Ένα Άδειο Πιάτο στο Μπιστρό Το Μεγάλο Βόδι

Η θεατρική ομάδα "Οι Χρυσοθήρες" παρουσιάζουν το έργο του αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Michael Hollinger, Ένα Άδειο Πιάτο στο Μπιστρό Το Μεγάλο Βόδι, στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης των Εκδόσεων Καστανιώτη για λίγες μόνο παραστάσεις, από την Τρίτη 6 Οκτωβρίου έως και την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1994 στη Φιλαδέλφεια (Pennsylvania, USA) από το Arden Theatre Company, ενώ στην Ελλάδα ανεβαίνει για πρώτη φορά, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Φραγκιόγλου.

Υπόθεση
Μια ζεστή νύχτα του Ιουλίου του 1961, στο Μπιστρό Το Μεγάλο Βόδι στο Παρίσι, λίγες μέρες μετά την αυτοκτονία του Χέμινγουεϊ, ο μετρ Κλωντ, ο σεφ Γκαστόν, η σερβιτόρα Μιμή και ο μαθητευόμενος σερβιτόρος Αντουάν, περιμένουν από στιγμή σε στιγμή την άφιξη του Monsieur Βίκτωρ. Ο Βίκτωρ, ένας εκπατρισμένος Αμερικανός μεγιστάνας, θαυμαστής του Χέμινγουεϊ, είναι ιδιοκτήτης του Μπιστρό καθώς και αποκλειστικός πελάτης του. Όμως, όταν επιστρέφει από τη Μαδρίτη όπου είχε πάει για να δει τις ταυρομαχίες και να τιμήσει το ίνδαλμά του, είναι ατημέλητος, κακοδιάθετος και σε βαθιά κατάθλιψη για τον ανεκπλήρωτο έρωτά του για την Mademoiselle Μπερζέρ. Ένα μόνο πράγμα επιθυμεί: να πεθάνει της πείνας στο τραπέζι του.

Το προσωπικό πανικοβάλλεται, αφού η ζωή τους εξαρτάται από τις γαστριμαργικές διαθέσεις του 'Monsieur', και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον πείσει να αλλάξει γνώμη, αλλά εκείνος παραμένει ανένδοτος. Το προσωπικό σε απόγνωση του ζητά μία τελευταία χάρη: να τους επιτρέψει να του ετοιμάσουν ένα τελευταίο δείπνο -ένα πλήρες μενού 7 πιάτων, από τη σούπα μέχρι τον καφέ- με την υπόσχεση ότι τα φαγητά θα παραμείνουν στην κουζίνα. Θα του περιγράψουν τα πιάτα ένα ένα, μπροστά σε μια σειρά από άδειες πιατέλες, χωρίς ποτέ να του τα σερβίρουν. Ο Βίκτωρ συμφωνεί κι ένα δείπνο επιθέτων, επιρρημάτων και τραγελαφικών καταστάσεων ξεκινά...

Λίγα λόγια για την παράσταση
Πρόκειται για μια ιλαροτραγωδία που κινείται μεταξύ ρεαλισμού, θεάτρου του παραλόγου και κωμικής όπερας. Ο Hollinger ερευνά τρία βασικά θέματα: τον ανεκπλήρωτο πόθο, την ταύτιση με τον ήρωα/πρότυπο, και την αιώνια προσπάθεια του ανθρώπου να ελέγξει το περιβάλλον του και να επιβληθεί σ'αυτό. Ο συγγραφέας, απεικονίζοντας και μεγεθύνοντας τον μικρόκοσμο του μπιστρό, ρίχνει μια διεισδυτική ματιά στην "ανθρώπινη φύση".

Ο Βίκτωρ, η κωμικοτραγική φιγούρα που κινεί το έργο, είναι ένας ζάμπλουτος διανοούμενος που προσπαθεί να γεμίσει το υπαρξιακό του κενό δειπνώντας, ταξιδεύοντας και παρακολουθώντας ταυρομαχίες. Θέλει να μοιάσει στον Χέμινγουεϊ, τον "απόλυτο άνδρα" της αμερικανικής λογοτεχνίας, γι'αυτό επιζητά απεγνωσμένα τη συναλλαγή με τον κίνδυνο και το θάνατο, χρωματίζοντας τον κόσμο εντελώς υποκειμενικά και εγωιστικά. Ζει χωρίς να ζει. Αντιθέτως, το προσωπικό του μπιστρό, που δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, παρά τα όποια προβλήματά τους (οικονομική ανασφάλεια, έριδες, έρωτες, πάθη κλπ), είναι αναγκασμένο να επιβιώσει και επιβιώνει.

Ο Michael Hollinger στήνει με μεγάλη μαεστρία μια «οπερατική τρέλα» (The New York Times), ένα «μενού πλήρες για σκέψη και για γέλιο» (Curtain Up), μια θεατρική μουσική σύνθεση, ένα παιχνίδι σκέψης παραγεμισμένο με λογοτεχνικές και ιστορικο-κοινωνικές αναφορές, με κοινό παρονομαστή τον ανθρώπινο ψυχισμό.

Στόχος της παράστασης να αναδείξει τα υφολογικά στοιχεία του έργου, τα οποία φλερτάρουν ανάμεσα στο δράμα και τη φάρσα, τη σωματική κωμωδία του βωβού κινηματογράφου μέχρι την κωμική όπερα. Επίσης, φιλοδοξεί να αναπαραστήσει την ατμόσφαιρα των παριζιάνικων μπιστρό που ήταν 'στέκια' των διανοούμενων στις αρχές της δεκαετίας του '60. Και τέλος να σκιαγραφήσει την επιρροή του Χέμινγουεϊ που με τα γραπτά και τη ζωή του συντέλεσε, διαμόρφωσε και καθρέφτισε τις αξίες μιας εποχής.

Michael Hollinger (1962- )
Γεννήθηκε στο Λάνκαστερ της Πενσυλβανίας από γονείς ηθοποιούς. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Θεάτρου στο Villanova University και μόνιμος θεατρικός συγγραφέας στους New Dramatists. Έχει Bachelor of Music στη βιόλα από το Oberlin Conservatory (1984) και Master of Arts στο Θέατρο από το Villanova University (1989). Έχει γράψει τρεις μικρού μήκους ταινίες για το PBS και έχει συγγράψει τη μεγάλου μήκους ταινία Philadelphia Diary. Έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: Roger L. Stevens Award, Barrymore Award για Outstanding New Play, F. Otto Haas Award για Emerging Theatre Artist, Mid-Atlantic Emmy Award.
Έργα του: An Empty Plate in the Café du Grand Boeuf (1994), Incorruptible (1996), Tiny Island (1997), Hot Air (1997), Clean Getaway (1998), Eureka! A techno-mystery (1999), Red Herring (2000), Naked Lunch (2003), Trepidation Nation [co-writer] (2003), Tooth and Claw (2004), Opus (2006).

Λίγα λόγια για την Ομάδα "Οι Χρυσοθήρες"
Η Θεατρική Ομάδα «Οι Χρυσοθήρες» λειτουργεί από το 1995 και προς το παρόν επικεντρώνεται στο χώρο της κωμωδίας. Οι εκπρόσωποι της εταιρείας, χωρίς να αγνοούν την καταξιωμένη παράδοση της «διασκεδαστικής τέχνης», επιδιώκουν συστηματικά την ανανέωση του είδους ως προς την σύζευξη του «παλαιού» με το «νέο», του «κλασικού» με το «σύγχρονο». Και όλα αυτά σε μια προσπάθεια να απεγκλωβίσουν το σημερινό θεατή από την εικονική πραγματικότητά του και να επικοινωνήσουν ειλικρινά μαζί του σε ένα διαφορετικό επίπεδο «ψυχαγωγίας».

Κριτήριο στην επιλογή των έργων αποτελεί η υπέρβαση της όποιας καχυποψίας και προκατάληψης απέναντι σε κείμενα που ενώ έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία, και φέρουν κάτι «διαφορετικό», αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα ως μονοσήμαντα από τους θιάσους ρεπερτορίου, και ως «μη εμπορικά» από τους υπολοίπους. Η έμφαση δίνεται σε καταξιωμένους συγγραφείς κωμωδίας, οι οποίοι αγνοούνται συστηματικά στη χώρα μας και που με το ανατρεπτικό τους χιούμορ καταγράφουν σύγχρονους κοινωνικούς προβληματισμούς, προβάλλοντας ανάγλυφα το νέο «παγκοσμιοποιημένο» τοπίο. Οι συγγραφείς αυτοί εμβαθύνουν στις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, ακροβατώντας ανάμεσα στην φάρσα και τη θλίψη. Προσφέρουν γέλιο του «υπογαστρίου», αλλά συνάμα τροφή για σκέψη σε κοινωνικό, ψυχολογικό, και φιλοσοφικό επίπεδο.

Οι μέχρι τώρα αυτοχρηματοδοτούμενες παραγωγές της είναι:
• Ο Υδραυλικός, το Κοτόπουλο, και η Κα Ρούλα – Jonathan Levy, Shel Silverstein (ΦΟΥΡΝΟΣ 1995)
• Το Ημερολόγιο Ενός Καλικάντζαρου – David Sedaris (CAFÉ ΑΙΟΛΙΣ 1999–2000)
• Γελώντας Άγρια – Christopher Durang (ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ 2000–2001, MΥΛΟΣ 2001, 2ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΙΠΟΛΗΣ 2001, 7ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΥΜΗΣ 2001)
Η παραγωγή - ανάθεση:
• Ο Γάμος Διεκόπη – E. Scribe & M. Μélesville (3ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΙΠΟΛΗΣ 2002)
Και οι επιχορηγούμενες από το ΥΠΠΟ παραγωγές:
• Ο Διάολος Μέσα του – David Lindsay – Abaire (ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ 2004)
• Οδός Μετσάνσκαγια Νο 3 – Χρ. Παπαδάκη & Δημ. Φραγκιόγλου (ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ 2005, ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2006, DUBLIN FRINGE FESTIVAL 2006)
• Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας – Δημ. Α. Κορομηλά (ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟΥ 2007)
• Όσο για τη Νίνα… – Steven Dietz (BIOS 2008)

104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης των Εκδόσεων Καστανιώτη (Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια - Τ: 210 3826185)

Μετάφραση: Χριστίνα Παπαδάκη – Δημήτρης Φραγκιόγλου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Φραγκιόγλου
Σκηνικά-Κοστούμια: Κέλλυ Βρεττού
Μουσική: Πλάτων Ανδριτσάκης
Χορογραφία–Επιμέλεια Κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Ευγενία Αποστόλου, Αντώνης Γκρίτσης, Χριστίνα Παπαδάκη,
Πέτρος Σταθακόπουλος, Χριστόδουλος Στυλιανού, Χάρης Φλέουρας

Πρώτη παράσταση: Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
Τελευταία παράσταση: Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων: Κυριακή, 20:00 / Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη, 21:30
Τιμές εισιτηρίων: 20 € (κανονικό) – 15 € (φοιτητικό)
Διάρκεια: 90’