Τέλειες παραλίες με δέντρα στην Αττική
Αναζητάς την τέλεια φυσική σκιά, μακριά από ξαπλώστρες και ομπρέλες στις παραλίες της Αττικής; Άφησέ μας να βοηθήσουμε.
της Ηρώς Κουνάδη
Θα ξεκινήσουμε από τα κακά νέα: Αν δεν έχεις ελεύθερη καμία καθημερινή, θα χρειαστεί να βάλεις το ξυπνητήρι αρκετά νωρίς το πρωί. Η φυσική σκιά στην Αττική δεν είναι ανεξάντλητη, και ο ανταγωνισμός που έχεις είναι ως γνωστόν μεγάλος –περίπου τέσσερα εκατομμύρια μεγάλος. Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ιδού μερικές από τις αγαπημένες μας αττικές παραλίες με δέντρα που φτάνουν ως το κύμα –ή σχεδόν.
Ο Άγιος Νικόλαος της Αναβύσσου έχει ωραία αμμουδιά με λίγο βοτσαλάκι εκεί που σκάει το κύμα, είναι οργανωμένη σε ένα κομμάτι της, έχει όμως και ένα τμήμα ελεύθερο για να απλώσεις την ψάθα σου στη σκιά των αρμυρικιών της.
Τα Πεύκα του Σχινιά δεν πήραν τυχαία το όνομά τους. Το Εθνικό Δάσος Σχινιά-Μαραθώνα φτάνει ως την τεράστια, αφράτη αμμουδιά της παραλίας που έχει και τέλεια, κρυστάλλινα νερά όταν δε φυσά ο σιρόκος, ήτοι νοτιοανατολικός άνεμος (ρίξε μια ματιά στο meteo πριν ξεκινήσεις). Ένα μόνο δίλημμα υπάρχει: Αν απλώσεις την ψάθα σου στη σκιά των πεύκων, θα απέχεις μια δεκαριά-δεκαπενταριά βήματα από το νερό. Αν θέλεις να κάτσεις εκεί που σκάει το κύμα, η ομπρέλα θαλάσσης (που θα φέρεις από το σπίτι, η παραλία δεν είναι οργανωμένη) είναι μονόδρομος.
Το Βρωμοπούσι, γνωστό και ως Καλοπήγαδο γιατί το πρώτο του όνομα δε δημιουργεί ακριβώς θετικούς συνειρμούς, βρίσκεται στην Κερατέα, και είναι μια συμπαθέστατη αμμουδιά με λίγο βοτσαλάκι στην αρχή του νερού και παχιά σκιά από τα αρμυρίκια στην άκρη του.
Το Σέσι ήταν κάποτε μυστικό, τώρα είναι μια από τις δημοφιλέστερες παραλίες του αθηναϊκού βορρά, πράγμα που σημαίνει πως αν παρ’ ελπίδα δεν ακούσεις το ξυπνητήρι, μάλλον δεν έχει και πολύ νόημα να το επιχειρήσεις. Έχει, πάντως, άφθονα φουντωτά αρμυρίκια για σκιά, ψιλό βοτσαλάκι και σούπερ καθαρά νερά, οπότε δεν τη λες και αδικαιολόγητη την κοσμοσυρροή. Θα το βρεις περί τα 22 χιλιόμετρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα.
Στο Πόρτο Γερμενό, η μεσαία παραλία (από τις πέντε συνολικά) έχει αρμυρίκια που φτάνουν σχεδόν στο κύμα παρέχοντας απλόχερα τη σκιά τους. Έχει επίσης ψιλό βοτσαλάκι μέσα κι έξω από το νερό, το οποίο βαθαίνει αρκετά απότομα, κάνοντάς τη μάλλον απαγορευτική για πιτσιρίκια. Πολύ κοντά εδώ, ωραία (αλλά όχι άφθονη –όποιος προλάβει, πρόλαβε) σκιά έχει και το Προσήλι, που αν θες την ταπεινή μας άποψη διεκδικεί σοβαρά μια θέση στο τοπ-5 με τα ωραιότερα νερά της Αττικής.
Η Πούντα Ζέζα, ή Πουνταζέζα μία λέξη ό,τι προτιμάς, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί, βρίσκεται στο Λαύριο, έχει βοτσαλάκι ψιλό όπως όλες οι παραλίες του Λαυρίου, καθαρά νερά, κι ένα μικρό δασάκι από αρμυρίκια στην άκρη της να παρέχει απλόχερα την σκιά του –ισχύει βέβαια κι εδώ πως για να την προλάβεις Σαββατοκύριακο, θα χρειαστεί να έρθεις αρκετά νωρίς. Είναι οργανωμένη σε ένα τμήμα της, με ξαπλώστρες και ομπρέλες, έχει όμως και ελεύθερο κομμάτι για να απλωθείς στη σκιά των αρμυρικιών.
Θα ξεκινήσουμε από τα κακά νέα: Αν δεν έχεις ελεύθερη καμία καθημερινή, θα χρειαστεί να βάλεις το ξυπνητήρι αρκετά νωρίς το πρωί. Η φυσική σκιά στην Αττική δεν είναι ανεξάντλητη, και ο ανταγωνισμός που έχεις είναι ως γνωστόν μεγάλος –περίπου τέσσερα εκατομμύρια μεγάλος. Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ιδού μερικές από τις αγαπημένες μας αττικές παραλίες με δέντρα που φτάνουν ως το κύμα –ή σχεδόν.
Ο Άγιος Νικόλαος της Αναβύσσου έχει ωραία αμμουδιά με λίγο βοτσαλάκι εκεί που σκάει το κύμα, είναι οργανωμένη σε ένα κομμάτι της, έχει όμως και ένα τμήμα ελεύθερο για να απλώσεις την ψάθα σου στη σκιά των αρμυρικιών της.
Τα Πεύκα του Σχινιά δεν πήραν τυχαία το όνομά τους. Το Εθνικό Δάσος Σχινιά-Μαραθώνα φτάνει ως την τεράστια, αφράτη αμμουδιά της παραλίας που έχει και τέλεια, κρυστάλλινα νερά όταν δε φυσά ο σιρόκος, ήτοι νοτιοανατολικός άνεμος (ρίξε μια ματιά στο meteo πριν ξεκινήσεις). Ένα μόνο δίλημμα υπάρχει: Αν απλώσεις την ψάθα σου στη σκιά των πεύκων, θα απέχεις μια δεκαριά-δεκαπενταριά βήματα από το νερό. Αν θέλεις να κάτσεις εκεί που σκάει το κύμα, η ομπρέλα θαλάσσης (που θα φέρεις από το σπίτι, η παραλία δεν είναι οργανωμένη) είναι μονόδρομος.
Το Βρωμοπούσι, γνωστό και ως Καλοπήγαδο γιατί το πρώτο του όνομα δε δημιουργεί ακριβώς θετικούς συνειρμούς, βρίσκεται στην Κερατέα, και είναι μια συμπαθέστατη αμμουδιά με λίγο βοτσαλάκι στην αρχή του νερού και παχιά σκιά από τα αρμυρίκια στην άκρη του.
Το Σέσι ήταν κάποτε μυστικό, τώρα είναι μια από τις δημοφιλέστερες παραλίες του αθηναϊκού βορρά, πράγμα που σημαίνει πως αν παρ’ ελπίδα δεν ακούσεις το ξυπνητήρι, μάλλον δεν έχει και πολύ νόημα να το επιχειρήσεις. Έχει, πάντως, άφθονα φουντωτά αρμυρίκια για σκιά, ψιλό βοτσαλάκι και σούπερ καθαρά νερά, οπότε δεν τη λες και αδικαιολόγητη την κοσμοσυρροή. Θα το βρεις περί τα 22 χιλιόμετρα από τον Τύμβο του Μαραθώνα.
Στο Πόρτο Γερμενό, η μεσαία παραλία (από τις πέντε συνολικά) έχει αρμυρίκια που φτάνουν σχεδόν στο κύμα παρέχοντας απλόχερα τη σκιά τους. Έχει επίσης ψιλό βοτσαλάκι μέσα κι έξω από το νερό, το οποίο βαθαίνει αρκετά απότομα, κάνοντάς τη μάλλον απαγορευτική για πιτσιρίκια. Πολύ κοντά εδώ, ωραία (αλλά όχι άφθονη –όποιος προλάβει, πρόλαβε) σκιά έχει και το Προσήλι, που αν θες την ταπεινή μας άποψη διεκδικεί σοβαρά μια θέση στο τοπ-5 με τα ωραιότερα νερά της Αττικής.
Η Πούντα Ζέζα, ή Πουνταζέζα μία λέξη ό,τι προτιμάς, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί, βρίσκεται στο Λαύριο, έχει βοτσαλάκι ψιλό όπως όλες οι παραλίες του Λαυρίου, καθαρά νερά, κι ένα μικρό δασάκι από αρμυρίκια στην άκρη της να παρέχει απλόχερα την σκιά του –ισχύει βέβαια κι εδώ πως για να την προλάβεις Σαββατοκύριακο, θα χρειαστεί να έρθεις αρκετά νωρίς. Είναι οργανωμένη σε ένα τμήμα της, με ξαπλώστρες και ομπρέλες, έχει όμως και ελεύθερο κομμάτι για να απλωθείς στη σκιά των αρμυρικιών.
