Το Τάβλι: Μια χειροποίητη παράσταση για τη νεοελληνική ιστορία

της Μάνιας Ζούση

Πολύ περισσότερο από ένα «εθνικό σπορ», το τάβλι αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί τόσο για παλαιότερες όσο και για νεότερες γενιές, όχι απλά ένα παιχνίδι στρατηγικής και επινοητικότητας, όσο μια εκτόνωση που φαντάζει να δίνει λύση και διέξοδο σε προσωπικά προβλήματα και δύσκολες στιγμές. Μοιάζει να απορροφά κραδασμούς και άγχη, με πολύ καλύτερο τρόπο ίσως ακόμη και από το ντιβάνι του ψυχιάτρου ή τις συνεδρίες του ψυχαναλυτή. Άπειρες προσωπικές ιστορίες έχουν ειπωθεί, φιλίες έχουν δυναμωθεί, σχέσεις έχουν αλλάξει ρότα και δουλειές έχουν συμφωνηθεί , κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας τάβλι.

Τη δυναμική και λαοφιλή επίδραση του παιχνιδιού γνώριζε πολύ καλά ο Κεχαΐδης, που εύστοχα εμπνεύστηκε και τοποθέτησε μια λαϊκή κωμωδία χαρακτήρων και σάτιρα της νεοελληνικής νοοτροπίας, να περιστρέφεται και να ξεδιπλώνεται γύρω από μια παρτίδα τάβλι. Το ίδιο εύστοχη και συνεπής με το έργο είναι και η παράσταση που σκηνοθετούν αλλά και πρωταγωνιστούν οι καλοί ηθοποιοί Νίκος Ορφανός και Κώστας Κάππας.

Με έντιμη στάση και καθαρή ματιά, μακριά από δήθεν μοντέρνες απόψεις, εναλλακτικές παρουσιάσεις και οπτικές αλλά και ηθογραφικές ευκολίες, ζωντανεύουν με ταλέντο, σεβασμό αλλά και γούστο ένα έργο που φαίνεται ότι αγάπησαν πολύ. Και αυτό γίνεται αντιληπτό από την πρώτη ματιά, από την στιγμή ακόμα που η μπουγάδα είναι απλωμένη στα σχοινιά της αυλής, και το μόνο που ακούγεται είναι ένα αγαπημένο λαϊκό τραγούδι. Σαν αυτά που παίζανε από τα μεγάφωνα στα διαλλείματα ανάμεσα πρώτου και δεύτερου μέρους ταινιών σε κινηματογράφους άλλων εποχών.

Απόλυτα πιστοί και μέσα στους χαρακτήρες που ερμηνεύουν, οι Νίκος Ορφανός και Κώστας Κάππας, δείχνουν να απολαμβάνουν και να χαίρονται τον Φώντα και τον Κόλλια, όπως ακριβώς τους απολαμβάνουν και τους χαίρονται και οι θεατές κατά τη διάρκεια της παράστασης. Μιας παράστασης γρήγορης, χωρίς πλατειασμούς και σκηνικές φλυαρίες, πιστή στο ήθος ενός έργου που φέρει ανάγλυφα την ιστορία του, που είναι και ιστορία μιας σύγχρονης Ελλάδας, των ανθρώπων της και των καημών της.

Ο εσωτερικός ρυθμός του καθενός, βιωμένος και δουλεμένος στη λεπτομέρεια του κάθε χαρακτήρα, αποτυπώνεται και στον σωματικό ρυθμό, ράθυμο και χαλαρό στον λαχειοπώλη Κόλλια, με ένταση και νεύρο στον ταβλαδόρο Φώντα. Καθένας και ένας διαφορετικός κόσμος.

Αρχές δεκαετίας του ’70, ένα αυγουστιάτικο απόγευμα στην αυλή του σπιτιού τους, ο Φώντας, ταβλαδόρος, και ο Κόλλιας, λαχειοπώλης, παίζουν μια παρτίδα τάβλι. Και εκεί είναι που ο Φώντας θα προσπαθήσει να πείσει τον Κόλλια να στήσουν ακόμα μια «δουλειά», που θα είναι ωστόσο η «δουλειά» του αιώνα, προκειμένου να πιάσουν την καλή, «να ανοίξουμε πανιά και ποιος μας πιάνει».

Το φυτίλι ανάβει φυσικά ο Φώντας θέλοντας να πείσει ακόμη μια φορά τον Κόλλια για το μεγάλο κόλπο, και πώς τώρα είναι η ώρα να αρπάξουν την ευκαιρία και να φέρουν τους μαύρους και πεινασμένους της αφρικανικής Μπιάφρας που θα γίνουν φτηνά εργατικά χέρια στα χωράφια της ελληνικής επαρχίας! Καθότι, όπως ομολογεί ο Φώντας «εγώ είμαι καμικάζι, δεν είμαι για ήσυχα λιμανάκια».

Μάταια ο Κόλλιας προσπαθεί να τον συνετίσει και να τον πείσει για κάτι πιο προσγειωμένο και σίγουρο, όπως να ανοίξει ένα κουρείο με στρωμένο μεροκάματο. Ο Φώντας δεν υπακούει, θέλει να πιάσει την καλή και προσπαθεί να πείσει τον προσγειωμένο Κόλλια με φράσεις όπως, «ποτάμι θα τρέχει το χρήμα και δεν θα το πιστεύεις» ενώ ο ίδιος μονολογεί «Θα το σπάσω το τσόφλι και θα γίνω μέγας». Η δουλειά στήνεται, αλλά τινάζεται στον αέρα, ξαναστήνεται, πάλι από την αρχή, και πάλι, όπως τότε που «πήγε στράφι το κόλπο γιατί δεν είχαμε την σιρμαγιά».

Μικρές, γρήγορες, εύστοχες ατάκες γεμάτες ενέργεια και ένταση, χαρακτηριστικό γνώρισμα λαϊκών ανθρώπων με τη σοφία της ζωής και την στόφα της πείρας. Διάλογοι που αποτελούν καθρέφτη της φυλής, και μετατρέπουν την έκρηξη σε συμφιλίωση και ισορροπία σε μια παράσταση έντιμη και συνεπή που καταφέρνει να συγκινήσει: «Ξοφλημένος, θα σαπίσεις πάνω στο τάβλι, θα λιώσεις, μέχρι που θα έρθει το αυτοκίνητο της δημαρχίας να σε μαζέψει».

Ταυτότητα
«Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαίδη
Τρίτη και Τετάρτη στις 21.00
Κινηματογράφος Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21

Συντελεστές:
• Φώντας: Νίκος Ορφανός.
• Κόλλιας: Κωνσταντίνος Κάππας.

Σκηνικά - κοστούμια: Πηνελόπη Μπάμπου
Σκηνοθεσία: Νίκος Ορφανός – Κωνσταντίνος Κάππας.
Φωτισμοί: Γιώργος Ανεστόπουλος.
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Ορφανός

Μία παραγωγή του Κέντρου Υποκριτικής & Αφηγηματικής Τέχνης.

Παραστάσεις:
Από Τρίτη 17 Ιανουαρίου, και κάθε Τρίτη και Τετάρτη στις 21:00 – για μικρό αριθμό εμφανίσεων!

Τιμές εισιτηρίων:12 € & 10 € το φοιτητικό.
Ειδικές τιμές για άνεργους και γκρουπ.

Κρατήσεις: ταμείο κινηματογράφου Τριανόν: 210-8215469, ώρες ταμείου.