Αίγινα: Φθινοπωρινά... χρώματα κι αρώματα

της Ηρώς Κουνάδη

Σαν τον «θησαυρό στην αυλή» του Κοέλιο, που κανείς δεν κάνει τον κόπο να τον αναζητήσει, ακριβώς γιατί όλοι θεωρούμε πως οτιδήποτε αξίζει πρέπει να βρίσκεται μακριά, για να απαιτεί κάποιον κόπο η ανακάλυψή του, η Αίγινα είναι από τους στάνταρ προορισμούς «του Σαββατοκύριακου» που με το που πιάσει να φθινοπωριάζει τους ξεχνάμε. Έχοντας επωμιστεί την ταμπέλα του νησιού, και μάλιστα του πιο κοντινού στο κλεινόν άστυ, δίνει, περί τα μέσα Σεπτεμβρίου, τη θέση της στην ατζέντα των weekenders σε πιο «κατάλληλους για την εποχή» προορισμούς, επιβεβαιώνοντας κάθε φορά τις υποψίες μας ότι οι ταξιδιωτικές «τάσεις» διαμορφώνονται από μια σειρά στερεοτύπων και λανθασμένων εντυπώσεων.

Διότι τι είναι αυτό που κάνει έναν προορισμό φθινοπωρινό; Ότι είναι σχετικά κοντά –γιατί άδειες τέτοια εποχή δύσκολα παίζουν. Τσεκ. Ότι έχει να επιδείξει μια κάποια γραφικότητα, που να ταιριάζει με τη ρομαντική αίσθηση της εποχής. Τσεκ. Ότι δε «χάνει» σε picture perfection από ένα συννεφιασμένο ουρανό. Τσεκ. Ότι διαθέτει «στεριανά» αξιοθέατα. Τσεκ. Ότι δεν κλείνουν τα πάντα μόλις το ημερολόγιο δείξει 1η Οκτωβρίου, ώστε να τρως μόνο τυρόπιτες από το φούρνο του χωριού και να «βγαίνεις» για μπίρες στην παραλία. Τσεκ. Ότι οι παραλίες του δε θα σε βάλουν σε πειρασμό να βουτήξεις, μελαγχολώντας σε για το καλοκαίρι που τελείωσε. Νταμπλ τσεκ.

Είναι μάλλον κοινό μυστικό –από εκείνα που οι αγαπόντες το νησί αρνούμαστε να ομολογήσουμε– ότι οι παραλίες της Αίγινας δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο της. Ωχριούσαν μπροστά στο γραφικό λιμάνι της, με τα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά να πλαισιώνουν την πλημμυρισμένη με χρώματα παραλιακή περαντζάδα, τα λιλιπούτεια ορεινά χωριά – διαμαντάκια της, τα παραθαλάσσια ουζερί και café και τα αξιοθέατα που παραδίδουν δωρεάν ταχύρυθμα μαθήματα Ιστορίας. Τώρα που οι ευμετάβλητες διαθέσεις του καιρού μας απαλλάσσουν όλους –πλην των πλέον τολμηρών– από τον ψυχαναγκασμό της παραλίας, όλα αυτά αποκτούν μια νέα, ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, διάσταση.

Ήδη από τη στιγμή που το καράβι πλησιάζει στο λιμάνι, τα χρώματα της μεγαλύτερης πόλης και πρωτεύουσας του νησιού προδιαθέτουν για ατελείωτες βόλτες: Κατά μήκος του παραλιακού δρόμου, με τα πολύχρωμα café από τη μία πλευρά και τα σκάφη να αναμιγνύονται σε ένα σουρεαλιστικό συνδυασμό με τα ξύλινα βαρκάκια και καΐκια –κάποια εκ των οποίων πωλούν, ως υπαίθρια μανάβικα, φρέσκα φρούτα και λαχανικά, για να κάνουν την όλη εικόνα ακόμα πιο σουρεαλιστική– από την άλλη. Μέσα στα δαιδαλώδη δρομάκια της πόλης, σταματώντας διαρκώς για να φωτογραφίσουμε ένα πνιγμένο στις μπουκαμβίλιες διώροφο, να χαζέψουμε ένα πρωτότυπο μαγαζάκι με ρούχα και αξεσουάρ, να πιούμε ζεστή σοκολάτα στον επάνω όροφο ενός cozy café. Πίσω από την υπαίθρια ψαραγορά, στο ουζερί που σερβίρει φρέσκο ψάρι τους «γνωρίζοντες». Στο λόφο αριστερά του λιμανιού, που φιλοξενεί τη μοναδική κολώνα που άντεξε το σεισμό που κατέστρεψε το Ναό του Απόλλωνα. Στην προέκταση του παραλιακού δρόμου που συνεχίζοντας έξω από την πόλη οδηγεί στην Πέρδικα, στη με διαφορά ομορφότερη διαδρομή με αυτοκίνητο που μπορείτε να κάνετε στο νησί.

Ιδανική για απογευματινό café αλλά και μεσημεριανό… ψαράκι και ουζομεζέ, η Πέρδικα διαθέτει τη δική της περαντζάδα, τον πλακόστρωτο πεζόδρομο πάνω από το μικρό λιμανάκι της, που ενδείκνυται για βόλτες λίγο πριν ο ήλιος ρίξει τις τελευταίες του ακτίνες στο Σαρωνικό. Από εδώ θα ξεκινήσουν και οι διακατεχόμενοι από το πάθος της εξερεύνησης να ανακαλύψουν τα λιλιπούτεια χωριά στο δρόμο που οδηγεί στην κάποτε μυστική παραλία του νησιού, το Κλειδί, αλλά και τα ερείπια του λιγότερο προβεβλημένου αρχαιολογικού χώρου του νησιού, του Ναού του Ελάνιου Δία, στην υψηλότερη κορυφή που καλείται –ευφάνταστα– Όρος.

Μιλώντας για αρχαιολογικούς χώρους, εννοείται ότι θα περάσετε μια βόλτα και από τον star του νησιού, το Ναό της Αφαίας, κοντά στην Αγία Μαρίνα, που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα π.Χ., και σχηματίζει ισοσκελές τρίγωνο με τον Παρθενώνα και το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Ακόμη κι αν τον έχετε επισκεφθεί στο παρελθόν, η πολλοστή ανάβαση μέχρι εδώ αξίζει τον κόπο, αν μη τι άλλο για το δραματικό τοπίο που δημιουργεί ο φθινοπωρινός ουρανός καθώς απλώνεται επάνω του επιτρέποντας σε λιγοστές μόνο ηλιαχτίδες να ακουμπήσουν ακριβώς στα σημεία της θάλασσας που είναι ορατά από εδώ. Απλά, μαγεία.

Στο γυρισμό, στάση στην Παλαιοχώρα, απέναντι από την εντυπωσιακή εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου, που θεωρείται από τις μεγαλύτερες των Βαλκανίων. Ο μεσαιωνικός οικισμός χρησίμευσε ως καταφύγιο από τις επιδρομές των πειρατών, μέχρι τη στιγμή που καταστράφηκε ολοσχερώς, αφήνοντας τις 36 μικρές εκκλησίες να στέκονται μέχρι σήμερα ακοίμητοι φρουροί του πανέμορφου λόφου. Εφοδιαστείτε με καλαθάκια και καρό τραπεζομάντιλα και σκαρφαλώστε στην κορυφή του για πικνίκ –θα βρείτε ξύλινα τραπεζάκια και μια ησυχία σχεδόν ονειρική.

Άλλα αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφθείτε είναι ο Πύργος του Μαρκέλλου, μνημείο από την Ενετοκρατία του 16ου αιώνα, στην πόλη της Αίγινας, και το Μουσείο του Χρήστου Καπράλου, που φιλοξενεί έργα που φιλοτέχνησε ο διάσημος γλύπτης από το 1963 έως το 1992, στην έτερη παραλιακή διαδρομή, που οδηγεί προς το δεύτερο λιμάνι του νησιού, τη Σουβάλα. Σχεδόν δίπλα θα συναντήσετε και το σπίτι όπου έζησε ο Νίκος Καζαντζάκης –θα το ξεχωρίσετε από τα υπέροχα γαλάζια παράθυρα. Η ίδια η Σουβάλα, γνωστή μέχρι πρότινος σχεδόν αποκλειστικά για τα ιαματικά λουτρά της, ομορφαίνει διαρκώς τα τελευταία χρόνια, με café, bar και ταβέρνες να κοσμούν την άλλοτε άχρωμη προκυμαία.

Η κοσμοπολίτικη Αγία Μαρίνα, στο δυτικό τμήμα του νησιού, χάνει λίγη από την αίγλη της όσο σβήνουμε μέρες στο ημερολόγιο, φτάνοντας περί τα μέσα Νοεμβρίου να θυμίζει πόλη φάντασμα, για να αναγεννηθεί γύρω στο Πάσχα από τις στάχτες της, συγκεντρώνοντας και πάλι πλήθη τουριστών στη μεγάλη αμμουδερή παραλία της, τα πλάι στο κύμα ταβερνάκια της και τα πολύβουα bar που πλαισιώνουν τον κεντρικό της δρόμο. Εμείς θα την αφήναμε μάλλον έξω από τον προγραμματισμό του Σαββατοκύριακου, αν όμως δεν την έχετε ξαναδεί τέτοια εποχή, η decadence ατμόσφαιρα που αποπνέει ενδέχεται να σας γοητεύσει.

Πώς θα πάτε
Από το λιμάνι του Πειραιά, σε 40 μόλις λεπτά με το ταχύπλοο (flying dolphin) ή σε μία ώρα και κάτι με το συμβατικό πλοίο. Η απλή μετάβαση με το πρώτο θα σας κοστίσει 15 και με το δεύτερο 9 ευρώ.

Πού θα μείνετε
Στο ατμοσφαιρικό Ραστώνη (τηλ.: 22970 27039) στο κέντρο της πόλης, τα 11 δωμάτια του οποίου είναι ζεστά και φιλόξενα, πλήρως εξοπλισμένα με όλες τις απαραίτητες παροχές και με θέα στην Κολώνα και τη θάλασσα. Οι τιμές τους ξεκινούν από 70 ευρώ. Ατμοσφαιρικότατο, και ταυτόχρονα ό,τι πιο κοντινό σε παραδοσιακό ξενώνα διαθέτει το νησί, είναι και το Αιγηνίτικο Αρχοντικό (τηλ.: 22970 24968, 22970 24156) επίσης στην πόλη της Αίγινας, που στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο κτισμένο τον 16ο αιώνα, και το οποίο διαθέτει 9 μοναδικά διακοσμημένα δωμάτια και μία σουίτα, πλήρως εξοπλισμένα με όλες τις απαραίτητες ανέσεις, σε τιμές που ξεκινούν από 70 ευρώ το δίκλινο και από 120 ευρώ για τη σουίτα. Αν αποφασίσετε να επιλέξετε για βάση σας το δεύτερο λιμάνι του νησιού, τη Σουβάλα, καλή επιλογή διαμονής αποτελεί το συγκρότημα παραδοσιακών διαμερισμάτων Ίριδες (τηλ.: 22970 52215, 22970 52183) στους Αγίους, που θα είναι ανοιχτό μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Οι τιμές εδώ ξεκινούν από 75 ευρώ για το studio δύο ατόμων.

Πού θα φάτε
Top επιλογές κατά σειρά (προσωπικής, ομολογουμένως) προτίμησης: ο Σκοτάδης στην παραλία της Αίγινας, για φρεσκότατα ψάρια, θαλασσινούς και άλλους μεζέδες, το Πέτρινο στο χωριό Ανιτσαίου, στο δρόμο προς Αγία Μαρίνα, για μαγειρευτά και τοπικές σπεσιαλιτέ, το Δρομάκι στην πόλη απέναντι από το Ειρηνοδικείο για θεϊκά μεζεδάκια σε cozy περιβάλλον, ο Βατζούλιας στον Ασώματο για σπιτικά μαγειρευτά, το ουζερί της κυρίας Γελαδάκη πίσω από την ψαραγορά στην πόλη για ολόφρεσκους ψαρομεζέδες, το Στέκι του Κυνηγού στου Ανιτσαίου, για ακατάσχετη κρεατοφαγία και ο Αντώνης στην Πέρδικα για ψάρι και θαλασσινά με θέα στα βαρκάκια.

Πού θα πιείτε
Cozy μπαράκι με άποψη στα μουσικά ακούσματα και στυλ στη διακόσμηση είναι το Βαρτάν, στην πόλη της Αίγινας. Οι ροκάδες μαζεύονται στην πιο freestyle Μάσκα, δίπλα στη Μητρόπολη, ενώ λίγο παρακάτω, επί της οδού Αφαίας, τα Περδικιώτικα απολαμβάνουν τη φήμη του πιο cult κομματιού της νυχτερινής ζωής του νησιού για τις mix and match μουσικές επιλογές τους και την ατμοσφαιρική αυλή στην πίσω πλευρά. Οι του έντεχνου θα ακούσετε live στο ατμοσφαιρικό υπόγειο του Εν Αιγίνη, ο πρώτος όροφος του οποίου επιδεικνύει πιο mainstream προσανατολισμό, όπως και το μεγαλύτερο club του νησιού, το Ελληνικόν Seaside στον παραλιακό δρόμο της πόλης, που αγαπάει πολύ και τα ελληνικά ακούσματα.