Βουτιά στην ομορφιά:Καταρράκτες του κόσμου

της Ηρώς Κουνάδη 

"Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την ομορφιά του τοπίου, αφού τίποτα παρόμοιο δεν υπάρχει στην Αγγλία. Ποτέ πριν δεν το έχουν δει ευρωπαϊκά μάτια. Αλλά σκηνές τέτοιας ομορφιάς πρέπει να τις χαζεύουν άγγελοι όταν πετούν δίπλα τους" έγραφε ο David Livingstone στις 17 Νοεμβρίου 1855, έχοντας για πρώτη φορά αντικρίσει τους καταρράκτες Βικτόρια. Δεν είναι να απορεί κανείς που χρειάστηκε ένας δημοσιογράφος απεσταλμένος της New York Herald για να ξετυλίξει το νήμα της εξαετούς εξαφάνισής του. Ούτε που ακόμη κι αυτός δεν κατάφερε να τον πείσει να γυρίσει πίσω.

Εκατόν πενήντα και πλέον χρόνια αργότερα, οι καταρράκτες εξακολουθούν να δημιουργούν τα ίδια συναισθήματα. Παρά τον καταιγισμό των εικόνων από όλες τις άκρες του πλανήτη, παρά το παγκοσμιοποιημένο μας χωριό που δεν επιτρέπει πλέον εκφράσεις του τύπου "κανείς δεν έχει ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο", το δέος που προκαλείται μπροστά στο νερό που πέφτει από μεγάλο ύψος έχει μείνει απαράλλαχτο. Αν μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, το να στέκεσαι μπροστά σε ένα κάθετο ποτάμι, να ακούς το βουητό του, να νιώθεις τις σταγόνες του σε απόσταση μέτρων και να θαυμάζεις τη δύναμή του αξίζει όσο χίλια συναισθήματα. Αυτές τις σκέψεις έκανα την πρώτη φορά που στάθηκα μπροστά σε έναν καταρράκτη τριάντα μέτρων, νιώθοντας πως αρχίζω να καταλαβαίνω καλύτερα τον συμπαθή δόκτωρα. Θα είχα μείνει εκεί, αν δεν ήμουν πεπεισμένη πως θα με βρει κι εμένα ένας Henry Molton Stanley.

Για όσους είναι καλοί στις μεταμφιέσεις, ή αμετακίνητοι σε επιχειρήματα αμερικανών δημοσιογράφων, ιδού η λίστα με δέκα από τους πλέον συγκλονιστικούς καταρράκτες στον κόσμο.

Βικτόρια, Ζιμπάμπουε/ Ζάμπια

Οι μεγαλύτεροι σε εμβαδόν καταρράκτες ονομάστηκαν από τον πρώτο Ευρωπαίο που τους αντίκρισε, τον περιώνυμο Dr. Livingstone –I presume– προς τιμήν της Βασίλισσας της Αγγλίας. Μέχρι τότε, το όνομά τους ήταν Mosi-oa-Tunya, ο καπνός που βροντάει –όνομα που εξακολουθεί σήμερα να χρησιμοποιείται από τους λαούς των δύο χωρών που μοιράζονται τον θεαματικότερο ίσως κάθετο ποταμό του κόσμου. Η ασυνήθιστη διαμόρφωσή τους επιτρέπει στον επισκέπτη να τους θαυμάσει στο σύνολό τους από ένα σημείο στο ίδιο επίπεδο με την κορυφή, και σε απόσταση 60 περίπου μέτρων –κοντινή όσο ελάχιστοι άλλοι καταρράκτες επιτρέπουν.

Νάτσι, Ιαπωνία

Το ιαπωνικό Όρος Νάτσι αριθμεί 48 καταρράκτες στις πλαγιές του, από τους οποίους ξεχωρίζει ο ομώνυμος, Nachi-no-taki, με ύψος 133 μέτρα και «κορνίζα» το πυκνό δάσος κέδρων και κυπαρισσιών που εκτείνεται γύρω του. Δύο σειρές πέτρινων σκαλιών, μία σε κάθε πλευρά, οδηγούν στην κορυφή του, από την οποία το βλέμμα αγγίζει τη μακρινή θέα του Ειρηνικού Ωκεανού. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αρχαία Ιαπωνία οι καταρράκτες θεωρούνταν ιεροί, ενώ ο συγκεκριμένος κατείχε το status μιας θεϊκής οντότητας. Ο παρακείμενος ναός είναι αφιερωμένος στο πνεύμα του νερού.

Giessbach, Ελβετία

Καταπράσινες πλαγιές, χιονισμένες βουνοκορφές, λίμνες με κρυστάλλινα νερά. Το ελβετικό σκηνικό που συμπληρώνεται από έναν από τους ομορφότερους καταρράκτες της Ευρώπης δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο παραμυθένιο. Αγαπημένος προορισμός των φανατικών του rafting και του paragliding, ο Giessbach, στη Βέρνη, προσφέρεται τόσο για εξορμήσεις δράσης και περιπέτειας, όσο και για στιγμές απόλυτης γαλήνης, περισυλλογής και θαυμασμού του τοπίου. Ο ομώνυμος καταρράκτης αγγίζει σε ύψος τα 391 μέτρα, σε 6 διαφορετικά επίπεδα, προσφέροντας ένα κυριολεκτικά μοναδικό θέαμα.

Gullfoss, Ισλανδία

Ο μεγαλύτερος καταρράκτης της Ευρώπης, θεωρείται συγχρόνως ο ομορφότερος στην Ισλανδία –αν όχι σε ολόκληρη την ήπειρο. Απαλλαγμένος από κάθε μορφή ανθρώπινης παρέμβασης, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των τουριστικά εκμεταλλεύσιμων καταρρακτών του κόσμου, «περπατιέται» εύκολα μέχρι την κορυφή, από την οποία μπορείτε και να απλώσετε το χέρι για να δοκιμάσετε τη θερμοκρασία του –παγωμένου– νερού. Το τοπίο αποπνέει μια αύρα μυστηρίου, η οποία έχει εμπνεύσει αμέτρητους θρύλους στην τοπική κουλτούρα. Ένας από αυτούς λέει ότι ένας αρχαίος θησαυρός είναι κρυμμένος σε μια σπηλιά πίσω από τον καταρράκτη –και δεν είναι λίγοι αυτοί που είχαν κάποια στιγμή την παράτολμη ιδέα να τον αναζητήσουν.

Άνχελ, Βενεζουέλα

Αν κοιτάξετε από χαμηλά τον ψηλότερο καταρράκτη του κόσμου, θα αισθανθείτε πως το νερό πέφτει κατευθείαν από το ουρανό. Το ασύλληπτο ύψος του σχεδόν αγγίζει το χιλιόμετρο –για την ακρίβεια, είναι 979 μέτρα. Για να προσεγγίσετε το εντελώς απομονωμένο θαύμα της φύσης, στη μέση της περιοχής Gran Sabana, έχετε δύο επιλογές: είτε μερικές ημέρες περπάτημα –hiking, για την ακρίβεια–, κατασκήνωση και… βαρκάδα στη ζούγκλα είτε ενοικίαση μικρού αεροσκάφους DC3 με πιλότο και πτήση ανάμεσα στα βουνά. Ο δεύτερος τρόπος είναι και ο συνηθέστερος. Οι περιπετειώδεις, σημειώστε ότι το skydiving από την κορυφή του έχει λίγο καιρό που νομιμοποιήθηκε.

Νιαγάρας, Καναδάς/ ΗΠΑ

Μπορεί να μην είναι ο ψηλότερος ή ο μεγαλύτερος του κόσμου, διαθέτει όμως μία σημαντική παγκόσμια πρωτιά: είναι ο «δυνατότερος», με ροή που αγγίζει τα 2.400 κυβικά εκατοστά το δευτερόλεπτο, κατά μέσο όρο –τα μισά από τα οποία είναι εκμεταλλεύσιμα από τα παρακείμενα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, γεγονός που χαρίζει στον καταρράκτη επάξια τον τίτλο της μεγαλύτερης πηγής υδροηλεκτρικής ενέργειας παγκοσμίως. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, πλήθη τουριστών κατακλύζουν κάθε χρόνο την «πρωτεύουσα του μήνα του μέλιτος» -τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους Αμερικανούς– με αποτέλεσμα η γύρω περιοχή να πνίγεται κυριολεκτικά από θεματικά πάρκα και άλλες αντίστοιχες ατραξιόν. Η τουριστική εκμετάλλευση, όμως, έχει και τα θετικά της: ο νυχτερινός φωτισμός του ύψους 51 μέτρων καταρράκτη δημιουργεί ένα φαντασμαγορικό θέαμα, που δε θα συναντήσετε πουθενά αλλού.

Ιγκουαζού, Αργεντινή

275 ξεχωριστοί καταρράκτες που εκτείνονται στο ασύλληπτο μήκος των 2,7 χιλιομέτρων δημιουργούν αναμφισβήτητα ένα θέαμα που κόβει την ανάσα. Προσθέστε στο γεγονός αυτό το ύψος των 82 μέτρων, τα μπαμπού, τους φοίνικες και την τροπική βλάστηση που τους πλαισιώνει, τους εξωτικούς παπαγάλους και τα μακάο που την κατοικούν και θα καταλάβετε γιατί οι καταρράκτες αυτοί είναι από τα δημοφιλέστερα μέρη στην Αργεντινή.

Ουζούντ, Μαρόκο

110 μέτρα σε δύο διαφορετικά επίπεδα συνθέτουν τον εντυπωσιακότερο καταρράκτη της χώρας, που δανείζεται το όνομά του από τη βερβέρικη λέξη για την ελιά –προς τιμήν των δέντρων που ρίχνουν την πλούσια σκιά τους στο μονοπάτι που οδηγεί στον καταρράκτη. Το φαράγγι του ποταμού El Abid προσφέρεται για trekking, ενώ αν μείνετε μέχρι το λυκόφως θα έχετε την ευκαιρία να παρατηρήσετε τα κοπάδια των μαϊμούδων που ζουν εδώ.

Kjelfossen, Νορβηγία

Ένας από τους ψηλότερους καταρράκτες του κόσμου, με συνολικό ύψος που αγγίζει τα 755 μέτρα, ανήκει στην περιοχή Aurland της επαρχίας Sogn og Fjordane και βρίσκεται κοντά στο σταθμό λεωφορείων Flamsbahn. Το 1951 σε μία από τις πλαγιές του δημιουργήθηκε ένα πλάτωμα (σαν στάση) για τα λεωφορεία, έτσι ώστε οι ταξιδιώτες να μπορούν να κατέβουν και να τον φωτογραφίσουν. Η στάση αυτή βρίσκεται 4 χιλιόμετρα περίπου από το σταθμό Myrdal σε ένα ύψωμα 670 μέτρων πάνω από τη θάλασσα. Κατά τους θερινούς μήνες που έχει και τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα διοργανώνονται στις πλαγιές δίπλα στον καταρράχτη χορευτικά δρώμενα με πρωταγωνίστριες μαθήτριες της Νορβηγικής Ακαδημίας Μπαλέτου.

Purakaunui, Νέα Ζηλανδία

Ένα παραμυθένιο σκηνικό στο νότιο άκρο του νότιου νησιού της Νέας Ζηλανδίας έμελλε να γίνει μια από τις πλέον διαδεδομένες εικόνες της νησιωτικής χώρας και να προσελκύσει πλήθη επισκεπτών μετά την απεικόνισή της στο εθνικό γραμματόσημο του 1976. Τρία μόλις χιλιόμετρα πριν την εκβολή του ομώνυμου ποταμού στον Ειρηνικό Ωκεανό, και πέντε χιλιόμετρα από τη μικρή πόλη Owaka, οι ύψους 20 μέτρων καταρράκτες αποτελούν κομμάτι μιας καταπράσινης προστατευόμενης περιοχής που εκτείνεται σε 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα.