Πράγματα που θα καταλάβεις αν δεν είσαι καπνιστής
Έντεκα αλήθειες με τις οποίες θα ταυτιστούν όσοι δεν καπνίζουν – αλλά, δυστυχώς για όλους, καπνίζουν όλοι γύρω τους.
Κοιτάς με μισό μάτι τους συναδέλφους που θεωρούν αυτονόητο ότι έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα στα συχνά διαλείμματα από ό,τι εσύ.
Ανάμεσα σε φίλους που καπνίζουν, προσπαθείς πάντα να βρεις τη θέση στην οποία δε θα σου έρχεται ο καπνός κατευθείαν στο πρόσωπο.
…Αλλά ο καπνός ξέρει πώς να σε ακολουθεί παντού, λες και το κάνει επίτηδες.
Ρωτάς σε εστιατόριο αν καπνίζουν μέσα (εννοώντας ότι δεν θα το ήθελες, όπως ορίζει ο νόμος άλλωστε) και παίρνεις την απάντηση «φυσικά» (γιατί φοβούνται ότι είσαι καπνιστής και θα σε χάσουν από πελάτη).
Έχεις βαρεθεί να επιστρέφεις από ξενύχτι στο σπίτι σου και να μυρίζεις σαν τασάκι.
Εύχεσαι κρυφά να μην είχε περάσει η εικόνα κάποιου που καπνίζει σαν σέξι και μυστηριώδης στο συλλογική ασυνείδητο. Καταραμένο Χόλιγουντ.
Η μοναδική φορά που μετανιώνεις που δεν είσαι καπνιστής είναι όταν σε πλησιάζει ο άντρας/η γυναίκα της ζωής σου στο μπαρ και σε ρωτάει αν έχεις φωτιά.
Εκνευρίζεσαι όταν παίρνεις ταξί και ο ταξιτζής καπνίζει χωρίς καν να σε ρωτήσει αν σε ενοχλεί. Ή όταν μπαίνουν φίλοι στο δικό σου αυτοκίνητο και καπνίζουν ενώ ξέρουν ότι δεν σου αρέσει.
Δεν καταλαβαίνεις πώς μπορεί κάποιος μετά από ένα ωραίο γεύμα να καταστρέφει τη γεύση του με πίσσα και νικοτίνη.
Έχεις προσπαθήσει με τρόπο να πεις σε φίλους ή στον σύντροφό σου που καπνίζει ότι η αναπνοή τους είναι αηδιαστική, αλλά δεν υπάρχει κομψός τρόπος να πεις κάτι τέτοιο, οπότε τους αφήνεις να πιστεύουν ότι είναι οκέι. Και η αναπνοή. Και τα κίτρινα δόντια. Και ο τσιγαρόβηχας. Και τα κιτρινισμένα δάχτυλα.
Δεν καταλαβαίνεις πώς τα βγάζουν πέρα με το εξωφρενικό budget που χαραμίζουν οι φίλοι καπνιστές σου σε καπνό κάθε μήνα, ενώ αυτά τα χρήματα θα έφταναν για ένα ταξίδι στο Λονδίνο.
Ανάμεσα σε φίλους που καπνίζουν, προσπαθείς πάντα να βρεις τη θέση στην οποία δε θα σου έρχεται ο καπνός κατευθείαν στο πρόσωπο.
…Αλλά ο καπνός ξέρει πώς να σε ακολουθεί παντού, λες και το κάνει επίτηδες.
Ρωτάς σε εστιατόριο αν καπνίζουν μέσα (εννοώντας ότι δεν θα το ήθελες, όπως ορίζει ο νόμος άλλωστε) και παίρνεις την απάντηση «φυσικά» (γιατί φοβούνται ότι είσαι καπνιστής και θα σε χάσουν από πελάτη).
Έχεις βαρεθεί να επιστρέφεις από ξενύχτι στο σπίτι σου και να μυρίζεις σαν τασάκι.
Εύχεσαι κρυφά να μην είχε περάσει η εικόνα κάποιου που καπνίζει σαν σέξι και μυστηριώδης στο συλλογική ασυνείδητο. Καταραμένο Χόλιγουντ.
Η μοναδική φορά που μετανιώνεις που δεν είσαι καπνιστής είναι όταν σε πλησιάζει ο άντρας/η γυναίκα της ζωής σου στο μπαρ και σε ρωτάει αν έχεις φωτιά.
Εκνευρίζεσαι όταν παίρνεις ταξί και ο ταξιτζής καπνίζει χωρίς καν να σε ρωτήσει αν σε ενοχλεί. Ή όταν μπαίνουν φίλοι στο δικό σου αυτοκίνητο και καπνίζουν ενώ ξέρουν ότι δεν σου αρέσει.
Δεν καταλαβαίνεις πώς μπορεί κάποιος μετά από ένα ωραίο γεύμα να καταστρέφει τη γεύση του με πίσσα και νικοτίνη.
Έχεις προσπαθήσει με τρόπο να πεις σε φίλους ή στον σύντροφό σου που καπνίζει ότι η αναπνοή τους είναι αηδιαστική, αλλά δεν υπάρχει κομψός τρόπος να πεις κάτι τέτοιο, οπότε τους αφήνεις να πιστεύουν ότι είναι οκέι. Και η αναπνοή. Και τα κίτρινα δόντια. Και ο τσιγαρόβηχας. Και τα κιτρινισμένα δάχτυλα.
Δεν καταλαβαίνεις πώς τα βγάζουν πέρα με το εξωφρενικό budget που χαραμίζουν οι φίλοι καπνιστές σου σε καπνό κάθε μήνα, ενώ αυτά τα χρήματα θα έφταναν για ένα ταξίδι στο Λονδίνο.
