Κάρπαθος: Δύσκολη, αλλά το αξίζει
Αν θες βουνό και θάλασσα – αλλά έχεις μια ιδιαίτερη αγάπη στο βουνό – η Κάρπαθος θα σε ικανοποιήσει πολύ.
γράφει ο Θοδωρής Διάκος
Αγαπούσα την Κάρπαθο και προτού την επισκεφτώ ξανά πριν λίγο καιρό. Εκεί έχω κοντέψει να σπάσω το κεφάλι μου και να πέσω από γκρεμούς, και αν είχα την δυνατότητα θα πήγαινα ξανά κάθε καλοκαίρι, να κοιτάω τους γκρεμούς. Εκεί έβγαλα μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες, το μακρινό 2009:
Το “γκρεμούς”, επίσης, δεν είναι σχήμα λόγου, σκόπιμος ο πληθυντικός. Η Κάρπαθος είναι ένα μεγάλο βουνό που για να το δεις σωστά πρέπει να περπατήσεις τις κορυφές του. Αν ο επίδοξος Ιντιάνα Τζόουνς μέσα σου δεν εγκατέλειψε με το που βγήκες από την εφηβεία, αυτό το νησί θα σου τον ξυπνήσει.
Βουνό, βεβαίως, αλλά και νησί, οπότε το δύο-σε-ένα συμφέρει ιδιαίτερα εδώ· επειδή και οι παραλίες θα σε ικανοποιήσουν.
Αρχικά, πρέπει να τσεκάρεις την Άπελλα. Είναι η σταρ του νησιού, με διεθνή αναγνώριση και άμμο – σπάνιο πράγμα η άμμος, κατά βάση θα την βρεις εδώ και στην Κυρά Παναγιά.
Από την άλλη, το όλο κόνσεπτ του ταξιδιού στην Κάρπαθο είναι η επαφή με τις πέτρες, οπότε θα σε στείλουμε στην Αχάτα. Είναι πιο άγρια, πιο βαθιά (άρα και το νερό πιο βαθύ μπλε) και έχει την πιο χαριτωμένη σπηλιά-καβάτζα έβερ.
Το ανοιχτό πέλαγος και ο πολύς αέρας που φυσάει στην Κάρπαθο δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για σερφ. Αν λοιπόν αυτή είναι η φάση σου, τότε πρέπει να μείνεις στον Κήπο Αφιάρτη. Όπως επίσης θα σε στείλουμε εκεί αν η φάση σου είναι ο Ιντιάνα Τζόουνς που λέγαμε πιο πάνω: Ολόκληρη η κοιλάδα είναι αρχαιολογικό πεδίο, με διάσπαρτα στο χώρο ευρήματα από μινωική και ρωμαϊκή εποχή. Και είναι πιο χαλαρή ιδέα για πεζοπορία, αν το υψόμετρο σε φοβίζει.
Τώρα, αν θες να έχεις δίπλα σου και το βουνό, και την θάλασσα, θα σου προτείνουμε να μείνεις στην Αρκάσα. Σχεδόν από κάθε άποψη, η Αρκάσα είναι το καλύτερο ορμητήριο που μπορείς να έχεις στο νησί. Έχει δύο παραλίες (μία για τον Άγιο Νικόλα, μία για τον Άγιο Γεώργιο) σε απόσταση περπατήματος. Αλλά, το πιο σημαντικό, βρίσκεται σε νορμάλ απόσταση από τα πάντα, που σημαίνει ότι θα φας λιγότερη από την ημέρα σου παίρνοντας την μία στροφή μετά την άλλη στο χείλος του γκρεμού.
Και εδώ περνάμε στα δύσκολα. Το να πας στην Κάρπαθο χωρίς αυτοκίνητο είναι λάθος. Η μόνη αστική συγκοινωνία είναι σχολικό λεωφορείο. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο περισσότερο τα φτύνει το σήμα σου, οπότε και το Google maps βγαίνει απ' την εξίσωση. Πάρε πυξίδα. Και πλατύ καπέλο, και φαρδύ, λευκό πουκάμισο. Και αθλητικά παπούτσια. Επειδή οι παραλίες της Καρπάθου είναι όμορφες, μα τα βουνά της είναι μαγικά.
Ένα ακόμα απομακρυσμένο χωριό που αξίζει να πας για την αποπάνω θέα, αλλά και για να ανοιχτείς στα κοντινά βουνά είναι το Μεσοχώρι. Εδώ η φάση είναι παράδοση, στην πιο φυσική της μορφή: Είναι ένα χωριό και μέσα σ' αυτό το χωριό ζουν την ζωή τους οι κάτοικοι. Λόγω της θέσης του, το Μεσοχώρι δεν μπαίνει εύκολα στην κρεατομηχανή του τουρισμού, που το κάνει εξαιρετικό ησυχαστήριο. Δεν θα είναι εύκολο να δεις το υπόλοιπο νησί καλά αν επιλέξεις να μείνεις εδώ, αλλά ισοδυναμεί με τρεις-τέσσερις μήνες ψυχοθεραπείας, και μόνο για την ησυχία. (Εντάξει, η ντόπια νεολαία μια χαρά ξέρει να παρτάρει, ο συντάκτης του κειμένου τυχαίνει να είναι μαμούχαλος.)
Η Κάρπαθος είναι μακριά. Το ταξίδι με το πλοίο θα πάρει λίγο-πολύ μια μέρα για να σε πάει. Αεροπορικά γλυτώνεις χρόνο, μα θα έχεις να ανησυχείς για το νοικιασμένο αυτοκίνητο - που θα το χρειαστείς, μην τα ξαναλέμε. Αν αυτό που θέλεις, όμως, είναι χαλάρωση χωρίς να σε ενοχλήσει κανείς, σκέψου την πολύ σοβαρά. Η φυσική της ομορφιά δεν χρειάζεται πολλά-πολλά για να αναδειχθεί, μόνο ανοιχτό μυαλό και επιθυμία για περιπέτεια.
Και επιθυμία να χαϊδέψεις όλες τις γάτες που θα δεις.
Αγαπούσα την Κάρπαθο και προτού την επισκεφτώ ξανά πριν λίγο καιρό. Εκεί έχω κοντέψει να σπάσω το κεφάλι μου και να πέσω από γκρεμούς, και αν είχα την δυνατότητα θα πήγαινα ξανά κάθε καλοκαίρι, να κοιτάω τους γκρεμούς. Εκεί έβγαλα μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες, το μακρινό 2009:
Το “γκρεμούς”, επίσης, δεν είναι σχήμα λόγου, σκόπιμος ο πληθυντικός. Η Κάρπαθος είναι ένα μεγάλο βουνό που για να το δεις σωστά πρέπει να περπατήσεις τις κορυφές του. Αν ο επίδοξος Ιντιάνα Τζόουνς μέσα σου δεν εγκατέλειψε με το που βγήκες από την εφηβεία, αυτό το νησί θα σου τον ξυπνήσει. Βουνό, βεβαίως, αλλά και νησί, οπότε το δύο-σε-ένα συμφέρει ιδιαίτερα εδώ· επειδή και οι παραλίες θα σε ικανοποιήσουν.
Αρχικά, πρέπει να τσεκάρεις την Άπελλα. Είναι η σταρ του νησιού, με διεθνή αναγνώριση και άμμο – σπάνιο πράγμα η άμμος, κατά βάση θα την βρεις εδώ και στην Κυρά Παναγιά.
Από την άλλη, το όλο κόνσεπτ του ταξιδιού στην Κάρπαθο είναι η επαφή με τις πέτρες, οπότε θα σε στείλουμε στην Αχάτα. Είναι πιο άγρια, πιο βαθιά (άρα και το νερό πιο βαθύ μπλε) και έχει την πιο χαριτωμένη σπηλιά-καβάτζα έβερ.
Το ανοιχτό πέλαγος και ο πολύς αέρας που φυσάει στην Κάρπαθο δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για σερφ. Αν λοιπόν αυτή είναι η φάση σου, τότε πρέπει να μείνεις στον Κήπο Αφιάρτη. Όπως επίσης θα σε στείλουμε εκεί αν η φάση σου είναι ο Ιντιάνα Τζόουνς που λέγαμε πιο πάνω: Ολόκληρη η κοιλάδα είναι αρχαιολογικό πεδίο, με διάσπαρτα στο χώρο ευρήματα από μινωική και ρωμαϊκή εποχή. Και είναι πιο χαλαρή ιδέα για πεζοπορία, αν το υψόμετρο σε φοβίζει.
Τώρα, αν θες να έχεις δίπλα σου και το βουνό, και την θάλασσα, θα σου προτείνουμε να μείνεις στην Αρκάσα. Σχεδόν από κάθε άποψη, η Αρκάσα είναι το καλύτερο ορμητήριο που μπορείς να έχεις στο νησί. Έχει δύο παραλίες (μία για τον Άγιο Νικόλα, μία για τον Άγιο Γεώργιο) σε απόσταση περπατήματος. Αλλά, το πιο σημαντικό, βρίσκεται σε νορμάλ απόσταση από τα πάντα, που σημαίνει ότι θα φας λιγότερη από την ημέρα σου παίρνοντας την μία στροφή μετά την άλλη στο χείλος του γκρεμού.
Και εδώ περνάμε στα δύσκολα. Το να πας στην Κάρπαθο χωρίς αυτοκίνητο είναι λάθος. Η μόνη αστική συγκοινωνία είναι σχολικό λεωφορείο. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο περισσότερο τα φτύνει το σήμα σου, οπότε και το Google maps βγαίνει απ' την εξίσωση. Πάρε πυξίδα. Και πλατύ καπέλο, και φαρδύ, λευκό πουκάμισο. Και αθλητικά παπούτσια. Επειδή οι παραλίες της Καρπάθου είναι όμορφες, μα τα βουνά της είναι μαγικά.
Ένα ακόμα απομακρυσμένο χωριό που αξίζει να πας για την αποπάνω θέα, αλλά και για να ανοιχτείς στα κοντινά βουνά είναι το Μεσοχώρι. Εδώ η φάση είναι παράδοση, στην πιο φυσική της μορφή: Είναι ένα χωριό και μέσα σ' αυτό το χωριό ζουν την ζωή τους οι κάτοικοι. Λόγω της θέσης του, το Μεσοχώρι δεν μπαίνει εύκολα στην κρεατομηχανή του τουρισμού, που το κάνει εξαιρετικό ησυχαστήριο. Δεν θα είναι εύκολο να δεις το υπόλοιπο νησί καλά αν επιλέξεις να μείνεις εδώ, αλλά ισοδυναμεί με τρεις-τέσσερις μήνες ψυχοθεραπείας, και μόνο για την ησυχία. (Εντάξει, η ντόπια νεολαία μια χαρά ξέρει να παρτάρει, ο συντάκτης του κειμένου τυχαίνει να είναι μαμούχαλος.)
Η Κάρπαθος είναι μακριά. Το ταξίδι με το πλοίο θα πάρει λίγο-πολύ μια μέρα για να σε πάει. Αεροπορικά γλυτώνεις χρόνο, μα θα έχεις να ανησυχείς για το νοικιασμένο αυτοκίνητο - που θα το χρειαστείς, μην τα ξαναλέμε. Αν αυτό που θέλεις, όμως, είναι χαλάρωση χωρίς να σε ενοχλήσει κανείς, σκέψου την πολύ σοβαρά. Η φυσική της ομορφιά δεν χρειάζεται πολλά-πολλά για να αναδειχθεί, μόνο ανοιχτό μυαλό και επιθυμία για περιπέτεια.
Και επιθυμία να χαϊδέψεις όλες τις γάτες που θα δεις.
