Επτά διάσημοι απατεώνες και η ιστορία τους

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Οι ιστορίες και η ζωή τους θυμίζουν κινηματογραφική ταινία. Τα θύματά τους δεκάδες.Τα κέρδη τους… αμέτρητα. Γεύτηκαν την δόξα, την φήμη και τον πλούτο μέσα από την εξαπάτηση και το ψέμα. Όμως κάποια στιγμή το παραμύθι τους τελείωσε και ήρθαν αντιμέτωποι με τα σίδερα της φυλακής.

Αρκετοί από αυτούς ζουν σήμερα ελεύθεροι, άλλοι έχουν πεθάνει. Ακολουθούν οι ιστορίες πίσω από δέκα διάσημους απατεώνες προς… γνώση και συμμόρφωση.

Charles Ponzi

Το 1903 και σε ηλικία 21 ετών, ο Ιταλός Charles Ponzi φτάνει στις ΗΠΑ με 2,5 δολάρια στις τσέπες του. Τον Ιούλιο του 1920 τα εισοδήματά του έφταναν τα 200.000 δολάρια την ημέρα. Πώς έγινε αυτό; Αφού έστησε μια εταιρεία φάντασμα, έπεισε πολύ κόσμο να επενδύσει ό,τι ποσό ήθελε σε εκείνον με την δέσμευση ότι θα είχαν κέρδος 50% επί του ποσού το οποίο επένδυαν κάθε ενενήντα ημέρες. Και πράγματι είχαν. Μόνο που τα «κέρδη» τους ήταν χρήματα άλλων οι οποίοι με την σειρά τους έμπαιναν και αυτή στην «πυραμίδα». Η απάτη του ιταλού μετανάστη αποκαλύφθηκε τον Αύγουστο του 1920, έπειτα από δημοσίευμα της εφημερίδας "The Boston Globe". Ο ίδιος έμεινε πέντε χρόνια σε ομοσπονδιακή φυλακή και εννέα χρόνια σε πολιτειακή φυλακή των ΗΠΑ. Βγήκε οριστικά από τη φυλακή το 1934 και απελάθηκε στην Ιταλία.

Δείτε ένα ολιγόλεπτο βίντεο, το οποίο αναλύει κατανοητά όλα τα στάδια του «Σχεδίου Πόνζι», όπως έγινε μετέπειτα γνωστό:



Frank Abagnale

Ίσως ο πιο δημοφιλής απατεώνας της σύγχρονης εποχής (η ταινία Catch me if you Can είναι βασισμένη στην ομώνυμη αυτοβιογραφία του), ο Abagnale επί σειρά ετών πλαστογραφούσε επιταγές, προσποιούταν τον πιλότο και υπήρξε ένας «ντελικάτος» απατεώνας. Από τα 16 του «υποδυόταν» με τεράστια επιτυχία τον πιλότο για να πετά δωρεάν, ενώ όταν οι αρχές ξεκίνησαν να τον υποπτεύονται «μεταμφιέστηκε» σε γιατρό για ένα χρόνο και μετά σε δικηγόρο. Συνελήφθη στην Γαλλία το 1969 και πέρασε έξι μήνες σε γαλλική και άλλους έξι σε σουηδική φυλακή πριν μεταφερθεί στις ΗΠΑ, όπου «έφαγε» άλλα δώδεκα χρόνια.
 
Παρά τις δύο απόπειρες απόδρασης, αποφυλακίστηκε μετά από πέντε χρόνια με την προϋπόθεση ότι θα βοηθούσε τις αρχές να συλλάβουν πλαστογράφους επιταγών – παλιά του τέχνη κόσκινο. Σήμερα, διοικεί την επιχείρηση Abagnale & Associates και είναι κανονικά και με τον νόμο αυτή την φορά, εκατομμυριούχος.

Christian Gerhartsreiter

Ο Γερμανός Gerhartsreiter υποδύθηκε διάφορους ρόλους από την στιγμή που αποφάσισε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ μέχρι και την ημέρα την οποία συνελήφθη για απαγωγή. Το 1994 παντρεύτηκε την Sandra Boss, αφού πρώτα την είχε πείσει ότι ήταν γόνος της οικογένειας δισεκατομμυριούχων Rockefeller. To ζευγάρι έζησε ζωή χαρισάμενη χάρη στο μεγάλο εισόδημα της Boss, η οποία κάποια στιγμή κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον κύριο Rockefeller και ζήτησε διαζύγιο. Τότε ο Gerhartsreiter απήγαγε την κόρη τους τον Ιούλιο του 2008, ενώ συνελήφθη έξι ημέρες μετά. Ύστερα από έρευνες της αστυνομίας, φάνηκε ότι ο Gerhartsreiter είχε πλέξει ένα ολόκληρο πλασματικό background γύρω από την πραγματική του ταυτότητα, έτσι ώστε να φαίνεται ότι έχει μεγαλώσει σε αμύθητα πλούτη. Είχε κάνει τον κόσμο να πιστέψει ότι ήταν μεταξύ άλλων μακρινός απόγονος ευρωπαίων βασιλέων και παραγωγός βραβευμένων κινηματογραφικών ταινιών. Τον Μάρτιο του 2011, ο Gerhartsreiter κατηγορήθηκε για φόνο του 1985 και τον προηγούμενο μήνα καταδικάστηκε για τον φόνο αυτό σε 27 χρόνια φυλακή.

Victor Lustig

Το προσωνύμιο «Ο άνθρωπος που πούλησε τον πύργο του Άιφελ» τα λέει όλα. Το 1925 και ενώ η Γαλλία προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια της από τον πόλεμο, τα έξοδα για την συντήρηση του διάσημου πύργου ήταν υπερβολικά. Ο Lustig θέλοντας να εκμεταλλευτεί την κατάσταση, υποκρίθηκε έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο, εκθείασε σε υπερβολικό βαθμό τα γνωστά στους πολίτες προβλήματα συντήρησης και εν τέλει κατάφερε να πουλήσει τον Πύργο σε έναν πλούσιο ιδιοκτήτη μάντρας με παλιοσίδερα, τον Andre Poisson, ο οποίος θα τον μετέτρεπε σε παλιοσίδερα. Το ποσό που εξασφάλισε από αυτήν την ανεκδιήγητη αγοραπωλησία είναι άγνωστο μέχρι στιγμής, ενώ η απάτη άργησε να αποκαλυφθεί αφού ο ίδιος ο Poisson δεν ήθελε να γίνει γνωστό το σκάνδαλο. Ο Lustig ύστερα κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου και εν τέλει συνελήφθη το 1934 για μια σειρά από δολοπλοκίες. Καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση στο Αλκατράζ και πέθανε το 1947 από πνευμονία σε φυλακή του Μιζούρι.

James Hogue

Τα νιάτα φεύγουν γρήγορα για όλους, εκτός από τον Frederic Bourdin. Με το ψευδώνυμο «χαμαιλέων» από τον Τύπο, ο 35χρονος φαίνεται να έχει βγάλει περισσότερες από σαράντα πλαστές ταυτότητες στη ζωή του. Παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, με διαταραγμένη μητέρα, ο Bourdin άρχισε να παριστάνει τον ορφανό, ξανά και ξανά, προκειμένου να τραβήξει την προσοχή. Η ιστορία του ήταν πάντα η ίδια: Το μόνο που ζητούσε ήταν μια οικογένεια και ένα σχολείο. Παρά την εμπειρία του στις μιμήσεις, μία από τις ιστορίες του τον έστειλε πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ήταν το 1997 όταν ο Bourdin αποφάσισε να προσποιηθεί ότι ήταν ένα αγόρι που αγνοούνταν, ο Nicholas Barclay.

Αν και είχε βαριά γαλλική προφορά, ενώ το παιδί ήταν από τις ΗΠΑ και παρά τις διαφορές στην εξωτερική τους εμφάνιση – ο ένας είχε καφέ μάτια και ο άλλος γαλάζια- η οικογένεια του Barclay «έφαγε» το παραμύθι και δεν αμφισβήτησε ποτέ ότι ο έφηβος αυτός ήταν ο χαμένος τους για χρόνια γιος. Μόνο μετά από μια εμφάνισή του σε τηλεοπτική εκπομπή, αφιερωμένη στην ιστορία του, ο κόσμος παρατήρησε όλες τις –προφανείς- διαφορές. Έκανε 6 χρόνια φυλακή αλλά δεν φάνηκε να έχει μετανιώσει. Το 2005, ο 31χρονος πια Bourdin εξακολουθούσε να προσπαθεί να προσποιηθεί τον έφηβο. Σήμερα, είναι παντρεμένος με μια κόρη και αποτελεί διασημότητα του διαδικτύου.

Robert Hendy-Freegard

Πρώην μπάρμαν και πωλητής αυτοκινήτων, ο βρετανός Freegard υποδυόμενος πράκτορα της MI5 κατάφερε την δεκαετία του ’90 να εξαπατήσει πολύ κόσμο κάνοντάς τους να νομίζουν ότι η ζωή τους απειλείται από μέλη του IRA και την πολωνική μαφία. Τους πρόσφερε την «προστασία» του και τους έπαιρνε σημαντικά ποσά, ενώ τους απαγόρευε να πουν οτιδήποτε στην αστυνομία γιατί, όπως ισχυριζόταν «και εκείνη ήταν μέσα στο κόλπο». Το 2002, ύστερα από καταγγελία ενός εκ των θυμάτων του, η Scotland Yard και το FBI οργάνωσαν από κοινού επιχείρηση σύλληψής του και αφού παγίδευσαν το τηλέφωνό του, του έστησαν ενέδρα την στιγμή που παραλάμβανε μια βαλίτσα με δέκα εκατομμύρια λίρες. Το 2005 καταδικάστηκε σε ισόβια για την «οδύσσεια ψεύδους» του, ενώ το 2007 άσκησε έφεση για μείωση της ποινής, κάτι το οποίο και κατάφερε. Η ποινή του τότε μειώθηκε σε εννιά χρόνια.

Το τρίο της NatWest

Οι Giles Darby, David Bermingham και Gary Mulgrew ήταν τρεις τραπεζίτες, οι οποίοι είχαν αναλάβει τις συναλλαγές της βρετανικής τράπεζας National Westminster Bank με την αμερικάνικη εταιρεία ενέργειας Enron. Οι τρεις τους δούλευαν και στη Greenwich NatWest, η οποία είχε μετοχές στην θυγατρική μια συνεργάτιδας εταιρείας της Enron εν ονόματι Swap Sub. Βρισκόμενο μεταξύ τριών κολοσσιαίων εταιρειών, το τρίο κατάφερε τον Μάρτιο του 2000 να πείσει την National Westminster Bank να πουλήσει το μερίδιό που είχε στην Swap Sub πίσω στην Enron για μόλις ένα εκατομμύριο δολάρια. Αφού ρευστοποίησαν τις μετοχές που είχε ιδιοποιηθεί ο Bermingham δύο ημέρες αργότερα, το «τρίο» αποκόμισε κέρδη ύψους επτά εκατομμυρίων. Η κομπίνα έγινε γνωστή όταν οι αμερικάνικες αρχές έβαλαν στο μικροσκόπιο την Enron για άλλα οικονομικά σκάνδαλα και εν τέλει οι τρεις τραπεζίτες καταδικάστηκαν σε 37 μήνες φυλάκιση και αποφυλακίστηκαν τον Αύγουστο του 2010.