Ανατριχιαστικές ιστορίες τρόμου για να μην κοιμάσαι τα βράδια
Έχεις λίγο χρόνο και θες να τρομάξεις πολύ; Δε φοβάσαι να κοιμηθείς μοναχός/η; Αυτές οι μικρές ιστορίες τρόμου θα σου κρατήσουν σκοτεινή συντροφιά.
Όπως και με τις ταινίες, οι ιστορίες τρόμου μας προκαλούν αυτήν την απότομη αύξηση αδρεναλίνης που ορισμένοι αποζητούν.
Μάλιστα χάρη στο γεγονός ότι δεν υπάρχει οπτικοποίηση των όσων συμβαίνουν, η φαντασία καλπάζει και τα τεκταινόμενα γίνονται ακόμα πιο ανατριχιαστικά.
Τέτοιες ιστορίες τρόμου εντοπίσαμε σε αυτό το ενδιαφέρον γκρουπ στο Facebook.
Τις διαβάζεις με δική σου ευθύνη.
Ιστορία #1
Μια γεροντοκόρη ένα απόγευμα δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει και βγήκε έξω για να αγοράσει ένα παζλ, καθώς τα παζλ ήταν η μοναδική της ασχολία. Όταν αγόρασε το παζλ δεν κοίταξε την σκηνή που απεικόνιζε μιας και το αγόρασε στην τύχη. Όταν έφτασε στο σπίτι της άρχισε να φτιάχνει το παζλ.
Καθώς πήγε να ενώσει τα πρώτα δύο κομμάτια χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Πήγε, άνοιξε, αλλά δεν ήταν κανείς. Οπότε συνέχισε να φτιάχνει το παζλ ώσπου έφτασε στη μέση είδε σε έναν καθρέφτη που ήταν απέναντί της μία σκιά να πλησιάζει προς το μέρος της. Γυρνώντας να δει ποιος ήταν από πίσω της τρομοκρατημένη δεν είδε κανένα. Τρομοκρατημένη, συνέχισε να φτιάχνει το παζλ και όταν ήταν έτοιμη να βάλει και το τελευταίο κομμάτι για να δει επιτέλους την εικόνα, το κουδούνι της ξαναχτύπησε και εκείνη έντρομη άνοιξε...
Μετά από 15 μέρες οι γείτονές της ανησύχησαν και κάλεσαν τις αρχές. Όταν μπήκαν στο σπίτι της σπάζοντας την πόρτα την είδαν σωριασμένη στο πάτωμα με καμένα τα μάτια, χαρακιές από μαχαίρι, και στο στήθος της γραμμένο "Να βλέπεις τί αγοράζεις". Και πράγματι, όταν οι αρχές ερεύνησαν το σπίτι βρήκαν ένα μισοτελειωμένο παζλ το οποίο έδειχνε την κοπέλα τρομαγμένη και από πίσω της μία σκιά…
Ιστορία #2
Μια μέρα εγώ και οι φίλοι μου αποφασίσαμε να συναντηθούμε στο πάρκο του χωριού μας. Καθώς μιλούσαμε μας ήρθε μια ιδέα. Μιας και ήταν βράδυ όλοι θέλαμε να πάμε σε ένα μικρό παλιό στοιχειωμένο σπίτι. Όταν φτάσαμε στο σπίτι ακούσαμε κάποιες περίεργες φωνές. Όταν μπήκαμε μέσα οι φωνές άρχισαν να δυναμώνουν. Ξαφνικά οι φωνές σταμάτησαν. Ένα κλάμα μωρού ακούστηκε από το υπόγειο. Τρομάξαμε πάρα πολύ αλλά η αγωνία μας δεν μας άφηνε να φύγουμε. Στη συνέχεια κατεβήκαμε κάτω στο υπόγειο. Καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες μια σκιά εμφανίστηκε μπροστά μας και μας είπε «φύγετε από εδώ».
Με το που πήγαμε να φύγουμε η πόρτα κλείδωσε. Μια φωνή μας είπε το κλειδί είναι στο υπόγειο. Κατευθείαν τρέξαμε στο υπόγειο. Τότε μπροστά μας είδαμε μια κούνια που είχε ένα αποκεφαλισμένο μωρό. Μέσα στο στόμα του ήταν το κλειδί. Το πήραμε γρήγορα, πήγαμε στην έξοδο και βγήκαμε γρήγορα έξω. Τότε καταλάβαμε ότι δύο από τους φίλους μας δεν ήταν μαζί μας. Πήγαμε στο πάρκο του χωριού (ήταν νύχτα) και είδαμε τα δύο παιδιά κρεμασμένα σε ένα δέντρο. Πάνω στην κοιλιά τους, γραμμένο με αίμα έγραφε: «Οι επόμενοι θα είστε εσείς». Τότε πήγαμε τρέχοντας στο σπίτι μου. Ρωτήσαμε την γιαγιά μου για αυτό το σπίτι. Μας είπε πως αυτό το σπίτι είχε καταστραφεί πριν από 200 χρόνια!
Ακόμα προσπαθούμε να ξεχάσουμε αυτή την ανατριχιαστική εμπειρία.
Ιστορία #3
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1873 ο James Worson έβαλε στοίχημα με δυο φίλους του, τον Hammerson Burns και τον Barham Wise, ότι θα μπορούσε να τρέξει σε συγκεκριμένο χρόνο τα 32 χιλιόμετρα από το Leamington στο Coventry. Οι δύο φίλοι ακολουθούσαν ακριβώς πίσω του, με μια ιππήλατη άμαξα: Δεν τον έχασαν ποτέ από το οπτικό τους πεδίο, ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, ο Worson γυρνούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και τους μιλούσε. Σε κάποια στιγμή, και ενώ έτρεχε στη μέση του δρόμου, φάνηκε να σκοντάφτει και να πέφτει προς τα μπροστά. Η κραυγή του εκείνη την στιγμή ήταν «ό,τι τρομακτικότερο είχαν ακούσει ποτέ» σύμφωνα με τη μετέπειτα περιγραφή του Wise.
Αντί, όμως, να πέσει στο έδαφος, όπως φαινόταν ότι θα συνέβαινε, ο Worson απλώς εξαφανίστηκε, πριν προλάβει να ακουμπήσει στο έδαφος. Τα αποτυπώματα των παπουτσιών του στο χωμάτινο μονοπάτι, τα οποία οι δύο φίλοι φωτογράφησαν, ακολουθούσαν μια κανονική πορεία, μέχρι το σημείο που φαινόταν ότι ο δρομέας σκόνταψε. Μετά από εκεί, δεν υπήρχε τίποτα. Οι ντόπιοι ερεύνησαν την περιοχή, αναζητώντας τον James, και σύμφωνα με τις περιγραφές τα κυνηγόσκυλα που χρησιμοποιήθηκαν στις έρευνες έδειχναν μια μυστήρια αλλά πεισματική άρνηση να πλησιάσουν το σημείο στο οποίο εκείνος εξαφανίστηκε. Κανείς δεν τον ξαναείδε ποτέ.
Ιστορία #4
Ένα αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο δίπλα σε επαρχιακό δρόμο. Στο ράδιο το νεαρό ζευγάρι άκουσε για έναν ψυχασθενή που δραπέτευσε εκείνο το βράδυ από το άσυλο. Τον αποκαλούσαν Γάντζο γιατί στη θέση από το ένα κομμένο χέρι του είχε βάλει έναν γάντζο, και τον χρησιμοποιούσε σε κάθε θύμα του. Η κοπέλα για κάποιο λόγο ένιωθε ανήσυχη, χωρίς να ξέρει γιατί, και ζητούσε από το αγόρι της να γυρίσουνε σπίτι.
Ο φίλος της πίστευε ότι έλεγε δικαιολογίες για να μη καθίσουνε στο σημείο. Τελικά έχασε το έλεγχό του και έφυγε με πατημένο το γκάζι. Χωρίς να μιλήσουν καθόλου στο δρόμο, έφτασαν τελικά στο σπίτι της. Όταν βγήκε να της ανοίξει τη πόρτα είδε στο χερούλι να κρέμεται ένας γάντζος.
Μάλιστα χάρη στο γεγονός ότι δεν υπάρχει οπτικοποίηση των όσων συμβαίνουν, η φαντασία καλπάζει και τα τεκταινόμενα γίνονται ακόμα πιο ανατριχιαστικά.
Τέτοιες ιστορίες τρόμου εντοπίσαμε σε αυτό το ενδιαφέρον γκρουπ στο Facebook.
Τις διαβάζεις με δική σου ευθύνη.
Ιστορία #1
Μια γεροντοκόρη ένα απόγευμα δεν είχε τίποτε άλλο να κάνει και βγήκε έξω για να αγοράσει ένα παζλ, καθώς τα παζλ ήταν η μοναδική της ασχολία. Όταν αγόρασε το παζλ δεν κοίταξε την σκηνή που απεικόνιζε μιας και το αγόρασε στην τύχη. Όταν έφτασε στο σπίτι της άρχισε να φτιάχνει το παζλ.
Καθώς πήγε να ενώσει τα πρώτα δύο κομμάτια χτύπησε το κουδούνι της πόρτας. Πήγε, άνοιξε, αλλά δεν ήταν κανείς. Οπότε συνέχισε να φτιάχνει το παζλ ώσπου έφτασε στη μέση είδε σε έναν καθρέφτη που ήταν απέναντί της μία σκιά να πλησιάζει προς το μέρος της. Γυρνώντας να δει ποιος ήταν από πίσω της τρομοκρατημένη δεν είδε κανένα. Τρομοκρατημένη, συνέχισε να φτιάχνει το παζλ και όταν ήταν έτοιμη να βάλει και το τελευταίο κομμάτι για να δει επιτέλους την εικόνα, το κουδούνι της ξαναχτύπησε και εκείνη έντρομη άνοιξε...
Μετά από 15 μέρες οι γείτονές της ανησύχησαν και κάλεσαν τις αρχές. Όταν μπήκαν στο σπίτι της σπάζοντας την πόρτα την είδαν σωριασμένη στο πάτωμα με καμένα τα μάτια, χαρακιές από μαχαίρι, και στο στήθος της γραμμένο "Να βλέπεις τί αγοράζεις". Και πράγματι, όταν οι αρχές ερεύνησαν το σπίτι βρήκαν ένα μισοτελειωμένο παζλ το οποίο έδειχνε την κοπέλα τρομαγμένη και από πίσω της μία σκιά…
Ιστορία #2
Μια μέρα εγώ και οι φίλοι μου αποφασίσαμε να συναντηθούμε στο πάρκο του χωριού μας. Καθώς μιλούσαμε μας ήρθε μια ιδέα. Μιας και ήταν βράδυ όλοι θέλαμε να πάμε σε ένα μικρό παλιό στοιχειωμένο σπίτι. Όταν φτάσαμε στο σπίτι ακούσαμε κάποιες περίεργες φωνές. Όταν μπήκαμε μέσα οι φωνές άρχισαν να δυναμώνουν. Ξαφνικά οι φωνές σταμάτησαν. Ένα κλάμα μωρού ακούστηκε από το υπόγειο. Τρομάξαμε πάρα πολύ αλλά η αγωνία μας δεν μας άφηνε να φύγουμε. Στη συνέχεια κατεβήκαμε κάτω στο υπόγειο. Καθώς κατεβαίναμε τις σκάλες μια σκιά εμφανίστηκε μπροστά μας και μας είπε «φύγετε από εδώ».
Με το που πήγαμε να φύγουμε η πόρτα κλείδωσε. Μια φωνή μας είπε το κλειδί είναι στο υπόγειο. Κατευθείαν τρέξαμε στο υπόγειο. Τότε μπροστά μας είδαμε μια κούνια που είχε ένα αποκεφαλισμένο μωρό. Μέσα στο στόμα του ήταν το κλειδί. Το πήραμε γρήγορα, πήγαμε στην έξοδο και βγήκαμε γρήγορα έξω. Τότε καταλάβαμε ότι δύο από τους φίλους μας δεν ήταν μαζί μας. Πήγαμε στο πάρκο του χωριού (ήταν νύχτα) και είδαμε τα δύο παιδιά κρεμασμένα σε ένα δέντρο. Πάνω στην κοιλιά τους, γραμμένο με αίμα έγραφε: «Οι επόμενοι θα είστε εσείς». Τότε πήγαμε τρέχοντας στο σπίτι μου. Ρωτήσαμε την γιαγιά μου για αυτό το σπίτι. Μας είπε πως αυτό το σπίτι είχε καταστραφεί πριν από 200 χρόνια!
Ακόμα προσπαθούμε να ξεχάσουμε αυτή την ανατριχιαστική εμπειρία.
Ιστορία #3
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1873 ο James Worson έβαλε στοίχημα με δυο φίλους του, τον Hammerson Burns και τον Barham Wise, ότι θα μπορούσε να τρέξει σε συγκεκριμένο χρόνο τα 32 χιλιόμετρα από το Leamington στο Coventry. Οι δύο φίλοι ακολουθούσαν ακριβώς πίσω του, με μια ιππήλατη άμαξα: Δεν τον έχασαν ποτέ από το οπτικό τους πεδίο, ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, ο Worson γυρνούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και τους μιλούσε. Σε κάποια στιγμή, και ενώ έτρεχε στη μέση του δρόμου, φάνηκε να σκοντάφτει και να πέφτει προς τα μπροστά. Η κραυγή του εκείνη την στιγμή ήταν «ό,τι τρομακτικότερο είχαν ακούσει ποτέ» σύμφωνα με τη μετέπειτα περιγραφή του Wise.
Αντί, όμως, να πέσει στο έδαφος, όπως φαινόταν ότι θα συνέβαινε, ο Worson απλώς εξαφανίστηκε, πριν προλάβει να ακουμπήσει στο έδαφος. Τα αποτυπώματα των παπουτσιών του στο χωμάτινο μονοπάτι, τα οποία οι δύο φίλοι φωτογράφησαν, ακολουθούσαν μια κανονική πορεία, μέχρι το σημείο που φαινόταν ότι ο δρομέας σκόνταψε. Μετά από εκεί, δεν υπήρχε τίποτα. Οι ντόπιοι ερεύνησαν την περιοχή, αναζητώντας τον James, και σύμφωνα με τις περιγραφές τα κυνηγόσκυλα που χρησιμοποιήθηκαν στις έρευνες έδειχναν μια μυστήρια αλλά πεισματική άρνηση να πλησιάσουν το σημείο στο οποίο εκείνος εξαφανίστηκε. Κανείς δεν τον ξαναείδε ποτέ.
Ιστορία #4
Ένα αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο δίπλα σε επαρχιακό δρόμο. Στο ράδιο το νεαρό ζευγάρι άκουσε για έναν ψυχασθενή που δραπέτευσε εκείνο το βράδυ από το άσυλο. Τον αποκαλούσαν Γάντζο γιατί στη θέση από το ένα κομμένο χέρι του είχε βάλει έναν γάντζο, και τον χρησιμοποιούσε σε κάθε θύμα του. Η κοπέλα για κάποιο λόγο ένιωθε ανήσυχη, χωρίς να ξέρει γιατί, και ζητούσε από το αγόρι της να γυρίσουνε σπίτι.
Ο φίλος της πίστευε ότι έλεγε δικαιολογίες για να μη καθίσουνε στο σημείο. Τελικά έχασε το έλεγχό του και έφυγε με πατημένο το γκάζι. Χωρίς να μιλήσουν καθόλου στο δρόμο, έφτασαν τελικά στο σπίτι της. Όταν βγήκε να της ανοίξει τη πόρτα είδε στο χερούλι να κρέμεται ένας γάντζος.
