Μήπως η καραντίνα με άλλαξε;

Κάνουμε μερικές ερωτήσεις που ίσως να φοβόσουν να κάνεις στον εαυτό σου, αλλά υποσχόμαστε ότι είναι για καλό.
Μήπως η καραντίνα με άλλαξε;
Κάποιες ερωτήσεις δεν είναι εύκολο να τις κάνεις στον εαυτό σου. Επειδή η απάντηση μπορεί να σε τρομάξει, ή απλά επειδή η απάντηση θα χρειαστεί περισσότερη εγκεφαλική λειτουργία απ’ όση είσαι διατεθειμένος να προσφέρεις. Αν σκεφτείς ότι και αυτές οι ερωτήσεις έχουν την τάση να πετάγονται στο κεφάλι σου κάτι βαριές, νυχτερινές ώρες... άσ’ τα.

Αποφασίσαμε, λοιπόν, εμείς να απαντήσουμε σε αυτές τις τρομακτικές ερωτήσεις, και ελπίζουμε κάπου μέσα σε αυτό το κείμενο να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου. Και όταν κλείσεις αυτή την σελίδα, να χαμογελάς.

Μήπως η καραντίνα με άλλαξε σαν άνθρωπο;
Ναι. 100% ναι. Εκτός κι αν η καθημερινότητά σου ήταν κι από πριν μια «καραντίνα», τότε σίγουρα αυτός ο εγκλεισμός σε έχει αλλάξει με κάποιον τρόπο. Το ζήτημα είναι να μην φρικάρεις και να μην προσπαθείς να σκέφτεσαι με ποιους τρόπους είσαι ένας άλλος άνθρωπος. Πολλές από τις αλλαγές έγιναν σε υποσυνείδητο επίπεδο και θα τις συνειδητοποιήσεις αφού βγεις πάλι έξω και αρχίσεις να ζεις. Ένα είναι το σίγουρο: Έμαθες πολλά για τον εαυτό σου, και η άρση των μέτρων θα είναι ένα καινούριο ξεκίνημα.

Μήπως το διαχειρίστηκα λάθος όλο αυτό;
Σε αυτό μπορείς να απαντήσεις αντικειμενικά μόνο εσύ. Αλλά, δυστυχώς, ποτέ δεν είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας—άλλοι αποφεύγουν τις ευθύνες κι άλλοι φορτώνονται πάνω τους όλα τα κακά του κόσμου. Και, στο κάτω-κάτω, έχει σημασία αν διαχειρίστηκες καλά την φάση με την καραντίνα; Ήταν κάτι τόσο απότομο και πρωτόγνωρο για τους περισσότερους, που δεν θα μπορούσες να είσαι προετοιμασμένος με κανέναν τρόπο. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, μερικές φορές η λογική φεύγει απ’ το παράθυρο.

Πειράζει που δεν μου έλειψε και τόσος κόσμος όσος θα ήθελα;
Καθόλου. Ναι, είναι λίγο θλιβερό να συνειδητοποιείς ότι τελικά είναι λιγότεροι οι αληθινά σημαντικοί άνθρωποι στην ζωή σου απ’ ό,τι νομίζεις, αλλά τώρα βλέπεις και τα πράγματα πιο καθαρά. Δεν έχει σημασία τι έγινε και πώς, και αν μέσα στην καραντίνα ανταλλάξατε έστω και μια κουβέντα. Όταν βγούμε έξω, αυτό το νέο ξεκίνημα θα είναι και κοινωνικό.

Πειράζει που τελείωσε όλο αυτό και νιώθω ότι δεν έμαθα τίποτα;
Εδώ γελάμε πάρα πολύ δυνατά. Μα πώς να μάθεις κάτι από μια κατάσταση τόσο παρανοϊκή; Αν ήθελες να πάρεις τα δεδομένα και να τα πλάσεις σε κάποιο όμορφο ηθικό δίδαγμα για να ηρεμήσεις το μυαλό σου (ή για να γράψεις βιωματικό ποστ στο Facebook), θα το είχες ήδη κάνει, επειδή θα ήσουν τέτοιος άνθρωπος. Που κυνηγά τα ηθικά διδάγματα και τις τέλειες, κινηματογραφικές σεκάνς στην αληθινή του ζωή. Ή μπορεί να είσαι ένας άνθρωπος που, μέσα σε όλο αυτό, αποφάσισε να αράξει και να επιβιώσει όσο πιο ήρεμα γίνεται. Δεν χρειάζεται να αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου κάθε δυο βδομάδες για να έχει νόημα η ζωή.

Είναι παράξενο που νιώθω ότι συνήθισα στην καραντίνα;
Είσαι άνθρωπος. Και σε έναν λάκκο με φίδια να σε ρίξουν, με την προϋπόθεση ότι τα φίδια δεν θα σε σκοτώσουν, θα βρεις τρόπο να το συνηθίσεις. Είμαστε φτιαγμένοι για προσαρμογή. Και, ναι, οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι ζόρικες και απαιτούν μια περίοδο μέχρι να συνηθίσεις ξανά στα νέα δεδομένα, αλλά δες το θετικά: Η καραντίνα (αντικειμενικά) δεν κράτησε και τόσο πολύ, και πρόλαβες ήδη να προσαρμοστείς. Φαντάσου πόσο εύκολο θα σου είναι να επιστρέψεις ξανά στην παλιά σου ρουτίνα.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το #ΜένουμεΣπίτι μας έμαθε πως #ΕίμαστεΔυνατοί. Ίσως πολύ πιο δυνατοί απ’ ό,τι νομίζαμε στην αρχή...
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v