Sylvester Stallone: «Προσπαθώ να ζω με τις αρχές του Ρόκυ»

Το όνομά του είναι συνώνυμο με τον σκληροτράχηλο ήρωα σε ταινίες δράσης και αυτό γιατί οι επιτυχημένοι ρόλοι του ως Ρόκυ και Ράμπο στις ομώνυμες κινηματογραφικές σειρές όχι μόνο τον σημάδεψαν αλλά και τον καθιέρωσαν ως έναν από τους κορυφαίους «σκληρούς» του Hollywood.

Κι όμως, παρά την τεράστια φήμη του, ο ίδιος παραδέχεται ότι πολύ συχνά τρόμαζε από την πορεία της προσωπικής του ζωής, καθώς περνούσαν τα χρόνια. Δύο αποτυχημένοι γάμοι, ένας με την Sasha Czack, με την οποία έχει αποκτήσει δύο γιους, και ένας με την Brigitte Nielsen, ήταν αρκετοί για να τον κάνουν να πιστέψει πως ποτέ ξανά δεν θα ζούσε ευτυχισμένος.

Σύντομα, όμως, γνώρισε και παντρεύτηκε το πρώην μοντέλο Jennifer Flavin, την οποία περιγράφει ως τη μοναδική γυναίκα που έχει πραγματικά ερωτευτεί, έκανε μαζί της τρεις κόρες και δεκαπέντε χρόνια μετά είναι πιο ευτυχισμένος από ποτέ.

Και γιατί να μην είναι, άλλωστε; Εξίσου καλά προχωρά και η καριέρα του κι ας κοντεύει πλέον τα 65, με πρόσφατη μεγάλη επιτυχία του την ταινία «The Expendables», με συμπρωταγωνιστές τους -εξίσου πολύ σκληρoύς για να ‘πεθάνουν’- Arnold Scwarzenegger, Bruce Willis, Jet Li και Mickey Rourke.

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στην Colette Fahy, την οποία το In2life εξασφάλισε, ο Stallone μιλά για όσα μετανιώσει, για την σχέση του με τις πρώην συζύγους του και γιατί δεν ήθελε ποτέ, πραγματικά, να γίνει ένας ηθοποιός ταινιών δράσης.

Έχεις παντρευτεί τρεις φορές. Πόσες φορές έχεις ερωτευτεί;
Μόνο μία με την Jennifer [Flavin, την σύζυγό του δεκαπέντε χρόνια τώρα]. Παντρεύτηκα δύο φορές πριν την Jennifer, αλλά μόνο όταν την γνώρισα συνειδητοποίησα πώς είναι να είσαι πραγματικά ερωτευμένος. Ειλικρινά δε νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν. Όταν αρρωσταίνει πάντα φοβάμαι για το χειρότερο. Αυτό πιστεύω είναι αληθινή αγάπη. Πριν γνωρίσω τη Jennifer κόντευα τα 50 και ήμουν ιδιαίτερα απογοητευμένος με την προσωπική μου ζωή, ενώ ούτε η καριέρα μου πήγαινε τόσο καλά. Δεν φανταζόμουν ότι θα ερωτευτώ.

Έχεις μετανιώσει για τους δύο προηγούμενους αποτυχημένους γάμους σου;
Έχω κάνει πολλά λάθη σε προσωπικό επίπεδο στην ζωή μου. Αλλά με ενδιαφέρει η λύτρωση. Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος μετανιώνει για πράγματα, για στιγμές που πήρε την λάθος απόφαση, η οποία μπορεί να τους άλλαξε όλη την πορεία της ζωής τους. Το έχω νιώσει και στο παρελθόν. Όλη αυτή η ιστορία με την μετάβαση από το «Rocky Balboa» στο «Rambo» με έχει στοιχειώσει. Ίσως να ακούγομαι «κολλημένος», αλλά για εμένα, οι επιλογές αυτές είναι κάτι που δε μπορώ να αφήσω πίσω. Λένε πως οι αποτυχημένοι γάμοι είναι εμπειρίες από τις οποίες μαθαίνεις –ε, θα προτιμούσα να μην είχα πάρει αυτά τα μαθήματα.

Διατηρείς επαφές με τις πρώην συζύγους σου;
Όχι, καθόλου. Δεν έχω πρόβλημα μαζί τους, αλλά έχουμε πολλά χρόνια να μιλήσουμε.

Παρακολουθείς την Brigitte [Nielsen, η δεύτερη σύζυγος του Stallone] στην τηλεοπτική σειρά «Celebrity Rehab»;
Είδα μερικές σκηνές. Η γυναίκα μου με ρώτησε τι σκεφτόμουν όταν παντρεύτηκα την Brigitte. Νομίζω ήταν απλά μία στιγμή προσωρινής παράνοιας!

Έχεις τρεις μικρές κόρες. Πώς θα το δεχτείς όταν θα αρχίσουν τα ραντεβού;
Πλησιάζουν σύντομα αυτή την ηλικία και έχω τρομοκρατηθεί. Θα είναι βασανιστήριο όταν θα αρχίσουν να βγαίνουν. Θα ήθελα αν γινόταν να τις καθυστερήσω μέχρι να πάνε 45 χρονών. Ήλπιζα ότι μου έμεναν λίγα ακόμα χρόνια μέχρι να αρχίσω να ανησυχώ για κάτι τέτοιο, αλλά ήδη χρειάστηκε να «αποκρούσω» ένα τηλέφωνο από ένα αγόρι, πριν μερικές μέρες. [Ο Stallone έχει τρεις κόρες, την Σοφία, 13 ετών, την Sistine, 12 ετών, και την Scarlett, 8 ετών]. Έχω ακόμα δύο μεγάλους γιους, αλλά με τα κορίτσια είναι εντελώς διαφορετικά.

Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα του να είσαι μπαμπάς;
Τα παιδιά σε κρατούν νέο. Άκουσα ότι ο Rod Stewart πρόκειται να γίνει ξανά μπαμπάς στα 65 του, πιστέψτε με αυτός θα ζήσει είκοσι χρόνια επιπλέον.

Πώς φαίνεται στα κορίτσια σου που έχουν για μπαμπά τον Ρόκυ;
Με δουλεύεις; Δεν τις ενδιαφέρει, δεν τους κάνει καμία εντύπωση. Θα σου πω τι τις εντυπωσίασε: όταν μου τηλεφώνησαν και μου πρότειναν να συμμετέχω στο Spy Kids 3, πριν επτά χρόνια. Πήγα στα παιδιά μου και τους είπα «Μου πρότειναν να παίξω στο Spy Kids» και αμέσως άρχισαν να ζητωκραυγάζουν, δεν τις είχα ξαναδεί τόσο ενθουσιασμένες. Σκέφτηκα τότε «αυτό χρειαζόταν για να κερδίσω τον σεβασμό τους;». Έπρεπε να το κάνω, διαφορετικά θα με αποκήρυτταν.

Πώς είσαι σίγουρος ότι τα παιδιά σου μεγαλώνουν φυσιολογικά στο Χόλυγουντ; Ανησυχείς ποτέ ότι θα ‘καβαλήσουν καλάμι’;
Πιστεύω πως η ευθύνη αυτή εναπόκειται στους γονείς. Το Χόλυγουντ είναι μία τρελή πόλη, αλλά δεν είναι δύσκολο να παραμείνεις στο έδαφος. Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά προσπαθώ να ζήσω τη ζωή μου με τις αρχές του Ρόκυ, σύμφωνα με τις οποίες όταν χάνεις τον ενθουσιασμό σου, χάνεις τα πάντα. Προσπαθώ να διδάξω τα παιδιά μου ότι πάντα θα έχουν την ικανότητα να ρίξουν εκείνη την γροθιά που θα τους αλλάξει το πεπρωμένο. Όταν δεν θα έχουν πια την διάθεση να ρίξουν αυτή την γροθιά, τότε είναι που τα πράγματα αρχίζουν σιγά-σιγά να βαλτώνουν –στην προσωπική σου ζωή, στην δουλειά σου, στο αίσθημα ανταγωνιστικότητας. Αυτό νομίζω είναι σημαντικό.

Ακούγεται πολύ σκληρή δουλειά όλο αυτό; Χαλαρώνεις ποτέ;
Έχω να σου πω εξίσου πολλά και γι’αυτό. Υπάρχει κάτι που λέγεται ‘η τέχνη του να απολαμβάνεις τον ελεύθερο χρόνο’. Δεν είναι εύκολο να το πετύχεις. Πώς γίνεται να μην κάνω τίποτα κι όμως να νιώθω ικανοποίηση; Χρειάζεται και αυτό δουλειά.

Με τρεις κόρες, το να παίζεις σε μάτσο ταινίες όπως το ‘Expendables’ θα έλεγες πως είναι ένας τρόπος να ξεφύγεις από το τόσο συσσωρευμένο οιστρογόνο μέσα στο σπίτι;
Τα πάντα στο σπίτι μου είναι γένους θηλυκού. Τα παιχνίδια, η οικιακή βοηθός, όλα τα σκυλιά! Οπότε, ναι, βρίσκεσαι από αυτό σε ένα πλατό γεμάτο άνδρες και όπλα και η διαφορά είναι τεράστια. Η τεστοστερόνη ξεχείλιζε στα γυρίσματα, ήταν σαν τσουνάμι.

Είσαι ένας σπουδαίος ηθοποιός δράσης του Χόλυγουντ, σκηνοθετείς, γράφεις –ποια είναι τα κρυφά σου ταλέντα;
Όταν μπαίνω σε ρυθμούς γραψίματος, ο χρόνος κυλά σα νερό. Συχνά βρίσκομαι σε φάσεις κατά τις οποίες γράφω ή ζωγραφίζω. Ή συμμετέχω σε δραστηριότητες φυσικής κατάστασης, στις οποίες προσπαθώ να επιτύχω τα ανεπίτευκτα.

Όπως;
Αστεία πράγματα, όπως πριν μερικά χρόνια που έλαβα μέρος σε έναν διαγωνισμό με τον Pete Sampras για να δούμε ποιος θα μπορούσε να πετάξει μια μπάλα γυμναστικής πιο μακριά. Είχαμε «κολλήσει» με αυτό το πράγμα για μήνες. Μου είχε πει ότι θα μπορούσε να με κερδίσει οποιαδήποτε στιγμή στο γήπεδο του τένις. Οπότε αντί για ρακέτα, εμφανίστηκα μία μέρα με μία μπάλα γυμναστικής. Του λέω ‘πάμε να δούμε πόσο μακριά μπορείς να πετάξεις αυτή την μπάλα πάνω από το δίχτυ του τένις’. Και κέρδισα. Ήταν υπέροχο! Κέρδισα τον Pete Sampras σε κάτι στο γήπεδο του τένις.

Πώς παίξατε;
Παίρνεις μία μπάλα βάρους 7,5 περίπου κιλών, στέκεσαι στη μία γραμμή του γηπέδου και προσπαθείς να την πετάξεις προς τα πίσω, πάνω από το κεφάλι σου και πάνω από το δίχτυ. Εγώ την έφτασα 1,8 μέτρα μετά το δίχτυ, ενώ εκείνος την έφτασε 1,2 μέτρα μετά το δίχτυ. Αν σκεφτείς ότι είμαι ο χειρότερος αθλητής του κόσμου και εκείνη την εποχή αυτός ήταν ο καλύτερος, θεώρησα τη νίκη μου ως κάτι πολύ σπουδαίο. Θα μπορούσα να είμαι ο πατέρας του. Του είπα ‘Τα πήγες πολύ καλά, Pete’. Αυτό είναι ανάλογο του να με κερδίσει εμένα ένας 85χρονος.

Είχατε βάλει κάποιο στοίχημα;
Όχι, ήταν απλά θέμα νίκης. Οπότε του το ‘κοπανάω’ κάθε φορά που τον βλέπω. Είναι καταπληκτικός πάντως. Έχω παίξει και γκολφ μαζί του και πραγματικά άκουγα τις μπάλες να ουρλιάζουν. Τόσο δυνατά τις χτυπούσε.

Κατάφερες να συγκεντρώσεις έναν ολόκληρο αστερισμό κορυφαίων ηθοποιών δράσης γι’αυτήν την ταινία. Πώς το κατάφερες;
Θα σου πω την αλήθεια, ζήτησα πολλές χάρες. Δεν θα μπορούσα ποτέ να πληρώσω τον Bruce και τον Arnold διαφορετικά. Αυτοί μόνο θα μου κόστιζαν όσο όλο το budget της ταινίας. Και η ταινία δεν είχε υψηλό budget. Κάποιοι από όλους αυτούς δούλεψαν σχεδόν χωρίς καθόλου χρήματα, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Έτσι έχουν τα πράγματα. Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει στην δεκαετία του ’80. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να έχω αυτούς τους δύο [τον Bruce και τον Arnold] τότε, θα ήταν και πολύ ακριβοί και πολύ πολυάσχολοι.

Μα δεν είστε φίλοι, εσύ και ο Arnold;
Το πιστεύεις ότι τρώω μαζί του κάθε Σάββατο μεσημέρι εδώ και χρόνια και με έχει απορρίψει 100 φορές; Αν με απέρριπτε ξανά δεν θα ξαναέτρωγα ποτέ μαζί του! Όταν τελικά συμφώνησε, του είπα «γιατί δεν είχες πει το ναι από το πρώτο πιάτο;», απίστευτος!

Υπήρξε κάποιος τον οποίον προσπάθησες να έχεις στην ταινία αλλά δεν τα κατάφερες;
Κάλεσα τον Jean-Claude Van Damme και τον Steven Seagal, αλλά και οι δύο είχαν διαφορετικές ιδέες για την… καριέρα τους, οπότε… εγώ έκανα ό,τι μπορούσα!. Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε τον Ben Kingsley για τον ρόλο του κακού και πιθανώς τον Forest Whittacker, όμως συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν αυτό που αρχικά είχα στο μυαλό μου, ήθελα πραγματικά να επιμείνω στην παλιά σχολή και έτσι άλλαξα κατεύθυνση.

Τι απαντάς σε αυτούς που σε κατηγορούν ότι χρησιμοποιείς πολλή βία στις ταινίες σου;
Λέω ότι πιστεύω πως η βία είναι δικαιολογημένη. Αυτό που θα δεις πάντα στις ταινίες μου είναι ότι σκοτώνω ανθρώπους που πρέπει να πεθάνουν. Αυτούς που τους αξίζει ό,τι παθαίνουν και αυτοί που υποφέρουν περισσότερο είναι αυτοί που φέρονται άσχημα στις γυναίκες. Ρίξε μια ματιά στις ταινίες μου και θα δεις δολοφόνους να σκοτώνουν δολοφόνους. Κάποιοι θεωρούν ότι και αυτό υπερβολική βία είναι. Εγώ, όμως, απαντώ ότι ‘δεν θα επιτρέψω σε κανέναν άνδρα να φέρεται άσχημα σε μία γυναίκα, να της καταστρέφει την ζωή, και εγώ να τον σκοτώνω απλά με μία σφαίρα –αυτό είναι πολύ πολιτισμένο. Θα τον κάνω πραγματικά να νιώσει πόνο. Αν κάθε σκηνή περιέχει τόση βία, μιλάμε για μία ταινία τρόμου. Αλλά δε νιώθω τύψεις γι’αυτό. Αν όμως θέλετε, μπορώ να νιώσω!

Ποιοι ήταν οι δικοί σου ήρωες καθώς μεγάλωνες;
Πιστεύω κάθε γενιά πρέπει να βρίσκει τους δικούς της ήρωες, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου. Εγώ δεν ταυτίστηκα με τον John Wayne, αλλά με τον James Dean. Πρέπει να βρίσκεις τους δικούς σου ήρωες και αυτή η γενιά τυχαίνει να λατρεύει τους σούπερ ήρωες, έχει εξελιχθεί. Γι’αυτό και ο ήρωας σε ταινίες δράσης αποτελεί καινοτομία στις μέρες μας, έτσι έχουν τα πράγματα. Όμως μετά το Avatar φάνηκε να δημιουργείται η ανάγκη να επιστρέψουμε στα βασικά. Οι νέοι άνθρωποι έχουν ανάγκη από θετικά παραδείγματα, από μοντέλα-ρόλων. Ξέρω ότι εγώ χρειάζομαι τέτοια μοντέλα και ελπίζω, με την σειρά μου, να γίνω ένας από αυτούς που θα επηρεάσουν τους νέους ανθρώπους.

Κινείσαι στο Χόλυγουντ εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ποια είναι η γνώμη σου για τη νέα γενιά ηθοποιών που ‘βγαίνει’ τώρα;
Χωρίς παρεξήγηση, αλλά δεν υπάρχουν πολλοί «μάγκες» στις μέρες μας. Σίγουρα πιστεύω ότι υπάρχουν κάποια νέα παιδιά, στα οποία θα άρεσε να υποδυθούν τέτοιους ‘σκληρούς’ ρόλους, παιδιά που θα ήθελαν να δείξουν τον ‘τσαμπουκά’ τους, το πιστεύω πραγματικά. Απλά δεν τους δίνεται η ευκαιρία να το κάνουν. Όλοι νέοι θέλουν να αποδείξουν ότι κάτι αξίζουν, όπως και όταν μεγαλώνεις θέλεις να αποδείξεις ότι ακόμα ‘μετράς’ –το έχεις στο αίμα σου αυτό.

Μετάνιωσες ποτέ για τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε η καριέρα σου; Υπάρχει κάποιος άλλος δρόμος που θα προτιμούσες να έχεις ακολουθήσει;
Έχω κάνει πολλά λάθη στην καριέρα μου… πολλά. Αλλά, η αλήθεια είναι, ποτέ δεν επεδίωξα να γίνω ηθοποιός ταινιών δράσης. Ήμουν ένας ‘συνολικός’ ηθοποιός. Ο ‘Ρόκυ’ ήταν ένας συνολικός ρόλος. Το ‘Paradise Alley’ ήταν μία συνολική ταινία. Μετά, όμως, ήρθε το ‘First Blood’ και αυτή ήταν η αρχή για κάτι ασυνήθιστο. Με μιας όλοι οι διάλογοι αφαιρέθηκαν και η ταινία έγινε καθαρά οπτική.

Ξάφνιασες πολλούς με την ερμηνεία σου στην δραματική ταινία ‘Copland’. Σκέφτεσαι ποτέ ότι ίσως αυτό το είδος ηθοποιίας να έπρεπε να ακολουθήσεις, αντί να για τις ταινίες δράσης;
Έχω κάνει τις ‘εγκεφαλικές’ μου ταινίες και δε νομίζω ότι ο κόσμος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να με βλέπει να παίζω τέτοιους ρόλους. Νομίζω πως έχει παρέλθει η ώρα μου για δραματικές ταινίες. Θα έμοιαζε σα να προσπαθώ απελπισμένα να αναγνωριστώ ως ένας σοβαρός ηθοποιός. Είχα και εγώ τις μικρές μου στιγμές. Είμαι πολύ υπερήφανος για τους ρόλους μου στο ‘Rocky Balboa’ και στο ‘Copland’ αλλά θα προτιμούσα πλέον να σκηνοθετώ τέτοιες ταινίες παρά να παίζω σε αυτές. Ο κόσμος δε θα μπορούσε ούτε τι λέω να καταλάβει, οπότε γιατί να ασχολούμαι;

Ο ρόλος σου στο ‘Expendables’ απαιτεί εξαιρετική φυσική κατάσταση. Δεν ανησυχείς ότι μεγαλώνεις πλέον αρκετά για να αναλαμβάνεις τέτοιους ρόλους;
Στην ταινία αυτή ο Jason [Statham] είναι ο μόνος ‘σύγχρονος’ ηθοποιός. Το να ξέρω ότι είμαι αρκετά μεγάλος για να είμαι πατέρας του μου δημιουργεί μεγάλη ανακούφιση! Οι υπόλοιποι από εμάς είμαστε γέροι. Ήμασταν σερβιτόροι στον Μυστικό Δείπνο. Είχαμε δεινοσαύρους για κατοικίδια. Είμαστε γέροι. Αλλά, σοβαρά τώρα, στο μέλλον θα επικεντρωθώ περισσότερο στην σκηνοθεσία. Με την σκηνοθεσία μπορείς να είσαι ο αρχιτέκτονας της μοίρας σου, αν και με κρατά μακριά από το σπίτι και την οικογένειά μου περισσότερο από όσο θα ήθελα.

Φαίνεται να υπάρχει μία σχεδόν πατρική σχέση ανάμεσα στον χαρακτήρα σου και αυτόν του Jason στην ταινία. Νιώθεις λίγο σα να του παραδίδεις την σκυτάλη;
Ήταν πολύ σκόπιμο όλο αυτό. Πρέπει να είσαι συμβατός με την ηλικία σου και αυτός έπρεπε να είναι το παιδί-θαύμα. Είναι σαν αυτόν τον τύπο τον οποίον εμπιστεύομαι και που σταδιακά θα πάρει την θέση μου. Τον πειράζω για την ερωτική ζωή και για το ότι παίρνει τα πράγματα πολύ σοβαρά, πράγματα που θα έκανε ένας πατέρας, δηλαδή. Αλλά, ναι, η πατρική σκοπιά στην ταινία δεν ήταν τυχαία.

Υπήρξαν ποτέ ανταγωνισμοί κατά την διάρκεια των γυρισμάτων;
Ω, ναι! Τα παιδιά είναι πολύ δυναμικά. Όλοι τους. Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι, για παράδειγμα, ας πούμε ότι ο Jason γυρίζει μία σκηνή δράσης και είναι πολύ δυνατός σε αυτήν. Τότε ο επόμενος συμπρωταγωνιστής που έχει να κάνει την σκηνή του γκρινιάζει που ο Jason ήταν υπερβολικά καλός και έτσι βάζει ακόμα περισσότερο σθένος και όλο αυτό το πράγμα καταλήγει να γίνεται βουνό. Γι’αυτό το αποτέλεσμα είναι μία ταινία γεμάτη τεστοστερόνη, γιατί οι άνδρες είναι τόσο ανταγωνιστικοί μεταξύ τους που θέλουν συνεχώς να ανεβάζουν τον πήχη.

Εσύ και οι ηθοποιοί σου εκτελείτε μόνοι σας τις περισσότερες επικίνδυνες σκηνές. Δεν συμπαθείς πολύ τις ψηφιακές προσθήκες γραφικών, ε;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω πώς δουλεύουν. Μου αρέσει να τεστάρω τον εαυτό μου για να δω αν μπορώ να κάνω κάτι σωματικό μόνος μου και βρήκα αυτούς τους τύπους που δεν φοβούνται να δοκιμάσουν πράγματα. Καλές είναι οι ψηφιακές εικόνες και έχουν και αυτές την θέση τους σε ορισμένες ταινίες, αλλά όχι σε αυτήν.

Είμαι, όμως, σίγουρη πως με το να κάνετε όλοι μόνοι σας τις επικίνδυνες σκηνές θα υπήρξαν και ατυχήματα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.
Αστειεύεσαι; Έχω ολόκληρο νοσοκομείο που έχει πάρει το όνομά μου. Ο Steve Austin μου έσπασε τον λαιμό! Έπρεπε να κάνω χειρουργείο τεσσάρων ωρών. Όλοι ήμασταν στο νοσοκομείο κάθε βδομάδα. Σπάσαμε αστραγάλους, διαλύσαμε πλευρά, χτυπήσαμε την σπονδυλική μας στήλη, τα γνωστά.

Αυτά συμβαίνουν σε κάθε σου ταινία;
Μόνο στις καλές.

Πώς ήταν να επανενώνεσαι με τον Dolph Lundgren μετά την συνεργασία σας στο ‘Rocky 4’; Υπήρξε η ίδια δυναμική μεταξύ σας;
Όταν γυρίζαμε το ‘Rocky 4’ αυτός ο τύπος με έβαλε στο νοσοκομείο για τέσσερις μέρες! Το κατάφερε μέσα σε μόνο 30 δευτερόλεπτα. Λες να μην του έχω άχτι; Δεν έχουμε τελειώσει ακόμα εμείς οι δύο!