Ακούμε: Τάνια Τσανακλίδου, "Προσωπογραφία"
Η επιστροφή της Τάνιας Τσανακλίδου στην δισκογραφία ύστερα από οχτώ χρόνια, σηματοδοτείται από ένα άκρως συναισθηματικό CD που αξίζει να αποκτήσετε, αλλά και να δωρίσετε σε αυτούς που αγαπάτε.
της Φιλουμένας Ζλατάνου
«Εσύ παράγγειλε ό, τι πιω
Κι εγώ πληρώνω
Εσύ θα γίνεις μ' αλκοόλ κι εγώ με σένα»
Υποδεχόμαστε το 2010 με ένα cd που ξεχειλίζει έρωτα. Όταν έχεις εμπιστευτεί ντούετα όπως του Θέμη Καραμουρατίδη με το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και μια ερμηνεύτρια με το πιο εκφραστικό βιμπράτο και φωνή σπαραχτική όπως η Τάνια Τσανακλίδου, τότε μιλάμε για ένα δίσκο που επιβάλλεται να ακούσεις.
Όταν το καλοκαίρι μας ανακοίνωνε στις συναυλίες ότι θα κυκλοφορήσει μετά από μια οκταετία δίσκο προσωπικό η Τσανακλίδου, αγωνιούσαμε να ακούσουμε τι επιλογές έκανε. Είναι σίγουρο ότι οι ερμηνείες της έχουν αφήσει εποχή και έχουν ταυτιστεί με έρωτα, πάθη και πόνο. Τι τραγούδια όμως μπορεί να επέλεγε; Εμπιστεύτηκε τους νέους δημιουργούς (πλην του Μαχαιρίτσα της παλιάς γενιάς) και βγήκε κερδισμένη. Οι Καραμουρατίδης- Ευαγγελάτος άλλωστε είναι γκανιάν και βρίσκονται στην πιο δημιουργική τους περίοδο. Το «Νύχτα της φωτιάς» και το «Αυτό είμαι» είναι οι δύο πιο δυνατές στιγμές του δίσκου ενώ ακολουθεί το «Πάντα» των Γιάννη Χριστοδουλόπουλου και Ελεάννας Βραχάλη.
Ζεϊμπέκικα, μπαλάντες, δυνατές ροκ και ηλεκτρισμένες στιγμές καθώς και τανγκό συνθέτουν την παλέτα της «Προσωπογραφίας» που ναι μεν είναι ένας γυναικείος δίσκος αλλά ακούγεται και χορεύεται και από άντρες. Θέλει γερό στομάχι ο δίσκος καθώς δε χαρίζεται σε συναισθήματα. Εκρηκτική όπως πάντα η Τσανακλίδου μας μεταφέρει δικά της βιώματα που αγγίζουν τους πάντες.
Στιχουργικά όλα μιλούν για το γνωστό παλαιόθεν θέμα του έρωτα, όμως ο λυρισμός σε σημεία και ο μινιμαλισμός στις εκφράσεις σε στιγμές τονίζει την πολυπλοκότητα ενός συναισθήματος που η Τσανακλίδου είναι γεννημένη να ερμηνεύει στα άκρα. Καραμουρατίδης, Χριστοδουλόπουλος, Οικονόμου και Μαχαιρίτσας στις μουσικές, Ευαγγελάτος, Βραχάλη, Δήμου, Μαύρος και Σταύρου στους στίχους, καθώς και ένα ορχηστρικό αυτοσχεδιασμό του εξαιρετικού μουσικού Αντώνη Ανδρέου και ένα του Δημήτρη Μπαρμπαγάλα συνθέτουν το δημιουργικό σύνολο του δίσκου.
Είναι από τα δισκάκια που τα λόγια περιττεύουν διότι κανείς δε μπορεί να περιγράψει επακριβώς τι του προκαλεί. Όποτε αποκτήστε το και δωρίστε το.
Lyra 2009
«Εσύ παράγγειλε ό, τι πιω
Κι εγώ πληρώνω
Εσύ θα γίνεις μ' αλκοόλ κι εγώ με σένα»
Υποδεχόμαστε το 2010 με ένα cd που ξεχειλίζει έρωτα. Όταν έχεις εμπιστευτεί ντούετα όπως του Θέμη Καραμουρατίδη με το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και μια ερμηνεύτρια με το πιο εκφραστικό βιμπράτο και φωνή σπαραχτική όπως η Τάνια Τσανακλίδου, τότε μιλάμε για ένα δίσκο που επιβάλλεται να ακούσεις.
Όταν το καλοκαίρι μας ανακοίνωνε στις συναυλίες ότι θα κυκλοφορήσει μετά από μια οκταετία δίσκο προσωπικό η Τσανακλίδου, αγωνιούσαμε να ακούσουμε τι επιλογές έκανε. Είναι σίγουρο ότι οι ερμηνείες της έχουν αφήσει εποχή και έχουν ταυτιστεί με έρωτα, πάθη και πόνο. Τι τραγούδια όμως μπορεί να επέλεγε; Εμπιστεύτηκε τους νέους δημιουργούς (πλην του Μαχαιρίτσα της παλιάς γενιάς) και βγήκε κερδισμένη. Οι Καραμουρατίδης- Ευαγγελάτος άλλωστε είναι γκανιάν και βρίσκονται στην πιο δημιουργική τους περίοδο. Το «Νύχτα της φωτιάς» και το «Αυτό είμαι» είναι οι δύο πιο δυνατές στιγμές του δίσκου ενώ ακολουθεί το «Πάντα» των Γιάννη Χριστοδουλόπουλου και Ελεάννας Βραχάλη.
Ζεϊμπέκικα, μπαλάντες, δυνατές ροκ και ηλεκτρισμένες στιγμές καθώς και τανγκό συνθέτουν την παλέτα της «Προσωπογραφίας» που ναι μεν είναι ένας γυναικείος δίσκος αλλά ακούγεται και χορεύεται και από άντρες. Θέλει γερό στομάχι ο δίσκος καθώς δε χαρίζεται σε συναισθήματα. Εκρηκτική όπως πάντα η Τσανακλίδου μας μεταφέρει δικά της βιώματα που αγγίζουν τους πάντες.
Στιχουργικά όλα μιλούν για το γνωστό παλαιόθεν θέμα του έρωτα, όμως ο λυρισμός σε σημεία και ο μινιμαλισμός στις εκφράσεις σε στιγμές τονίζει την πολυπλοκότητα ενός συναισθήματος που η Τσανακλίδου είναι γεννημένη να ερμηνεύει στα άκρα. Καραμουρατίδης, Χριστοδουλόπουλος, Οικονόμου και Μαχαιρίτσας στις μουσικές, Ευαγγελάτος, Βραχάλη, Δήμου, Μαύρος και Σταύρου στους στίχους, καθώς και ένα ορχηστρικό αυτοσχεδιασμό του εξαιρετικού μουσικού Αντώνη Ανδρέου και ένα του Δημήτρη Μπαρμπαγάλα συνθέτουν το δημιουργικό σύνολο του δίσκου.
Είναι από τα δισκάκια που τα λόγια περιττεύουν διότι κανείς δε μπορεί να περιγράψει επακριβώς τι του προκαλεί. Όποτε αποκτήστε το και δωρίστε το.
Lyra 2009
