Athens Fringe Festival: Η Αθήνα του ανήκει (πλέον) δικαιωματικά
Έχοντας κερδίσει ένα δύσκολο στοίχημα και κατακτήσει ένα ακόμα δυσκολότερο κοινό, το πρώτο αθηναϊκό Fringe Festival δεν τελειώνει εδώ. Κλείνει τον πρώτο κύκλο δραστηριοτήτων του, και... βάζει πλώρη για τον επόμενο, εφοδιασμένο με πείρα και (το κυριότερα) χαμόγελο επιτυχίας.

Ίσως όμως να ήταν αυτό, τελικά, που κέρδισε το στοίχημα –και τον κόσμο. Ότι η τέχνη βγήκε, επιτέλους, πραγματικά στους δρόμους, έξω από καλούπια και ωράρια. Έδωσε βήμα στους πάντες, ερασιτέχνες, επαγγελματίες και πρωτάρηδες. Εκφράστηκε αυθόρμητα, εξέπληξε, έπιασε περαστικούς απροετοίμαστους. Έγινε «φεστιβάλ» με την παλιά έννοια του όρου, αυτή που αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα που «βγαίνει» όλη μέρα σε όλη την πόλη, και όχι σε μια σειρά παραστάσεων. Και ήρθε να καλύψει ένα κενό: εκείνο που ένιωθε ο κόσμος που ήθελε να δει, να κάνει και να μοιραστεί τέχνη, χωρίς να χρειάζεται να βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο θέατρο μια συγκεκριμένη ώρα, λαχανιασμένος κατ’ ευθείαν από το γραφείο.
Μοντέρνο και νεωτεριστικό, εκφραστικό και ψυχαγωγικό, διασκεδαστικό συνάμα δεν απευθύνθηκε σε κάποιες συγκεκριμένες ηλικίες, πρότεινε κι έτεινε το χέρι του σε μια ανοιχτή πρό(σ)κληση σε όλους όσους διατηρούν την «αγωνία» και την ανάγκη της διαρκούς αναζήτησης μέσα από νέες φόρμες και πέρα από στείρα κατεστημένα που καταλήγουν να μηρυκάζουν και να απομυζούν τις ανάγκες αυτές που είναι οι γενεσιουργές αιτίες ενός καλύτερου σήμερα, αλλά κι ενός πολύ καλύτερου αύριο. 




