Νέοι μουσικοί: 5 αφίξεις στο ελληνικό πεντάγραμμο

της Δώρας Αμαραντίδου

Τρία συγκροτήματα και δύο τραγουδοποιοί, μέσα στη μουσική τους εφηβεία, μας δείχνουν το δρόμο για το παραπέρα της ελληνικής μουσικής, με αγγλόφωνο ή ελληνόφωνο στίχο. Οι Abbie Gale, η Sma Rag Da, οι Zebra Tracks, οι Serenity Broken και η Μαρίζα Ρίζου αποτελούν πέντε εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις νέων καλλιτεχνικών προσωπικοτήτων που το παλεύουν παρά τις αντιξοότητες και αρθρώνουν λόγο με ανάλογη μουσική και τεχνική μαεστρία. Τους ψάξαμε ανάμεσα σε δεκάδες άλλους συναδέλφους τους και τους ξεχωρίσαμε με το απλούστατο κριτήριο της… ανατριχίλας ή της αδρεναλίνης, κάνοντας την πρόβλεψη ότι τα υπάρχοντα λιγοστά, ακόμα κομμάτια τους θα μείνουν.

Μακάρι στο μέλλον να συνεχίσουν με την ίδια συνέπεια και έμπνευση της στιγμής.

Μπορεί να έχεις ακούσει για τους Abbie Gale από την Πάτρα. Διαθέτουν φρεσκάδα και μεστότητα στον ήχο τους, τις γλυκόπικρες μελωδίες τους αλλά αυτό που μετρά περισσότερο στην περίπτωσή τους είναι ότι η «επαρχία» δίνει τον τόνο για ακόμη μια φορά στις κονιορτοποιημένες και γεμάτο «ύφος» μεγαλουπόλεις. Αυτό που ξεχωρίζεις είναι ότι ο ήχος, με στρογγυλά παιχτικά riffs και οι στίχοι τους έχουν ουσία χωρίς εμπαιγμό και μεγαλεπήβολες λέξεις. Το άκουσμα εύκολα σε ταξιδεύει στην βροχερή Αγγλία (απ’ την οποία φαίνεται να έχουν επηρεαστεί αρκετά) με τη φωνή της Evira. Με τρία άλμπουμ στο ενεργητικό τους “Family Life”, “2” και “No inspiration” έχουν δώσει το στίγμα τους. Ξεχωρίζουν τα «Lovesong» με την συμμετοχή του Vassilikou από τους Raining Pleasure, το «Clown» που το video clip του είναι πανέμορφο αλλά και το «Air» που εκπέμπει λυρισμό.



Και εκεί που αναζητάς για το επόμενο συγκρότημα σε κάποια άλλη πόλη, εμφανίζεται η Sma Rag Da πάλι από την Πάτρα και μας λέει «παρούσα». “Take your time, make up your mind” μερικές λέξεις που σου καρφώνονται στο μυαλό όχι σαν pop-άκι hit-άκι αλλά σαν ένα σφύριγμα απαλό στο αυτί σου να σου σιγοψιθυρίζει. Δεν ξέρω την συνέχεια που θα έχει, περιμένουμε το άλμπουμ της, “Queen Of The Surreal" αλλά όλα δείχνουν ότι θα έχουμε κάτι ανάλογο των προσδοκιών μας. Όπως και η ίδια έχει δηλώσει «Η γενική μου φιλοσοφία είναι η εξής: ανεκτικότητα και σεβασμός στο διαφορετικό και στις προσωπικές ελευθερίες και κυρίως καλή ενέργεια και διάθεση». Είναι συνεπώς σίγουρο ότι με αυτά τα συστατικά χτίζεις τραγούδια όπως και το “Speaking of love” που ακούγεται πολύ.



Ας μεταφερθούμε τώρα στην μικρή, μεστή ιστορία ενός άλλου συγκροτήματος, σίγουρα αξιοπρόσεκτου. Οι Zebra Tracks με δυο cds στο δυναμικό τους, του 2009 με τίτλο "A family picture from… Zebra Tracks", και του 2012 με τίτλο "Collective Guilt". Είναι από τις περιπτώσεις που ο indie rock ήχος ξεφεύγει από τα ελληνικά σύνορα και είναι αντάξιος άλλων αγγλικών προμοταρισμένων. Επιλέγουν μόνοι τους την παραγωγή, αφού έχουν ακριβώς στο μυαλό τους πού θέλουν να καταλήξουν. Απόδειξη το “Bicycles” ή το “Silicon Valley” που σε μαγεύουν κατευθείαν και αναρωτιέσαι, αν είναι δυνατόν ακόμη να μην έχουν αναγνωριστεί διεθνώς.
 
Ήταν support group στους Placebo τον Ιούνιο του 2007 και θυμάμαι με πόση ενέργεια το κοινό τους αντάμειψε για την εμφάνισή τους: με μπόλικα χειροκροτήματα και συνωστισμό στις μπροστινές θέσεις για να «συνδεθούν» μαζί τους. Και μια παράκληση στα μέλη τους συγκροτήματος Αντώνη, Γιώργο, Νίκο και Zade: δεν πρέπει να χάσουν ποτέ την ενέργεια που διαθέτουν. Μην απογοητευτούν, αν έχουν σκαμπανεβάσματα, γιατί η μουσική τους είναι πάνω απ’ όλα και η αξία φαίνεται στην ποιότητα που διαθέτουν. 


 
Ακολουθώντας λίγο πιο «σκληρά» μονοπάτια, το επόμενο συγκρότημα που προτείνουμε και παρουσιάζουμε είναι οι Serenity Broken, τους οποίους γνωρίζουν αρκετοί του μουσικού χώρου αλλά στο ευρύ κοινό σίγουρα δεν είναι γνωστό. Οι Serenity Broken «εντάσσονται» στο hard rock ήχο από την σκηνή του Seattle, με κιθαριστικά riffs που αγγίζουν metal ακούσματα αλλά και με φωνή που υπερισχύει, κατασκευάζοντας μελωδίες και εύηχους λαρυγγισμούς που ξεσηκώνουν αλλά και προσδίδουν ένταση στα ρυθμικά μοτίβα της μπάντας. Αξιόλογο παράδειγμα αποτελεί το “Alone?” που συνδυάζει την metal καταβολή του συγκροτήματος με την μελωδικότητα ενός rock κομματιού. Το άλμπουμ “Commercial Suicide” αποτελεί μια συμπυκνωμένη πρόταση με γνήσιες ρίζες χωρίς δήθεν. Στους λάτρεις του είδους θα αρέσει, όπως και σε εμάς, αφού σαν πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα έχει να δώσει πολλά ακόμη.



Για το τέλος, σε αφήνουμε να απολαύσεις ελληνικούς στίχους με ουσία και διάθεση χορευτική. Σε αφήνουμε στα χέρια της Μαρίζας Ρίζου. Της τραγουδοποιού, που πάνω στη σκηνή, αγαπά να ζει τον ρυθμό της Jazz ή big band Jazz, το οποίο υπηρετεί με πολύ προσήλωση. Ο δίσκος της «Γλυκό πρωί» επιβεβαιώνει ότι η αγάπη της για τα πνευστά είναι μεγάλη. Γι’ αυτό άλλωστε και πρωταγωνιστούν στα τραγούδια της. Ξεχωρίζουν το «Απάθεια» , «Γλυκό πρωί» , «Μπόσα νόβα του Ησαΐα» αλλά και το εκπληκτικό σε σύνθεση και ερμηνεία «Μια άλλη ευτυχία» του οποίου το συνοδευτικό video clip χρίζει απλότητας και έμπνευσης. Η οπτικοποίηση αυτού του τραγουδιού αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι όπου υπάρχει μεράκι και προσήλωση, μπορούν να γίνουν θαύματα. Με λίγα λόγια αλλά μουσική συνέπεια και πηγαία μελωδία, η Μαρίζα δημιουργεί το υπόβαθρο που μας λείπει στις μέρες μας: Θετική ενέργεια και ξεγνοιασιά, έστω και για λίγο, όσο διαρκεί μια μουσική παράσταση ή ένα της κομμάτι….