Colibri - New York Sandwiches: Φάγαμε νόστιμα (και "αλμυρά")

του Μανούσου Καμπούρη

Ο καλός, συνειδητός χαμπουργκεροφάγος ξέρει ότι το αντικείμενο του στοματογαστρικού του πόθου έχει ταξινομική διαβάθμιση ανάλογα με την προέλευση, η οποία είναι τελείως ανεξάρτητη από την ποικιλία περιεχομένου: στις ΗΠΑ, τον απόλυτο μπεργκεροναό, υπάρχουν τρεις κατηγορίες: τα φαστφουντάδικου, που είναι ανά φίρμα τυποποιημένα αλλά μπορεί να βρίσκονται σε μεγάλη ποικιλία, τα καντίνας (δηλαδή αυτά που πωλούνται σε άλλα φθηνομέρη και δεν είναι τυποποιημένα, πχ σε πιτσαρία, σε βρώμικο, σε μπακάλικο κλπ) και τα εστιατορίου, που σερβίρονται σε εστιατόρια τα οποία γενικώς έχουν και άλλα κύρια πιάτα.

Σε αυτήν την κατηγορία, που τη μάθαμε τα τελευταία χρόνια με τα Applebee’s, και τα TGI Friday ενσωματώνεται και η κατηγορία των Burger εστιατορίων, δηλαδή πολύ εξειδικευμένων, αλλά με χώρο, ποιότητα και τιμές που απέχουν από το φαστφουντάδικο (Mc Donald’s). Στην Ελλάδα, πλέον έχουμε και τα τρία με μερικές διαφοροποιήσεις: στην κατηγορία «καντίνας» εδώ παίζουν σουβλατζίδικα, κρεπερί, σαντουιτσάδικα και φυσικά κάποια «βρώμικα».

Δύο καταστήματα, το New York Sandwiches στους Αμπελόκηπους και το Colibri στο Μετς θέλησαν να ταράξουν τα ήδη ταραγμένα νερά της κατηγορίας Lux burger, δηλαδή εστιατορίου. Τα δοκιμάσαμε και τα δύο. Το δεύτερο, με τεράστιο τζίρο και πραγματικά μηδενικό χώρο, προσφέρει εξαιρετική ποιότητα συνδυασμένη με αμερικανική αντίληψη καταλόγου (συνύπαρξη μπέργκερ και πίτσας) και καινοτόμες προσεγγίσεις στην γέμιση. Το πρώτο είναι περισσότερο ορθόδοξο και θυμίζει το κομμάτι μπέργκερ-σάντουιτς μιας αμερικανικής diner, με μεγάλη βαρύτητα σε σάντουιτς που δεν βλέπουμε στην Ελλάδα: με κεφτεδάκια, με κοτόπουλο μαρινάρα, με παστράμι κλπ.

Και τα δύο μαγαζιά έχουν νόστιμο φαγητό. Και τα δύο θεωρούν ότι είμαστε σε άλλη εποχή (ή και περιοχή). Εν ολίγοις, όποια κριτική μπορέι να ασκηθεί στην περίπτωση του νέο σαντουιτσάδικου αλλά και του δημοφιλούς Colibri εστιάζονται στις τιμές τους.

Εξηγούμαστε: Δίπλα στον χλιδάτο Πύργο των Αθηνών, το νεοϋρκέζικο πείραμα απαιτεί περί τα 7,5-8 ευρώ για ένα σάντουιτς. Το ποσό αντιστοιχεί σε αυτό μιας μερίδας κρέατος στα ψηλομύτικα εστιατόρια της περιοχής (κρέας, πώς λέμε μοσχαράκι κοκκινιστό και αρνί φρικασέ- όχι κιοφτέδες). Τα δε γλυκά του είναι προφανώς μαζικής παραγωγής, νόστιμα μεν, αλλά ακριβότερα από ότι θα περίμενε κανείς.

Το τόσο αγαπητό Colibri, με την εξαιρετική γεύση και σε πίτσες και σε κλαμπ (σπάνια ευχαριστηθήκαμε τόσο ένα κλαμπ σάντουιτς τα τελευταία χρόνια) καλό θα ήταν επίσης να μειώσει τις τιμές του. Ο σπαρτιατικός χώρος του δεν δικαιολογεί συβαρίτικες τιμές. Η τιμή των 50 ευρώ για τρία άτομα, με μια μπύρα το καθένα-ναι, φύγαμε χορτάτοι- και με τις μερίδες να μην είναι τίποτα το ιδιαίτερο παρά τα κατά καιρούς δημοσιευθέντα, δεν δικαιολογούνται. Και επί του μεγέθους της μερίδας: ή το μαγαζί τις μίκρυνε, ή τις παλαιότερες περιγραφές τις έκαναν κατηγορίες «σπουργιτάκια».

Θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε για τις τιμές τέτοιων "λαϊκών" εδεσμάτων, που στη συνείδηση του Έλληνα καταναλωτή είναι "πρόχειρο" φαγητό. Όχι για να δείξουμε ότι το "κανονικό" φαγητό είναι προτιμότερο, αλλά για να χαιρόμαστε να μασουλάμε μπέργκερ και μπάγκελς χωρίς να τα πληρώνουμε περισσότερο από όσο αξίζουν. Πoλλώ μάλλον σε καιρούς κρισης.