Ο Γιώργης Χριστοδούλου μιλά στο in2life
Ο Γιώργης Χριστοδούλου επιστρέφει από τη Βαρκελώνη με έναν πολυσυλλεκτικό jazz δίσκο στις αποσκευές του και μιλά στο in2life για τη μουσική του – και όχι μόνο.
της Δώρας Αμαραντίδου
Σουλατσαδόρος στη ζωή και στην τέχνη του, ο Γιώργης Χριστοδούλου, μόνιμος πλέον κάτοικος Βαρκελώνης, έρχεται στον τόπο καταγωγής του για να δώσει συναυλίες με πολυπολιτισμικό άρωμα Ευρώπης.
Λάτρης καθετί αυθεντικού στη διεθνή μουσική μιας παλιάς εποχής, που όμως γίνεται σύγχρονο με την κατάλληλη ερμηνευτική ένδυση, μεταφέρει ανάγλυφα εικόνες, ρυθμούς και χρώματα της κλασικής τζαζ, μέσα από το νέο άλμπουμ του με τίτλο «Barcelonauta». Με κλαρινέτο, σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, πιάνο, μπάντζο, κιθάρα, ακορντεόν, κοντραμπάσο και τύμπανα τραγουδά αθάνατα κομμάτια της τζαζ, γραμμένα από το 1920 ως το 1960, στα καταλανικά, ισπανικά, γαλλικά και αγγλικά.
Ο Γιώργης Χριστοδούλου μιλά στο in2life για τη ζωή στη Βαρκελώνη, που τον επηρέασε τα μέγιστα και στην καλλιτεχνική του δραστηριότητα, έτσι όπως αντικατοπτρίζεται από το προηγούμενο κιόλας άλμπουμ του, «Flaneur». Στέκεται στα καλά και στα άσχημα της Αθήνας, όπου ζούσε μέχρι πρότινος, και επιχειρεί τον συσχετισμό της κουλτούρας και της παιδείας της πόλης όπου επέλεξε να ζει πλέον, νιώθοντας περισσότερο Ευρωπαίος και ελεύθερος να εκφράσει την τέχνη του.
Πού παραπέμπει ο τίτλος του νέου σου άλμπουμ, «Barcelonauta»;
Πρόκειται για ένα παιχνίδι λέξεων, της Βαρκελώνης και του ναύτη, σε αυτή την περίπτωση, περιηγητή. Είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που αγάπησαν ή μίσησαν έντονα αυτή την πόλη, έζησαν τους δρόμους και την ιστορία της, την επισκέφθηκαν κι ένιωσαν την ανάγκη να επιστρέψουν.
Ποια ήταν η πρόκληση και ποιος ο βαθμός δυσκολίας να κάνεις μια δισκογραφική δουλειά με διασκευές κομματιών μεγάλων δημιουργών της τζαζ, όπως οι Charles Trenet, Boris Vian, Don Byas,Vincens Sabater;
Όλοι τους έζησαν και δημιούργησαν στη Βαρκελώνη, έπαιξαν στα jazz club της, ηχογράφησαν δίσκους και διηύθυναν ορχήστρες της πόλης. Επίσης, της αφιέρωσαν τραγούδια. Οι δυσκολίες όταν δεν έχεις μια δισκογραφική εταιρεία σε ξένη χώρα είναι πολλές, αλλά το ταξίδι είναι γοητευτικό και κάθε επιτυχία τη νιώθεις εντονότερα. Ο δίσκος βρίσκεται στα Fnac, που είναι το μεγαλύτερο κατάστημα δίσκων και είχε την ευκαιρία να παρουσιαστεί στα μεγαλύτερα μέσα επικοινωνίας, ενώ η πρώτη του έκδοση εξαντλήθηκε σε λίγες εβδομάδες. Το στοίχημα κερδήθηκε και το άλμπουμ συνεχίζει την πορεία του.
Μίλησέ μας για το ταξίδι προετοιμασίας του cd «Barcelonauta» μέχρι και την κυκλοφορία του. Σε ποιες σκέψεις, συνεργασίες, συναισθήματα και εικόνες στέκεσαι;
Διήρκησε περίπου δύο χρόνια. Ανέτρεξα σε βιβλιοθήκες, αρχεία, βιβλιοπωλεία, καταστήματα δίσκων, έψαξα παλιές παρτιτούρες, μίλησα με ειδικούς. Ύστερα έπρεπε να επιλέξω τα κομμάτια γιατί ήταν πολλά. Στάθηκα σε αυτά που είχαν ένα ενδιαφέρον στιχουργικό, δεν απέκλεισα τους Καταλανούς αλλά ούτε τους ξένους δημιουργούς. Φρόντισα να περάσω από τους χώρους, τις σάλες χορού, τα καφέ και τα μπαρ, ό,τι έχει μείνει από εκείνη την εποχή, να νιώσω την ενέργεια αυτών των χώρων, την ατμόσφαιρα τους. Τέλος, δούλεψα με ανθρώπους που με βοήθησαν στην καλή εκφορά του λόγου και την προφορά της κάθε γλώσσας και με τους μουσικούς, για την ανάδειξη του μουσικού ύφους της εποχής που συνεχίζει να είναι σύγχρονο μιας και είναι πλέον κλασικό. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στη Βαρκελώνη, οι μίξεις έγιναν στην Αθήνα και το μάστερινγκ στο Παρίσι. Ήταν μια πολύ διασκεδαστική, γεμάτη ενθουσιασμό περιπέτεια.
Πώς να ερμηνεύσουμε την επιλογή σου σε αυτό το άλμπουμ, όπως και στα προηγούμενα, να παρουσιάζεις τα τραγούδια σου με «παλιομοδίτικη» ενορχήστρωση και ακουστικά όργανα;
Ο ήχος αυτός είναι κλασικός άρα απόλυτα σύγχρονος. Φτάνει μόνο να αφαιρέσεις από την ερμηνεία το στόμφο της εποχής και το τραγούδι λάμπει σαν ολοκαίνουργιο. Ο ήχος των ακουστικών οργάνων δε γερνάει ποτέ και όταν οι μουσικοί είναι καλοί και παίζουν δεξιοτεχνικά, με μουσικότητα αλλά χωρίς περιττά "τερτίπια", αναδεικνύεται και το μεγαλείο της μελωδίας πχ. του Don Byas που με τη ζεστασιά, την απλότητα και την ευρηματικότητά της μοιάζει πιο σύγχρονη κι από τραγούδια που γράφτηκαν χθες.
Οι Καταλανοί είναι δεκτικοί στο έργο ενός Έλληνα τραγουδοποιού και μάλιστα πάνω σε κλασικά κομμάτια της τζαζ που υμνούν τη Βαρκελώνη;
Οι Καταλανοί αντέδρασαν πολύ θετικά. Μάλιστα οι περισσότεροι με ευχαριστούν κι αναφέρονται στην απόφαση ενός ξένου να ασχοληθεί με αυτό το ρεπερτόριο τη στιγμή που οι ντόπιοι το αγνοούν.
Γιατί επέλεξες να ζεις μόνιμα στη Βαρκελώνη;
Είναι μια μικρή πόλη, χωρίς αγχωτικούς ρυθμούς και με πολλούς ξένους, κάτι που την κάνει ανοιχτή σε νέες ιδέες, δημιουργικότητα και σεβασμό προς οτιδήποτε καινούργιο και διαφορετικό. Επίσης είναι πολύ όμορφη. Είναι το πιο όμορφο σκηνικό για να εμπνευστεί κανείς.
Πώς ξεκίνησε ο έρωτάς σου με την Ισπανία και ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κουλτούρας της που σε έχει κερδίσει;
Θα έλεγα ότι είμαι περισσότερο φαν της Καταλονίας παρά της Ισπανίας γενικά, που επίσης είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν βασικές διαφορές παρ’ όλα αυτά. Οι Καταλανοί είναι λίγο πιο... Ευρωπαίοι.
Ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά συγκριτικά σημεία Αθήνας-Βαρκελώνης;
Δεν μπορώ να συγκρίνω δύο πόλεις τόσο διαφορετικές. Η μια είναι μικρή, η άλλη τεράστια. Στη Βαρκελώνη υπάρχει μεγαλύτερη οργάνωση και καθαριότητα, η Αθήνα είναι γοητευτική για την αίσθηση του χάους και την αναρχία της. Η Βαρκελώνη είναι η ευρωπαϊκή πόλη με τα περισσότερα φυτεμένα δέντρα στους δρόμους, δε θα καπνίσεις σε εσωτερικό χώρο, θα μπεις γρήγορα στη διαδικασία να ανακυκλώσεις σωστά, όπως όλος ο κόσμος κι ένα σωρό άλλα πράγματα. Η Αθήνα πάλι είναι γοητευτική γιατί πρέπει να ψάξεις μια όαση μέσα στην τσιμεντούπολη και τα παρκαρισμένα αμάξια στους πεζόδρομους.
Ο σεβασμός και η αποδοχή στη διαφορετικότητα είναι στοιχείο της παιδείας και της συμπεριφοράς των Ελλήνων;
Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε. Μοιάζουμε σαν φυλακισμένοι μέσα σε παλιές αντιλήψεις - κατάλοιπα μιας "ορθόδοξης" σκέψης, που το μόνο που ευνοεί είναι το πισωγύρισμα και τη στενομυαλιά. Τώρα είναι μια μεγάλη ευκαιρία, πιστεύω, να δούμε, αν πρώτα απ' όλα, θέλουμε να είμαστε μαζί ("κανονικοί" και "διαφορετικοί") κι έπειτα να προχωρήσουμε και να δημιουργήσουμε ή να μείνουμε κολλημένοι σε ιδέες, που θα ευνοούν την υποκρισία και την αποδοχή μόνο των "αόρατων διαφορετικών" από εμάς.
Νιώθεις πολίτης της Ενωμένης Ευρώπης; Ποια είναι η στάση σου εν όψει των Ευρωεκλογών;
Ζώντας τα τελευταία χρόνια σε μια πόλη "ανοιχτή" στην Ευρώπη και τον κόσμο, νιώθω ακόμα περισσότερο πολίτης της Ευρώπης απ' όσο παλαιότερα. Όσον αφορά τις Ευρωεκλογές, θα έλεγα ότι αν συνειδητοποιήσουμε πως η εκπροσώπηση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι ουσιαστικά πολύ μικρή, τότε θα έπρεπε να ψηφίσουμε όλοι κι όχι με κομματικά αλλά με ποιοτικά κριτήρια.
Photo © Maxime Gyselinck
Μέσα και από τις συναυλίες σου σε διάφορες χώρες, διακρίνεις την έντονη αντίθεση στην κουλτούρα ανάμεσα σε ευρωπαϊκές χώρες του Βορρά και του Νότου ή όχι;
Υπάρχει μεγαλύτερη προσήλωση την ώρα της συναυλίας, όσο ανεβαίνεις προς τα πάνω. Εξαρτάται βέβαια κι από το μέρος, την ώρα, αν η συναυλία είναι σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο κι άλλους παράγοντες. Γενικά πάντως οι Έλληνες είναι οι λιγότερο προσηλωμένοι. Γι’ αυτό κι έχουν ανάγκη να είναι οι συναυλίες μεγάλες σε διάρκεια, γιατί ενδεχομένως χάνουν τη μισή μιας και μιλούν μεταξύ τους. Ύστερα, εδώ το κοινό είναι πιο διαχωρισμένο. Δεν ακούνε όλοι τα πάντα. Αυτό είναι καλό γιατί υπάρχει κοινό που εμβαθύνει περισσότερο. Θα εκπλαγείτε αν μάθετε τί πληρότητα έχουν οι συναυλίες κλασικής μουσικής στην Καταλονία και πόσες χορωδίες και ερασιτεχνικές ορχήστρες υπάρχουν. Άρα, μάλλον είναι και θέμα παιδείας.
Τι να περιμένουμε να ακούσουμε στις συναυλίες σου στην Ελλάδα;
Αυτή τη φορά έρχομαι με ένα σπουδαίο κλαρινετίστα, τον Juli Aymí, που διεύθυνε και το «Barcelonauta» και θα σας παίξουμε το πρόγραμμα που παρουσιάζουμε στην Ισπανία. Τραγούδια σε διάφορες γλώσσες, μια βόλτα στη Μεσόγειο με τραγούδια εύρυθμα και μελωδικά με swing ήχο αλλά και μερικά τραγούδια από την προσωπική μου δισκογραφία.
Info:
-Ο Γιώργης Χριστοδούλου δίνει συναυλίες τη Δευτέρα 19 Μαΐου στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας (Ιλίου Μέλαθρον, Πανεπιστημίου 12), στις 21:00. Είσοδος ελεύθερη (ελάχιστη κατανάλωση 8 ευρώ).
-Την Τετάρτη 21 Μαΐου στη μουσική σκηνή «Ξέφωτο» (Λυκούργου 1-3, Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη), στις 21.30. Είσοδος: 10 ευρώ με ποτό.
-Την Πέμπτη 22 Μαΐου στο «Tiki Athens» (Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη, Αθήνα, σταθμός Μετρό Ακρόπολη), στις 22.00 , με ελεύθερη είσοδο.
-Την Παρασκευή 23 Μαΐου στο «Barrio Spirits» (Σαρανταπόρου 17, Πλατεία Φερενίκης, Μέγαρα), στις 22.00 με είσοδο ελεύθερη.
(*) Photo Credits © Γιώργος Κατσανάκης για τη φωτογραφία του άλμπουμ Barcelonauta
Σουλατσαδόρος στη ζωή και στην τέχνη του, ο Γιώργης Χριστοδούλου, μόνιμος πλέον κάτοικος Βαρκελώνης, έρχεται στον τόπο καταγωγής του για να δώσει συναυλίες με πολυπολιτισμικό άρωμα Ευρώπης.
Λάτρης καθετί αυθεντικού στη διεθνή μουσική μιας παλιάς εποχής, που όμως γίνεται σύγχρονο με την κατάλληλη ερμηνευτική ένδυση, μεταφέρει ανάγλυφα εικόνες, ρυθμούς και χρώματα της κλασικής τζαζ, μέσα από το νέο άλμπουμ του με τίτλο «Barcelonauta». Με κλαρινέτο, σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, πιάνο, μπάντζο, κιθάρα, ακορντεόν, κοντραμπάσο και τύμπανα τραγουδά αθάνατα κομμάτια της τζαζ, γραμμένα από το 1920 ως το 1960, στα καταλανικά, ισπανικά, γαλλικά και αγγλικά.
Ο Γιώργης Χριστοδούλου μιλά στο in2life για τη ζωή στη Βαρκελώνη, που τον επηρέασε τα μέγιστα και στην καλλιτεχνική του δραστηριότητα, έτσι όπως αντικατοπτρίζεται από το προηγούμενο κιόλας άλμπουμ του, «Flaneur». Στέκεται στα καλά και στα άσχημα της Αθήνας, όπου ζούσε μέχρι πρότινος, και επιχειρεί τον συσχετισμό της κουλτούρας και της παιδείας της πόλης όπου επέλεξε να ζει πλέον, νιώθοντας περισσότερο Ευρωπαίος και ελεύθερος να εκφράσει την τέχνη του.
Πού παραπέμπει ο τίτλος του νέου σου άλμπουμ, «Barcelonauta»; Πρόκειται για ένα παιχνίδι λέξεων, της Βαρκελώνης και του ναύτη, σε αυτή την περίπτωση, περιηγητή. Είναι αφιερωμένο στους ανθρώπους που αγάπησαν ή μίσησαν έντονα αυτή την πόλη, έζησαν τους δρόμους και την ιστορία της, την επισκέφθηκαν κι ένιωσαν την ανάγκη να επιστρέψουν.
Ποια ήταν η πρόκληση και ποιος ο βαθμός δυσκολίας να κάνεις μια δισκογραφική δουλειά με διασκευές κομματιών μεγάλων δημιουργών της τζαζ, όπως οι Charles Trenet, Boris Vian, Don Byas,Vincens Sabater;
Όλοι τους έζησαν και δημιούργησαν στη Βαρκελώνη, έπαιξαν στα jazz club της, ηχογράφησαν δίσκους και διηύθυναν ορχήστρες της πόλης. Επίσης, της αφιέρωσαν τραγούδια. Οι δυσκολίες όταν δεν έχεις μια δισκογραφική εταιρεία σε ξένη χώρα είναι πολλές, αλλά το ταξίδι είναι γοητευτικό και κάθε επιτυχία τη νιώθεις εντονότερα. Ο δίσκος βρίσκεται στα Fnac, που είναι το μεγαλύτερο κατάστημα δίσκων και είχε την ευκαιρία να παρουσιαστεί στα μεγαλύτερα μέσα επικοινωνίας, ενώ η πρώτη του έκδοση εξαντλήθηκε σε λίγες εβδομάδες. Το στοίχημα κερδήθηκε και το άλμπουμ συνεχίζει την πορεία του.
Μίλησέ μας για το ταξίδι προετοιμασίας του cd «Barcelonauta» μέχρι και την κυκλοφορία του. Σε ποιες σκέψεις, συνεργασίες, συναισθήματα και εικόνες στέκεσαι;
Διήρκησε περίπου δύο χρόνια. Ανέτρεξα σε βιβλιοθήκες, αρχεία, βιβλιοπωλεία, καταστήματα δίσκων, έψαξα παλιές παρτιτούρες, μίλησα με ειδικούς. Ύστερα έπρεπε να επιλέξω τα κομμάτια γιατί ήταν πολλά. Στάθηκα σε αυτά που είχαν ένα ενδιαφέρον στιχουργικό, δεν απέκλεισα τους Καταλανούς αλλά ούτε τους ξένους δημιουργούς. Φρόντισα να περάσω από τους χώρους, τις σάλες χορού, τα καφέ και τα μπαρ, ό,τι έχει μείνει από εκείνη την εποχή, να νιώσω την ενέργεια αυτών των χώρων, την ατμόσφαιρα τους. Τέλος, δούλεψα με ανθρώπους που με βοήθησαν στην καλή εκφορά του λόγου και την προφορά της κάθε γλώσσας και με τους μουσικούς, για την ανάδειξη του μουσικού ύφους της εποχής που συνεχίζει να είναι σύγχρονο μιας και είναι πλέον κλασικό. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στη Βαρκελώνη, οι μίξεις έγιναν στην Αθήνα και το μάστερινγκ στο Παρίσι. Ήταν μια πολύ διασκεδαστική, γεμάτη ενθουσιασμό περιπέτεια.
Πώς να ερμηνεύσουμε την επιλογή σου σε αυτό το άλμπουμ, όπως και στα προηγούμενα, να παρουσιάζεις τα τραγούδια σου με «παλιομοδίτικη» ενορχήστρωση και ακουστικά όργανα; Ο ήχος αυτός είναι κλασικός άρα απόλυτα σύγχρονος. Φτάνει μόνο να αφαιρέσεις από την ερμηνεία το στόμφο της εποχής και το τραγούδι λάμπει σαν ολοκαίνουργιο. Ο ήχος των ακουστικών οργάνων δε γερνάει ποτέ και όταν οι μουσικοί είναι καλοί και παίζουν δεξιοτεχνικά, με μουσικότητα αλλά χωρίς περιττά "τερτίπια", αναδεικνύεται και το μεγαλείο της μελωδίας πχ. του Don Byas που με τη ζεστασιά, την απλότητα και την ευρηματικότητά της μοιάζει πιο σύγχρονη κι από τραγούδια που γράφτηκαν χθες.
Οι Καταλανοί είναι δεκτικοί στο έργο ενός Έλληνα τραγουδοποιού και μάλιστα πάνω σε κλασικά κομμάτια της τζαζ που υμνούν τη Βαρκελώνη;
Οι Καταλανοί αντέδρασαν πολύ θετικά. Μάλιστα οι περισσότεροι με ευχαριστούν κι αναφέρονται στην απόφαση ενός ξένου να ασχοληθεί με αυτό το ρεπερτόριο τη στιγμή που οι ντόπιοι το αγνοούν.
Γιατί επέλεξες να ζεις μόνιμα στη Βαρκελώνη;
Είναι μια μικρή πόλη, χωρίς αγχωτικούς ρυθμούς και με πολλούς ξένους, κάτι που την κάνει ανοιχτή σε νέες ιδέες, δημιουργικότητα και σεβασμό προς οτιδήποτε καινούργιο και διαφορετικό. Επίσης είναι πολύ όμορφη. Είναι το πιο όμορφο σκηνικό για να εμπνευστεί κανείς.
Πώς ξεκίνησε ο έρωτάς σου με την Ισπανία και ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κουλτούρας της που σε έχει κερδίσει;
Θα έλεγα ότι είμαι περισσότερο φαν της Καταλονίας παρά της Ισπανίας γενικά, που επίσης είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν βασικές διαφορές παρ’ όλα αυτά. Οι Καταλανοί είναι λίγο πιο... Ευρωπαίοι.
Ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά συγκριτικά σημεία Αθήνας-Βαρκελώνης; Δεν μπορώ να συγκρίνω δύο πόλεις τόσο διαφορετικές. Η μια είναι μικρή, η άλλη τεράστια. Στη Βαρκελώνη υπάρχει μεγαλύτερη οργάνωση και καθαριότητα, η Αθήνα είναι γοητευτική για την αίσθηση του χάους και την αναρχία της. Η Βαρκελώνη είναι η ευρωπαϊκή πόλη με τα περισσότερα φυτεμένα δέντρα στους δρόμους, δε θα καπνίσεις σε εσωτερικό χώρο, θα μπεις γρήγορα στη διαδικασία να ανακυκλώσεις σωστά, όπως όλος ο κόσμος κι ένα σωρό άλλα πράγματα. Η Αθήνα πάλι είναι γοητευτική γιατί πρέπει να ψάξεις μια όαση μέσα στην τσιμεντούπολη και τα παρκαρισμένα αμάξια στους πεζόδρομους.
Ο σεβασμός και η αποδοχή στη διαφορετικότητα είναι στοιχείο της παιδείας και της συμπεριφοράς των Ελλήνων;
Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε. Μοιάζουμε σαν φυλακισμένοι μέσα σε παλιές αντιλήψεις - κατάλοιπα μιας "ορθόδοξης" σκέψης, που το μόνο που ευνοεί είναι το πισωγύρισμα και τη στενομυαλιά. Τώρα είναι μια μεγάλη ευκαιρία, πιστεύω, να δούμε, αν πρώτα απ' όλα, θέλουμε να είμαστε μαζί ("κανονικοί" και "διαφορετικοί") κι έπειτα να προχωρήσουμε και να δημιουργήσουμε ή να μείνουμε κολλημένοι σε ιδέες, που θα ευνοούν την υποκρισία και την αποδοχή μόνο των "αόρατων διαφορετικών" από εμάς.
Νιώθεις πολίτης της Ενωμένης Ευρώπης; Ποια είναι η στάση σου εν όψει των Ευρωεκλογών;
Ζώντας τα τελευταία χρόνια σε μια πόλη "ανοιχτή" στην Ευρώπη και τον κόσμο, νιώθω ακόμα περισσότερο πολίτης της Ευρώπης απ' όσο παλαιότερα. Όσον αφορά τις Ευρωεκλογές, θα έλεγα ότι αν συνειδητοποιήσουμε πως η εκπροσώπηση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι ουσιαστικά πολύ μικρή, τότε θα έπρεπε να ψηφίσουμε όλοι κι όχι με κομματικά αλλά με ποιοτικά κριτήρια.
Photo © Maxime Gyselinck
Μέσα και από τις συναυλίες σου σε διάφορες χώρες, διακρίνεις την έντονη αντίθεση στην κουλτούρα ανάμεσα σε ευρωπαϊκές χώρες του Βορρά και του Νότου ή όχι;
Υπάρχει μεγαλύτερη προσήλωση την ώρα της συναυλίας, όσο ανεβαίνεις προς τα πάνω. Εξαρτάται βέβαια κι από το μέρος, την ώρα, αν η συναυλία είναι σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο κι άλλους παράγοντες. Γενικά πάντως οι Έλληνες είναι οι λιγότερο προσηλωμένοι. Γι’ αυτό κι έχουν ανάγκη να είναι οι συναυλίες μεγάλες σε διάρκεια, γιατί ενδεχομένως χάνουν τη μισή μιας και μιλούν μεταξύ τους. Ύστερα, εδώ το κοινό είναι πιο διαχωρισμένο. Δεν ακούνε όλοι τα πάντα. Αυτό είναι καλό γιατί υπάρχει κοινό που εμβαθύνει περισσότερο. Θα εκπλαγείτε αν μάθετε τί πληρότητα έχουν οι συναυλίες κλασικής μουσικής στην Καταλονία και πόσες χορωδίες και ερασιτεχνικές ορχήστρες υπάρχουν. Άρα, μάλλον είναι και θέμα παιδείας.
Τι να περιμένουμε να ακούσουμε στις συναυλίες σου στην Ελλάδα;
Αυτή τη φορά έρχομαι με ένα σπουδαίο κλαρινετίστα, τον Juli Aymí, που διεύθυνε και το «Barcelonauta» και θα σας παίξουμε το πρόγραμμα που παρουσιάζουμε στην Ισπανία. Τραγούδια σε διάφορες γλώσσες, μια βόλτα στη Μεσόγειο με τραγούδια εύρυθμα και μελωδικά με swing ήχο αλλά και μερικά τραγούδια από την προσωπική μου δισκογραφία.
Info:
-Ο Γιώργης Χριστοδούλου δίνει συναυλίες τη Δευτέρα 19 Μαΐου στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας (Ιλίου Μέλαθρον, Πανεπιστημίου 12), στις 21:00. Είσοδος ελεύθερη (ελάχιστη κατανάλωση 8 ευρώ).
-Την Τετάρτη 21 Μαΐου στη μουσική σκηνή «Ξέφωτο» (Λυκούργου 1-3, Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη), στις 21.30. Είσοδος: 10 ευρώ με ποτό.
-Την Πέμπτη 22 Μαΐου στο «Tiki Athens» (Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη, Αθήνα, σταθμός Μετρό Ακρόπολη), στις 22.00 , με ελεύθερη είσοδο.
-Την Παρασκευή 23 Μαΐου στο «Barrio Spirits» (Σαρανταπόρου 17, Πλατεία Φερενίκης, Μέγαρα), στις 22.00 με είσοδο ελεύθερη.
(*) Photo Credits © Γιώργος Κατσανάκης για τη φωτογραφία του άλμπουμ Barcelonauta
