Ακόμη, όμως, κι αν δεν ευτυχήσετε να γνωρίσετε τα μοναχικά πλασματάκια από κοντά –όχι, το όνομά τους δεν είναι τυχαίο, το πήραν γιατί δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικά, ούτε με το είδος τους, ούτε με τον άνθρωπο– σε καμία περίπτωση το ταξίδι σας στην Αλόννησο δε θα είναι άκαρπο. Οι εξωτικές παραλίες της, με τα πεύκα να φτάνουν μέχρι το νερό, τα κατάφυτα δάση της, τα μονοπάτια που τα διασχίζουν, οι γραφικοί οικισμοί της και τα μοναδικά τοπία θα σας αποζημιώσουν. Κι αν δεν το κάνουν αυτά, θα το κάνουν σίγουρα οι τοπικές λιχουδιές, που άνετα μπορούν να συναγωνιστούν την καλύτερη γαστριμαργική εμπειρία που έχετε στο μυαλό σας, οι κάτοικοί της, που μακράν απέχουν από το δύστροπο χαρακτήρα των θαλάσσιων γειτόνων τους, και η χαλαρή, γαλήνια ατμόσφαιρα που αποπνέει και, αναπόφευκτα, μεταδίδει το νησί. 
Η Χώρα, ή Αλόννησος, ή Παλιό Χωριό, η παλιά πρωτεύουσα του νησιού, που εγκαταλείφθηκε μετά το σεισμό του 1965, και αριθμεί σήμερα λιγότερους από 30 μόνιμους κατοίκους, θα σας μαγνητίσει με τα στενά, πλακόστρωτα καλντερίμια της, τα πολύχρωμα σπιτάκια με τις κεραμοσκεπές, την καταπράσινη πλατεία της και τη γαλήνη που αποπνέει –ακόμα και τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου, όταν τα ταβερνάκια και τα café bar της σφύζουν από κόσμο, η ησυχία που επικρατεί είναι σχεδόν ονειρική. Ακόμη και αν δεν την επιλέξετε για τη διαμονή σας στο νησί –πράγμα που συνιστούμε ανεπιφύλακτα– θα της αφιερώσετε σίγουρα πολλά απογεύματα, για να δοκιμάσετε τοπικές σπεσιαλιτέ στις κατάφυτες αυλές των ταβερνών της, να περπατήσετε τα λιθόκτιστα σοκάκια της, κάνοντας συνεχώς στάσεις για να θαυμάσετε ένα ολάνθιστο μπαλκόνι, ένα παραδοσιακό αλώνι, έναν πέτρινο πύργο, ή το παλιό κάστρο στη δυτική πλευρά της. 
Σε καμία περίπτωση δε θα φύγετε από την Αλόννησο αν δεν περάσετε ένα τουλάχιστον απόγευμα στη Στενή Βάλα, το γραφικό ψαροχώρι με τα ταβερνάκια που σερβίρουν εκπληκτικές ψαρολιχουδιές πλάι στα πολύχρωμα καΐκια που τις φέρνουν από την πιο πλούσια γωνιά της Μεσογείου, αν δε δοκιμάσετε την τύχη σας για μια συνάντηση με τις φώκιες, επιβιβαζόμενοι σε κάποιο από τα καραβάκια που πραγματοποιούν καθημερινά επισκέψεις στο θαλάσσιο πάρκο, αν δεν επισκεφθείτε το Μουσείο Αλοννησιώτικης Ιστορίας στο Πατητήρι, με τη μεγαλύτερη συλλογή ενάλιων αρχαιοτήτων και την άκρως ενδιαφέρουσα πτέρυγα της πειρατείας, όπου θα αισθανθείτε ότι μεταφερθήκατε στο κατάστρωμα του Μαύρου Μαργαριταριού, αν δεν ανακαλύψετε τουλάχιστον μία από τις μυστικές της παραλίες και αν δε δείτε το φεγγάρι να αναδύεται από τη θάλασσα από κάποιο μπαλκονάκι της Χώρας. Μετά από όλα αυτά, βέβαια, το πιθανότερο είναι πως δε θα θέλετε να φύγετε –όπως και η θάλασσα, η Αλόννησος ασκεί στους εξερευνητές της μια ακαταμάχητη έλξη, που εξηγείται μόνο αν αναλογιστεί κανείς ότι κανένα άλλο νησί στον κόσμο δε λέγεται «θαλασσονήσι». 
