Μεταξύ σοβαρού και αστείου αναρωτηθήκαμε τι θα γίνει αν κάποιος δεν πληρώσει την έκτακτη εισφορά και το ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας της ΔΕΗ. Ρωτήσαμε τον ειδικό, ο οποίος μας ενημέρωσε για τις συνέπειες.
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Έλενας Μπούλια
Έχουμε και λέμε: Έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης -300 ευρώ (η πρώτη δόση), ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας στην ΔΕΗ –το υπολογίζω περί τα 600 ευρώ, μείωση μισθού λόγω μείωσης αφορολόγητου -40 ευρώ, πληρωμή φόρου εισοδήματος -300 ευρώ, -να συνεχίσω στη μηνιαία δόση στεγαστικού δανείου 750 ευρώ, και στους λοιπούς λογαριασμούς που περιμένουν ανυπόμονα στο τραπεζάκι δίπλα στην είσοδο ή σας έχω καλύψει όλους;
Δεν θα μπω στην διαδικασία της απόλυτα δικαιολογημένης γκρίνιας του τύπου «εγώ τι φταίω; Εγώ δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ, δεν έκλεψα το κράτος, δεν συμφώνησα ποτέ με το Μνημόνιο κ.ο.κ.». Εδώ ζούμε, παιδιά αυτού του συστήματος είμαστε και στο κάτω-κάτω αν πραγματικά δεν θέλαμε την παρούσα κυβέρνηση -ή καμία κυβέρνηση εν γένει, αλλά ένα άλλο πολιτικό σύστημα ενδεχομένως- ας κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να το πετύχουμε. Ως γνήσιο παιδί, όμως, του συστήματος με το οποίο λειτουργεί η χώρα τα τελευταία 37 χρόνια, η διαδικασία στην οποία θα μπω είναι να αναρωτηθώ τι θα γίνει αν δεν πληρώσω όλα τα παραπάνω «έκτακτα».
Όχι από τσαμπουκά, όμοιο με αυτόν που τα ζητάει η κυβέρνηση, αλλά επειδή δεν μπορώ: «Λεφτά δεν υπάρχουν»! Κι αν έχω κάποιες οικονομίες στην άκρη -ναι, αυτές που έχει βάλει στο μάτι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών- τις κρατάω για την ασφάλεια του αυτοκινήτου, για το service που χρειάζεται τον άλλον μήνα (λάστιχα δεν θα αλλάξω τελικά) και για το «χτύπα ξύλο» που μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί, καθώς ούτε ιδιωτική ασφάλεια υγείας έχω. Τι να κάνω; Δεν φρόντισα να αποταμιεύσω περισσότερα. Είπαμε, είμαι παιδί του συστήματος. Δεν έχω λεφτά να πληρώσω. Τι θα γίνει; Θα πάω φυλακή;
Επίκαιρο απόσπασμα από την ελληνική ταινία «Οι παπατζήδες» (1954)