Angels of town: «Για τους Έλληνες, δεν υπάρχουν STOP»

της Κατερίνας Σφοντούρη

Σε μια εποχή όπου η γκρίνια κυριαρχεί σε όλους τους τομείς, μια νέα θεατρική ομάδα «ανοίγει τα φτερά της» και μας προσκαλεί να αντιδράσουμε φωνάζοντας δυνατά «Μαριχουάνα STOP». Σαν σύγχρονοι χίπις, οι «Angels of town» ανεβαίνουν τα Δευτερότριτα στη σκηνή του θεάτρου «Ιλίσια-Ντενίση» και μιλούν στο in2life για τα όνειρά τους.

Ποιοι είναι οι «Angels of town»; Μιλήστε μας για τη σύσταση της θεατρικής ομάδας σας.
Οι Angels Of Town είναι μια νεανική θεατρική ομάδα που "πρωτοπερπάτησε" στα σοκάκια της Αθήνας τον Σεπτέμβρη του 2009. Η Χριστίνα Μυσίρη, η Πέγκυ Κανελάκη, η Μαντώ Θεοφιλάκου και εγώ (σ.σ.: ο Χριστόφορος Αντωνιάδης, σκηνοθέτης της παράστασης) που αποτελούμε και το βασικό κορμό ξεκινήσαμε το ταξίδι με πρώτο σταθμό το μεταφυσικό παραμύθι για ενήλικες «The End», έργο που έγραψα και σκηνοθέτησα ο ίδιος. Και τώρα συνεχίζουμε το ταξίδι μας, έντεκα πλέον παιδιά με το Μαριχουάνα Stop του Γιάννη Δαλιανίδη στο θέατρο «Ιλίσια-Ντενίση».

«Μαριχουάνα στοπ»: μια κλασική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου. Τι σας ώθησε στο σημερινό ανέβασμα του έργου;
Το έργο είναι πολύ επίκαιρο καθώς αγγίζει διαχρονικά θέματα: φιλία, έρωτας, γάμος, διαφορετικότητα. Οι χίπις του '70 που διαδήλωναν στους δρόμους για την ελευθερία πόσο διαφέρουν από τους Έλληνες του 2010 που διαδηλώνουν στους δρόμους για τα δικαιώματα που τους στερεί η εκάστοτε εξουσία; Για μένα δε διαφέρουν καθόλου. Επίσης, είναι ένα έργο ευχάριστο, που κεντρικός του σκοπός είναι να κάνει τον κόσμο να ξεχαστεί, να χαμογελάσει και να περάσει ένα όμορφο βράδυ. Θεωρώ πως ένα τέτοιο βράδυ το έχουμε όλοι ανάγκη. 

Ποια είναι η οπτική του σκηνοθέτη; Σύγχρονη ή πιστή στην ταινία του ’70;
Ως σκηνοθέτης είχα το χρέος να σεβαστώ στο έπακρο τον συγγραφέα, Γιάννη Δαλιανίδη, και ένας λόγος παραπάνω μιας και μας συνέδεε διαπροσωπική σχέση, μια σχέση δασκάλου και μαθητή. Οπότε διατήρησα την εποχή, κάνοντας όμως ένα πιο σύγχρονο ανέβασμα, πιο νεανικό, πιο πειραματικό που ταιριάζει με την ταυτότητα της ομάδας μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι η μουσική επένδυση έχει γίνει με ξένα κομμάτια της εποχής των 70s και όχι με τα κομμάτια που ακούγονται στην ταινία.

Η αναμενόμενη σύγκριση με τα λαμπρά «αστέρια» της εποχής του ’70 σας τρομάζει ή αποτελεί πρόκληση για εσάς;
Δε νομίζω ότι πρέπει κάτι να τρομάζει ένα νέο άνθρωπο που κάνει τα πρώτα του βήματα στην προσπάθεια πραγμάτωσης των ονείρων του. Οι σπουδαίοι ηθοποιοί που ερμήνευσαν αυτούς τους ρόλους στο «Μαριχουάνα Στοπ» ήταν ήδη καταξιωμένοι και οι περισσότεροι σε μια άλλη ηλικία από ότι εμείς. Για εμάς η μοναδική πρόκληση αλλά και το στοίχημα ήταν ότι είχαμε ένα έργο ενός σπουδαίου σκηνοθέτη και συγγραφέα και έπρεπε να φανούμε αντάξιοι των δικών του προσδοκιών. Δυστυχώς, ο Γιάννης Δαλιανίδης που ήταν ο μεγαλύτερος υπέρμαχος αυτής της προσπάθειας δεν πρόλαβε να μας δει πάνω στη σκηνή.

Έχετε την "τύχη" να παίζετε σε ένα από τα πιο γνωστά θέατρα της Αθήνας, στο «Ιλίσια-Ντενίση». Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία;
Όλα τα παιδιά του θιάσου έχουμε αποφοιτήσει από τη σχολή της Μιμής Ντενίση οπότε έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της. Επίσης, ο χώρος ήταν για μας πολύ οικείος αφού οι εξετάσεις μας όσο ήμασταν στη σχολή λάμβαναν χώρα στο θέατρο. Πρόβες, γέλια, κλάματα, μια σκηνή που για μας είναι γεμάτη αναμνήσεις.

Ο τίτλος της παράστασης, παραπέμπει και στην πρόσφατη απαγόρευση της μαριχουάνας στην Ολλανδία. Οι Έλληνες πιστεύετε ότι μπορούμε εύκολα να πούμε stop σε οποιουδήποτε είδους απαγόρευση;
Θα έλεγα ότι οι Έλληνες είμαστε θέση και φύση επαναστάτες. Αντιδρούμε σε κάθε όχι και μη που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Είτε πρόκειται για τις απαγορεύσεις που μας επέβαλλαν οι γονείς μας είτε ακόμα και για αυτές που είναι θεσμοθετημένες από την κεντρική εξουσία. Οι αντιδράσεις για την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους είναι εξάλλου πολύ νωπές στη μνήμη μας. Όπως λέει και το moto της παράστασης "Για μας τους Έλληνες δεν υπάρχουν STOP".
 
Είστε νέοι και γεμάτοι όρεξη, όμως η κατάσταση στην Ελλάδα ολοένα και δυσκολεύει. Πώς επιβιώνει μια θεατρική ομάδα και τι όνειρα κάνει για το μέλλον;
Η αλήθεια είναι πως σε μια δύσκολη εποχή το εγχείρημα ήταν αρκετά τολμηρό. Μεγάλο και κεντρικό θέατρο, ενδεκαμελής θίασος αλλά παρ' όλα αυτά η προσέλευση του κόσμου μας δικαιώνει και μας οδήγησε στην απόφαση να παρατείνουμε τις παραστάσεις μας μέχρι την τρίτη εβδομάδα του Ιανουαρίου. Όσο για τα όνειρα, τα όνειρα δε σταματάνε ποτέ, κάθε καινούργια μέρα και ένα καινούργιο όνειρο. Επόμενο όνειρο και στόχος μας το ταξίδι του Μαριχουάνα Στοπ να διαρκέσει όσο πιο πολύ γίνεται, ήδη έχουμε προτάσεις από τη Θεσσαλονίκη, τη Ζάκυνθο και τη Κρήτη. Μακάρι κάθε όνειρο των Angels oF Town να γίνει ζωή, όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα γύρω μας οι νέοι οφείλουμε να κοιτάμε μπροστά.