4Ever: Ο έρωτας στα χρόνια της θεατρικής αποτυχίας
Με εξαίρεση ορισμένα σκηνοθετικά ευρήματα, το νέο θεατρικό πόνημα του Γιώργου Ηλιόπουλου είναι ένα έργο που κουράζει.
Στο 104 της Θεμιστοκλέους στα Εξάρχεια, σε ένα υπέροχο νεοκλασικό κτήριο στεγάζεται το «Κέντρο Λόγου και Τέχνης», όπου το θέατρο, η λογοτεχνία και η εκπαίδευση συνυπάρχουν ισομερώς. Με τη μία σκηνή αφιερωμένη αποκλειστικά στο σύγχρονο ελληνικό έργο, το 104 δίνει την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να αναδειχθούν και να επικοινωνήσουν με το ευρύ κοινό.
Ένα έργο δύο αταίριαστων χαρακτήρων
Μία από τις προσπάθειες που βρίσκουν «στέγη» στο νεοκλασικό της Θεμιστοκλέους είναι το έργο «4EVER» του, γνωστού πλέον συγγραφέα θεατρικών επιτυχιών, Γιώργου Ηλιόπουλου. Έχοντας αποσπάσει το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό Νέων Δημιουργών, το «4EVER» έχει ήδη μεταφραστεί και παιχτεί στην Αγγλία και τη Γερμανία.
Πρωταγωνιστής της φαντασίας του Γ. Ηλιόπουλου είναι ένα ζευγάρι επιτυχημένων αρχιτεκτόνων, οι οποίοι βρίσκονται αποκλεισμένοι στη σουίτα πολυτελούς ξενοδοχείου ενός ελληνικού νησιού. Φαινομενικά η ζωή τους είναι τέλεια. Δόξα, χρήματα, έχουν αποκτήσει μαζί δύο παιδιά. Αν και είναι ζευγάρι από το σχολείο, έρχεται μετά από χρόνια η στιγμή όπου η σχέση τους θα δοκιμαστεί. Έξω βρέχει και οι δυο τους κλεισμένοι στο δωμάτιο θα ζήσουν το δικό τους εφιάλτη. Μυστικά, απωθημένα και τραύματα θα εκφραστούν με τον πιο έντονο τρόπο στη σκηνή.
Ένας τρόπος όμως που δεν μας άρεσε καθόλου. Ο Ανδρέας και η Δήμητρα, οι χαρακτήρες του Γ. Ηλιόπουλου, είναι μεν έντονοι, ωστόσο θα τους χαρακτηρίζαμε από υπερβολικούς έως αποκρουστικούς. Ο λόγος; Η συνεχής χρήση βωμολοχίας, και μάλιστα χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Κι αν η δικαιολογία είναι ότι έτσι μιλάμε οι σύγχρονοι Έλληνες, τότε μάλλον εμείς είμαστε οπισθοδρομικοί.
Μέσα στην παραζάλη κινείται το έργο, το οποίο σκηνοθετεί η Βάνα Πεφάνη. Πέρα από ορισμένες καλές σκηνοθετικές στιγμές, όπως η επικοινωνία με το κοινό, κατά τα άλλα το εγχείρημα πάσχει και κουράζει από το πρώτο τέταρτο της ώρας. Ο Σωκράτης Αλαφούζος, ως Ανδρέας κάνει αρκετές φιλότιμες προσπάθειες αλλά η παράσταση δεν σώζεται. Η Χριστίνα Θωμαΐδου, ως Δήμητρα, δεν βοηθά καθόλου την κατάσταση. Κυλιέται ακαταύπαστα στη σκηνή λόγω της μέθης της και γελά ασταμάτητα προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει τον σύζυγό της από την απόφαση που έχει λάβει. Ο χωρισμός μοιάζει αναπόφευκτος.
Το παράλογο διαδέχεται τη λογική και τα συναισθήματα -υποθετικά τουλάχιστον-δοκιμάζονται. Οι στιγμές σεξουαλικού πάθους μετατρέπονται σε στιγμές αμοιβαίων κατηγοριών για την πορεία της σχέσης. Όταν η ρουτίνα έχει μπει για τα καλά στη ζωή και των δύο, μήπως η καλύτερη λύση είναι ο χωρισμός;
Η νύχτα περνά βασανιστικά για το ζευγάρι των αρχιτεκτόνων κι όταν πια ξημερώνει όλα θα έχουν αλλάξει. Αυτή η αγάπη που μετατρέπεται σε εφιάλτη, θα είναι τελικά παντοτινή; Θέμα και μοτίβα που έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και μοιάζουν μάλλον παρωχυμένα.
Αυτά παρακολουθούμε στη σκηνή που έχει επιμεληθεί ο Γιώργος Λυτζέρης. Μας άρεσε αρκετά το μωβ σκηνικό με τα στοιχεία πλέξιγκλας που διαθέτει, όπως και οι απαλοί φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη.
Φεύγοντας
Εκτός από λίγες καλές στιγμές, το «4EVER» μας απογοήτευσε. Ένας από τους πιο ταλαντούχους κι ελπιδοφόρους νέους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς της χώρας δεν καταφέρνει να μας πείσει με το έργο του. Πόσο μάλλον όταν σκηνικά αποδίδεται από δύο ηθοποιούς που δεν έχουν καμία «χημεία» κι αυτό είναι αντιληπτό στο κοινό που παρακολουθεί.
INFO:
4EVER του Γιώργου Ηλιόπουλου, 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια, τηλ.: 210-3826185
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη 21:30
Τιμές εισιτηρίων: 18 €, φοιτητικό 14 €
Διάρκεια: 70 '
Ένα έργο δύο αταίριαστων χαρακτήρων
Μία από τις προσπάθειες που βρίσκουν «στέγη» στο νεοκλασικό της Θεμιστοκλέους είναι το έργο «4EVER» του, γνωστού πλέον συγγραφέα θεατρικών επιτυχιών, Γιώργου Ηλιόπουλου. Έχοντας αποσπάσει το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό Νέων Δημιουργών, το «4EVER» έχει ήδη μεταφραστεί και παιχτεί στην Αγγλία και τη Γερμανία.
Πρωταγωνιστής της φαντασίας του Γ. Ηλιόπουλου είναι ένα ζευγάρι επιτυχημένων αρχιτεκτόνων, οι οποίοι βρίσκονται αποκλεισμένοι στη σουίτα πολυτελούς ξενοδοχείου ενός ελληνικού νησιού. Φαινομενικά η ζωή τους είναι τέλεια. Δόξα, χρήματα, έχουν αποκτήσει μαζί δύο παιδιά. Αν και είναι ζευγάρι από το σχολείο, έρχεται μετά από χρόνια η στιγμή όπου η σχέση τους θα δοκιμαστεί. Έξω βρέχει και οι δυο τους κλεισμένοι στο δωμάτιο θα ζήσουν το δικό τους εφιάλτη. Μυστικά, απωθημένα και τραύματα θα εκφραστούν με τον πιο έντονο τρόπο στη σκηνή.
Ένας τρόπος όμως που δεν μας άρεσε καθόλου. Ο Ανδρέας και η Δήμητρα, οι χαρακτήρες του Γ. Ηλιόπουλου, είναι μεν έντονοι, ωστόσο θα τους χαρακτηρίζαμε από υπερβολικούς έως αποκρουστικούς. Ο λόγος; Η συνεχής χρήση βωμολοχίας, και μάλιστα χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Κι αν η δικαιολογία είναι ότι έτσι μιλάμε οι σύγχρονοι Έλληνες, τότε μάλλον εμείς είμαστε οπισθοδρομικοί.
Μέσα στην παραζάλη κινείται το έργο, το οποίο σκηνοθετεί η Βάνα Πεφάνη. Πέρα από ορισμένες καλές σκηνοθετικές στιγμές, όπως η επικοινωνία με το κοινό, κατά τα άλλα το εγχείρημα πάσχει και κουράζει από το πρώτο τέταρτο της ώρας. Ο Σωκράτης Αλαφούζος, ως Ανδρέας κάνει αρκετές φιλότιμες προσπάθειες αλλά η παράσταση δεν σώζεται. Η Χριστίνα Θωμαΐδου, ως Δήμητρα, δεν βοηθά καθόλου την κατάσταση. Κυλιέται ακαταύπαστα στη σκηνή λόγω της μέθης της και γελά ασταμάτητα προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει τον σύζυγό της από την απόφαση που έχει λάβει. Ο χωρισμός μοιάζει αναπόφευκτος.
Το παράλογο διαδέχεται τη λογική και τα συναισθήματα -υποθετικά τουλάχιστον-δοκιμάζονται. Οι στιγμές σεξουαλικού πάθους μετατρέπονται σε στιγμές αμοιβαίων κατηγοριών για την πορεία της σχέσης. Όταν η ρουτίνα έχει μπει για τα καλά στη ζωή και των δύο, μήπως η καλύτερη λύση είναι ο χωρισμός;
Η νύχτα περνά βασανιστικά για το ζευγάρι των αρχιτεκτόνων κι όταν πια ξημερώνει όλα θα έχουν αλλάξει. Αυτή η αγάπη που μετατρέπεται σε εφιάλτη, θα είναι τελικά παντοτινή; Θέμα και μοτίβα που έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και μοιάζουν μάλλον παρωχυμένα.
Αυτά παρακολουθούμε στη σκηνή που έχει επιμεληθεί ο Γιώργος Λυτζέρης. Μας άρεσε αρκετά το μωβ σκηνικό με τα στοιχεία πλέξιγκλας που διαθέτει, όπως και οι απαλοί φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη.
Φεύγοντας
Εκτός από λίγες καλές στιγμές, το «4EVER» μας απογοήτευσε. Ένας από τους πιο ταλαντούχους κι ελπιδοφόρους νέους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς της χώρας δεν καταφέρνει να μας πείσει με το έργο του. Πόσο μάλλον όταν σκηνικά αποδίδεται από δύο ηθοποιούς που δεν έχουν καμία «χημεία» κι αυτό είναι αντιληπτό στο κοινό που παρακολουθεί.
INFO:
4EVER του Γιώργου Ηλιόπουλου, 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια, τηλ.: 210-3826185
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη 21:30
Τιμές εισιτηρίων: 18 €, φοιτητικό 14 €
Διάρκεια: 70 '
