40 πράγματα που σημαίνουν αθηναϊκό καλοκαίρι
Η φωταγωγημένη Ακρόπολη, οι ταράτσες απ’ όπου τη χαζεύεις, οι βραδινές βουτιές στο Καβούρι και όλα όσα κάνουν το καλοκαίρι υπόθεση… αθηναϊκή.
της Ηρώς Κουνάδη
Πολύ περισσότερο από τα ηλιοβασιλέματα στα νησιά και τις βουτιές στην Πελοπόννησο, οι καλοκαιρινές μας ιστορίες γράφονται εδώ, στην καθημερινότητά μας, σε αυτή την πόλη που αν ήταν εποχή, θα ήταν αιώνιο καλοκαίρι. Κι αυτά είναι σαράντα απόλυτα αθηναϊκά πράγματα που σημαίνουν καλοκαίρι.
Η στιγμή που ανάβουν τα φώτα της Ακρόπολης εκεί που περπατάς αμέριμνος την Αποστόλου Παύλου, κάνοντάς σε να κοντοσταθείς για μια στιγμή.
Οι μουσικές των πλανόδιων στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Εκείνη η μπουκαμβίλια στην Πλάκα. Ξέρεις πια.
Η σκιερή αυλίτσα του Γλυκή και ο ελληνικός καφές τα κυριακάτικα μεσημέρια, που όλοι είναι για μπάνιο και η πόλη για πάρτη σου.
Οι φωτισμένες καμάρες του Ηρωδείου.
Η Πανσέληνος την ώρα που ανατέλλει πάνω από τα βράχια του Άρειου Πάγου.
Μια βραδινή βουτιά κάτω από τα αστέρια στο Καβούρι.
Το να χαζεύεις καθισμένος στα πεζούλια του Λυκαβηττού τα φώτα της πόλης να ανάβουν.
Τα παγωμένα ούζα δίπλα στην Αρχαία Αγορά, στα σκαλάκια των Διόσκουρων.
Τα κρεμαστά φωτάκια στις αυλές του Μεταξουργείου.
Οι πίσω θέσεις του Σινέ Θησείον, που βλέπουν ταυτόχρονα οθόνη και Ακρόπολη.
Ο ξάστερος ουρανός όπως φαίνεται από τα πλατώματα της Πεντέλης.
Οι μουσικές στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου.
Η δροσιά στα τραπεζάκια του Εξωστρεφή, στον λόφο του Στρέφη.
Οι γαρίδες και τα καλαμαράκια που τρως φορώντας ακόμα το μαγιό σε ένα τραπεζάκι πλάι στη θάλασσα, στον Ξυπόλυτο στη Λούτσα ή στον Βράχο στον Μαραθώνα.
Το ηλιοβασίλεμα όπως φαίνεται από τον λόφο του Φιλοπάππου.
Η μυρωδιά του αντηλιακού στο πλακόστρωτο της Κυδαθηναίων.
Τα σκιερά μεσημέρια κάτω από τα Πεύκα του Σχινιά.
Εκείνη η μυστική αυλή που ανακαλύπτεις ένα βράδυ τυχαία, και καταλήγεις να μένεις μέχρι το πρωί.
Η ταράτσα του Bios και η θέα της στις κατακόκκινες καμινάδες της Τεχνόπολης.
Οι βραδιές με ταινίες μέσα σε φαντασμαγορικά φωτισμένους αρχαιολογικούς χώρους του Athens Open Air Film Festival.
Τα μεζεδάκια σε πλακόστρωτα: Στο Καφενείο στην Πλάκα, στο Σερσέ λα Φαμ της μικρής οδού Πετράκη, στο Frumel στα Εξάρχεια.
Η σκιερή αυλή του Άμα Λάχει, Σάββατο μεσημέρι μετά τη λαϊκή της Καλλιδρομίου.
Οι μεταμεσονύχτιες βόλτες στην Πλάκα, όταν οι τουρίστες έχουν πάει για ύπνο και η ησυχία βασιλεύει.
Οι γάτες που λιάζονται στα πεζούλια στα Αναφιώτικα.
Η αλλιώτικη θέα στην πόλη από τους λόφους της Πετρούπολης.
Το χειροποίητο παγωτό του Le Greche της Μητροπόλεως.
Τα μουσεία που δεν θα πήγαινες αν δεν έρχονταν οι φίλοι απ’ τα ξένα.
Οι παρέες που αράζουν στο γκαζόν του ξέφωτου, στο ΚΠΙΣΝ.
Οι συναυλίες στην Τεχνόπολη.
Το να αράζεις με τις ώρες (και με μπύρες) κάτω από τα δέντρα της Μαλακάσας αφού τελειώσει η συναυλία, περιμένοντας να χαλαρώσει η κίνηση.
Οι λατέρνες που μυστηριωδώς υπάρχουν ακόμα στην Ερμού.
Η Τριλογία της Πανεπιστημίου φωτισμένη τα βράδια.
Η τελευταία μπύρα της βραδιάς έξω από το μετρό στο Γκάζι, λίγο πριν ξημερώσει περιμένοντας τον πρώτο συρμό της επιστροφής.
Ο ήλιος που ανατέλλει πάνω από την παραλία του βραδινού σου μπάνιου, κι εσύ ακόμα σκέφτεσαι «να πάμε κατευθείαν για δουλειά;».
Η μονοήμερη για μπάνιο στο Αγκίστρι.
Τα μπιχλιμπίδια στους πάγκους των πλανόδιων γύρω από το Θησείο.
Τα βήματα που αντηχούν στο πλακόστρωτο του Πικιώνη.
Οι λουλουδιασμένες αυλές των Πετραλώνων.
Αυτή η καθησυχαστική αίσθηση της χρονικής συνέχειας που έχεις κάθε φορά που σηκώνεις το βλέμμα και βλέπεις την Ακρόπολη, και σκέφτεσαι πως όλα θα πάνε καλά.
Πολύ περισσότερο από τα ηλιοβασιλέματα στα νησιά και τις βουτιές στην Πελοπόννησο, οι καλοκαιρινές μας ιστορίες γράφονται εδώ, στην καθημερινότητά μας, σε αυτή την πόλη που αν ήταν εποχή, θα ήταν αιώνιο καλοκαίρι. Κι αυτά είναι σαράντα απόλυτα αθηναϊκά πράγματα που σημαίνουν καλοκαίρι.
Η στιγμή που ανάβουν τα φώτα της Ακρόπολης εκεί που περπατάς αμέριμνος την Αποστόλου Παύλου, κάνοντάς σε να κοντοσταθείς για μια στιγμή.
Οι μουσικές των πλανόδιων στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Εκείνη η μπουκαμβίλια στην Πλάκα. Ξέρεις πια.
Η σκιερή αυλίτσα του Γλυκή και ο ελληνικός καφές τα κυριακάτικα μεσημέρια, που όλοι είναι για μπάνιο και η πόλη για πάρτη σου.
Οι φωτισμένες καμάρες του Ηρωδείου.
Η Πανσέληνος την ώρα που ανατέλλει πάνω από τα βράχια του Άρειου Πάγου.
Μια βραδινή βουτιά κάτω από τα αστέρια στο Καβούρι.
Το να χαζεύεις καθισμένος στα πεζούλια του Λυκαβηττού τα φώτα της πόλης να ανάβουν.
Τα παγωμένα ούζα δίπλα στην Αρχαία Αγορά, στα σκαλάκια των Διόσκουρων.
Τα κρεμαστά φωτάκια στις αυλές του Μεταξουργείου.
Οι πίσω θέσεις του Σινέ Θησείον, που βλέπουν ταυτόχρονα οθόνη και Ακρόπολη.
Ο ξάστερος ουρανός όπως φαίνεται από τα πλατώματα της Πεντέλης.
Οι μουσικές στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου.
Η δροσιά στα τραπεζάκια του Εξωστρεφή, στον λόφο του Στρέφη.
Οι γαρίδες και τα καλαμαράκια που τρως φορώντας ακόμα το μαγιό σε ένα τραπεζάκι πλάι στη θάλασσα, στον Ξυπόλυτο στη Λούτσα ή στον Βράχο στον Μαραθώνα.
Το ηλιοβασίλεμα όπως φαίνεται από τον λόφο του Φιλοπάππου.
Η μυρωδιά του αντηλιακού στο πλακόστρωτο της Κυδαθηναίων.
Τα σκιερά μεσημέρια κάτω από τα Πεύκα του Σχινιά.
Εκείνη η μυστική αυλή που ανακαλύπτεις ένα βράδυ τυχαία, και καταλήγεις να μένεις μέχρι το πρωί.
Η ταράτσα του Bios και η θέα της στις κατακόκκινες καμινάδες της Τεχνόπολης.
Οι βραδιές με ταινίες μέσα σε φαντασμαγορικά φωτισμένους αρχαιολογικούς χώρους του Athens Open Air Film Festival.
Τα μεζεδάκια σε πλακόστρωτα: Στο Καφενείο στην Πλάκα, στο Σερσέ λα Φαμ της μικρής οδού Πετράκη, στο Frumel στα Εξάρχεια.
Η σκιερή αυλή του Άμα Λάχει, Σάββατο μεσημέρι μετά τη λαϊκή της Καλλιδρομίου.
Οι μεταμεσονύχτιες βόλτες στην Πλάκα, όταν οι τουρίστες έχουν πάει για ύπνο και η ησυχία βασιλεύει.
Οι γάτες που λιάζονται στα πεζούλια στα Αναφιώτικα.
Η αλλιώτικη θέα στην πόλη από τους λόφους της Πετρούπολης.
Το χειροποίητο παγωτό του Le Greche της Μητροπόλεως.
Τα μουσεία που δεν θα πήγαινες αν δεν έρχονταν οι φίλοι απ’ τα ξένα.
Οι παρέες που αράζουν στο γκαζόν του ξέφωτου, στο ΚΠΙΣΝ.
Οι συναυλίες στην Τεχνόπολη.
Το να αράζεις με τις ώρες (και με μπύρες) κάτω από τα δέντρα της Μαλακάσας αφού τελειώσει η συναυλία, περιμένοντας να χαλαρώσει η κίνηση.
Οι λατέρνες που μυστηριωδώς υπάρχουν ακόμα στην Ερμού.
Η Τριλογία της Πανεπιστημίου φωτισμένη τα βράδια.
Η τελευταία μπύρα της βραδιάς έξω από το μετρό στο Γκάζι, λίγο πριν ξημερώσει περιμένοντας τον πρώτο συρμό της επιστροφής.
Ο ήλιος που ανατέλλει πάνω από την παραλία του βραδινού σου μπάνιου, κι εσύ ακόμα σκέφτεσαι «να πάμε κατευθείαν για δουλειά;».
Η μονοήμερη για μπάνιο στο Αγκίστρι.
Τα μπιχλιμπίδια στους πάγκους των πλανόδιων γύρω από το Θησείο.
Τα βήματα που αντηχούν στο πλακόστρωτο του Πικιώνη.
Οι λουλουδιασμένες αυλές των Πετραλώνων.
Αυτή η καθησυχαστική αίσθηση της χρονικής συνέχειας που έχεις κάθε φορά που σηκώνεις το βλέμμα και βλέπεις την Ακρόπολη, και σκέφτεσαι πως όλα θα πάνε καλά.
