Το μπάχαλο στις προανακριτικές της Βουλής και η παντελής ανικανότητα για στοιχειώδη συνεννόηση δημιουργούν στον Ιοβόλο συνειρμούς- ακόμα και αν δεν το θέλει. Απογοητευμένος, στρέφεται στον Σύριζα για να αλλάξει τα ήθη της πολιτικής και να φέρει τη συζήτηση στην ουσία. Και πέφτει πάνω στο παράθυρο του κ. Στρατούλη.
Αν η βία είναι η μαμή της ιστορίας —φυσικά και ΔΕΝ είναι— τότε η κρίση πρέπει να είναι η μαμά της, αφού από τότε που την πρωτογνωρίσαμε, πιπίνι ακόμα με σταράκια και κοτσίδες, γεννοβολάει διαρκώς.
Πάνω από όλα η νομιμότης. Το ελληνικό κράτος κάνει παντιέρα την εκκένωση των καταλήψεων στέγης και ανοίγει τον διαγωνισμό της ψηφοθηρικής "νοικοκυροσύνης". Η αντιπολίτευση σηκώνει το γάντι ευχαρίστως και χορεύει το χορό του νέου δικομματισμού, του οποίου ο καλύτερος πελάτης είναι απανταχού "νοικοκύρης".
…και η κάθαρση της ποινικοποίησης. Αλληλοκατηγορίες με φόντο λοβιτούρες φέρνουν την απαξίωση που ο πολιτικός κόσμος προσπαθεί να γλιτώσει στην ημερήσια διάταξη. Οι λύσεις υπάρχουν αλλά έχουν ένα μικρό ελάττωμα: Δεν πολυβολεύουν.
Μια σούπερ υπάλληλος της εφορίας Χολαργού- Αγίας Παρασκευής με έκανε σκεφτώ ότι όλα είναι πιθανά, μια που υπάρχουν ορισμένοι που παίρνουν το αγγλοσαξωνικό “civil servant” τοις μετρητοίς. Ο Ιοβόλος δίνει τα μπράβο του και περιμένει την ημέρα που τέτοιες συμπεριφορές θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
