20 γκρίνιες κάποιου που μένει κέντρο
Η Αθήνα είναι η καλύτερη πόλη του κόσμου, το έχουμε ξαναπεί, αλλά επίσης θέλουμε λίγο να γκρινιάξουμε αυτή τη στιγμή, εντάξει;
του Θοδωρή Διάκου
Είναι τέλειο να μένεις στην Αθήνα. Αυτό το έχουμε πει πολλές φορές, και θα συνεχίσουμε να το λέμε. Αλλά μας αρέσει να λέμε και αλήθειες, και ήρθε η ώρα να πούμε μερικές αφιλτράριστες για το πώς είναι να ζεις στο κέντρο της καλύτερης πόλης της Ελλάδας.
Εντάξει, της πρωτεύουσας της Ελλάδας έστω, εντάξει.
*Το πρωινό πήξιμο σε Κηφισίας, Αλεξάνδρας και κάθε σημαντική λεωφόρο που πρέπει να πάρεις για να καταλήξεις στην δουλειά σου.
*Τα μέσα που περνούν από αυτές τις λεωφόρους. Οτιδήποτε σχετικό με τα μέσα.
*Υπάρχουν γείτονες που ξυπνούν υπερβολικά νωρίς το πρωί, και πρέπει να ξυπνήσουν κι εσένα μαζί τους…
*…ή γείτονες που δεν κοιμούνται ποτέ και δεν πρόκειται να αφήσουν ούτε εσένα να κοιμηθείς…
*…και μισείς λίγο τον εαυτό σου, επειδή έχει καταντήσει τόσο χάλια η κατάσταση, που έχεις σκεφτεί να καλέσεις την αστυνομία, αλλά ο ρέμπελος μέσα σου σε λέει «ρουφιάνο» και «βολεψάκια» και δεν το έκανες, άρα συνεχίζεις να υποφέρεις.
*Θεωρητικά, μπορείς να πας οπουδήποτε γρήγορα. Θεωρητικά πάντα.
*Για την ακρίβεια, ο χρόνος δεν κυλάει κανονικά στο κέντρο της Αθήνας, η φάση είναι λίγο περισσότερο Ντέιβιντ Λιντς. Όλοι το ξέρουν πως το «δέκα λεπτά» σημαίνει μισή ώρα στην καλύτερη.
*Οι συχνές απεργίες των μέσων. Τις οποίες στηρίζουμε, ναι, αλλά και πάλι. Κάποιες μέρες θυμίζουν ασκήσεις στην ματαιότητα.
*Το 11 μετά τα μεσάνυχτα. Αλλά μόνο το 11, το Χ14 είναι πιο τίμιο.
*Βασικά, το 11 οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
*Οι παρκαρισμένες κλούβες που απλώς στέκονται. Ειδικά όταν μπλοκάρουν στάσεις λεωφορείων.
*Να φτάνεις στο μετρό λίγο πριν περάσει ο τελευταίος συρμός, να κλαις από την χαρά σου ότι ευτυχώς δεν θα τα σκάσεις σε ταξί, και να βλέπεις πως έχουν κλείσει τις κυλιόμενες και τους στέλνουν όλους πίσω.
*Τόσες πολλές επιλογές για ντελίβερι, τόσο λίγες υγιεινές και οικονομικές.
*Οι άνθρωποι που περπατούν πολύ αργά. Δεν εννοούμε τους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Ξέρετε ποιοι είστε.
*Οι υπόγειες διαβάσεις μετά τις 8 το βράδυ.
*Το γεγονός ότι με μια λάθος στροφή μπορεί να βρεθείς από γειτονιά-Μονμάρτη σε γειτονιά-σκηνικό-φόνου-στη-βόρεια-Νορβηγία, και αυτό είναι κάτι που δεν θα σταματήσει να σε εκπλήσσει ποτέ.
*Τόσα πολλά τέλεια μπαρ, τόσες λίγες θέσεις για να κάτσεις.
*Τόσα πολλά τίμια προς μέτρια μπαρ, τόσες άδειες θέσεις που σε κάνουν να νιώθεις άβολα να κάτσεις.
*Εσύ μπορεί να μένεις Ζωγράφου, ο φίλος σου Πετράλωνα. Και οι δύο ανήκετε στο κέντρο. Η φιλία σας μάλλον θα ανήκει στο παρελθόν.
*Και κλείνουμε με κάτι που ευτυχώς αργεί να έρθει ακόμα, αλλά θα έρθει όπως και να ‘χει: Τίποτα δεν είναι πιο βάναυσο από το κατακαλόκαιρο στο κέντρο. Και χωρίς κλιματισμό.
Είναι τέλειο να μένεις στην Αθήνα. Αυτό το έχουμε πει πολλές φορές, και θα συνεχίσουμε να το λέμε. Αλλά μας αρέσει να λέμε και αλήθειες, και ήρθε η ώρα να πούμε μερικές αφιλτράριστες για το πώς είναι να ζεις στο κέντρο της καλύτερης πόλης της Ελλάδας.
Εντάξει, της πρωτεύουσας της Ελλάδας έστω, εντάξει.
*Το πρωινό πήξιμο σε Κηφισίας, Αλεξάνδρας και κάθε σημαντική λεωφόρο που πρέπει να πάρεις για να καταλήξεις στην δουλειά σου.
*Τα μέσα που περνούν από αυτές τις λεωφόρους. Οτιδήποτε σχετικό με τα μέσα.
*Υπάρχουν γείτονες που ξυπνούν υπερβολικά νωρίς το πρωί, και πρέπει να ξυπνήσουν κι εσένα μαζί τους…
*…ή γείτονες που δεν κοιμούνται ποτέ και δεν πρόκειται να αφήσουν ούτε εσένα να κοιμηθείς…
*…και μισείς λίγο τον εαυτό σου, επειδή έχει καταντήσει τόσο χάλια η κατάσταση, που έχεις σκεφτεί να καλέσεις την αστυνομία, αλλά ο ρέμπελος μέσα σου σε λέει «ρουφιάνο» και «βολεψάκια» και δεν το έκανες, άρα συνεχίζεις να υποφέρεις.
*Θεωρητικά, μπορείς να πας οπουδήποτε γρήγορα. Θεωρητικά πάντα.
*Για την ακρίβεια, ο χρόνος δεν κυλάει κανονικά στο κέντρο της Αθήνας, η φάση είναι λίγο περισσότερο Ντέιβιντ Λιντς. Όλοι το ξέρουν πως το «δέκα λεπτά» σημαίνει μισή ώρα στην καλύτερη.
*Οι συχνές απεργίες των μέσων. Τις οποίες στηρίζουμε, ναι, αλλά και πάλι. Κάποιες μέρες θυμίζουν ασκήσεις στην ματαιότητα.
*Το 11 μετά τα μεσάνυχτα. Αλλά μόνο το 11, το Χ14 είναι πιο τίμιο.
*Βασικά, το 11 οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
*Οι παρκαρισμένες κλούβες που απλώς στέκονται. Ειδικά όταν μπλοκάρουν στάσεις λεωφορείων.
*Να φτάνεις στο μετρό λίγο πριν περάσει ο τελευταίος συρμός, να κλαις από την χαρά σου ότι ευτυχώς δεν θα τα σκάσεις σε ταξί, και να βλέπεις πως έχουν κλείσει τις κυλιόμενες και τους στέλνουν όλους πίσω.
*Τόσες πολλές επιλογές για ντελίβερι, τόσο λίγες υγιεινές και οικονομικές.
*Οι άνθρωποι που περπατούν πολύ αργά. Δεν εννοούμε τους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Ξέρετε ποιοι είστε.
*Οι υπόγειες διαβάσεις μετά τις 8 το βράδυ.
*Το γεγονός ότι με μια λάθος στροφή μπορεί να βρεθείς από γειτονιά-Μονμάρτη σε γειτονιά-σκηνικό-φόνου-στη-βόρεια-Νορβηγία, και αυτό είναι κάτι που δεν θα σταματήσει να σε εκπλήσσει ποτέ.
*Τόσα πολλά τέλεια μπαρ, τόσες λίγες θέσεις για να κάτσεις.
*Τόσα πολλά τίμια προς μέτρια μπαρ, τόσες άδειες θέσεις που σε κάνουν να νιώθεις άβολα να κάτσεις.
*Εσύ μπορεί να μένεις Ζωγράφου, ο φίλος σου Πετράλωνα. Και οι δύο ανήκετε στο κέντρο. Η φιλία σας μάλλον θα ανήκει στο παρελθόν.
*Και κλείνουμε με κάτι που ευτυχώς αργεί να έρθει ακόμα, αλλά θα έρθει όπως και να ‘χει: Τίποτα δεν είναι πιο βάναυσο από το κατακαλόκαιρο στο κέντρο. Και χωρίς κλιματισμό.
