68 χρόνια και 162.083 θύματα από το Ναγκασάκι

Οι καμπάνες ήχησαν στις 11.02 σήμερα το πρωί στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας. Ήταν ακριβώς η στιγμή που, σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια, η δεύτερη ατομική βόμβα στην ιστορία της ανθρωπότητας έπεφτε για να αφανίσει την πόλη της δυτικής Ιαπωνίας, σκοτώνοντας 70.000 ανθρώπους.

Η 72άχρονη Hisae Torigoe, επιζήσασα της πυρηνικής έκρηξης, ακούει τις καμπάνες και κοιτάζει έξω από το παράθυρο του δωματίου της στο νοσοκομείο του Ναγκασάκι, όπου νοσηλεύεται για δύο εβδομάδες κάθε μήνα, στο πλαίσιο θεραπείας για κακοήθες λέμφωμα.

Είναι μία από τους 37.574 επιζήσαντες της πυρηνικής βόμβας –hibakusha τους λένε οι Ιάπωνες. Οι αρχές της πόλης επιβεβαίωσαν πέρυσι 3.404 θανάτους hibakusha, οι οποίοι σχετίζονται με τη ραδιενέργεια των πυρηνικών του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου –στις περισσότερες περιπτώσεις, οι επιζήσαντες, των οποίων ο μέσος όρος ηλικίας αγγίζει σήμερα τα 78,2 έτη, πεθαίνουν από κάποια μορφή καρκίνου.

Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων της βόμβας ανέρχεται σήμερα σε 162.083. Και όσο και αν οι αριθμοί δεν ακούγονται σοκαριστικοί σε ένα κοινό που έχει συνηθίσει να ακούει στατιστικές και απολογισμούς πολέμων, αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα θύματα της ατομικής βόμβας πεθαίνουν μετά από χρόνια, συνήθως μέσα σε φριχτούς πόνους. Ένα πολύ ενδιαφέρον –και πολύ σοκαριστικό– ντοκιμαντέρ για τις πραγματικές επιπτώσεις της σε αληθινούς ανθρώπους είναι αυτό:



«Οι άνθρωποι που παραπονιούνται για την ατομική βόμβα δεν ήταν εκτεθειμένοι στο να σκοτώνουν, όπως ήμασταν εμείς. Την αγαπούσαμε την A bomb. Έφερε το τέλος του πολέμου» λέει σήμερα, με την αφορμή της επετείου του βομβαρδισμού του Ναγκασάκι, ο βετεράνος πιλότος της αμερικανικής αεροπορίας Martin I. “Buzz” Jackson. Ο 90χρονος σήμερα Jackson λέει ότι αν ο πόλεμος είχε συνεχιστεί στην Ιαπωνία, θα είχε κοστίσει πολύ περισσότερες ανθρώπινες ζωές απ’ όσες στοίχισαν οι δύο πυρηνικές βόμβες.

«Δεν ξέραμε τι ήταν η ατομική βόμβα τότε. Ξέραμε μόνο ότι ήταν κάτι μεγάλο και καινούριο» λέει ο ίδιος, και προσθέτει, μιλώντας για την ημέρα που πέταξε πάνω από το Ναγκασάκι, λίγες ώρες μετά τον βομβαρδισμό: «Ήταν λες κι ένα γιγάντιο χέρι είχε ισοπεδώσει τα πάντα. Συνήθως, μετά από βομβαρδισμό, μπορείς να δεις τα μπάζα από τα κτίρια στους δρόμους. Στο Ναγκασάκι δεν υπήρχε απολύτως τίποτα. Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ήταν πεντακάθαρα, λες και είχε περάσει οδοκαθαριστής και τα είχε σκουπίσει». Διαβάστε ολόκληρη την ιστορία του εδώ.

Η.Κ.