Η παλιά πόλη, ή ό,τι επιβίωσε –βλέπε αναστηλώθηκε– από αυτήν μετά τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που κατέστρεψαν σχεδόν όλη την πόλη, εκτείνεται γύρω από τον Καθεδρικό, στα νότια προς τη δυτική όχθη του Ρήνου, και ενδείκνυται για ατελείωτες βόλτες στα στενά, λιθόκτιστα δρομάκια της, με τις μικρές, χαριτωμένες πλατείες, τα εντυπωσιακά, πολύχρωμα κτίρια του 19ου αιώνα και τα ολοζώντανα μπαρ και εστιατόρια που σερβίρουν ολόφρεσκη, τοπική μπύρα Kölsch –από το όνομα της τοπικής, ιδιότυπης διαλέκτου– όλη μέρα. 
Αυτό για το οποίο (θα έπρεπε να) είναι διάσημη η πόλη, όμως, είναι η αγάπη της για τις τέχνες, που εκφράζεται στα αμέτρητα, άκρως ενδιαφέροντα μουσεία και τις γκαλερί της. Μη χάσετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το Μουσείο μοντέρνας τέχνης Ludwig, ακριβώς δίπλα στον Καθεδρικό, που φιλοξενεί μια από τις μεγαλύτερες συλλογές pop art στην Ευρώπη –ναι, έχει και μερικά εξαιρετικά πρωτότυπα Andy Warhol– αλλά και το πρωτότυπο Μουσείο Farina, που αποτίει το δέοντα φόρο τιμής στον τόπο όπου γεννήθηκε η κολόνια. Το Eau de Cologne σημαίνει στα γαλλικά «νερό της Κολωνίας» και το κτίριο είναι το παλιό εργοστάσιο του αρωματοποιού που το δημιούργησε, στις αρχές του 18ου αιώνα. Σήμερα, το μουσείο που φέρει το όνομά του είναι, φυσικά, μουσείο αρωματοποιίας και σε πρωτοτυπία το συναγωνίζεται μόνο το Μουσείο Σοκολάτας στις όχθες του Ρήνου. 
Αξίζει να απομακρυνθείτε λίγο από το κέντρο, για να περιπλανηθείτε στη βελγική συνοικία, με τις elegant μπουτίκ της, τις μικρές γκαλερί, τα trendy μπαράκια και εστιατόρια, αλλά και στο γιγάντιο ζωολογικό- βοτανικό κήπο, στην ανατολική όχθη του Ρήνου, που φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, το μεγαλύτερο πάρκο ελεφάντων της Βορείου Ευρώπης. Οι κήποι που οι ντόπιοι αποκαλούν Flora σχεδιάστηκαν το 1863 από τους αρχιτέκτονες Peter Josef Lenné και Joseph Maria Olbrich, με το βοτανικό κήπο να προστίθεται το 1914, καταστράφηκαν ολοσχερώς κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναστηλώθηκαν πλήρως και σήμερα φιλοξενούν περισσότερα από 12.000 είδη φυτών. 
