροφής των Μεσογειακών λαών, που παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές τόσο στις παραδόσεις, όσο και στις πρώτες ύλες, καθώς και στους τρόπους με τους οποίους τις μεταχειρίζονται. Ωστόσο, αν όλη αυτή η ιστορία μπορεί να βοηθήσει έστω και στοιχειωδώς τις εξαγωγές μας ή τον τουρισμό μας, εγώ είμαι διατεθειμένος να "καταπιώ" τις ενστάσεις μου και να μην ξαναμιλήσω...
Συμπτωματικά, ωστόσο, έριξα μια ματιά σε όλα τα στοιχεία που προστέθηκαν στη λίστα της UNESCO αυτή τη φορά - 46 από 11 χώρες, συγκεκριμένα - και κάποια στιγμή κοντοστάθηκα και έβαλα τα γέλια! Γιατί καταλαβαίνω απόλυτα με ποια λογική η Ισπανία μπαίνει στη λίστα με το Φλαμένκο, η Κίνα με την Όπερα του Πεκίνου, όπως και η Κορέα με την ξυλουργική τεχνοτροπία Daemokjang, που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της χώρας. Ακούστε όμως το εξαιρετικό "διαμάντι" το οποίο βρήκα ανάμεσα σε όλες αυτές τις ενδιαφέρουσες παγκόσμιες παραδόσεις:
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, λοιπόν, "το γαστρονομικό γεύμα που ξεκινά με ένα απεριτίφ και ολοκληρώνεται με λικέρ, και το οποίο περιλαμβάνει ενδιαμέσως τουλάχιστον 4 πιάτα όπως ένα ορεκτικό, ένα κύριο (κρέας ή ψάρι με λαχανικά), τυρί και επιδόρπιο", κατοχυρώνεται πλέον επίσημα στη Γαλλία! Αυτός ο τύπος γεύματος, ο οποίος έχει ως στόχο να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, και να αναδεικνύει την ποιότητα των πρώτων υλών, την αρμονία ανάμεσα στο φαγητό και το κρασί, αλλά και την τέχνη του συνδυασμού γεύσεων και αρωμάτων στο τραπέζι, ονομάζεται επίσημα "Το Γαστρονομικό Γεύμα των Γάλλων", και με αυτή του την ιδιότητα αποτελεί πλέον μέρος της Άυλης Παγκόσμιας Κληρονομιάς, κατά την UNESCO.
Επειδή δεν έχω σπουδάσει ιστορία της γαστρονομίας, δεν θέλω να αυθαιρετήσω αμφισβητώντας την ορθότητα και το ιστορικό υπόβαθρο αυτής της κίνησης. Ωστόσο διακρίνω για άλλη μια φορά και υπογραμμίζω την "μαεστρία" των Γάλλων στο μάρκετινγκ, και την επιδεξιότητα με την οποία συνηθίζουν να οικειοποιούνται - μεταξύ άλλων - κάθε τι σχετικό με τον πολιτισμό της γαστρονομίας και της ευζωίας. Και δεν ξέρω πόση δύναμη και αναγνωρισιμότητα (και, εν τέλει, εμπορικό αντίκρυσμα) έχει η συγκεκριμένη λίστα της UNESCO, ωστόσο το γεγονός ότι κάθε τι Γαλλικό στο κρασί και στο φαγητό θεωρείται αυτομάτως από πολύ κόσμο και καλό, μόνο τυχαίο δεν είναι.
Δεν ξέρω τι πλάνα έχετε εσείς, αλλά εγώ αύριο το μεσημέρι θα πάω στο σπίτι του φίλου μου του Νικόλα, όπου θα μαζευτούμε φίλοι καλοί και θα έρθουμε πιο κοντά, απολαμβάνοντας καλό φαγητό και κρασί, σε ένα γεύμα με μπόλικα πιάτα ανάμεσα στο apéritif και το digestif. Ελπίζω να μην μας πάρουν χαμπάρι οι Γάλλοι και μας ζητούν πνευματικά δικαιώματα!...
Έτσι λοιπόν, η Μεσογειακή Διατροφή, αλλά και ο τρόπος ζωής ο οποίος την περιβάλλει, αποτελεί επίσημα πλέον μέρος της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, και "κατωχυρώνεται" από κοινού σε τέσσερις Μεσογειακές χώρες: την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα και το Μαρόκο. Και, σε περίπτωση που αναρρωτιέστε, ναι, εμμένω σε όσα έγραφα και τότε: ότι δηλαδή δεν μπορούμε (και δεν είναι σωστό) να μιλάμε για μία Μεσογειακή Διατροφή, αλλά για τους κώδικες και τις συνήθειες της διατροφής των Μεσογειακών λαών, που παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές τόσο στις παραδόσεις, όσο και στις πρώτες ύλες, καθώς και στους τρόπους με τους οποίους τις μεταχειρίζονται. Ωστόσο, αν όλη αυτή η ιστορία μπορεί να βοηθήσει έστω και στοιχειωδώς τις εξαγωγές μας ή τον τουρισμό μας, εγώ είμαι διατεθειμένος να "καταπιώ" τις ενστάσεις μου και να μην ξαναμιλήσω...
Συμπτωματικά, ωστόσο, έριξα μια ματιά σε όλα τα στοιχεία που προστέθηκαν στη λίστα της UNESCO αυτή τη φορά - 46 από 11 χώρες, συγκεκριμένα - και κάποια στιγμή κοντοστάθηκα και έβαλα τα γέλια! Γιατί καταλαβαίνω απόλυτα με ποια λογική η Ισπανία μπαίνει στη λίστα με το Φλαμένκο, η Κίνα με την Όπερα του Πεκίνου, όπως και η Κορέα με την ξυλουργική τεχνοτροπία Daemokjang, που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της χώρας. Ακούστε όμως το εξαιρετικό "διαμάντι" το οποίο βρήκα ανάμεσα σε όλες αυτές τις ενδιαφέρουσες παγκόσμιες παραδόσεις:
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, λοιπόν, "το γαστρονομικό γεύμα που ξεκινά με ένα απεριτίφ και ολοκληρώνεται με λικέρ, και το οποίο περιλαμβάνει ενδιαμέσως τουλάχιστον 4 πιάτα όπως ένα ορεκτικό, ένα κύριο (κρέας ή ψάρι με λαχανικά), τυρί και επιδόρπιο", κατοχυρώνεται πλέον επίσημα στη Γαλλία! Αυτός ο τύπος γεύματος, ο οποίος έχει ως στόχο να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, και να αναδεικνύει την ποιότητα των πρώτων υλών, την αρμονία ανάμεσα στο φαγητό και το κρασί, αλλά και την τέχνη του συνδυασμού γεύσεων και αρωμάτων στο τραπέζι, ονομάζεται επίσημα "Το Γαστρονομικό Γεύμα των Γάλλων", και με αυτή του την ιδιότητα αποτελεί πλέον μέρος της Άυλης Παγκόσμιας Κληρονομιάς, κατά την UNESCO.
Επειδή δεν έχω σπουδάσει ιστορία της γαστρονομίας, δεν θέλω να αυθαιρετήσω αμφισβητώντας την ορθότητα και το ιστορικό υπόβαθρο αυτής της κίνησης. Ωστόσο διακρίνω για άλλη μια φορά και υπογραμμίζω την "μαεστρία" των Γάλλων στο μάρκετινγκ, και την επιδεξιότητα με την οποία συνηθίζουν να οικειοποιούνται - μεταξύ άλλων - κάθε τι σχετικό με τον πολιτισμό της γαστρονομίας και της ευζωίας. Και δεν ξέρω πόση δύναμη και αναγνωρισιμότητα (και, εν τέλει, εμπορικό αντίκρυσμα) έχει η συγκεκριμένη λίστα της UNESCO, ωστόσο το γεγονός ότι κάθε τι Γαλλικό στο κρασί και στο φαγητό θεωρείται αυτομάτως από πολύ κόσμο και καλό, μόνο τυχαίο δεν είναι.
Δεν ξέρω τι πλάνα έχετε εσείς, αλλά εγώ αύριο το μεσημέρι θα πάω στο σπίτι του φίλου μου του Νικόλα, όπου θα μαζευτούμε φίλοι καλοί και θα έρθουμε πιο κοντά, απολαμβάνοντας καλό φαγητό και κρασί, σε ένα γεύμα με μπόλικα πιάτα ανάμεσα στο apéritif και το digestif. Ελπίζω να μην μας πάρουν χαμπάρι οι Γάλλοι και μας ζητούν πνευματικά δικαιώματα!...
