Είδαμε: Heavy by the Sea Festival 2014

Δευτέρα 23 Ιουνίου. Την στιγμή που ο τροβαδούρος Bob Dylan θύμιζε στους πατεράδες μας τα φοιτητικά χρόνια των 70s, κάμποσα χιλιόμετρα μακριά από τη Μαλακάσα, η αιθέρια φωνή του Chino Moreno των Deftones ξύπναγε αναμνήσεις γυμνασίου σε όσους ανδρώθηκαν υπό τους ήχους του nu metal, κάπου εκεί στις αρχές των 90s.

Η πρώτη εμφάνιση των αμερικάνων Deftones στην χώρα μας στο πλαίσιο του Heavy By the Sea ήταν όπως θα όφειλε να είναι: μοναδική. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Οι πόρτες στην Πλατεία Νερού – ίσως ο καλύτερος συναυλιακός χώρος που έχουμε επισκεφθεί εν Αθήναις – άνοιξαν από νωρίς το απόγευμα για να υποδεχτούν όσους φαν είχαν την υπομονή να δουν τις ελληνικές μπάντες που άνοιξαν το φεστιβάλ τρώγοντας άφθονες UVB και UVB ακτίνες κατακούτελα.

Παραδόξως, γύρω στις 17:00 όταν και οι Revenge of the Giant Face, η πρώτη ελληνική μπάντα του line up, βγήκαν στην μικρή σκηνή του φεστιβάλ αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί για να παρακολουθήσει μια πολλά υποσχόμενη μπάντα, η οποία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων επιδεικνύοντας δυναμισμό και τσαμπουκά παρά τις αντίξοες συνθήκες. Συνέχεια με τους Tardive Dyskinesia, ένα συγκρότημα που αργά αλλά σταθερά έχτισε έναν ιδιαίτερο για τα ελληνικά δεδομένα ήχο στα πρότυπα των Meshuggah, καταφέρνοντας να διεκδικήσει με αξιώσεις μια θέση στο line up του φετινού Euroblast Festival – της Μέκκας για τους λάτρεις του Djent και Progressive metal. Η εμφάνισή τους άψογη εκτελεστικά, με τον frontman να βγάζει περίσσια ενέργεια στη σκηνή και να πλαισιώνεται άριστα από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας.

Setlist: Triggering the Fear Factor, The Chase home, Prehistoric Man, Time Turns Planets, We, the Cancer, No one cares

Μετά από αρκετό κοπάνημα, λίτρα ιδρώτα και τον κίνδυνο της ηλίασης να πλησιάζει, σειρά είχαν οι Planet of Zeus, η ελληνική stoner μπάντα που έχει πάρει τα πάνω της τα τελευταία χρόνια, έχοντας στις αποσκευές τις δύο πολύ δυνατά άλμπουμ (και ένα τρίτο στα σκαριά). Ο frontman Μπάμπης έκανε οτιδήποτε περνούσε από το χέρι του (και την κιθάρα του) για να ξεσηκώσει το κοινό, το οποίο παρά τη συνεχιζόμενη ζέστη είχε παλμό και μπόλικο κέφι. Η εμφάνισή τους κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα, όπως τους έχουμε συνηθίσει, ενώ μας έδωσαν και λίγα… τυράκια από το νέο τους άλμπουμ Vigilante, αφήνοντας μας με τις καλύτερες εντυπώσεις για την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία του.

Setlist: A Girl Named Greed, Macho Libre, Sky high Heels, The Great Dandolos, Leftovers, Vanity Suit, Burn this City Down, Something's Wrong, Vigilante, Woke up dead

Μένοντας στο ίδιο μουσικό ύφος, αμέσως μετά τους Planet of Zeus, οι βετεράνοι του stoner rock Nightstalker βγήκαν στη διπλανή σκηνή αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι ναι μεν ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς. Όντας στο κουρμπέτι από το 1985, οι αγέραστοι ροκάδες δεν χαρίστηκαν σε κανένα για σαράντα και κάτι λεπτά παίζοντας κομμάτια – σταθμούς όπως τα Dead Rock Commandos, Baby God is Dead και φυσικά το Children of the Sun, το οποίο τραγουδούσε σύσσωμο το κοινό.

Selist: Go Get Some , Dead Rock Commandos , Superfreak , Enough Is Not Enough, Line, Never Know (Supersonic), Trigger Happy, Baby God Is Dead, Children of the Sun

Με τον ήλιο να αρχίζει σιγά σιγά να δύει, δε θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη ατμόσφαιρα για να δούμε στη σκηνή μια μπάντα που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι headliner της διοργάνωσης. Οι Πολωνοί black metallers Behemoth, φορώντας μαύρες κάπες και το απαραίτητο corpse paint στο πρόσωπο, ξεκίνησαν τις ωδές τους στον Εωσφόρο εν μέσω καταιγιστικών riffs, διπεταλιών - πυροβόλων και μιας επιβλητικής σκηνικής παρουσίας. Ο τραγουδιστής, παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε πρόσφατα, εμφανίστηκε φανερά αδύνατος αλλά όχι αδύναμος ερμηνεύοντας άψογα το σύνολο των κομματιών. Αυτό φυσικά δεν θα μπορούσε να μην έχει αντίκτυπο στον κόσμο, ο οποίος ξεκίνησε το κοπάνημα σε ένα moshpit όπου, πέρα από κορμιά, είδαμε να εκσφενδονίζονται παπούτσια και ένας… Άγγλος (;) φαν ο οποίος αποτέλεσε την ανεπίσημη μασκότ του φεστιβάλ. Στο τέλος της εμφάνισης, φόρεσαν τις χαρακτηριστικές μαύρες τους μάσκες με τα κέρατα και μας αποχαιρέτησαν με ένα instrumental κομμάτι.

Setlist: Blow your Trumpets Gabriel, Ora Pro Nobis Lucifer, Conquer All, Decade of Therion, Slaves Shall Serve, Christians to the Lions, Ov Fire and the Void, At the Left Hand ov God, Chant for Eschaton 2000, O Father O Satan O Sun!

H νύχτα πέφτει στο Παλαιό Φάληρο και μετά από το ανελέητο headbanging – αυχενικό σύνδρομο στον ορίζοντα, σειρά είχαν να ανέβουν στη σκηνή οι Ghost. Αδυνατούμε να καταλάβουμε τον λόγο για τον οποίο μια αρκετά αδιάφορη μπάντα κατέληξε να παίζει δεύτερο όνομα σε ένα τέτοιο φεστιβάλ, αλλά οφείλουμε να σεβαστούμε τους φαν οι οποίοι πιθανότατα είδαν κάτι σε αυτούς που εμείς «χάσαμε». Η εμφάνισή τους σε κάθε περίπτωση επιβλητική: ο τραγουδιστής ντυμένος σαν σκοτεινός καρδινάλιος και το υπόλοιπο σχήμα με μαύρους μανδύες μας θύμισαν αρκετά σκηνικό από ταινία τρόμου των 80s. Όμως η μουσική τους δεν μας κάλυψε. Αυτό το μείγμα rock, pop με ολίγη από metal μας άφησε αδιάφορους, όπως και μια μεγάλη μερίδα του κοινού το οποίο εμφανίστηκε αρκετά αμήχανο μπροστά σε αυτό που άκουγε. Η σκηνική τους παρουσία πάντως, ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή.

Setlist: Infestissumam, Per Aspera ad Inferi, Ritual, Con Clavi Con Dio, Prime Mover, Stand by Him, Death Knell, Ghuleh/Zombie Queen, If You Have Ghosts (Roky Erickson cover). Encore: Year Zero, Monstrance Clock

Και η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Το συγκρότημα που μας έκανε πιτσιρίκια να λιώνουμε τους δίσκους του στα discman και τα CD Player ανέβηκε στη σκηνή του Φαλήρου με μπροστάρη τον κύριο Chino Moreno. Δάκρυα στα μάτια, ανατριχίλα, πώρωση. Δύσκολο να περιγράψουμε τι ακριβώς νιώσαμε όταν ακούσαμε την μελωδική του φωνή να μας καλησπερίζει, ενώ φαινόταν το ίδιο χαρούμενος με το κοινό για την πρώτη επίσκεψή τους στη χώρα μας. Με ένα setlist το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε δίσκο με best of, οι Deftones ξύπνησαν τους κοιμισμένους από την εμφάνιση των Ghost, έφεραν στο νου αναμνήσεις σχολικές για πολλούς, συγκλόνισαν, ξεσήκωσαν και τα έδωσαν όλα πάνω στη σκηνή. Ο αεικίνητος frontman δεν σταματούσε να χοροπηδάει και να ερμηνεύει άψογα, ενώ τα τελευταία κομμάτια του setlist ήταν αναμφίβολα το αποκορύφωμα της εμφάνισής τους: Headup, Bored, Engine No. 9, Root, 7 Words. Τα νεανικά μας χρόνια, όλα κλεισμένα μέσα σε πέντε τραγούδια.

Setlist: Diamond Eyes, Be Quiet and Drive (Far Away), My Own Summer (Shove It), Lhabia, Tempest, Swerve City, Feiticeira, Digital Bath, Poltergeist, Rosemary, Rocket Skates, Change (In the House of Flies), Around the Fur, Headup, Bored, Engine No. 9, Root, 7 Words.

Εν κατακλείδι, το δεύτερο Heavy By the Sea festival μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Άψογος ήχος, δυνατά ονόματα στο line up, προσεγμένη οργάνωση, δυνατές συγκινήσεις.