Κοινωνική ειρήνη made in UK

Η ανεκτικότητα της αγγλικής κοινωνίας σε διάφορες μορφές κρατικής εξουσίας μου έχει κάνει εντύπωση. Πως γίνεται εκεί και δεν ανοίγει μύτη ό,τι και αν συμβεί, και στη γηραιά ήπειρο είναι ο κόσμος με το μαχαίρι στα δόντια; Είναι θέμα αστυνόμευσης, θα πουν οι συντηρητικοί. Μήπως έχουν δίκιο;     

Εκλογές, κόμματα με φρου φρου κι' αρώματα

-Θα παίξουμε;
-Ναι.
-Δεν θα έχει σημασία ποιος θα χάσει και ποιος να νικήσει, ε;
-Ε, μια μικρή θα την έχει... 
- Καλά, αφού το θέλεις θα έχει- το λέω από τώρα: όποιος νικήσει θα είναι ο καλυτερότερος!
     

“Αυτός ο Καμίνης ποιος είναι;”

Γιατί αδυνατεί ο κόσμος να πάρει στα σοβαρά αυτές τις εκλογές; Γιατί τους λείπει η λάμψη, θα απαντούσε κάποιος. Γιατί τους λείπει η λάμψη; Γιατί κανείς δεν θέλει να  κάνει το πολιτικό πειραματόζωο. Μα είναι αυτή σοβαρή πολιτική στάση; Όχι, αλλά τι σημασία έχει;

Μια εικόνα χίλιες λέξεις (κινέζικο ρητό)

Τρεις ημέρες κράτησε η χαρά των Τούρκων για την ελεύθερη πρόσβαση στο YouTube- διάστημα στο οποίο ο δημοφιλέστατος ιστότοπος πρόλαβε να παραδώσειμαθήματα ήθους και σεβασμού της ελευθεροτυπίας. Στους Τούρκους βεβαίως, όχι στην μητρική Google, που δείχνει όλα αυτά να της φαίνονται κινέζικα.  

Μαζί σου, Σίλβιο για μια μαροκινή νέα (πολύ νέα!)

Πίστευε κανείς σωστός ΠΑΣΟΚος ότι είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει δεύτερος Ανδρέας; Δεύτερος ηγέτης με τέτοια "απλή" άποψη για τη ζωή; Και όμως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι βάλθηκε να μας πείσει ότι "ο Ανδρέας Ζει!". Είναι άραγε οι Ιταλοί ψηφοφόροι τόσο ώριμοι όσο οι Έλληνες του '80;

Απόρρητο
v