Μίλτος Πασχαλίδης: «Στην Ελλάδα δεν έχουμε μουσική παιδεία»

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Από 4 Φεβρουαρίου, ο Μίλτος Πασχαλίδης ανεβαίνει στη Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, με διάθεση να ταράξει τα νερά. Όπως χαρακτηριστικά είπε «συνήθως πάμε κάπου και για δύο-τρεις ώρες ξεχνιόμαστε, ας κάνουμε ένα πρόγραμμα μπας και για δύο-τρεις ώρες θυμηθούμε». Ένας τολμηρός και ειλικρινής καλλιτέχνης που δεν έχει σταματήσει τόσα χρόνια να δίνει το παρόν και στις μουσικές σκηνές με sold out προγράμματα αλλά και στα κοινωνικά δρώμενα της χώρας. Ευαισθητοποιημένος ετοίμασε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Κόψε την πείνα σου» και μας μίλησε για το ρόλο του καλλιτέχνη, την κατάσταση που επικρατεί και για το σαράκι που τον τρώει.

Είναι δυνατόν να κόψει την πείνα του ο άνθρωπος;
Όχι, δεν είναι δυνατόν. Γι αυτό και το τραγούδι αυτό αναφέρεται κυρίως σ’ αυτούς που δεν προλαβαίνουν να φάνε, γιατί δουλεύουν δύο και τρεις δουλειές και είναι αναγκασμένοι να ξεγελούν την πείνα τους τρώγοντας κάτι πρόχειρο μέχρι την επόμενη δουλειά. Είναι οι σύγχρονοι εργαζόμενοι, είτε είναι σε μεγάλες πολυεθνικές, είτε σε εργοστάσια, όπου είναι η μεγάλη μειονότητα πια του κόσμου.

Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη σε τόσο δύσκολες μέρες, που τα πράγματα όσο πάνε και χειροτερεύουν;
Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι πάντα ίδιος. Να αφουγκράζεται αυτό που συμβαίνει γύρω του και να το ερμηνεύει, να το μεταφράζει και να το τραγουδάει. 

Η πλειοψηφία του κόσμου κάθεται σε έναν καναπέ και βλέπει τα πράγματα να συμβαίνουν. Πιστεύετε ότι ένα τραγούδι μπορεί να τους ξεσηκώσει;
Όχι, δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι ένα τραγούδι μπορεί να περιγράψει μια διαδήλωση. Δεν πιστεύω ότι ένα τραγούδι μπορεί να βγάλει το δρόμο στη διαδήλωση. 

Ποιο είναι το σαράκι του Ρεμπώ μετά από τόσα χρόνια;
Το σαράκι του Ρεμπώ είναι το διαρκές ανικανοποίητο.

Με την πορεία που έχετε μέχρι τώρα στη μουσική είστε ικανοποιημένος;
Τη μουσική να ρωτήσετε μήπως της έχω κάνει κακό εγώ. Εγώ ναι, καλά είμαι. Θα μπορούσα να έχω κάνει περισσότερα, πιθανόν και καλύτερα, αλλά σε σχέση με αυτό που μου έχει συμβεί τα τελευταία είκοσι χρόνια ως επαγγελματίας μέσα σ’ αυτό το χώρο μια χαρά είμαι. 

Θα μου μιλήσετε για τις παραστάσεις στο Σταυρό του Νότου; Κάνετε κάτι τελείως διαφορετικό από το 2010.
Ναι, αυτή είναι μία παράσταση που εγώ την χαρακτηρίζω πολιτικής κατεύθυνσης, με την έννοια ότι αποφασίζω να μιλήσω για πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου και δεν μπορούν να με αφήνουν ασυγκίνητο. Δεν μπορώ να κάνω μόνο απλοϊκές παραστάσεις παίζοντας τα τραγούδια μου και δίπλα ο κόσμος να καίγεται. Το να κάνω μια παράσταση μόνο με τα τραγούδια μου ή παίζοντας τον καινούριο δίσκο σ’ αυτή τη φάση δεν μου λέει τίποτα. Ήθελα να πω τα πράγματα που με καίνε και καίνε και τους γύρω μου και αποφάσισα να κάνω μια παράσταση με τραγούδια δικά μου και άλλων. Να έχει μία πολιτική κατεύθυνση δηλαδή αυτό που παλιά λέγαμε πολιτικό τραγούδι.

Είπατε στην πρεμιέρα ότι σας ενδιαφέρει τις 2-3 ώρες που θα έρθει κάποιος εδώ όχι να ξεχαστεί να θυμηθεί.
Αλήθεια είναι αυτό, γιατί έχουμε ξεχάσει τι υπήρξαμε ως φυλή και ως λαός. Έχουμε ξεχάσει τα πράγματα για τα οποία ήμασταν άξιοι θαυμασμού και έχουμε φτάσει σε μια φάση να περιφρονούμε τον εαυτό μας και να αισθανόμαστε συνένοχοι. Έχουμε ξεχάσει τα πράγματα που μας έκαναν περήφανους και είναι ώρα να τα θυμηθούμε. Τους μεγάλους ποιητές, τους μεγάλους συνθέτες, τον πολιτισμό. Δεν είναι όλα σκουπίδια, υπάρχουν και ωραία πράγματα.

Λένε ότι αυτός που κυβερνά το κράτος είναι κατ' εικόνα του λαού. Το πιστεύετε αυτό ότι έχουμε αυτό που μας αξίζει τελικά;
Ως κράτος όχι, ως κυβέρνηση ναι. Το κράτος είναι κάτι διαρκές.

Έχουμε δημοκρατία τελικά;
Έχουμε δημοκρατία, άλλα ποιος είπε ότι ένα καλό σύστημα; Θα είχαμε δημοκρατία αν στην ψήφο είχαμε απλή αναλογική. Όταν έχουμε αυτό το νοθευμένο σύστημα που βγάζει μειοψηφικές κυβερνήσεις, δηλαδή όταν μια κυβέρνηση στην Ελλάδα χρειάζεται 42% για να βγει, αν βάλει κάποιος την κοινή λογική να δουλέψει σημαίνει ότι το 58% δεν τη θέλει. Αυτό δεν είναι κυβέρνηση πλειοψηφίας αλλά μειοψηφίας. Υπό αυτή την έννοια έχουμε μια νοθευμένη δημοκρατία. Τώρα δεν είναι δημοκρατία, είναι ολιγαρχία. 

Το κοινό πόσο ρόλο παίζει τελικά στην έκβαση μιας παράστασης;
Παίζει το 50% 

Όταν ο κόσμος μιλάει από κάτω, ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να κάνει κάτι;
Μπορείς να τους παρακαλέσεις, δεν μπορείς να τους χαστουκίσεις κιόλας.

Πιστεύετε ότι εξελισσόμαστε όσον αφορά τα μουσικά μας ακούσματα ή παίρνουμε ό,τι μας σερβίρουν;
Στην Ελλάδα δεν έχουμε παιδεία έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον μουσική παιδεία. Νομίζω ότι εξελισσόμαστε συμπτωματικά, όσοι ενδιαφέρονται να εξελιχθούν προσπαθούν. Ο πολύς κόσμος όχι.

Τα επόμενα σχέδια σας;
Όπως είπε και ο Λένον η ζωή είναι αυτό που περνάει όταν εσύ κάνεις σχέδια.

Info:
Την Παρασκευή 25 και το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου οι δύο τελευταίες παραστάσεις του Μίλτου Πασχαλίδη στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου.
Είσοδος 15 ευρώ (με ποτό)
Ώρα έναρξης: 22:30
Σταυρός του Νότου, Κεντρική Σκηνή, Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος, τηλ.: 210 9226975