Ακούμε: Πάνο Μουζουράκη και Σοφία Γεωργαντζή

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Δύο νέοι -ιπτάμενοι;- δίσκοι περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους αυτές τις μέρες στα cd-player μας, γεμίζοντας το καλοκαίρι με όμορφες, νεανικές μελωδίες. Ο λόγος για τον νέο δίσκο του, δημοφιλούς πλέον, Πάνου Μουζουράκη και για τον πρώτο δίσκο της λιγότερο γνωστής Σοφίας Γεωργαντζή.

Πάνος Μουζουράκης, «Ιπτάμενος Δίσκος»
MINOS-EMI 2011
«Κόντρα ο άνεμος και κόντρα οι εποχές
Με λίγη τύχη και ταλέντο στις ευχές
Κι αν η πυξίδα καμιά φορά
Έδειχνε νότο το βορρά
Τον κόσμο στράβωνα
Τα πάνω κάτω έφερνα
Ολοταχώς ίσια λοξά…»

Την Πυξίδα μας δίνει ο Πάνος Μουζουράκης, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου, για να βρούμε την άκρη σε ένα αλλιώτικο ταξίδι, το οποίο σχεδίασε παρέα με τον εξαιρετικό μουσικό και ενορχηστρωτή Κώστα Μαδεμλή. Ένα Ιπτάμενος Δίσκος θα μας πάρει μαζί του σε ένα roller coaster από τα λίγα, που με πρόσχημα τη μουσική, μας φέρνει αντιμέτωπους με έναν πιο boem εαυτό.

Άξιζε η αναμονή, κατά την οποία ο Μουζουράκης ωρίμασε και ερμηνευτικά και συνθετικά, με ατελείωτες ώρες live performance, παραδίδοντάς μας ένα δίσκο που τα έχει όλα και είναι σφιχτοδεμένος. Δύσκολα επιλέγεις ποιο από όλα τα κομμάτια ξεχωρίζει, ποιο σε αγγίζει περισσότερο, με ποιο θα προτιμούσες να λικνιστείς. Από την πολυτραγουδισμένη διασκευή του ιταλικού Baciami Ancora σε μουσική του Jovanotti, το γνωστό Φίλα με Ακόμα, το οποίο απέδωσαν κεντώντας το στα ελληνικά ο Μουζουράκης με τον Κωστή Μαραβέγια, μέχρι τη σκοτεινή στιχουργικά Σοφίτα και την ιδιαίτερη Παράξενη Ιστορία, ο δίσκος σε κερδίζει και σου δημιουργεί την παλιά καλή εμμονή να τον βάλεις στο repeat.

Τα περισσότερα από τα έντεκα τραγούδια του δίσκου τα υπογράφει συνθετικά και στιχουργικά ο Πάνος Μουζουράκης, ενώ τα υπόλοιπα οι: Κώστας Μαδεμλής, Νικόλας Αδέσποτος, Ζίνα Αρβανιτίδη (μουσική), Στέλιος Κάτσαρης (στίχους, μουσική), Εβίτα Σκουρλέτη, Βαλάντης Οικονόμου και Γιώργος Φειδάς (στίχους).

Εκτός από τους στίχους, όμως, που είναι παραστατικοί αρκετά, χωρίς πολλές λυρικότητες αλλά έντονες εικόνες που αγγίζουν κατευθείαν, η μουσική αποτελεί το μεγάλο ατού του δίσκου, καθώς μπερδεύονται σε ένα γαϊτανάκι μουσικό, ηχοχρώματα ρόκ, φανκ, σκα , τζαζ και μπαλάντες, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα, που δε θα αφήσουν κανέναν ανικανοποίητο.

Ένας δίσκος all weather, που σε κάνει να χορεύεις το καλοκαίρι και θα σε αναζωογονεί το χειμώνα. Ο Μουζουράκης στα καλύτερά του σας καλεί να ανεβείτε στον Ιπτάμενο Δίσκο του, «ο οποίος θα γίνει χρυσός», για μία αξέχαστη μουσική βόλτα.

Σοφία Γεωργαντζή, «Ζωγραφίζω Όνειρα» 
ΚΥΜΑ 2011
«Και ζωγραφίζω όνειρα μαζί σου τώρα,
Αφήνω πίσω ότι με έχει αφήσει.
Σε άλλη σφαίρα στροβιλίζομαι τρελά.
Μια μονοκοντυλιά ζωή μου στον αέρα!»

Την έχουν παρομοιάσει με τη θηλυκή βερσιόν του τραγουδοποιού Δημήτρη Ζερβουδάκη, η μουσική ιστορία του οποίου δε χρειάζεται επεξηγήσεις. Η πίστη του στο ταλέντο της ήταν δικαιολογημένη όσον αφορά το ερμηνευτικό κομμάτι. Μας έκρυβε όμως την άλλη της πλευρά, εκείνη που μας χάρισε τραγούδια εκρηκτικά όπως τα Ηλεκτροφόρα Καλώδια, την Ταράτσα Χαμηλή, το Ζωγραφίζω Όνειρα και άλλα τραγούδια, τα οποία απολαμβάνει κανείς στον πρώτο προσωπικό δίσκο της νέας εκπροσώπου της γυναικείας τραγουδοποιϊας Σοφίας Γεωργαντζή. (φωτο: Θάνος Σπηλιόπουλος)

Η παραγωγή του δίσκου ανήκει στο ΚΥΜΑ, την ανεξάρτητη εταιρία παραγωγής του Ζερβουδάκη, που σκοπός της είναι να βγαίνουν νέες δημιουργικές προτάσεις στη μουσική αγορά, χωρίς τα άγχη και τα πρέπει των μεγάλων εταιριών της δισκογραφίας. Ένας δίσκος με «μπέσα» όπως θα λέγανε οι Θεσσαλονικείς. Ένας δίσκος που έχει λόγο ύπαρξης και δεν καλύπτει ναρκισσιστικές ανάγκες. Οι αιχμές προς τη σαπίλα της πόλης, ο έρωτας παραστατικός και ονειροπόλος, η νοσταλγία και η στασιμότητα, ο πανικός της ζωής, το ντελίριο της αποξένωσης, η ελπίδα δίκοπο μαχαίρι για την ελευθερία, όλα σε ένα δίσκο, με στίχους λυρικούς, εικονοπλαστικούς και συνάμα τόσο μίνιμαλ, που περνάνε κάθετα στον ακροατή και τον διαπερνούν σαν ηλεκτρικό ρεύμα.

Πιάνο, ακορντεόν, βιολί, μπάσο, τύμπανα, κιθάρες και οι πινελιές της κρητικής λύρας συνθέτουν τον καμβά και εξισορροπούν με γκάζια τη λυρικότητα και με απαλές μελωδίες τη βιαιότητα, δένοντας τα τραγούδια και το τελικό αποτέλεσμα του δίσκου. Δεν είναι μόνο τα τραγούδια του δίσκου όμως που οδηγούν σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, το οποίο δίνει ελπίδα στη Θεσσαλονίκη, να ξυπνήσει τη φήμη της ως ζωντανός μουσικός οργανισμός. Σημαντικό ρόλο παίζει και η ερμηνευτική δεινότητα της Γεωργαντζή της οποίας η φωνή θα μπορούσε να παρομοιαστεί με πορσελάνη και βελούδο, η οποία ντύνεται ρούχα λάγνα, ρούχα σκισμένα, ρούχα οπαδών, ρούχα κοριτσίστικα και αναδεικνύει τα τραγούδια. Για την ερμηνεία του Δημήτρη Ζερβουδάκη στην «Απουσία» δεν χρειάζονται πολλά λόγια καθώς αγγίζει ευαίσθητες χορδές, σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου.

Ένας δίσκος που θα σας προκαλέσει μύρια συναισθήματα και αξίζει να εμπιστευτείτε τα αυτιά σας στην τέχνη της νεαρής Σοφίας Γεωργαντζή.