Μπαράκια… έξω: 8 στέκια που βγήκαν στο δρόμο

της Ηρώς Κουνάδη

Ποια παράξενη δύναμη υποκίνησε, πριν από αρκετά χρόνια, μια μικρή παρέα εικοσάρηδων Αθηναίων να βγουν για να πιούν το ποτό τους στον δρόμο έξω από το μπαρ, και όχι μέσα σε αυτό, δημιουργώντας την τάση που εξαπλώθηκε σιγά σιγά στους πεζόδρομους της πόλης; Δύσκολο να πει κανείς. Ίσως να ήταν τα πρώτα ανοιξιάτικα βράδια, που τους προκαλούσαν να ξεμυτίσουν από τα μπαρ. Ίσως η χαλαρή διάθεση που δημιουργείται από την συνύπαρξη αλκοόλ και ανοιχτού χώρου. Ίσως και τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο η έλλειψη χώρου στα ολοένα και μικρότερα αθηναϊκά μπαράκια.

Το βέβαιο είναι πως η τάση εξαπλώθηκε ταχύτατα, και πλέον το απεχθές φαινόμενο του μπαρ που κλείνει τον πεζόδρομο με «τραπεζοκαθίσματα», όπως αρέσκονται να τα αποκαλούν οι τηλεοπτικοί ρεπόρτερ, δίνει τη θέση του σε παρέες παιδιών που πίνουν τα χρωματιστά κοκτέιλ τους στα όρθια, δίνοντας –και όχι αφαιρώντας– χρώμα στον πεζόδρομο. Δοκιμάστε κι εσείς να βγείτε κυριολεκτικά «έξω» για ποτό, σε μια από τις παρακάτω διευθύνσεις, και πείτε μας εντυπώσεις.

Baba au Rum και Pop (ή αλλιώς, ο πεζόδρομος της Κλειτίου)
Μια σταλιά πεζόδρομος, δυο σταλιές μαγαζιά, που όμως συγκεντρώνουν κάθε βράδυ φανατικό κοινό στις freestyle μπάρες τους, κι ακόμα περισσότερο κόσμο έξω από τις πόρτες τους. Στο μεν Baba au Rum το κάπνισμα δεν επιτρέπεται εντός –εδώ και αρκετά χρόνια, πριν την επίσημη απαγόρευση– στο δε Pop αν φτάσετε μετά τις 10.30 το βράδυ το πιθανότερο είναι να μην χωράτε μέσα.

Και στις δύο περιπτώσεις, το… outdoors socializing ενθαρρύνει ο μικρός, κρυμμένος από τα φώτα της πόλης πεζόδρομος, και βέβαια το vibe που είναι ιδιαίτερα χαρούμενο, αφενός λόγω του σχετικά χαμηλού μέσου όρου των θαμώνων, αφετέρου λόγω των εξαιρετικών κοκτέιλ. Οι μουσικές ακούγονται από μέσα, στην ένταση εκείνη που ενθαρρύνει τις παρεΐστικες συζητήσεις και ταυτόχρονα σας επιτρέπει να διακρίνετε το αγαπημένο σας τραγούδι και να… τρέξετε μέσα για να το ακούσετε. Τα κοκτέιλ κυμαίνονται στα 10-12 ευρώ –κι αν σας φαίνονται ακριβά, μια δοκιμή θα σας πείσει για το αντίθετο.

Toy (ή αλλιώς, η στοά της οδού Καρύτση)
Το μικρούλι Toy, το πρώτο μπαρ που άνοιξε στην πλατεία Καρύτση το μακρινό 1992, επεκτείνεται με ψηλά τραπεζάκια και σκαμπό στην στοά δίπλα του. Πολλοί εκ των 30-something θαμώνων του βγαίνουν για μια βόλτα με το ποτό τους στο μικρό δρομάκι μπροστά από το μπαρ, όπου μπορούν και να ακούσουν τις soul, funk και jazz μουσικές που αγαπά η κονσόλα, και να χαζέψουν την περαντζάδα προς την πλατεία. Η παρεΐστικη ατμόσφαιρα είναι εγγυημένη, αφού οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού φροντίζουν να γίνουν όλοι μια παρέα, και οι κουβέντες κρατούν μέχρι αργά. Τα καθαρά ποτά του Toy δεν κοστίζουν περισσότερα από 6,5 ευρώ.

Γκαζάκι, Code, Socialista και Dirty Ginger (ή αλλιώς, το στενάκι της Τριπτολέμου στο Γκάζι)
Μια βόλτα από εδώ ένα οποιοδήποτε βράδυ Σαββάτου αποκαλύπτει την εφιαλτική διάσταση της νυχτερινής Αθήνας: κοσμοσυρροή που αγγίζει τα όρια της ασφυξίας και τέσσερις διαφορετικές μουσικές να συναγωνίζονται για το ποια θα ακουστεί πιο δυνατά, δημιουργώντας ένα θορυβώδες συνονθύλευμα. Αν, όμως, έρθετε νωρίς, οποιαδήποτε άλλη μέρα της εβδομάδας, θα αντικρίσετε ένα σκηνικό εντελώς διαφορετικό: τα τραπεζάκια με τα ψηλά σκαμπό έξω στο δρόμο γεμίζουν με κόσμο που απολαμβάνει τα κοκτέιλ του χαλαρά, μιλώντας και χαζεύοντας την περαντζάδα του μικρού δρόμου, ενώ η μουσική ακούγεται σε κάθε μπαρ ξεχωριστά, σε εξίσου χαλαρό επίπεδο.

Όσο για το ποιο από τα τέσσερα μπαράκια θα επιλέξετε; Το Code φτιάχνει τα καλύτερα κοκτέιλ –και διαθέτει και μια πανέμορφη, κυκλαδίτικη αυλίτσα στο βάθος– το Γκαζάκι παίζει τις καλύτερες μουσικές, το Socialista έχει πάντα χώρο και το Dirty Ginger σερβίρει κάθε λογής νοστιμιές αν τυχόν πεινάσετε. Η επιλογή είναι δική σας.

Μπρίκι (ή αλλιώς, το δρομάκι της Δορυλαίου, δίπλα στην πλατεία Μαβίλη)
Μουσικές που κινούνται από indie rock μέχρι electronica, κάνοντας μερικά R’n’B και mainstream περάσματα, κοκτέιλ που επάξια διεκδικούν μια θέση στο top-10 της πόλης και κόσμος που… δεν χωράει μέσα, οπότε απλώνεται στο στενό πεζοδρόμιο μπροστά από το μαγαζί, κι όσο περνά η ώρα καταλαμβάνει κομμάτι της πλατείας Μαβίλη. Το εδώ και δεκαετίες αγαπημένο στέκι των 30-something Αθηναίων απλώνεται, όσο ο καιρός ανοίγει, στους εξωτερικούς του χώρους, δικαιώνοντας τον στιχουργό που βρήκε την παλιά του αγάπη στην «Πλατεία Μαβίλη, 4.00 παρά». Η ατμόσφαιρα είναι χαρούμενη, οι συζητήσεις δυνατές –και ενδιαφέρουσες– και οι τιμές λογικότατες, με τα κοκτέιλ να μην ξεπερνούν τα 8,5 ευρώ.