της Έλενας Μπούλια
Τι είναι αυτό που έχει κάνει το Μπριτζ ένα από τα δημοφιλέστερα πνευματικά αθλήματα στον κόσμο αλλά όχι στην χώρα μας; Ποιοι παίζουν Μπριτζ και τι χρειάζεται για να γίνει κανείς καλός bridger; Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπριτζ κ. Σπύρος Κουτρούμπας μας μιλά για ένα hobby που έγινε τελικά τρόπος ζωής:
Τι είναι το Μπριτζ;
Το Μπριτζ είναι ένα πνευματικό παιχνίδι – άθλημα, που ως πρωταρχικό στόχο έχει την ψυχαγωγία. Διασκεδάζει, συναρπάζει και ταυτόχρονα ακονίζει το μυαλό. Είναι άθλημα πολύπλευρο, που εξασκεί το μυαλό στην αυτοσυγκέντρωση, είναι κατ’εξοχήν κοινωνικό, αφού παίζεται από δύο αντίπαλα ζεύγη, και προσφέρει υψηλής ποιότητας ψυχαγωγία, ξεκούραση και διαφυγή από την καθημερινότητα και το άγχος, σχεδόν ανέξοδα.
Ποιοι μπορούν να παίξουν Μπριτζ;
Στο άθλημα συμμετέχουν ισότιμα αθλητές και αθλήτριες κάθε ηλικίας, από 8 έως 80 ετών, από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η μοναδικότητά του συνίσταται ακριβώς σε αυτήν τη δυνατότητα ανάμιξης πολλών παικτών διάφορης δυναμικότητας. Έτσι, ο αρχάριος-νέος αθλητής μπορεί να παίξει ως συμπαίκτης ή αντίπαλος με έναν πρωταθλητή, ένας φοιτητής με έναν καθηγητή Πανεπιστημίου, ένας υπάλληλος με έναν πρώην Πρωθυπουργό, ένας νεαρός με έναν ηλικιωμένο.
Ποιοι επώνυμοι Έλληνες, λοιπόν, ασχολούνται με το Μπριτζ;
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αείμνηστος πρώην Πρωθυπουργός Γ. Ράλλης, που ήταν και επίτιμος Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μπριτζ, ο οποίος, παρά τα κινητικά προβλήματα υγείας που είχε, την παραμονή του θανάτου του αγωνιζόταν σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα με συμπαίκτη φοιτητή. Παλαιότερα, ο Σοφοκλής Βενιζέλος (σπουδαία πολιτική φιγούρα του Κέντρου), σαν διακεκριμένος παίκτης ήταν μέλος της Εθνικής Γαλλίας. Ο Ευάγγελος Κουλουμπής (πρώην υπουργός και νομάρχης) είναι καλός και φανατικός αθλητής, ο οποίος μάλιστα χρημάτισε και πρόεδρος της Ομοσπονδίας για ένα διάστημα. Ο Μανώλης Δασκαλάκης (πρώην υπουργός), είναι επίσης διακεκριμένος αθλητής αν και πρόσφατα άρχισε να ασχολείται. Παλαιότερα ο Παντελής Οικονόμου (πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ) ήταν μέλος της Εθνικής Ομάδας.
Γιατί όμως δεν είναι τόσο διαδεδομένο στη χώρας μας;
Παρά την τεράστια κοινωνική του σημασία και την παγκόσμια αναγνώρισή του -σε χώρες όπως η Σουηδία, η Ολλανδία, η Ιταλία και η Κίνα διδάσκεται στα σχολεία- είναι γεγονός ότι το Μπριτζ στην Ελλάδα έχει μείνει αρκετά πίσω. Τρεις είναι οι λόγοι που συμβαίνει αυτό:
Πρώτα είναι «άτυχο», γιατί παίζεται με τράπουλα και τραβά πάνω του συνειρμικά, για όσους δεν γνωρίζουν, όλες τις αμαρτίες της. Το αγωνιστικό Μπριτζ, όμως, δεν έχει καμία σχέση με τα χρήματα και το τζόγο. Η τράπουλα είναι το εργαλείο, όπως το μπαλάκι του τένις για τον τενίστα, η μπάλα για τον ποδοσφαιριστή. Με τα φύλλα (τα νούμερα) της τράπουλας, γίνονται οι διάφοροι συνδυασμοί από κάθε ζευγάρι, που συναγωνίζεται με τα υπόλοιπα, ώστε να αναδειχθεί το ζεύγος-νικητής. Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι το Μπριτζ είναι το «σκάκι της τράπουλας». Εξάλλου, το κράτος αναγνωρίζει με το νόμο 75/75 το σκάκι και το Μπριτζ ως τα μόνα πνευματικά αθλήματα και γι’αυτόν τον λόγο χρηματοδοτεί τις Ομοσπονδίες τους.
Δεύτερον, υπάρχει δυστυχώς η προκατάληψη ότι είναι παιχνίδι της ελίτ. Το Μπριτζ, όμως, παίζεται από όλον τον κόσμο, σε όλον τον πλανήτη, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, άνδρες και γυναίκες, νεαρούς και ηλικιωμένους, εργαζόμενους και συνταξιούχους, οποιασδήποτε κοινωνικής επιφάνειας. Αυτά τουλάχιστον λένε τα στατιστικά μας στοιχεία. Σημειωτέων ότι μία τρίωρη διασκέδαση στοιχίζει 5 ευρώ περίπου, όσο δηλαδή ένας καφές.
Τρίτον, υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι πρόκειται για ένα δύσκολο παιχνίδι. Μετά από ελάχιστα μαθήματα, που γίνονται από ειδικά εκπαιδευμένους δασκάλους και καθηγητές του Μπριτζ, ο καθένας μπορεί άνετα να παίξει με τους φίλους και την παρέα του και να λαμβάνει μέρος σε ειδικά τουρνουά-αγώνες με αθλητές του επιπέδου του. Το δύσκολο είναι να γίνει κανείς πρωταθλητής, αλλά αυτό ισχύει για όλα τα αθλήματα.
Πώς αντιμετωπίζεται το άθλημα από το κράτος;
Η Ελληνική Ομοσπονδία Μπριτζ ιδρύθηκε το 1965. Το 1975 η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού την ενέταξε όπως είπαμε, μαζί με το σκάκι, στα μόνα αναγνωρισμένα πνευματικά αθλήματα και έτσι υπάγονται στις διατάξεις του αθλητικού νόμου 75/75. Σήμερα υπάρχουν 12 ενεργά σωματεία στο Λεκανοπέδιο Αττικής και 21 στην περιφέρεια (Θες/νίκη, Σέρρες, Κέρκυρα, Ρόδος, Ηράκλειο, Χανιά, Καλαμάτα, Χαλκίδα, Λάρισα, Ρέθυμνο, Πάτρα, Ξάνθη, Χίος, Σάμος, Μυτιλήνη), ενώ στην Ομοσπονδία μόνο αγωνιστικό δελτίο έχουν 6.000 άτομα. Η ΕΟΜ, άλλωστε, επιχορηγείται από τη ΓΓΑ, που καλύπτει σχεδόν τα λειτουργικά έξοδά της ως και τις δαπάνες της για τη συμμετοχή των Εθνικών μας ομάδων στους διεθνείς αγώνες του εξωτερικού.
Έχουμε παρ’όλα αυτά επιτυχίες στο διεθνή χώρο του Μπριτζ;
Παρά τον σχετικά μικρό αριθμό των αθλούμενων, οι επιτυχίες μας διεθνώς είναι λαμπρές. Το Μπριτζ, άλλωστε, ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας, σαν Έλληνες, αφού διαθέτουμε ευελιξία, εφευρετικότητα, δημιουργικότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα. Χαρακτηριστικά που απαιτούνται και εφαρμόζονται στο Μπριτζ.
Κάποιες σημαντικές επιτυχίες μας, λοιπόν, είναι: Η 1η θέση στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες ζευγών το 1987, η 5η θέση της Εθνικής Ομάδας Νέων στους Πανευρωπαϊκούς το 1988, η 1η θέση της Εθνικής Ομάδας στο Μουντιαλίτο του 1989, η 1η θέση στους Αγώνες Βετεράνων, σε πρωτάθλημα των χωρών της ΕΟΚ το 1990, ενώ από τις πιο πρόσφατες επιτυχίες μας ξεχωρίζει η 19η θέση του κ. Γ. Καρλάυτη στο 1ο Παγκόσμιο Ατομικό.
Και οι προοπτικές για το μέλλον;
Η Ελληνική Ομοσπονδία κάνει μία μεγάλη προσπάθεια στο θέμα διάδοσης του αθλήματος, με διαφημιστικές καμπάνιες και προσέγγιση των ΜΜΕ. Προσπαθούμε να σπάσουμε το φράγμα των προκαταλήψεων και να στρέψουμε τον κόσμο, ιδίως τους νέους, προς τον πνευματικό αθλητισμό, την πνευματική διασκέδαση και ψυχαγωγία. Στην εποχή μας το Μπριτζ μπορεί να αποτελέσει μία υγιή και εποικοδομητική διέξοδο.
Πόσα μαθήματα χρειάζονται για να μάθει κανείς να παίζει Μπριτζ και πόσο κοστίζουν;
Κάθε χρόνο, από τα μέσα Οκτωβρίου, λειτουργούν σε όλα τα Σωματεία – Μέλη της Αθήνας και της Περιφέρειας δύο κύκλοι μαθημάτων. Ο πρώτος αφορά αρχάριους-νέους αθλητές, που χωρίζονται σε 20μελή τμήματα, και διαρκεί μέχρι τα μέσα Φλεβάρη. Ο δεύτερος κύκλος, διαρκεί άλλους τρεις μήνες, και περιλαμβάνει τους μαθητές που θέλουν να συνεχίσουν σε ανώτερο στάδιο. Το συνολικό κόστος του κάθε κύκλου είναι 80 ευρώ και για τους τρεις μήνες μαθημάτων, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων που δίνονται στους μαθητές.
Τι σημαίνει για εσάς το Μπριτζ;
Ένα απόφθεγμα του Βίκτορ Μολό, νομίζω, θα τα έλεγε όλα: «Απορώ όχι με όσους παίζουν Μπριτζ, αλλά με όσους δεν έχουν αρχίσει ακόμα να παίζουν». Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στους νέους παίχτες που θα έρθουν στην οικογένειάς μας.