Ακούμε: Εύα Ατματζίδου "Μάταιο Ροζ"
Η νεαρή τραγουδοποιός γράφει στίχους, ερμηνεύει και συνθέτει μουσική στον πρώτο προσωπικό της δίσκο, ο οποίος κερδίζει σε ενορχηστρώσεις και τεχνική, μένει όμως πίσω σε συναίσθημα.
της Φιλουμένας Ζλατάνου
Τρία ροζ μπαλόνια μέσα στην καταχνιά της Αθήνας στάθηκαν η αφορμή για την ολοκλήρωση και την ονομασία του πρώτου προσωπικού δίσκου της τραγουδοποιού Εύας Ατματζίδου. Ενός δίσκου με ειλικρινείς προθέσεις, για τον οποίο εργάστηκαν και κατέθεσαν το μεράκι και την τεχνοτροπία τους σολίστες μουσικοί όπως ο Μανώλης Πάππος στο μπουζούκι, ο Αντρέας Πολυζωγόπουλος στην τρομπέτα, ο Βαγγέλης Καρίπης στα κρουστά, ο Ντίνος Χατζηιορδάνου στο ακορντεόν, ο Τάκης Φραγκούς στο κοντραμπάσο, ο Κυριάκος Γκουβέντας στο βιολί και αρκετοί ακόμη σπουδαίοι μουσικοί.
Η Εύα Ατματζίδου πλέκει μια «μάταιη ροζ ιστορία», ερωτική, θλιμμένη, ελπιδοφόρα σε στιγμές αναλαμπής και άλλες φορές απεγνωσμένη για φως. Γράφει στίχους και συνθέτει τη μουσική της δικής της ιστορίας ερμηνεύοντας η ίδια και προσπαθώντας να μεταφέρει το συναίσθημα και τις εικόνες στον κόσμο. Εκεί υπάρχει το πρόβλημα, καθώς αγγίζει πολύ φιλολογικά και με προσεγμένη τεχνική τα τραγούδια, χωρίς όμως να εμβαθύνει σε συναίσθημα, σαν να φοβάται να εξωτερικεύσει την ψυχή της.
Θα θέλαμε στο τραγούδι «Δυο λέξεις μόνο» λίγο παραπάνω... τσαμπουκά. Στον «Ξένο κόσμο» και το «Σεργιάνι» η συμμετοχή της Λιζέτας Καλημέρα κρίνεται καθοριστική καθώς πρόκειται για μια ερμηνεύτρια που δεν κρατάει ποτέ τίποτα για τη συνέχεια και τα «χώνει» σε κάθε στίχο. Εξαιρετικό τραγούδι κι από τα ατού του δίσκου.
Ο λόγος της είναι σωστά δομημένος και τα νοήματα πλέκονται ωραία χωρίς περιττές γιρλάντες. Οι ενορχηστρώσεις της είναι γεμάτες και μεστές, και εναλλάσσνται από το λαϊκό στη μπαλάντα.
Δώστε προσοχή στο παραστατικό «η Πόλις εάλω» κι αν θέλετε να χαμογελάσετε και να νιώσετε ότι κάποιος είναι εκεί για εσάς μην παραλείψετε να ακούσετε το δυνατό αν και απλό, «Κάποιος σε έχει πειράξει».
Ένα από τα καλύτερα βιβλιαράκια των τελευταίων δισκογραφικών κυκλοφοριών περιέχεται στο «Μάταιο ροζ» καθώς είναι πλούσιο σε πληροφορίες, έχει στίχους, επεξηγήσεις και όμορφες φωτογραφίες και προσεγμένο artwork. Η πρώτη προσπάθεια της νεαρής Εύας Ατματζίδου είναι καλή και βάζουμε στοίχημα ότι μπορεί ακόμα καλύτερα.
Τρία ροζ μπαλόνια μέσα στην καταχνιά της Αθήνας στάθηκαν η αφορμή για την ολοκλήρωση και την ονομασία του πρώτου προσωπικού δίσκου της τραγουδοποιού Εύας Ατματζίδου. Ενός δίσκου με ειλικρινείς προθέσεις, για τον οποίο εργάστηκαν και κατέθεσαν το μεράκι και την τεχνοτροπία τους σολίστες μουσικοί όπως ο Μανώλης Πάππος στο μπουζούκι, ο Αντρέας Πολυζωγόπουλος στην τρομπέτα, ο Βαγγέλης Καρίπης στα κρουστά, ο Ντίνος Χατζηιορδάνου στο ακορντεόν, ο Τάκης Φραγκούς στο κοντραμπάσο, ο Κυριάκος Γκουβέντας στο βιολί και αρκετοί ακόμη σπουδαίοι μουσικοί.
Η Εύα Ατματζίδου πλέκει μια «μάταιη ροζ ιστορία», ερωτική, θλιμμένη, ελπιδοφόρα σε στιγμές αναλαμπής και άλλες φορές απεγνωσμένη για φως. Γράφει στίχους και συνθέτει τη μουσική της δικής της ιστορίας ερμηνεύοντας η ίδια και προσπαθώντας να μεταφέρει το συναίσθημα και τις εικόνες στον κόσμο. Εκεί υπάρχει το πρόβλημα, καθώς αγγίζει πολύ φιλολογικά και με προσεγμένη τεχνική τα τραγούδια, χωρίς όμως να εμβαθύνει σε συναίσθημα, σαν να φοβάται να εξωτερικεύσει την ψυχή της.
Θα θέλαμε στο τραγούδι «Δυο λέξεις μόνο» λίγο παραπάνω... τσαμπουκά. Στον «Ξένο κόσμο» και το «Σεργιάνι» η συμμετοχή της Λιζέτας Καλημέρα κρίνεται καθοριστική καθώς πρόκειται για μια ερμηνεύτρια που δεν κρατάει ποτέ τίποτα για τη συνέχεια και τα «χώνει» σε κάθε στίχο. Εξαιρετικό τραγούδι κι από τα ατού του δίσκου.
Ο λόγος της είναι σωστά δομημένος και τα νοήματα πλέκονται ωραία χωρίς περιττές γιρλάντες. Οι ενορχηστρώσεις της είναι γεμάτες και μεστές, και εναλλάσσνται από το λαϊκό στη μπαλάντα.
Δώστε προσοχή στο παραστατικό «η Πόλις εάλω» κι αν θέλετε να χαμογελάσετε και να νιώσετε ότι κάποιος είναι εκεί για εσάς μην παραλείψετε να ακούσετε το δυνατό αν και απλό, «Κάποιος σε έχει πειράξει».
Ένα από τα καλύτερα βιβλιαράκια των τελευταίων δισκογραφικών κυκλοφοριών περιέχεται στο «Μάταιο ροζ» καθώς είναι πλούσιο σε πληροφορίες, έχει στίχους, επεξηγήσεις και όμορφες φωτογραφίες και προσεγμένο artwork. Η πρώτη προσπάθεια της νεαρής Εύας Ατματζίδου είναι καλή και βάζουμε στοίχημα ότι μπορεί ακόμα καλύτερα.
