Γονείς και βία: «Βλέπεις τι γράφει εδώ;»

Το να παραδεχθεί κανείς ότι δέρνει το παιδί του δεν είναι πολιτικώς ορθό. Εκτός και αν δεν γνωρίζει ότι το παραδέχεται, συμμετέχοντας εν αγνοία του σε επιστημονική έρευνα με θεματολογία το… ξύλο. Τριανταεπτά οικογένειες εμπίπτουν στην παραπάνω περίπτωση, καθώς συμφώνησαν να λάβουν μέρος σε έρευνα του Αμερικανού καθηγητή ψυχολογίας George Holden και να ηχογραφήσουν την καθημερινότητα στο σπίτι τους, χωρίς να ξέρουν πως τελικά η ανάλυση θα αφορά την σωματική τιμωρία.

Στην πραγματικότητα, ούτε ο ίδιος ο καθηγητής το γνώριζε, καθώς το σχέδιό του ήταν να μελετήσει γενικά τις αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις γονέων και παιδιών. Ωστόσο, οι συχνοί ήχοι… σφαλιάρας και ραπίσματος κατά την επεξεργασία των ηχογραφήσεων έκαναν τον αναλυτή και τους συνεργάτες τους να μιλούν για την πρώτη έρευνα που διαχειρίζεται πραγματικά στοιχεία περί γονικής βίας –μέχρι τώρα όλες οι σχετικές μελέτες βασίζονταν σε απαντήσεις γονέων για το αν χρησιμοποιούν βία και όχι σε «ζωντανές» αποδείξεις.

Η έρευνα

Αρχικά, ο Holden επέλεξε για την ανάλυσή του 37 γονείς (36 μητέρες και έναν πατέρα), αποκλείοντας πρώτα όσους δεν έδειραν καθόλου τα παιδιά τους. «Δεν ήταν και πολλοί», δήλωσε σχετικά ο καθηγητής, που κατάρτισε την λίστα των συμμετεχόντων, χωρίζοντάς τους ισομερώς σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με το μορφωτικό τους επίπεδο.

Όλοι οι συμμετέχοντας ηχογράφησαν όσα συνέβαιναν στο σπίτι τους επί 36 ώρες μέσα σε έξι μέρες. Μέσα σε αυτές τις ηχογραφήσεις, δεν ήταν λίγες οι φορές που ακούστηκε το χέρι ενός γονιού να πέφτει στο σώμα του παιδιού και να ακολουθείται από αρκετά λεπτά κλάματος.

Οι ηχογραφήσεις

Μεταξύ των όσων καταγράφηκαν, συγκαταλέγεται μία μητέρα που χτύπησε τον τριών ετών γιο της έντεκα φορές επειδή μάλωσε με την αδερφή του, προκαλώντας του κλάματα και βήχα. Μία άλλη μητέρα έδειρε τον πεντάχρονο γιο της όταν αυτός αρνήθηκε να συμμαζέψει το δωμάτιό του, ενώ μία ακόμη συμμετέχουσα χαστούκισε το παιδί της επειδή δεν συμμορφωνόταν με την ιδέα του βραδινού ύπνου σε συγκεκριμένη ώρα.

Οι ηχογραφήσεις περιλαμβάνουν σωματική τιμωρία με ακόμη πιο ασήμαντες αφορμές. Μία μητέρα χτύπησε το παιδί της, επειδή εκείνο την είχε κλωτσήσει. Μετά το συμβάν, η μητέρα καταγράφηκε να λέει: «Αυτό, για να θυμάσαι να μην χτυπάς την μητέρα σου». «Η ειρωνεία είναι απλώς εκπληκτική», επεσήμανε ο Holden.

Σε μία άλλη περίπτωση, τα χτυπήματα στα χέρια του παιδιού που ακούστηκαν, έγιναν επειδή το παιδί επιχείρησε να γυρίσει σελίδα στο παραμύθι που του διάβαζε η μητέρα του πριν εκείνη φτάσει στο τέλος της. Η απομαγνητοφώνηση μαρτυρά τα εξής: «Στις 2:03:31 η μητέρα λέει, “Όχι Τζάστιν” και συνεχίζει να διαβάζει. Στις 2:03:34 τον χτυπά και λέει “Όχι Τζάστιν. Αν θέλεις να σου διαβάσω, σταμάτα να πειράζεις τις σελίδες. Γιατί τις κουνάς όσο διαβάζω».

Τα συμπεράσματα

Γίνεται ένας γονιός να γνωρίζει πως ηχογραφείται και παρ’ όλα αυτά να δέρνει το παιδί του; Προφανώς γίνεται, καθώς η ερμηνεία της έρευνας υποδεικνύει πως οι μητέρες που συμμετείχαν, δεν θεωρούν την σωματική τιμωρία προβληματική συμπεριφορά. Τα αποτελέσματα, συνδυασμένα με προηγούμενες μελέτες του ίδιου ερευνητή κατά την δεκαετία του ’90, δείχνουν ότι το 70% των γυναικών με πανεπιστημιακή μόρφωση δέρνουν τα παιδιά τους, ενώ το 90% όλων των γονέων χρησιμοποιούν σωματική τιμωρία.

Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν σωματική τιμωρία περιστασιακά δεν θεωρείται πως επηρεάζονται ιδιαίτερα μακροπρόθεσμα, αλλά όσα βλέπουν… την παλάμη των γονιών τους σε τακτική βάση έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβληματική συμπεριφορά η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε αντικοινωνικότητα. Επίσης, είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν ψυχολογικές διαταραχές ή κατάθλιψη και να υιοθετήσουν την πρακτική βίας προς άλλους όταν γίνουν οι ίδιοι ενήλικοι.

Οι γονείς που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους, καταφεύγουν σε αυτές πιστεύοντας ότι έχουν αποτέλεσμα – και ίσως έχουν, αλλά μόνο παροδικό. Το παιδί που προσπαθεί να φτάσει ένα απαγορευμένο αντικείμενο θα σταματήσει αν το χτυπήσει κάποιος. Ωστόσο, τελικά δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Holden, που λέει σχετικά: «Το κύριο μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν να δρουν με επιθετικότητα».

Πηγή: Time.com

Ποια είναι η γνώμη σας για την άσκηση σωματικής βίας ως τιμωρία από τους γονείς προς τα παιδιά τους; Πείτε την άποψή σας σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.