Οι φυλές της ελληνικής παραλίας
Αθάνατη ελληνική παραλία: Όλα τα είδη ανθρώπων που θα συναντήσεις, και οδηγίες για να ενοχληθείς όσο λιγότερο γίνεται.
Αθάνατη ελληνική παραλία. Με τις ομπρελίτσες. Με τις ξαπλώστρες. Το άρωμα του αντηλιακού γεμίζει την ατμόσφαιρα, οι καφέδες ανεβοκατεβαίνουν στην καυτή άμμο, και τα παιδάκια χτίζουν κάστρα. Υπάρχουν και οι άλλες παραλίες. Οι μη οργανωμένες. Που πάνω-κάτω προσφέρουν τα ίδια ακριβώς πράγματα, απλά χωρίς να χρειαστεί να βάλεις υποθήκη το σπίτι σου.
Αυτό όμως που δεν πρόκειται να αλλάξει πουθενά, σε όποια από τις πανέμορφες, ελληνικές παραλίες και να πας, είναι οι άνθρωποι. Κι εμείς, επειδή μας αρέσει να τα έχουμε όλα τακτοποιημένα, τους χωρίσαμε σε μερικές εύκολες-στην-αναγνώριση κατηγορίες. Για να ξέρετε μακριά από ποιους να στήσετε την ομπρέλα σας.
Οι λαδωμένοι
Κυκλοφορούν κυρίως σε εκδοχή γυμναστηρίου, πρόσφατα αποτριχωμένη. Τα τατουάζ που δεν έχουν κανένα προσωπικό νόημα (και δεν ανήκουν καν στον πολιτισμό τους, άρα μπορεί να είναι και οριακά ρατσιστικά) πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο. Υπάρχουν και σε πιο λαπαδιασμένη εκδοχή, αλλά δεν είναι αναγκαστικά πιο θλιβερό θέαμα. Θες να μείνεις μακριά τους σε γενικές γραμμές, έστω για να γλυτώσεις την αποπνικτική μυρωδιά του λαδιού. Και να θυμάσαι ότι οι λαδωμένοι βρίσκονται εκεί για τρεις λόγους: για να δείξουν το σώμα τους, για να ρίξουν ανυποψίαστες γυναίκες και για να παίξουν ρακέτες. Και κάπως έτσι περνάμε στην επόμενη φυλή.
Οι ρακέτες
Σίγουρα μια ομάδα που θα βρεις πολλούς λαδωμένους μέσα, αλλά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: στις ρακέτες μπορεί να ενταχθεί ο οποιοδήποτε. Είναι διασκεδαστικό παιχνίδι, αν ξέρεις να παίζεις. Αν δεν ξέρεις να παίζεις, και σοβαρές, άκρως αληθινές μελέτες που δεν βασίζονται σε απλή παρατήρηση έχουν αποδείξει πως το 93% δεν ξέρουν να παίζουν, είσαι δημόσιος κίνδυνος. Και λογικά θα πάθεις ηλίαση. Και επίσης η μισή παραλία θα θέλει να σε δείρει, επειδή το τακ-τακ-τακ απ’ το μπαλάκι είναι ο χειρότερος ήχος στο σύμπαν. Είναι η καλοκαιρινή εκδοχή του να ξύνεις νύχια σε μαυροπίνακα.
Οι “ήρθα εδώ για το μαύρισμα”
Κακώς πιστεύεται πως σε αυτή τη κατηγορία θα συναντήσεις μονάχα ανασφαλείς γυναίκες που ψάχνουν επιβεβαίωση. Σε αυτή την κατηγορία βρίσκεις και πάρα πολλούς ανασφαλείς άντρες που ψάχνουν επιβεβαίωση. Απλά τυχαίνει πολλοί από αυτούς τους άντρες να είναι ταυτόχρονα Λαδωμένοι (για να πετύχει το μαύρισμα), αλλά μη μπερδεύεσαι—οι άνθρωποι της κατηγορίας αυτής είναι ακίνδυνοι και φιλήσυχοι. Η χαμηλή τους αυτοπεποίθηση δεν τους καθιστά ικανούς να την πέφτουν σε ό,τι κινείται, και προσπαθούν να προβάλουν την εικόνα του ζωντανού έργου τέχνης· τους κοιτάς, αλλά δεν πρόκειται να τους αγγίξεις. Εννιά στους δέκα θα ήθελαν να τους έχουν στην διπλά ξαπλώστρα. Μονάχα τρεις στους δέκα καταφέρνουν να κοιτούν διακριτικά.
Οι οικογένειες
Η απεγνωσμένη μαμά που προσπαθεί να τα βάλει όλα σε τάξη, και καταλήγει – ο θεός να την έχει καλά – να γίνεται ο Στάλιν της παραλίας. Τα ενοχλητικά παιδάκια που θα τρέχουν και τα χοντρά τους πατουσάκια θα σου πετάξουν άμμο στα μούτρα ενώ προσπαθείς να διαβάσεις το βιβλίο σου. Ο μπαμπάς που μπορεί να μην βουτήξει καν, επειδή είναι ο μπαμπάς και θα κάτσει στην ξαπλώστρα πίνοντας φραπέ και βλαστημώντας που πρέπει να πληρώσει είκοσι ευρώ και βάλε για να πλατσουρίσουν οι υπόλοιποι για σαράντα λεπτά. Εναλλακτικά, ο μπαμπάς θα κουβαλάει μια φουσκωτή μπάλα και θα θέλει να τρέχουν όλοι από πίσω του για να παίξουν στο νερό. Σε κάθε περίπτωση, οι οικογένειες πρέπει να αποφεύγονται.
Οι αγενείς υπάλληλοι
Θα έχουν υφάκι. Θα αργήσουν να σου φέρουν τον καφέ. Θα φροντίσουν να τους χυθεί λίγος καφές πάνω σου, ειδικά αν είναι κοπέλα και έκανες γλοιώδη απόπειρα να της την πέσεις. Οι υπάλληλοι των beach bars δέχονται πολύ κράξιμο από όλους. Αλλά εμείς στεκόμαστε μαζί τους. Όσο πληρώνονται ψίχουλα για να περπατούν με έναν δίσκο πάνω στην βραστή άμμο, όσο αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν σιχαμένους πελάτες, οι υπάλληλοι των beach bars είναι οι καλύτεροι και πιο αξιοθαύμαστοι άνθρωποι της παραλίας. Και αξίζουν φιλοδώρημα.
Οι παππούδες
Είναι εκεί απλά για να κάνουν το μπανάκι τους. Για να κάνουν ύπτιο και με τα δύο χέρια. Για να παραμείνουν δραστήριοι στην τρίτη ηλικία, κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο από μόνο του. Είναι ακίνδυνοι, ναι. Δεν ενοχλούν κανέναν. Αλλά το γεγονός ότι εξακολουθούν να φοράνε speedo και ότι δεν χρησιμοποιούν ποτέ τις καμπίνες για να αλλάξουν τους κάνει κακούς αισθητικά παραθαλάσσιους γείτονες.
Τα ζευγαράκια
*ήχοι από σαλιωμένα φιλιά με μαλλιά που τα ‘χει βρέξει η αλμύρα να μπαίνουν στο στόμα, αλλά να μην τους ενοχλεί, γιατί ζουν τον έρωτά τους*
Αυτό όμως που δεν πρόκειται να αλλάξει πουθενά, σε όποια από τις πανέμορφες, ελληνικές παραλίες και να πας, είναι οι άνθρωποι. Κι εμείς, επειδή μας αρέσει να τα έχουμε όλα τακτοποιημένα, τους χωρίσαμε σε μερικές εύκολες-στην-αναγνώριση κατηγορίες. Για να ξέρετε μακριά από ποιους να στήσετε την ομπρέλα σας.
Οι λαδωμένοι
Κυκλοφορούν κυρίως σε εκδοχή γυμναστηρίου, πρόσφατα αποτριχωμένη. Τα τατουάζ που δεν έχουν κανένα προσωπικό νόημα (και δεν ανήκουν καν στον πολιτισμό τους, άρα μπορεί να είναι και οριακά ρατσιστικά) πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο. Υπάρχουν και σε πιο λαπαδιασμένη εκδοχή, αλλά δεν είναι αναγκαστικά πιο θλιβερό θέαμα. Θες να μείνεις μακριά τους σε γενικές γραμμές, έστω για να γλυτώσεις την αποπνικτική μυρωδιά του λαδιού. Και να θυμάσαι ότι οι λαδωμένοι βρίσκονται εκεί για τρεις λόγους: για να δείξουν το σώμα τους, για να ρίξουν ανυποψίαστες γυναίκες και για να παίξουν ρακέτες. Και κάπως έτσι περνάμε στην επόμενη φυλή.
Οι ρακέτες
Σίγουρα μια ομάδα που θα βρεις πολλούς λαδωμένους μέσα, αλλά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: στις ρακέτες μπορεί να ενταχθεί ο οποιοδήποτε. Είναι διασκεδαστικό παιχνίδι, αν ξέρεις να παίζεις. Αν δεν ξέρεις να παίζεις, και σοβαρές, άκρως αληθινές μελέτες που δεν βασίζονται σε απλή παρατήρηση έχουν αποδείξει πως το 93% δεν ξέρουν να παίζουν, είσαι δημόσιος κίνδυνος. Και λογικά θα πάθεις ηλίαση. Και επίσης η μισή παραλία θα θέλει να σε δείρει, επειδή το τακ-τακ-τακ απ’ το μπαλάκι είναι ο χειρότερος ήχος στο σύμπαν. Είναι η καλοκαιρινή εκδοχή του να ξύνεις νύχια σε μαυροπίνακα.
Οι “ήρθα εδώ για το μαύρισμα”
Κακώς πιστεύεται πως σε αυτή τη κατηγορία θα συναντήσεις μονάχα ανασφαλείς γυναίκες που ψάχνουν επιβεβαίωση. Σε αυτή την κατηγορία βρίσκεις και πάρα πολλούς ανασφαλείς άντρες που ψάχνουν επιβεβαίωση. Απλά τυχαίνει πολλοί από αυτούς τους άντρες να είναι ταυτόχρονα Λαδωμένοι (για να πετύχει το μαύρισμα), αλλά μη μπερδεύεσαι—οι άνθρωποι της κατηγορίας αυτής είναι ακίνδυνοι και φιλήσυχοι. Η χαμηλή τους αυτοπεποίθηση δεν τους καθιστά ικανούς να την πέφτουν σε ό,τι κινείται, και προσπαθούν να προβάλουν την εικόνα του ζωντανού έργου τέχνης· τους κοιτάς, αλλά δεν πρόκειται να τους αγγίξεις. Εννιά στους δέκα θα ήθελαν να τους έχουν στην διπλά ξαπλώστρα. Μονάχα τρεις στους δέκα καταφέρνουν να κοιτούν διακριτικά.
Οι οικογένειες
Η απεγνωσμένη μαμά που προσπαθεί να τα βάλει όλα σε τάξη, και καταλήγει – ο θεός να την έχει καλά – να γίνεται ο Στάλιν της παραλίας. Τα ενοχλητικά παιδάκια που θα τρέχουν και τα χοντρά τους πατουσάκια θα σου πετάξουν άμμο στα μούτρα ενώ προσπαθείς να διαβάσεις το βιβλίο σου. Ο μπαμπάς που μπορεί να μην βουτήξει καν, επειδή είναι ο μπαμπάς και θα κάτσει στην ξαπλώστρα πίνοντας φραπέ και βλαστημώντας που πρέπει να πληρώσει είκοσι ευρώ και βάλε για να πλατσουρίσουν οι υπόλοιποι για σαράντα λεπτά. Εναλλακτικά, ο μπαμπάς θα κουβαλάει μια φουσκωτή μπάλα και θα θέλει να τρέχουν όλοι από πίσω του για να παίξουν στο νερό. Σε κάθε περίπτωση, οι οικογένειες πρέπει να αποφεύγονται.
Οι αγενείς υπάλληλοι
Θα έχουν υφάκι. Θα αργήσουν να σου φέρουν τον καφέ. Θα φροντίσουν να τους χυθεί λίγος καφές πάνω σου, ειδικά αν είναι κοπέλα και έκανες γλοιώδη απόπειρα να της την πέσεις. Οι υπάλληλοι των beach bars δέχονται πολύ κράξιμο από όλους. Αλλά εμείς στεκόμαστε μαζί τους. Όσο πληρώνονται ψίχουλα για να περπατούν με έναν δίσκο πάνω στην βραστή άμμο, όσο αναγκάζονται να αντιμετωπίζουν σιχαμένους πελάτες, οι υπάλληλοι των beach bars είναι οι καλύτεροι και πιο αξιοθαύμαστοι άνθρωποι της παραλίας. Και αξίζουν φιλοδώρημα.
Οι παππούδες
Είναι εκεί απλά για να κάνουν το μπανάκι τους. Για να κάνουν ύπτιο και με τα δύο χέρια. Για να παραμείνουν δραστήριοι στην τρίτη ηλικία, κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο από μόνο του. Είναι ακίνδυνοι, ναι. Δεν ενοχλούν κανέναν. Αλλά το γεγονός ότι εξακολουθούν να φοράνε speedo και ότι δεν χρησιμοποιούν ποτέ τις καμπίνες για να αλλάξουν τους κάνει κακούς αισθητικά παραθαλάσσιους γείτονες.
Τα ζευγαράκια
*ήχοι από σαλιωμένα φιλιά με μαλλιά που τα ‘χει βρέξει η αλμύρα να μπαίνουν στο στόμα, αλλά να μην τους ενοχλεί, γιατί ζουν τον έρωτά τους*
