της Lucy Kellaway
Ο Doug Barry είναι μαθητής από τη Φιλαδέλφεια. Είναι καλός στο σχολείο, κάνει στίβο, σερφ, παίζει πιάνο και– από την ηλικία των 12- θέλει να γίνει διευθύνων σύμβουλος.
Για να βρει πώς θα το καταφέρει, έγραψε επιστολές σε περισσότερους από 100 CEOs των μεγαλύτερων αμερικανικών εταιριών ρωτώντας τους ευγενικά εάν θα μπορούσαν να μοιρασθούν μαζί του το μυστικό της φαινομενικής επιτυχίας τους.
Το αποτέλεσμα ήταν το βιβλίο ”Σοφία για έναν νεαρό CEO”, με τον υπότιτλο ”Απίστευτα γράμματα και εμπνευσμένες συμβουλές από τους επιχειρηματικούς ηγέτες του σήμερα”.
Το πρώτο απίστευτο γι’ αυτές τις επιστολές είναι ότι είναι τόσες πολλές. Σχεδόν όλοι από αυτούς που απευθύνθηκε –οι οποίοι προφανώς λαμβάνουν σάκους με αιτήσεις κάθε εβδομάδα- σήκωσαν τα μολύβια τους και συνέταξαν προσεκτικές απαντήσεις.
Η εξυπηρέτηση των παιδιών φαίνεται να έχει απήχηση στους CEOs. ”Ενθουσιάζομαι πάντοτε όταν απευθύνομαι σε νεαρά άτομα όπως εσύ”, γράφει ο Summer Redstone, διευθύνων σύμβουλος της Viacom. ”Γράμματα σαν το δικό σου με κάνουν να αισθάνομαι καλά, αλλά επίσης, ταπεινός”, του γράφει ο Sandy Weill από το γραφείο του προέδρου της Citigroup.
Το να καταγράφουν τα δυνατά τους σημεία φαίνεται πως είναι μια ακόμη δραστηριότητα που αρέσει στους CEOs, όπως καταδεικνύεται από την υπερβολική φύση των επίσημων επιστολών στις οποίες αυτοσυγχαίρονται.
Το δεύτερο απίστευτο πράγμα είναι ότι σχεδόν όλες οι επιστολές είναι ίδιες. Τα ονόματα είναι διαφορετικά, το χαρτί της επιστολής είναι διαφορετικό, αλλά τα ίδια χαρακτηριστικά αναφέρονται ξανά και ξανά: Πάθος. Σεβασμός. Ηθική. Να μπορείς να ακούς. Να κυνηγάς τα όνειρά σου. Ομαδική δουλειά. Να προσπαθείς να μαθαίνεις κάτι καινούριο κάθε μέρα.
Αυτό ενδέχεται να σημαίνει πως αυτά είναι όντως τα εφόδια που χρειάζεται κάποιος για να ανέλθει στην κορυφή της εργασιακής κλίμακας και καθώς αυτοί οι άνθρωποι είναι ήδη στην κορυφή (ή ήταν τη στιγμή που έγραφαν τις επιστολές), συνεπάγεται πως αυτά είναι τα χαρακτηριστικά βάσει των οποίων τα κατάφεραν.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό είναι όλο. Γνωρίζουμε πως πρόκειται για κάποιους ανθρώπους που έχουν υπάρξει επιτυχημένοι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Υποπτεύομαι ότι η ομοιότητα των επιστολών τους οφείλεται σε σφάλματα της βιομηχανίας παραγωγής ”ηγετών”. Όλοι ανέφεραν τα χαρακτηριστικά που υποτίθεται ότι πρέπει να έχουν όλοι οι σύγχρονοι επιχειρηματικοί ηγέτες, σύμφωνα με τις τελευταίες τάσεις του μαθήματος της ηγεσίας. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ηγείσαι– η προπόνηση της συναισθηματικής νοημοσύνης αναλόγως των εκάστοτε κινήτρων.
Η βασικότερη συμβουλή είναι φυσικά το πάθος. Όπως το θέτει και ένας CEO: ”Το πάθος που αναδύεται από μέσα είναι αυτό που μας κάνει αληθινούς και πιστευτούς στα άτομα που διοικούμε”.
Η τιμιότητα και η ακεραιότητα έχουν επίσης ευρεία αποδοχή. Ο H.A. Wagner της Air Products επισημαίνει πως είναι τα πλέον απαραίτητα χαρακτηριστικά, μαζί με τη δυνατότητα να ακούς. Εάν, ωστόσο, ήταν αληθινό, θα σήμαινε πως οι λίστες των πιθανών CEOs θα ήταν γεμάτες από άτομα σαν τη μητέρα μου, η οποία διαθέτει σε μεγάλο βαθμό αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά θα ήταν μία από τις χειρότερες CEOs του κόσμου.
Κάποιοι διευθύνοντες σύμβουλοι προσπάθησαν να κάνουν τις επιστολές τους πιο ελκυστικές βρίσκοντας χαρακτηριστικά που αρχίζουν από το ίδιο γράμμα. Ο Chris Galvin, πρόεδρος της Motorola, επέλεξε το γράμμα Ε και βρήκε τρία χαρακτηριστικά ηγεσίας: Ενεργητικότητα, να δίνεις όραμα (envisioning) και να κάνεις τα πράγματα να φαίνονται εφικτά (enabling). Αυτά τα τρία Ε, ωστόσο, δεν τον σταμάτησαν από το να απομακρυνθεί (ejected) πέρυσι τον Σεπτέμβριο.
Κάποιοι άλλοι χρησιμοποίησαν τον αθλητισμό για να αποδείξουν την αναγκαιότητα του χαρακτηριστικού της ομαδικότητας. ”Ο καλύτερος CEO χτίζει την ομάδα που θα πετύχει το όραμα. Ακόμη και ο Michael Jordan χρειαζόταν συμπαίκτες για να παίξει μπάσκετ”, τονίζει ο Charles Lee της GTE.
Άλλοι πάλι εμπλούτισαν τις επιστολές τους με κουβέντες μεγάλων αντρών. O Bob Eckert, διευθύνων σύμβουλος της Mattel, γράφει: ”Ο ηγέτης είναι αυτός που μοιράζει την τράπουλα, είχε πει ο Ναπολέων”. Εάν όντως είχε πει κάτι τέτοιο ο Ναπολέων, τότε κάλυψα την ελάχιστη μάθηση για σήμερα.
Θαμμένη κάτω από ένα βουνό ανούσιων συμβουλών που απευθύνονται σε εφήβους, βρήκα και ένα ”διαμάντι”. Ο Roy Haley της Wesco προσφέρει το ακόλουθο: ”Μάθε να σηκώνεσαι και να ξεκινάς κάθε πρωί”. Πρόκειται για μια σημαντικότατη συμβουλή για όλους τους ανώριμους εφήβους, ακόμη και γι’ αυτούς που έχουν λιγότερο φιλόδοξα όνειρα από τον Doug.
Ας εξετάσουμε και κάποιες αλήθειες για τους CEOs, οι οποίες δεν αναφέρθηκαν πουθενά στις επιστολές. Πληρώνεσαι με ένα φορτηγό λεφτά, οπότε αυτό βοηθάει, εάν αποτελεί σημαντικό κίνητρο για σένα. Πρέπει να διαθέτεις υπερβολική φιλοδοξία για να ανέλθεις ως τη θέση του CEO. Θα εργάζεσαι τόσο πολύ και με τόση ένταση που δεν θα σου μένει ενέργεια για οτιδήποτε άλλο.
Θα έχεις όλη την προσοχή επάνω σου συνεχώς, οπότε αυτό θα πρέπει να σου αρέσει. Το να είσαι CEO μπορεί να προσφέρει ικανοποίηση στο ”εγώ” σου, αλλά ενέχει πολύ άγχος. Η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι η παραμονή στην κορυφή να καταλήξει με αποτυχία. Και τότε, το ”κράξιμο” θα είναι συνεχές.
Ο Sir Clive Thompson, του οποίου η λαμπρή καριέρα στη Rentokil έληξε την περασμένη εβδομάδα, το γνωρίζει καλά. Πάνω απ’ όλα το να είσαι CEO σημαίνει πως πρέπει να είσαι χοντρόπετσος σαν ρινόκερος.
Τα καλά νέα για τον Doug είναι πως εάν θέλει ακόμη να γίνει CEO όταν μεγαλώσει, θα τα καταφέρει κατά πάσα πιθανότητα. Σύμφωνα με τις τρέχουσες τάσεις, κανείς άλλος δεν θέλει να γίνει!
ΠΗΓΗ: FT.com
