Σταυρός του Νότου: Μαθήματα ελληνικής μουσικής ιστορίας από τον Θ. Μικρούτσικο

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Γιατί αξίζει πολύ αυτό το μουσικό πρόγραμμα που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου κάθε Κυριακή και Δευτέρα, με ώρα έναρξης 9.30; Αξίζει καταρχήν διότι το να παρακολουθείς το Θάνο Μικρούτσικο είναι σαν να παρακολουθείς μαθήματα ελληνικής μουσικής ιστορίας. Ένας συνθέτης που έχει γράψει πολλά από τα σημαντικότερα κομμάτια της ελληνικής μουσικής και έχει μελοποιήσει έργα όπως «ο Σταυρός του Νότου» του Νίκου Καββαδία που απλά έμειναν στην ιστορία. Η μουσική του είναι διαχρονική και ταιριάζει σε κάθε εποχή.

Δεύτερον, δεν μπορεί να μην ενθουσιαστείς από τη ζωντάνια εφήβου που αποπνέει, που και κουρασμένος να είσαι σε τονώνει και σου ξυπνάει τη διάθεση. Επιπλέον, οι ερμηνείες των τραγουδιών του από τον ίδιο είναι σπουδή για τους τραγουδιστές και εμπειρία συγκλονιστική για τους απλούς ακροατές. Και σαν τελευταία σημείωση, το γεγονός ότι πρόκειται για έναν παθιασμένο πιανίστα και διορατικό μαέστρο-ενορχηστρωτή.

Αξίζει, επίσης, διότι συμπράττει με τον Θάνο Μικρούτσικο ένας από τους σημαντικότερους νεότερους τραγουδοποιούς, με πολυαγαπημένα τραγούδια στις αποσκευές του και μια φωνή καμπάνα, που σε μαγνητίζει, ο Μίλτος Πασχαλίδης. Με θητεία στους Χαΐνηδες, και μετά ακολουθώντας προσωπική πορεία, έχει αποκτήσει το δικό του φανατικό και ψαγμένο κοινό, που επικεντρώνεται στην ποιητική των τραγουδιών του, την επαναστατικότητά και την αισθαντικότητα της ερμηνείας του και στη σεμνή παρουσία του.

Ακούγοντας από τον Πασχαλίδη τραγούδια όπως το «Ανεμολόγιο» και τη «Γυναίκα» , τα οποία δένει άψογα με έναν α καπέλα «Ερωτόκριτο» και με «Κακές συνήθειες» που χρόνια τώρα λατρεύουμε να ακολουθούμε, επιβεβαιώνεται η πρότερη υποψία μας ότι πρόκειται πραγματικά για μια συνεργασία με έντονη χημεία επί σκηνής από αυτές που απλά δε λογίζεται καν να μην παρακολουθήσεις.

Αξίζει, επιπλέον, για τη Ρίτα Αντωνοπούλου, μία νεαρή τραγουδίστρια που από όταν ερμήνευε τη «ζελατίνα» του Κραουνάκη στις παραστάσεις της Σπείρα-Σπείρα, διαφαινόταν ότι πρόκειται για μεγάλο ταλέντο, με φωνή σαν ουράνιο τόξο ηχοχρωμάτων, που μπορεί να μεταμορφώνει και να αναδεικνύει νέα τραγούδια, να σέβεται όσα έχουν σημαδέψει άλλες μεγάλες φωνές και να τους δίνει νέα υπόσταση, και μια παρουσία σκηνική που απλά δε μπορείς να μην την προσέξεις, αφού μοιάζει με έκρηξη, χωρίς ίχνος υποκριτικής ή θεατράλε διάθεσης. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι είναι κατάθεση ψυχής σε όλα τα τραγούδια, μιας τραγουδίστριας από αυτές που κάθε τραγουδοποιός θα ήθελε να εμπιστευτεί τραγούδια του, λόγω της δοτικότητάς του ταλέντου της.

Αξίζει, τέλος για τους μουσικούς-ερμηνευτές που επί σκηνής δε διεκπεραιώνουν ως session μουσικοί αλλά το χαίρονται, χορεύουν, κάνουν φωνητικά και απογειώνουν τα τραγούδια. Ο Θύμιος Παπαδόπουλος στα πνευστά, ο Δημήτρης Σινογιάννης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Χρήστος Βογιατζής στο μπάσο, ο Άκης Γαβαλάς στα τύμπανα και ο Νίκος Παπαναστασίου στο ακορντεόν συμπληρώνουν στη μουσική συνεργία που διαπράττεται στο γνώριμο Σταυρό του Νότου.

ΥΓ. Και μια υποσημείωση για όσους βρέθηκαν στην πρεμιέρα στις 19 Οκτωβρίου, για μία στιγμή από τις σπάνιες που θα μας συντροφεύει για καιρό, η ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου και το ζεϊμπέκικο του, στη Ρόζα, μετά από παράκληση του Θάνου Μικρούτσικου και του κοινού να ανεβεί να πει ένα τραγούδι. Από τις ωραιότερες εκπλήξεις που ζήσαμε.