Ακούμε: Δημήτρη Μητσοτάκη και Ευδαίμονες
Τζαζ, τάνγκο, βαλς και άλες μελωδίες μπλέκονται στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Δημήτρη Μητσοτάκη, συνθέτοντας ένα εικονοπλαστικό αποτέλεσμα.
της Φιλουμένας Ζλατάνου
«Αν... αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν`
και οι παππούδες δόντια να μασάν`...
Αν... η Τζέιν παντρευόταν τον Ταρζάν
αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουμκάν...
Αν ... αν είχα για ξαδέρφη τη Μουλάν
αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν`
αν δεν ξανάχανα το Λιποζάν
αν έπαυαν οι σφήκες να τσιμπάν`...
Αν αν αν αν ...
αν αν αν αν αν αν αν αν ...
Θα γίνω μάγος , μάντης και σαμάν
να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπαν
Να μη σπαν.»
Αν κυκλοφορούσαν παρόμοιοι δίσκοι συχνότερα, τότε τα αυτάκια μας θα γλίτωναν την κακομεταχείριση. Ένας δίσκος που φέρνει ευδαιμονία στην ψυχή και σέβεται τον ακροατή. Πολλά "αν" κυκλοφορούν στις μέρες μας, τα πιο ουσιώδη όμως προέρχονται από την παιδική αφέλεια των τριών κοριτσιών που ερμηνεύουν το θυγατρικό «Αν», το οποίο κλείνει το δίσκο που άνοιξε με την ενήλικη βερσιόν του τραγουδιού.
Ο Δημήτρης Μητσοτάκης είναι γνωστός ως στιχουργός, συνθέτης , ντράμερ και ιθύνων νους του συγκροτήματος Ενδελέχεια. Ένα συγκρότημα που άφησε ιστορία και αγαπήθηκε πολύ. Ως ροκ καλλιτέχνης μας εκπλήσσει με τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, στον οποίο κυριαρχούν διαφορετικοί ήχοι, πιο τζαζ, ταγκό, βαλς και μελωδικοί, ενώ δε λείπει και το παραδοσιακό στοιχείο στις συνθέσεις αλλά και στην επιλογή της διασκευής της «Πέρδικας», όπως και το στοιχείο της μπαλάντας.
Με όχημα το σχήμα των «Ευδαιμόνων» αναμειγνύει επιτυχώς τους ήχους του κόντρα-μπάσου, του μαντολίνου, της κιθάρας, του πιάνου και του ακορντεόν για να μας κεράσει χορταστικές μελωδίες που φτιάχνουν τη διάθεση. Στο μείγμα προσθέτει και πνευστά ώστε το αποτέλεσμα απλά να ενθουσιάσει.
Επιλέγει μία νέα φωνή, την Εύα Λαύκα, το μέταλλο της οποίας χρωματίζει τα τραγούδια με πολύ όμορφο τρόπο χωρίς να κουράζει καθώς η άρθρωσή της είναι καθαρή και η ερμηνεία της στιβαρή και με ταυτότητα. Η συμμετοχή της Μάρθας Φριντζήλα στη «Θεά» δίνει έναν πιο παραδοσιακό τόνο ερμηνείας, ενώ την παράσταση κλέβουν οι κόρες του Μητσοτάκη με τη φίλη τους Στεφανία, στο θυγατρικό «Αν».
Ο δίσκος αποπνέει μία αύρα μιούζικαλ, με κορυφαία στιγμή τη σύνθεση για το τραγούδι «Αθήνα», στο οποία ενώ περιγράφεται η παρακμή της πόλης, η μουσική φέρνει στο νου τη Βλαχοπούλου να τραγουδά το «η Αθήνα τη Νύχτα». Ο Μητσοτάκης κατάφερε να δημιουργήσει εικόνες, να γλυκάνει τη μελαγχολία ορισμένων κομματιών όπως το «Ξέρω είσαι εκεί», να συμφιλιωθεί με τις φοβίες που όλοι οι άνθρωποι κρύβουν στο «Φοβάμαι», χωρίς μοιρολατρία, να χαρίσει δύναμη και σιγουριά στο «Τραβώ γραμμή» και εντέλει στο τέλος του δίσκου να νιώθεις χαρά και ηρεμία ότι και τα μέσα σου επούλωσε και δεν άκουσες κάτι τετριμμένο αλλά χόρτασες από αχνιστές μελωδίες και στίχους εικονοπλαστικούς.
Οι «Ευδαίμονες» αξίζουν ξεχωριστή μνεία και γι’ αυτό τους αναφέρουμε ξεχωριστά. Ο Σταύρος Αναστασιάδης παίζει κοντραμπάσο και μπάσο, η Αρετή Κοκκίνου μαντολίνο και κιθάρες και ο Θανάσης Σολούκος ακορντεόν και Επίσης συμμετέχουν οι μουσικοί: Κώστας Πιστιόλης (γκάιντα, καβάλι), Γιώργος (Faustenberg) Παυλής (τρομπέτα- κορνέτα), Δημήτρης Δάσαλος- Νομικός (τρομπέτα).
Να τον αποκτήσετε αυτό το δίσκο που αναμοχλεύει αναμνήσεις και μπορεί να σας κάνει να δείτε την καθημερινότητα με έναν πιο θετικό τρόπο. Αφεθείτε στον ενήλικο ρομαντισμό που αποπνέει ο δίσκος και δε θα το μετανιώσετε. Είναι το επιχείρημα στην πεποίθηση ότι «η μουσική είναι η τροφή της ψυχής».
«Αν... αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φάν`
αν είχανε στο κρύο ένα μπουφάν...
Αν... το χρήμα, αν δεν ήτανε το παν
παγκάκια αν δεν είχαν για ντιβάν`...
Αν... αν είσαι μες στα χρέη ως εδώ παν`
αν έχεις σιχαθεί να λες ''αμάν ''
αν όσο κι αν δουλεύεις δε σου φτάν`
αν ψήνεσαι σαν ψάρι στο τηγάν`...
Αν αν αν αν...
αν αν αν αν αν αν αν αν...
Μα δεν κολλάν οι άνθρωποι σαν σπάν`
ποτάμι είναι τα χρόνια και κυλάν...
Και κυλάν...»
Lyra 2010
«Αν... αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν`
και οι παππούδες δόντια να μασάν`...
Αν... η Τζέιν παντρευόταν τον Ταρζάν
αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουμκάν...
Αν ... αν είχα για ξαδέρφη τη Μουλάν
αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν`
αν δεν ξανάχανα το Λιποζάν
αν έπαυαν οι σφήκες να τσιμπάν`...
Αν αν αν αν ...
αν αν αν αν αν αν αν αν ...
Θα γίνω μάγος , μάντης και σαμάν
να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπαν
Να μη σπαν.»
Αν κυκλοφορούσαν παρόμοιοι δίσκοι συχνότερα, τότε τα αυτάκια μας θα γλίτωναν την κακομεταχείριση. Ένας δίσκος που φέρνει ευδαιμονία στην ψυχή και σέβεται τον ακροατή. Πολλά "αν" κυκλοφορούν στις μέρες μας, τα πιο ουσιώδη όμως προέρχονται από την παιδική αφέλεια των τριών κοριτσιών που ερμηνεύουν το θυγατρικό «Αν», το οποίο κλείνει το δίσκο που άνοιξε με την ενήλικη βερσιόν του τραγουδιού.
Ο Δημήτρης Μητσοτάκης είναι γνωστός ως στιχουργός, συνθέτης , ντράμερ και ιθύνων νους του συγκροτήματος Ενδελέχεια. Ένα συγκρότημα που άφησε ιστορία και αγαπήθηκε πολύ. Ως ροκ καλλιτέχνης μας εκπλήσσει με τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, στον οποίο κυριαρχούν διαφορετικοί ήχοι, πιο τζαζ, ταγκό, βαλς και μελωδικοί, ενώ δε λείπει και το παραδοσιακό στοιχείο στις συνθέσεις αλλά και στην επιλογή της διασκευής της «Πέρδικας», όπως και το στοιχείο της μπαλάντας.
Με όχημα το σχήμα των «Ευδαιμόνων» αναμειγνύει επιτυχώς τους ήχους του κόντρα-μπάσου, του μαντολίνου, της κιθάρας, του πιάνου και του ακορντεόν για να μας κεράσει χορταστικές μελωδίες που φτιάχνουν τη διάθεση. Στο μείγμα προσθέτει και πνευστά ώστε το αποτέλεσμα απλά να ενθουσιάσει.
Επιλέγει μία νέα φωνή, την Εύα Λαύκα, το μέταλλο της οποίας χρωματίζει τα τραγούδια με πολύ όμορφο τρόπο χωρίς να κουράζει καθώς η άρθρωσή της είναι καθαρή και η ερμηνεία της στιβαρή και με ταυτότητα. Η συμμετοχή της Μάρθας Φριντζήλα στη «Θεά» δίνει έναν πιο παραδοσιακό τόνο ερμηνείας, ενώ την παράσταση κλέβουν οι κόρες του Μητσοτάκη με τη φίλη τους Στεφανία, στο θυγατρικό «Αν».
Ο δίσκος αποπνέει μία αύρα μιούζικαλ, με κορυφαία στιγμή τη σύνθεση για το τραγούδι «Αθήνα», στο οποία ενώ περιγράφεται η παρακμή της πόλης, η μουσική φέρνει στο νου τη Βλαχοπούλου να τραγουδά το «η Αθήνα τη Νύχτα». Ο Μητσοτάκης κατάφερε να δημιουργήσει εικόνες, να γλυκάνει τη μελαγχολία ορισμένων κομματιών όπως το «Ξέρω είσαι εκεί», να συμφιλιωθεί με τις φοβίες που όλοι οι άνθρωποι κρύβουν στο «Φοβάμαι», χωρίς μοιρολατρία, να χαρίσει δύναμη και σιγουριά στο «Τραβώ γραμμή» και εντέλει στο τέλος του δίσκου να νιώθεις χαρά και ηρεμία ότι και τα μέσα σου επούλωσε και δεν άκουσες κάτι τετριμμένο αλλά χόρτασες από αχνιστές μελωδίες και στίχους εικονοπλαστικούς.
Οι «Ευδαίμονες» αξίζουν ξεχωριστή μνεία και γι’ αυτό τους αναφέρουμε ξεχωριστά. Ο Σταύρος Αναστασιάδης παίζει κοντραμπάσο και μπάσο, η Αρετή Κοκκίνου μαντολίνο και κιθάρες και ο Θανάσης Σολούκος ακορντεόν και Επίσης συμμετέχουν οι μουσικοί: Κώστας Πιστιόλης (γκάιντα, καβάλι), Γιώργος (Faustenberg) Παυλής (τρομπέτα- κορνέτα), Δημήτρης Δάσαλος- Νομικός (τρομπέτα).
Να τον αποκτήσετε αυτό το δίσκο που αναμοχλεύει αναμνήσεις και μπορεί να σας κάνει να δείτε την καθημερινότητα με έναν πιο θετικό τρόπο. Αφεθείτε στον ενήλικο ρομαντισμό που αποπνέει ο δίσκος και δε θα το μετανιώσετε. Είναι το επιχείρημα στην πεποίθηση ότι «η μουσική είναι η τροφή της ψυχής».
«Αν... αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φάν`
αν είχανε στο κρύο ένα μπουφάν...
Αν... το χρήμα, αν δεν ήτανε το παν
παγκάκια αν δεν είχαν για ντιβάν`...
Αν... αν είσαι μες στα χρέη ως εδώ παν`
αν έχεις σιχαθεί να λες ''αμάν ''
αν όσο κι αν δουλεύεις δε σου φτάν`
αν ψήνεσαι σαν ψάρι στο τηγάν`...
Αν αν αν αν...
αν αν αν αν αν αν αν αν...
Μα δεν κολλάν οι άνθρωποι σαν σπάν`
ποτάμι είναι τα χρόνια και κυλάν...
Και κυλάν...»
Lyra 2010
