28η Οκτωβρίου: 5 εκδρομές για μια μέρα μόνο

της Ηρώς Κουνάδη

Όσο και αν –λόγω της έμφυτης τάσης που απολαμβάνουμε να έχουμε ως λαός προς τη γκρίνια– επιμένουμε ότι η μέση της εβδομάδας είναι η χειρότερη περίπτωση αργίας, αν το καλοσκεφτείς έχει και τα καλά της. Κατ’ αρχάς, μας απαλλάσσει από την πλέον βαρετή μέρα της εβδομάδας, εκείνη που δε συμβαίνει τίποτα, που είναι πολύ αργά για να αγχωθείς για το τι σε περιμένει –όπως τη Δευτέρα το πρωί– αλλά και πολύ νωρίς για να χαρείς για το Σαββατοκύριακο που πλησιάζει –όπως την Πέμπτη το μεσημέρι. Και δεύτερον, μας δίνει το έναυσμα να ξαναδοκιμάσουμε και να επανεκτιμήσουμε τις μονοήμερες εκδρομές. Γκριμάτσες ήταν αυτές που είδαμε;

Προσφέρουν μια αίσθηση ελευθερίας οι μονοήμερες εκδρομές, που δύσκολα βρίσκεις στα υπόλοιπα ταξίδια, εκτός αν είσαι εγγενώς ελεύθερο πνεύμα: ούτε εισιτήρια, ούτε ξενοδοχεία, ούτε διαφωνίες επί του αν θα έχει ή δε θα έχει τζάκι το δωμάτιο, ούτε προκαταβολές, ούτε καν βαλίτσες. Απλά μπαίνεις στο αυτοκίνητο και φεύγεις. Και το βράδυ είσαι πάλι πίσω.

Επιπλέον, ακριβώς επειδή δε δημιουργούν ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να σε εκπλήξουν ευχάριστα από ότι τα μεγάλα ταξίδια. Πόσο μάλλον όταν ανακαλύπτεις σε όλο της το μεγαλείο τη διακριτική γοητεία όλων εκείνων των «δίπλα» προορισμών που ακριβώς επειδή ήταν «δίπλα» δεν τους έδωσες ποτέ τη σημασία που τους άξιζε. Καιρός δεν είναι;

Τρίκαλα Κορινθίας
Σε απόσταση μικρότερη των δύο ωρών από την Αθήνα, αν καταφέρετε να ξεκινήσετε αρκετά νωρίς ώστε να γλιτώσετε την κίνηση, η Ήπειρος της Νοτίου Ελλάδας  έχει να προσφέρει τόσα, όσα προλαβαίνετε να ανακαλύψετε… κι ακόμα περισσότερα, για να σας βάλει στον πειρασμό να επιστρέψετε το επόμενο Σαββατοκύριακο. Γραφικά ορεινά χωριουδάκια, καταπράσινα δάση, δύο υπέροχες λίμνες, συγκλονιστικά μονοπάτια για έμπειρους και μη πεζοπόρους και νοστιμότατη ελληνική κουζίνα είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους θα τη λατρέψετε.

Για μια πρώτη γεύση –κι επειδή προφανέστατα δεν προλαβαίνετε να την εξερευνήσετε όλη σε μια μέρα– τα Τρίκαλα, Κάτω, Μεσαία και Άνω είναι η ιδανικότερη ίσως επιλογή για τη μονοήμερη εκδρομή σας. Πέτρινα αρχοντικά, γραφικά καλντερίμια, λιθόστρωτες πλατείες, αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά συνθέτουν ένα χωριό –ή μήπως είναι τρία; – που προσφέρεται για πολύωρες εξερευνήσεις. Πιάστε θέση δίπλα στο τζάκι του "Άρτεμις", για εξαίσια μαγειρευτά και τοπική κουζίνα ή στο μπαλκονάκι της Πινακωτής για ζουμερά κρεατικά στη σχάρα και τοπικές σπεσιαλιτέ, με θέα στις κατάφυτες πλαγιές της Ζήρειας.

Και για να… κάψετε ό,τι φάγατε, αναζητήστε τα μονοπάτια που θα σας προκαλέσουν να δοκιμάσετε τις αντοχές σας στην πεζοπορία, περνώντας μέσα από υπέροχα δάση, Τέλος, αν ο χρόνος το επιτρέπει, μία διαδρομή που αξίζει να κάνετε με αυτοκίνητο, είναι αυτή που ξεκινά από τα Μεσαία Τρίκαλα και καταλήγει, μετά από 11 χιλιόμετρα και περνώντας μέσα από τα Άνω Τρίκαλα, στο οροπέδιο της Ζήρειας. Κατά τη διάρκειά της, θα έχετε την ευκαιρία να σταματήσετε στα Άνω Τρίκαλα για να επισκεφθείτε το γραφικό γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Βλασίου που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Φτάνοντας στο οροπέδιο, η πανέμορφη λίμνη Δασίου και η μαγευτική θέα κόβουν την ανάσα.

Μαυρολιθάρι Φωκίδας
Η Ορεινή Φωκίδα, αν και απέχει ελάχιστα από την Αθήνα, έχει καταφέρει μυστηριωδώς να μείνει κρυμμένη από τα φώτα της δημοσιότητας και τον παροξυσμό των hip weekenders με τα τζιπ. Γι’ αυτό τη λατρεύουμε. Γιατί αποπνέει ατμόσφαιρα χωριού, γιατί μυρίζει ξύλο που καίγεται στο τζάκι, και γιατί την αγκαλιάζουν τρία πανέμορφα, ελατοσκέπαστα βουνά.

Ίσως το πιο low profile από τα low profile χωριά της, το Μαυρολιθάρι είναι ένα "μπιζουδάκι" κτισμένο σε υψόμετρο 1.140 μέτρων στην πλαγιά της Οίτης που αξίζει να ανακαλύψετε, αν μη τι άλλο για να θυμηθείτε εκείνη τη μαγεία που είχαν τα ορεινά χωριά πριν την επέλαση των luxury resorts και των γυαλιστερών καταστημάτων που νοικιάζουν πέδιλα του σκι. Ένας πλάτανος 300 ετών σκεπάζει τη λιθόκτιστη πλατεία του, διώροφα πέτρινα σπιτάκια με κόκκινες κεραμιδοσκεπές την περιστοιχίζουν, και όλα αυτά μαζί πλαισιώνονται από μια βαθυπράσινη κορνίζα από έλατα.

Εκεί γύρω στο μεσημέρι, θα καθίσετε σε ένα από τα τραπεζάκια στη Φωλιά του Κούκου ή στο Στέκι του Καραπλή, για να απολαύσετε σπιτική κουζίνα και ντόπιους μεζέδες συνοδεία τσίπουρου. Θα σηκωθείτε με βαριά καρδιά, μόνο για να εξοικονομήσετε λίγο χρόνο για να εξερευνήσετε ένα-δυο από τα γύρω χωριά. Αν δεν ξεχαστείτε όλο το απόγευμα στην πλατεία, να πίνετε μυρωδάτο ελληνικό καφέ και να ακούτε τις διηγήσεις των ντόπιων...

Φαράγγι Πανταβρέχει, Ευρυτανία
Αν οι χαλαρές βόλτες και το ολοήμερο άραγμα σε ταβερνάκια και café δεν είναι το στυλ σας, η Ευρυτανία είναι ο προορισμός σας. Με τα εκπληκτικής φυσικής ομορφιάς φαράγγια της, τους μαγευτικούς καταρράκτες και τα μυστικά μονοπάτια που τα διασχίζουν, είναι η παιδική χαρά του λάτρη των extreme sports –ή απλά εκείνου που θέλει λίγη δράση στην απόδρασή του.

Στο ομορφότερο, ίσως, φαράγγι της περιοχής, το Πανταβρέχει, η Trekking Hellas διοργανώνει river trekking, ολίγον off season εκτάκτως για την 28η Οκτωβρίου, δίνοντάς σας την ευκαιρία να περάσετε με jeep το βουνό της Καλιακούδας, να περπατήσετε στις όχθες και να διασχίσετε τα κρυστάλλινα νερά του Κρικελοπόταμου, να καταλήξετε, μετά από 45λεπτη πεζοπορία στους μαγευτικούς καταρράκτες, να κολυμπήσετε στα νερά τους αν δεν κρυώνετε πολύ και να ανεβείτε στην εντυπωσιακή κρεμαστή γέφυρα για να απολαύσετε τη συγκλονιστική θέα. Και όλα αυτά, στην τιμή των 40 ευρώ το άτομο.

Αν προτιμάτε, μπορείτε να κατεβείτε στο φαράγγι και μόνοι σας, με την προϋπόθεση ότι διαθέτετε όχημα που αντέχει τους χωματόδρομους. Εννοείται πως φεύγοντας θα κάνετε μια στάση στο Καρπενήσι, για καφέ στην πλατεία και εξαιρετικά μαγειρευτά πιάτα «της μαμάς» στο Πανόραμα και στον Γεωργαλή τον Μερακλή.

Βυτίνα, Αρκαδία
Το πρώτο από τα κουκλίστικα χωριά του Μαινάλου στο δρόμο που έρχεται από την Αθήνα είναι, μοιραία, και το πιο «χτυπημένο» από τον τουρισμό του Σαββατοκύριακου. Δεν είναι σπάνια η δεκάλεπτη αναζήτηση θέσης πάρκινγκ ένα σαββατιάτικο μεσημέρι στη Βυτίνα, ούτε είναι ανήκουστο το να μη φας ιδιαίτερα καλά σε ένα ταβερνάκι που απέξω έμοιαζε παραδοσιακά χωριάτικο αλλά τελικά αποδείχθηκε κλασική τουριστοπαγίδα.

Αν αποφύγετε τις κακοτοπιές –και δε σας πειράζει να αφήσετε το αυτοκίνητο λίγο έξω από το κέντρο του χωριού και να περπατήσετε– θα λατρέψετε την πλακόστρωτη πλατεία της που τη λούζει το φως του ήλιου μέχρι αργά το απόγευμα, την εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα, την κτισμένη με το φημισμένο ντόπιο μαύρο μάρμαρο, τα πέτρινα κτίρια, τα λιθόκτιστα καλντερίμια και τη μαγευτική της θέα στις κατάφυτες πλαγιές του Μαινάλου, για την οποία οι κάτοικοί της υπερηφανεύονται ότι είναι μακράν η καλύτερη από των υπολοίπων χωριών που στολίζουν το βουνό.

Δε θα φύγετε σε καμία περίπτωση χωρίς να αγοράσετε ντόπιο μέλι και ολόφρεσκο, αχνιστό ψωμί από τον παραδοσιακό ξυλόφουρνο, κρυμμένο σε ένα δρομάκι κοντά στην πλατεία –ρωτήστε τους ντόπιους, ξέρουν για ποιον μιλάτε– και χωρίς να δοκιμάσετε σπιτική κουζίνα με έμφαση στα τοπικά προϊόντα στην Κληματαριά, ή φρεσκότατα ψάρια και θαλασσινά –για να ζήσετε και το σουρεαλισμό του να δοκιμάζετε φρέσκο ψάρι στα 1.000 μέτρα υψόμετρο– στην Τράτα ο Στέλιος.

Σούνιο και πέριξ
Αν, πάλι, βαριέστε να οδηγείτε, ή ξυπνήσετε αργά και δεν προλαβαίνετε να απομακρυνθείτε πολύ από τα σύνορα της Αττικής, έχουμε και μία πρόταση για… εξοχή δίπλα σας. Η εκδρομή μέχρι το Σούνιο επιφυλάσσει εκπλήξεις για τους περισσότερους κατοίκους του κλεινού άστεως, που επιμένουν να πιστεύουν ότι η γοητεία της περιοχής εξαντλείται στο Ναό του Ποσειδώνα.

Ο παρακείμενος, όσο και παραγνωρισμένος, «Κάμπος των Μεσογείων» αποτελεί έδαφος τόσο πρόσφορο για εξερευνήσεις, όσο και για την καλλιέργεια του φημισμένου κρασιού του. Κατάφυτα πευκοδάση, γραφικά λιμανάκια, ενδιαφέροντες αρχαιολογικοί χώροι και όμορφοι οικισμοί συνθέτουν ένα τοπίο τόσο κοντινό, κι όμως τόσο μακρινό για τους περισσότερους από εμάς.

Ξεκινήστε από τα Καλύβια, όχι για τις ταβέρνες που τα έκαναν γνωστά τα τελευταία χρόνια, αλλά για το απαραίτητο sightseeing στις παλαιοχριστιανικές και βυζαντινές εκκλησίες, τον Πύργο του Μελισσουργού και τα ερείπια των μεσαιωνικών οικισμών που βρίσκονται στις θέσεις Εννεάπυργων, Μελισουργού και Λαυρεωτικού Ολύμπου.

Συνεχίστε προς τον Κουβαρά, το τελευταίο «χωριό – χωριό» εντός των αττικών συνόρων για να περπατήσετε τα μικρά δρομάκια που ανηφορίζουν τις πλαγιές του, ανάμεσα σε χαμηλά κτίσματα, αμφιθεατρικά κτισμένα στο λόφο, και καταλήγουν σε μία από τις ομορφότερες πλατείες που έχουμε δει στην Αττική και η οποία πλαισιώνεται από ένα μικρό καταρράκτη.

Μάλλον δε χρειάζεται να σας υπενθυμίσουμε ότι πρέπει να φροντίσετε να καταλήξετε στο Σούνιο αργά το απόγευμα, για να κλείσετε την ημέρα απολαμβάνοντας το μοναδικό ηλιοβασίλεμα από το Ναό του Ποσειδώνα. Για φαγητό, κορυφαίες επιλογές αποτελούν ο Μουρούζης για εξαιρετικά ψητά –must το ντόπιο αρνάκι– στα Καλύβια και η Άννα, στην Παλαιά Φώκαια, για ποικιλία μαγειρευτών, θαλασσινών και πιάτων της ώρας. Σπιτικό φαγητό, συνοδεία ζωντανής μουσικής, θα απολαύσετε στη Μελωδική Γωνιά, στα Καλύβια. Στη διασταύρωση όπου αφήνετε την Παραλιακή για να πάτε προς τα Καλύβια, στο Λαγονήσι, κάντε μια σύντομη στάση για σπιτικό παγωτό από το Sweet Palace. Θα μας θυμηθείτε.