Όσοι (και όσα) θα καθορίσουν τη νέα χρονιά

των Έλενας Μπούλια, Ηρώς Κουνάδη

Το Πρόσωπο της Χρονιάς, όπως πρωτοσυστάθηκε από το ετήσιο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Time, σκοπό έχει να αναδείξει και να παρουσιάσει ένα άτομο, ζευγάρι, ομάδα, ιδέα ή μέρος που «καλώς ή κακώς, …κατάφερε να επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλον τα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε». Και ποιος άλλος θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί φέτος στο εν λόγω εξώφυλλο, από τον Μπάρακ Ομπάμα, τον πρόσφατα εκλεγμένο Πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος βέβαια, θα αναλάβει επίσημα δράση από τις 20 Ιανουαρίου και μετά, άρα σημαντικό ρόλο πρόκειται να παίξει και μέσα στο 2009.

Ορμώμενοι από την συγκεκριμένη ιδέα, και εν όψει των σημαντικών γεγονότων που πρόκειται να μας απασχολήσουν την χρονιά που ξεκινά σε όλα τα επίπεδα, επιχειρούμε σήμερα να βολιδοσκοπήσουμε το μέλλον και να προβλέψουμε, όσο αυτό είναι δυνατόν, τα πέντε πρόσωπα του 2009. Αυτά που μέσα στο 2008 έδωσαν τις αφορμές για να πιστεύουμε πως θα συζητηθούν περισσότερο από άλλα σε θέματα πολιτικής, επιστήμης και τέχνης. Για να μην βρεθούμε, λοιπόν, απροετοίμαστοι, απευχόμενοι πάντα τα χειρότερα και ελπίζοντας στα καλύτερα, σας τους παρουσιάζουμε.

Barack Obama – Το πρόσωπο της χρονιάς
Πρόσωπο της χρονιάς που πέρασε -στην θεωρία- και της χρονιάς που έρχεται -στην πράξη- είναι αναμφισβήτητα ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος με την άκρως θριαμβευτική νίκη του έχει κάνει πολλούς (Αμερικανούς και μη) να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Ο 44ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1961 στην Χονολουλού, από Κενυάτη πατέρα και λευκή Αμερικανίδα μητέρα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια καθώς και από τη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ και εργάστηκε, μεταξύ άλλων, ως λέκτορας πανεπιστημίου και δικηγόρος αρμόδιος για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παντρεύτηκε το 1992 και έχει αποκτήσει δύο κόρες, ενώ προς το παρόν έχει γράψει δύο αρκετά ευπώλητα βιβλία σχετικά με την παιδική του ηλικία και την αμερικανική πολιτική σκηνή.

Τον Φεβρουάριο του 2007 ανακοίνωσε την πρόθεσή του για υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2008 με κύρια αντίπαλο την Χίλαρυ Κλίντον. Στους προεκλογικούς του λόγους έδωσε έμφαση στον τερματισμό του πολέμου στο Ιράκ με διατήρηση, βέβαια, της ισχυρής αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας, καθώς και στην ενίσχυση της ανεξάρτητης ενέργειας και της καθολικής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Έχοντας να αντιμετωπίσει μία καταρρέουσα οικονομία, έναν επιδεινούμενο πόλεμο σε μία από τις πιο αιματοβαμμένες περιοχές του πλανήτη και τον έντονο πεσιμισμό των επιστημόνων σχετικά με την κλιματική αλλαγή, και με σκοπό να επαναφέρει στις συνειδήσεις του λαού του το «Αμερικάνικο όνειρο», ο Ομπάμα, ο οποίος πρόκειται να αναλάβει καθήκοντα στις 20 Ιανουαρίου, αναμένεται να μονοπωλήσει φέτος το παγκόσμιο ενδιαφέρον όσο λίγοι πολιτικοί τα τελευταία χρόνια.

Οι «γνωστοί-άγνωστοι» Έλληνες πολιτικοί
Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει όμως και το εθνικό πολιτικό σκηνικό, με αφορμή κυρίως τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την περασμένη Άνοιξη, στα πλαίσια του δύσκολου οικονομικού περιβάλλοντος, οι λαοί της Ευρώπης θέτουν τις οικονομικές τους ανησυχίες στο επίκεντρο των θεμάτων εκστρατείας που επιθυμούν να θιγούν. Στην Ελλάδα, εν μέσω ενός ιδιαίτερα ταραγμένου πολιτικού τοπίου, οι φετινές Ευρωεκλογές πρόκειται να έχουν βαρύνουσα σημασία, ενώ αναμένονται να παίξουν και ρόλο δημοψηφίσματος για την ίδια την κυβέρνηση.

Πολλοί είναι αυτοί, μάλιστα, που μιλούν για πρόωρες εκλογές, θεωρία που ενισχύεται και από τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δείχνουν την ψαλίδα ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα να ανοίγει περισσότερο από ποτέ. Ποιος θα πρωταγωνιστήσει τελικά φέτος στον πολιτικό στίβο παραμένει ακόμα άγνωστο. Θα είναι άραγε αυτός που θα εμπλακεί στον μεγαλύτερο σκάνδαλο; Αυτός που θα πάρει το προβάδισμα κατά την έκβαση του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών; Ή η Ρούλα Βροχοπούλου που πρόσφατα δήλωσε ότι επιθυμεί στις επόμενες εκλογές να είναι υποψηφία με το ΠΑΣΟΚ;

Bernard Tschumi – Μιχάλης Φωτιάδης
Το πολυσυζητημένο, πολυπροβεβλημένο, πολύπαθο και «πολύ» γενικώς Νέο Μουσείο της Ακρόπολης αναμένεται να ανοίξει και επίσημα τις πύλες του τους πρώτους μήνες του 2009. Καθώς οι προβολείς της δημοσιότητας θα πέφτουν επάνω του τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, οι δημιουργοί του θα είναι αδιαμφισβήτητα δύο από τα πρόσωπα της χρονιάς. Δύο πρόσωπα που θα απασχολήσουν την επικαιρότητα τόσο για τους σωστούς –τα εύσημα– όσο και τους λάθος –τη γκρίνια, που σίγουρα θα υπάρξει– λόγους.

Αναγνωρισμένοι αρχιτέκτονες και καθηγητές και οι δύο –ο δεύτερος με ιδιαίτερη πείρα στα μουσεία, έχει σχεδιάσει, μεταξύ άλλων, το Μουσείο Βορρέ στην Παιανία, το Τσίτουρα στη Σαντορίνη και το Γαία του Ιδρύματος Γουλανδρή– έχουν ήδη γίνει, οι ίδιοι και το δημιούργημά τους, αντικείμενο έντονων συζητήσεων, αρχής γενομένης από το ζήτημα της κατεδάφισης των δύο πολυκατοικιών της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για το οποίο αναμένουμε ακόμα την οριστική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αν, μάλιστα, κρίνουμε από τα βέλη που έχει κατά καιρούς δεχτεί ο Ελβετός αρχιτέκτονας για το γεγονός ότι τα έργα του όχι μόνο δε λαμβάνουν υπ’ όψιν τους χρήστες και το περιβάλλον τους, αλλά αποδεικνύονται δυσλειτουργικά και μη ασφαλή –εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι, θιασώτης του ντεκονστρουκτιβισμού ο ίδιος, θεωρεί πως δεν υπάρχει προκαθορισμένη σχέση μεταξύ της αρχιτεκτονικής φόρμας και των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτή– οι συζητήσεις αναμένονται θερμές.

Ο Peter Higgs και η δημιουργία του κόσμου
Θυμάστε τα μπλουζάκια που κυκλοφόρησαν στις ΗΠΑ και το διαδίκτυο λίγο μετά την αλλαγή της χιλιετίας, με το logo “We Survived Y2K”; Αντίστοιχα παραλίγο να τυπωθούν στην Ευρώπη πριν από λίγους μήνες –και συγκεκριμένα το βράδυ της 10ης Σεπτεμβρίου, όταν το πείραμα είχε τελειώσει με επιτυχία και ο επιταχυντής σωματιδίων κάπου στα έγκατα της Ελβετίας δεν είχε κάνει τη γη μαύρη τρύπα. Το 2008, επιβιώσαμε (και) το CERN… Το 2009 θα μάθουμε αν άξιζε, τελικά, τον κόπο.

Ο «άνθρωπος πίσω από το μποζόνιο», ο 80χρονος φυσικός από τον οποίο το… ιερό δισκοπότηρο που θα εξηγήσει, αν τελικά βρεθεί, ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της Φυσικής, το γιατί η ύλη έχει μάζα, πήρε το όνομά του, θα είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς καθώς θα ανακοινώνονται τα πρώτα αποτελέσματα –όποια και αν είναι αυτά. Καθότι, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, «αν το μποζόνιο βρεθεί, θα είναι συναρπαστικό. Αν δεν βρεθεί, θα είναι ίσως ακόμη πιο συναρπαστικό, καθώς αυτό θα σημαίνει ότι όλες οι υποθέσεις μας είναι λάθος και πρέπει να αρχίσουμε απ’ την αρχή». Αυτό, με τα λόγια κάποιου που δε συμπάθησε ποτέ τη Φυσική, σημαίνει είτε ότι θα λύσουμε όλες τις προαιώνιες απορίες μας σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου, είτε ότι σχεδόν όλοι οι νόμοι της κβαντομηχανικής θα καταρρεύσουν και θα πρέπει να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε ως τώρα. Ανυπομονούμε.

Ο Guy (Ritchie) που πάει... Hollywood
Τον λατρέψαμε για τις Καπνισμένες Κάνες και την Αρπαχτή. Τον λυπηθήκαμε, όταν του κόλλησαν την ταμπέλα «κύριος Μαντόνα». Τον χάσαμε, πολλά χρόνια. Μέχρι που επανήλθε με το επικίνδυνα κοντά στο καθιερωμένο στυλ του –αλλά τόσο απολαυστικό– Rockrolla. Και όλοι εξακολουθούσαν να τον ρωτάνε για τη Μαντόνα και το επικείμενο διαζύγιό τους. Το 2009, προς το τέλος του, ένας από τους πλέον sui generis σκηνοθέτες που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από τη μεγάλη οθόνη επανέρχεται δριμύτερος, με μια μεγάλη παραγωγή και απαλλαγμένος, επιτέλους, από τη ρετσινιά του «κυρίου της κυρίας».

Ο Sherlock Holmes του Guy Ritchie θα φέρει τα χαρακτηριστικά του Robert Downey Junior, θα βασίζει το σενάριό του στο επερχόμενο κόμικ με πρωταγωνιστή των ήρωα του Sir Arthur Conan Doyle, και θα κάνει την εμφάνισή του στις αίθουσες λίγους μήνες μετά την κωμωδία με ήρωα τον ίδιο και πρωταγωνιστή τον Sacha Baron Cohen. Σα να λέμε, ο Σέρλοκ Χολμς φέτος θα φορεθεί πολύ, και οι επανεκδόσεις λογικά τυπώνονται αυτήν τη στιγμή που μιλάμε. Πιθανότατα, όμως, ο Guy Ritchie να μη μας απασχολήσει τόσο για τη συμμετοχή του στη διαμόρφωση του trend, όσο για τη στροφή του από το underground σινεμά στο οποίο τον έχουμε συνηθίσει στα mainstream χολιγουντιανά στούντιο –πέραν της μάλλον αναμενόμενης εισπρακτικής επιτυχίας της ταινίας που, αν μη τι άλλο, θα κάνει θόρυβο. Ίδωμεν.