Ικαρία: Sui generis ομορφιά

Φωτογραφίες: Μαρία Κρητικού

Μπορεί ένα νησί να σε μαγνητίσει από την πρώτη στιγμή που το διασχίζεις με το αυτοκίνητο; Η Ικαρία τα κατάφερε. Η διαδρομή από το λιμάνι του νησιού στον Άγιο Κήρυκο μέχρι τον Αρμενιστή, ήταν κάτι σαν πρώτη γνωριμία με το πανέμορφο και ιδιαίτερο φυσικό τοπίο της Ικαρίας, το οποίο δίχως άλλο δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Καταπράσινες βουνοκορφές πνίγονται στο βαθύ γαλάζιο της θάλασσας για να δώσουν την θέση τους σε απόκρημνες γυμνές πλαγιές και να επανέλθουν ξανά στο φόντο ακόμα πιο πλούσιες σε φυσική ομορφιά, για να σε πείσουν ότι το νησί που διασχίζεις δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα.

Γλέντι μέχρι το ξημέρωμα σε κάποιο κοντινό πανηγύρι, άραγμα με τις ώρες πλάι στο κύμα, διαδρομές σε γραφικά χωριουδάκια χωμένα στην ορεινή βλάστηση του νησιού, χαλαρωτικό υδρομασάζ στα ιαματικά λουτρά, βόλτες στα πέτρινα μπαράκια του Χριστού Ραχών, εικόνες και γεύσεις που μάταια προσπαθείς να βάλεις σε τάξη – ίσως και να μην τελικά.

Θέλετε οι χαλαροί ρυθμοί που χαρακτηρίζουν κάθε πτυχή του; Το ιδιόμορφο – ενίοτε απόκοσμο - τοπίο; Η παντελής έλλειψη της αίσθησης του χρόνου; Η φιλοξενία των ντόπιων; Όλα τα παραπάνω, αλλά και το καθένα ξεχωριστά είναι λόγοι για να ερωτευτείς το νησί. Εν τέλει, ούτε εμείς την γλυτώσαμε. Αποτέλεσμα η επιστροφή στην Αθήνα να είναι κάτι παραπάνω από επίπονη – σχεδόν βασανιστική.
 
Παραλίες: «Πάμε για τρέλες στις Σεΰχέλλες»

Δύσκολα θα ξεχωρίσεις την καλύτερη παραλία του νησιού. Είναι στην πλειοψηφία τους τόσο ξεχωριστές και όμορφες που μια επίσκεψη σε αυτές δεν είναι ποτέ αρκετή.

Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι η highlight παραλία για βουτιές στο νησί δεν είναι άλλη από τις Σεϋχέλλες (φωτό από Panoramio), κοντά στο χωριό Μαγγανίτης. Μόλις βγείτε από το τούνελ, αφήνετε το αυτοκίνητο στο πλάτωμα δεξιά και ξεκινάτε… Είκοσι λεπτά κατάβασης και άλλα τόσα ανάβασης σαν τα κατσίκια στο λιοπύρι, αλλά τι παραλία!

Τιρκουάζ νερά, λευκά βότσαλα, επιβλητικό σκηνικό με βράχους και ένας μικρότερος κολπίσκος ακριβώς δίπλα ελεύθερος προς εξερεύνηση. Μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας οπωσδήποτε αθλητικά παπούτσια. Θα σας φανούν θησαυρός κατά την ανάβαση/ κατάβαση σε αντίθεση με τα σανδάλια των απροετοίμαστων χίπηδων και των τακουνιών των trendy chicks.

 Στην παραλία υπάρχει αυτοσχέδια καντίνα (ψυγειάκια, ομπρελίτσα, ντουντούκα που ενημερώνει τους λουόμενους ότι είναι έτοιμη η φραπεδιά βλ. Gallery), αλλά επειδή δεν είναι ανοιχτή κάθε μέρα, να έχετε μαζί σας νεράκια καλού κακού.

Εξίσου εντυπωσιακή – περισσότερο ως σκηνικό - η παραλία του Να, ακριβώς πάνω στην εκβολή του ομώνυμου ποταμού και κοντά στον παραμελημένο Ναό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος. Και εδώ έχει κατάβαση/ ανάβαση για να την προσεγγίσετε, αλλά το μονοπάτι είναι σαφώς πιο βατό σε σχέση με τις Σεϋχέλλες. Απαραίτητο το νεράκι από το μίνι μάρκετ μιας και η παραλία δεν είναι οργανωμένη, ενώ μην αμελήσετε να περπατήσετε το μικρό μονοπατάκι που χάνεται μέσα στις καλαμιές (και τις σκηνές των "λεπρονιών" που κατασκηνώνουν κοντά στον αρχαιολογικό χώρο), το οποίο θα σας βγάλει στην μικρή λίμνη με τον καταρράκτη Χάλαρη.

Αν είστε λάτρεις τις «καθαρόαιμης» αμμουδιάς και του surf, σίγουρα θα πιείτε… mojito– ή θα ‘πάρετε’ ένα ακόμα κύμα – στο όνομα της Μεσακτής (φωτό). Είναι περισσότερο πολυσύχναστη συγκριτικά με τις υπόλοιπες του νησιού κυρίως λόγω των beach bars, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την γοητεία της.

Καγιάκ όταν ο καιρός είναι στις καλές του, surf δίχως αύριο όταν έχει κύμα και το απαραίτητο χαλάρωμα το απογευματάκι σε κάποιο από τα ξύλινα μπαράκια ακριβώς από πάνω συνοδεία cocktail ή σνακ. Δίπλα της, με σαφώς λιγότερο κόσμο είναι το Λιβάδι, επίσης αμμουδερή και με beach bar εξειδικευμένο στην παρασκευή φοβερών cocktail (εμπιστευτείτε τον Στέφανο) και λαχταριστής πίτσας! Ό, τι πρέπει για μετά το μπάνιο, αλλά και πριν την βραδινή σας έξοδο. Εξίσου όμορφες παραλίες στο βόρειο τμήμα του νησιού είναι το Γιαλισκάρι, ο Κάμπος και το Αυλάκι. 

Στη νότια πλευρά του νησιού οι παραλίες δεν εντυπωσιάζουν τόσο, αλλά σε κάθε περίπτωση ενδείκνυνται για βουτιές αν θελήσετε να επισκεφτείτε τον Άγιο Κήρυκο. Ξεχωρίζουν ο Φάρος, το Γλυφάδι, ο Ανεφαντής, το Νίφι, τα Κεραμέ με τα πλατάνια του, τα Νεάλια με τον πελώριο όγκο της Δαιμονόπετρας, τόπος λατρείας κατά την αρχαιότητα και ο όρμος του Ιερού, μια παραλία με άμμο και πλούσια βλάστηση και τη σπηλιά όπου πιστεύεται ότι ανατράφηκε ο θεός Διόνυσος. 

Διαμονή: Ελεύθερο camping vs. Στούντιο

Το νησί θεωρείται παράδεισος για τους ελεύθερους campers, αλλά επειδή είδαμε αρκετές φορές τις Δημοτικές Αρχές να σουλατσάρουν – και όχι για mojito ή να θαυμάσουν το ηλιοβασίλεμα – συνιστούμε διαμονή σε κάποιο από τα studios του νησιού, οι τιμές των οποίων καλύπτουν κάθε βαλάντιο.

Στο Cavos Bay (3 αστέρων) στον Αρμενιστή, με δωμάτια και στούντιο, καθώς και πισίνα (από 35-75€ για ένα δίκλινο), στο πετρόκτιστο Messakti Village  (3 αστέρων) στο Γυαλισκάρι με πλήρως εξοπλισμένα στούντιο και μεζονέτες που μπορούν να φιλοξενήσουν μέχρι και 5 άτομα (από 80-130€ για ένα δίκλινο), στο Erofili Beach Hotel (3 αστέρων) στον Αρμενιστή με εντυπωσιακή αιγαιοπελαγίτικη διακόσμηση, πισίνα και υπηρεσίες που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων θαλασσοθεραπεία και σάουνα (από 120-140€ για ένα δίκλινο)  και στο Valeta Studios λίγο έξω από τον Αρμενιστή, σε όμορφα δωματιάκια δίπλα ακριβώς από το Λιβάδι και 5’ από την Μεσακτή (45€ για ένα στούντιο δύο ατόμων).

Φαγητό: Και προσεγμένο και low budget

Επιτέλους ένα νησί στο οποίο δεν φάγαμε ούτε μια φορά προτηγανισμένη πατάτα! Εντάξει, το φαγητό στα πανηγύρια ήταν αρκετά έως πολύ μέτριο, αλλά η αλήθεια είναι πως στην Ικαρία όπου και να πας δεν υπάρχει περίπτωση να σε σερβίρουν «τουριστικά». Ακόμα και οι πιο απλές ταβέρνες σέβονται τον εαυτό τους – και τον κόσμο – και δεν πέφτουν στην παγίδα των «εύκολων» πιάτων.

Φάγαμε και μείναμε πλήρως ικανοποιημένοι στον Ατσαχά στον Αρμενιστή (μαγειρευτά κυρίως και μερικά ψάρια ανάλογα την ημέρα, 15-20€ το άτομο), στο beach bar στο Λιβάδι (super πίτσα, μπορείς να την πάρεις και πακέτο, 10-15€ ανάλογα με το μέγεθος και τα υλικά) και στο Ζεύκιν στον Αρμενιστή για ικαριώτικη κουζίνα, αλλά και πιο «ψαγμένες» γεύσεις. Must η ομώνυμη σαλάτα του με την κοπανιστή και τον ντάκο (φωτό), αλλά και οι φλογέρες με ρακόμελο. Επίσης, πολύ καλό σπαγγέτι (περί τα 20€ το άτομο). 

Φοβερή αστακομακαρονάδα (φωτό) στην ταβέρνα της Άννας πάνω από την παραλία του Να (70€ για χορταστική μερίδα δύο ατόμων, ουζάκι και ολόφρεσκια πίτα με ντόπιο τυρί καθούρα και ντομάτα), λαχταριστά χοιρινά καλαμάκια γιγαντιαίων διαστάσεων στον Μητσάρα στην πλατεία του χωριού Άγιος Πολύκαρπος κάτω από την δροσερή σκιά των πλατανιών και πιθανότατα ο καλύτερος χοιρινός γύρος που έχουμε δοκιμάσει ποτέ στην ψησταριά του Φανούρη στο λιμανάκι του Εύδηλου.
 
Επίσης, στο λιμανάκι του χωριού Μαγγανίτης (δέκα λεπτά από τις Σεϋχέλλες) ανακαλύψαμε τυχαία το «Στο γιαλό… κάνει φουρτούνα», ένα άκρως συμπαθητικό μπαράκι με ξύλινο ντεκόρ, ροκ ατμόσφαιρα και λαχταριστές ποικιλίες. Όπως μας πληροφόρησε ο ιδιοκτήτης του, τις ημέρες με πανσέληνο διοργανώνονται latin events. Εμείς δεν προλάβαμε κάποιο, αλλά αν κρίνουμε από το όλο σκηνικό της περιοχής αξίζει να τα τιμήσετε.

Οι φανατικοί γλυκατζήδες σίγουρα θα ενθουσιαστούν από τα σπιτικά γλυκά του νησιού. Εμείς τιμήσαμε δεόντως την Μέλισσα, στο λιμανάκι στα Θέρμα δύο χιλιόμετρα από τον Άγιο Κήρυκο (απίστευτη πορτοκαλόπιτα με παγωτό, λαχταριστό γαλακτομπούρεκο και ζουμερό κανταΐφι) και το Γεφυράκι στον Αρμενιστή, το οποίο σερβίρει εκπληκτικό σπιτικό παγωτό και γλυκά του κουταλιού παραγωγής του, καθώς και χειροποίητους λουκουμάδες όνειρο!

Έξοδος: Για τα... πανηγύρια

Ικαρία και πανηγύρι είναι έννοιες ταυτόσημες. Τα ικαριώτικα πανηγύρια προέκυψαν στο πλαίσιο των θρησκευτικών γιορτών και αποτελούν μέχρι σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας των κατοίκων. Γενικά προτείνουμε να μη χάσετε κανένα, γιατί πραγματικά το αξίζουν.
 
Διοργανώνονται συνήθως στις πλατείες των χωριών κάτω από αιωνόβια πλατάνια, όπου μετά τις 2 τα μεσάνυχτα ντόπιοι και τουρίστες γίνονται μία μάζα που χορεύει και διασκεδάζει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Σημειώστε ότι το φαγητό στα πανηγύρια σε αρκετές περιπτώσεις ΔΕΝ είναι δωρεάν και καλύτερα να κρατήσετε τα 15-20€ (σαφώς υπερτιμημένο για την ποιότητά του) για να πιείτε το ποτάκι σας πριν ή μετά σε κάποιο από τα συμπαθητικά μπαράκια του νησιού, τα οποία αρχίζουν να μαζεύουν κόσμο μετά τις 1-2 το βράδυ.

Αναμφίβολα η καρδιά της νυχτερινής ζωής στην Ικαρία χτυπάει στον Χριστό Ραχών, το διάσημο χωριό που «ξυπνάει» το βράδυ και μαζεύει κυρίως νεολαία που είτε επιστρέφει, είτε κατευθύνεται προς το πλησιέστερο πανηγύρι. Είναι γεμάτο μικρά μπαράκια με πέτρινη διακόσμηση, αλλά και διάφορα μαγαζάκια που παραμένουν ανοιχτά όλο το βράδυ για να κάνετε τα ψώνια σας. Ωραία cocktail ήπιαμε στο Καφαρτέ, ενώ λίγο πιο κάτω η Σκνίπα ενδείκνυται για ροκ βραδιές σε χαλαρή ατμόσφαιρα.

Πώς θα πάτε:

Aπό το λιμάνι του Πειραιά με το Νήσος Μύκονος (περίπου 7 ώρες, 37€ για την οικονομική θέση, 76€ το εισιτήριο για αυτοκίνητο- απαραίτητο για τις βόλτες σας στο νησί).