Υπουργείο περιβάλλοντος: Το (θερινό) θέατρο του παραλόγου

του Μ. Στητού

Οι εμμονές του νυν πρωθυπουργού, που είναι πολλές και διάφορες, θα κριθούν -προφανώς δυσμενώς- από την Ιστορία, και μάλλον σύντομα. Μία όμως από αυτές έχει ήδη φέρει πικρούς καρπούς. Το υπουργείο περιβάλλοντος και η προϊσταμένη του έκαναν εντός ελάχιστου χρόνου πράξη το πλέον εφιαλτικό σενάριο: Tο φάσκελο από ανθρώπους κάθε ηλικίας, κοινωνικού περίγυρου και εισοδήματος.

Η ταλαιπωρία με τους ημιυπαίθριους, η κοροϊδία με τις αποσύρσεις αυτοκινήτων και τα οικολογικά τέλη (δηλαδή η τιμωρία όσων δεν θέλουν να ξοδέψουν χρήματα για νέο αυτοκίνητο ή αδυνατούν να το πράξουν) μπορούν να εξηγηθούν με διάφορους τρόπους: O γράφων, που δεν οδηγεί και μισεί όσους του κόβουν τα πεζοδρόμια και την ραχάτη βόλτα με τα ΜΜM, όσους τον καθυστερούν διπλοπαρκάροντας ή τον απειλούν όταν μιλούν στο κινητό, χαίρεται κακοπροαίρετα για το τελευταίο. Αντιλαμβάνεται την οικολογική ευαισθησία για τους ημιυπαίθριους, που αποτελούν τρόπο των νεόπλουτων να κλέψουν την -αντιπαθή και άχρηστη, ας μην κρυβόμαστε- πολεοδομία. Και απήλαυσε την προσφορά εισιτηρίων και καρτών για τα μονίμως απεργούντα, ακινητούντα και βραδυπορούντα ΜΜΜ σε όσους έφαγαν καθυστερημένα την πατάτα της απόσυρσης.

Αλλά όλοι οι άλλοι, όσοι κτυπήθηκαν από αυτές τις τρέλες, αφρίζουν. Και τo πράγμα δεν σταματά εκεί. Υπάρχουν μερικά πράγματα με τα οποία αφρίζουν ΟΛΟΙ, και στο φινάλε είναι και εγκληματικά, ιδίως σε χαλεπούς καιρούς. Να τα δούμε; Μόλις τρία παραδείγματα, για να μην μακρηγορούμε:

1ον. Οικολογικά τέλη (εκπομπές διοξειδίου, τέλη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας) στο ρεύμα.
Το ρεύμα είναι είδος πρώτης ανάγκης. Αν η χρήση του είναι αντιοικολογική, λυπούμεθα σφόδρα. Δεν μπορούμε, και δεν θέλουμε, να γυρίσουμε στη λίθινη εποχή ή στον Μεσαίωνα για το καλό του πλανήτη. Αλλιώς, το ξέραμε το κόλπο: Σβήναμε τα εργοστάσια, όπως κάνουμε σε αυτές τις γελοίες «ώρες του πλανήτη». Αλλά δεν θέλουμε. Θέλουμε αξιοπρεπή ζωή. Άλλο το SUV ή το Hummer στο Κολωνάκι, άλλο το ρεύμα. Δεν μπορούμε λοιπόν, μονίμως να πληρώνουμε. Μια ρημαγμένη χώρα θέλει φθηνή ενέργεια για να είναι ανταγωνιστική. Πώς θα γίνει αυτό με τις πανάκριβες «πράσινες τεχνολογίες» και τα πρόστιμα εκπομπών; Έχουμε ένα φθηνό υλικό για ενέργεια, τον λιγνίτη. Και μας τιμωρούν επειδή έχουμε φθηνό ρεύμα, ακόμη και τώρα με την οικονομική κρίση;

Όταν η κατανάλωση ρεύματος αυξάνεται, η ΔΕΗ αγοράζει όσο-όσο για να ικανοποιήσει την ζήτηση και έτσι ανεβαίνουν οι τιμές. Τώρα, που η κατανάλωση μειώθηκε (προφανώς από τα πολλά λουκέτα σε επιχειρήσεις και μαγαζιά), πάλι αυξάνονται οι τιμές! Δεν έχει σημασία πόσο και σε ποιους. Έχει σημασία το «γιατί». Επειδή η ζήτηση έπεσε, όπως και οι τιμές, δεν συμφέρει η αγορά από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ούτε άλλωστε απαιτείται. Επομένως, πρόστιμα επειδή από ΑΠΕ προέρχεται μικρότερο ποσοστό από το νομοθετημένο. Δηλαδή, θέλουμε περισσότερο, πρόστιμα για τις εκπομπές. Θέλουμε λιγότερο, πρόστιμα για τις ΑΠΕ. Έτσι, ποιος άνθρωπος, ποια εταιρεία και ποια χώρα θα ορθοποδήσει; Δεν έχει σχέση με οικονομία και νόμους της αγοράς, ούτε με καπιταλισμό. Κανείς νόμος της αγοράς δεν λέει ότι οι τιμές μονίμως θα ανεβαίνουν με διαφορετικά προσχήματα.

2ον. Οι λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας.
Φημολογείται ότι έχουν υδράργυρο. Ο υδράργυρος είναι πολύ τοξικός –έχουμε ακούσει για μόλυνση υδάτων και ωκεανών από αυτόν. Μας έχουν ζαλίσει να αντικαταστήσουμε τα θερμόμετρα υδραργύρου με ηλεκτρικά (περιβαλλοντικώς πολύ χειρότερα, αφού απαιτούν ηλεκτρισμό και μπαταρία, αλλά εδώ δεν τα λέμε αυτά). Τους λαμπτήρες, όμως, γιατί να τους αντικαταστήσουμε με νέους υδραργύρου; Γιατί επιτρέπεται, αν δεν πριμοδοτείται από το κράτος αυτή η εκστρατεία υπέρ των πανάκριβων νέων λαμπτήρων που κανείς δεν ξέρει πόσο καίνε, αλλά όλοι νοιώθουμε ότι παράγουν και αυτοί αρκετή θερμότητα κι επομένως δεν είναι τόσο οικονομικοί όσο μας λένε (η παραγωγή θερμότητας αντί φωτός είναι σπατάλη ενέργειας, αλλά αυτό το ποσοστό είναι σταθερό για κάθε λάμπα).

Με την ανακύκλωση μας βομβαρδίζουν συνέχεια. Ο Δήμαρχος Αθηναίων ασχολείται μόνο με ανακύκλωση και μετανάστες. Γιατί δεν υπάρχουν χώροι απόθεσης για αυτούς τους λαμπτήρες; Και δεν μιλάμε για απλά καλάθια με σύμβολο, αλλά ασφαλείς συσκευές που θα δεσμεύουν τον υδράργυρο αν σπάσει η λάμπα, όπως θα ρίπτεται εκεί, και θα εμποδίζει τον οποιονδήποτε κακόβουλο να μαζέψει υδράργυρο για να δολοφονήσει την πλούσια θεία του. Περί αυτού όμως, κουβέντα, από το υπουργείο περιβάλλοντος, αλλά και από τους οικολογούντες και θησαυρίζοντες από την πράσινη μανία. Και δεν εννοούμε το ΠΑΣΟΚ.

3ον. Μεταφορές.
Έχουμε υπουργείο μεταφορών και υποδομών. Από πού κι ως πού εκπονεί σχέδια για μεταφορές η κα Μπιρμπίλη; Έπρεπε απλώς να γνωμοδοτήσει επί των τεχνολογιών και των προδιαγραφών. Αλλά αυτή και οι πέριξ αυτής έχουν ήδη αποφασίσει και ποιο μέσο θα προωθήσουν. Το βρήκατε; Φυσικά το Τραμ. Το πλέον άχρηστο, ακριβό, αντιοικολογικό μέσο. Πρόκειται για έναν εφιάλτη, που ξεκίνησε από το «όραμα Τρίτση», την μάσα πολλών, τη θρασύτητα Παπουτσή και συνεχίζει με τις εμμονές Μπιρμπίλη. Είναι ένα μέσο αργό, άβολο και ανασφαλές. Αναπτύσσει μικρή ταχύτητα, δεν έχει προτεραιότητα, αδυνατεί να ελιχθεί για να αποφύγει ένα εμπόδιο (πχ το ΙΧ ενός γαϊδάρου σταθμευμένο «για μια στιγμή» στις ράγες). Έχει άβολα καθίσματα που στην πλειοψηφία τους δεν προσφέρουν χειρολαβές στήριξης, είναι επικίνδυνο για τους πεζούς καθώς το φρενάρισμά του παίρνει δεκάδες μέτρα -σε αντίθεση με τρόλεϊ και λεωφορεία- και κάνει φρικτό θόρυβο και κραδασμούς.

Στον Νέο Κόσμο έχουν χάσει την ησυχία και τον ύπνο τους (ιδίως τον μεσημεριανό). Τα σπίτια τρέμουν και κάποια ίσως πέσουν. Οι Πειραιώτες δεν θέλουν να το ακούν και προσφεύγουν σε οτιδήποτε μπορεί να τους γλυτώσει. Το τραμ είναι τόσο βρώμικο (λόγω ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και κατανάλωσης ρεύματος) ή καθαρό (λόγω ανυπαρξίας κινητήρα ορυκτών καυσίμων) όσο το τρόλεϊ, αλλά χωρίς την ταχύτητα, την εξυπηρετικότητα, την ευκαμψία και την άνεση του τελευταίου. Η έλευσή του κόστισε τεράστια ποσά, και όταν ξήλωσαν τις ράγες μπροστά στις στήλες του Ολυμπίου Διός, για να τις ξαναβάλουν «σωστά», προκάλεσαν τεράστιες υπερβάσεις κόστους και χρονοδιαγράμματος. Τότε ο κ Παπουτσής σε τηλεοπτική εκπομπή σχολίασε σχετικά: «σιγά την όχληση». Κάτι τέτοιο, φυσικά δεν θα γινόταν με τα λεωφορεία, αφού οι δρόμοι ήταν εκεί. Θέλετε κι άλλο; Οι ράγες οδήγησαν στην κοπή εκατοντάδων δένδρων, κι ας έχει η εταιρεία τη θρασύτητα να υποστηρίζει ότι φύτεψε μερικές δεκάδες.

Όπου το τραμ έχει αποκλειστικό χώρο για να κινείται, χειροτέρεψε το κυκλοφοριακό ή τον περιβάλλοντα χώρο, όπως στην παραλιακή, όπου κατάστρεψε τον περίπατο ή αφαίρεσε λωρίδες κυκλοφορίας και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις (πχ κάτω από το Ζάππειο). Όπου δεν έχει δικό του χώρο το ίδιο αργεί και προκαλεί χειρότερες καθυστερήσεις στα αυτοκίνητα. Δεν προσφέρει απολύτως τίποτα: Μερικά σύγχρονα λεωφορεία θα είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν τις ίδιες υπηρεσίες με ελάχιστο κόστος, πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και άριστη εξυπηρέτηση, αφού οι δρόμοι δεν θα είχαν καταληφθεί ή καταστραφεί από το σιδερένιο τέρας. Και απέναντι όλων αυτών, αντί να το ξηλώσουν να τελειώνουμε με αυτό το ακριβό λάθος, θέλουν να το επεκτείνουν! Αφού είναι οικολογικό, κυρία Μπιρμπίλη (αλήθεια, το Μετρό δεν είναι;) φέρτε αραμπάδες με γαϊδούρια. Άλλωστε, πόσες πρωτεύουσες ξέρετε που να έχουν τρόλεϊ, λεωφορεία, υπόγειο σιδηρόδρομο και τραμ; Για σκεφτείτε το λίγο.