Ακούμε: Ισίδωρο Παπαδάμου, "Σεντουκιασμένοι φλώροι"

 Ο Ισίδωρος Παπαδάμου είναι παλιός γνώριμος στην ελληνική δισκογραφία, αφού γύρω στο 1967 περίπου σχημάτισαν με τον Αργύρη Μπακιρτζή τον πυρήνα του συγκροτήματος των ‘Χειμερινών Κολυμβητών’. Από το 1997 ασχολείται με την έκδοση του δικού του έργου.

Ο Ισίδωρος Παπαδάμου δεν είναι τυχαία περίπτωση καλλιτέχνη. Αποτελεί μια από τις λίγες, πλέον, περιπτώσεις ανθρώπων που αντιμετωπίζουν την τέχνη ως ασκητική. Ο καλλιτέχνης αφοσιώνεται, και βέβαια δεν βιοπορίζεται από αυτή. Ο ίδιος κατασκευάζει μουσικά όργανα από το 1983. Γράφει μόνος του μουσική και στίχους από το 1973 και από το 1994 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει πέντε προσωπικούς δίσκους («Δεν σ' έχει αρνηθεί», «Μόλις βραδιάσει», «Του διαβόλου τα λυχνάρια», «Ένα γινόμενο» και ο τελευταίος του «Σεντουκιασμένοι φλώροι») με την οικογενειακή του εταιρία με το όνομα «Σε δισκάδικα δεν μπαίνουν ούτε κέρδη τα μαραίνουν Records».

Μέσα από τα τραγούδια του ο Ισίδωρος Παπαδάμου εκφράζει τη δική του αλήθεια. Αλήθεια πραγματικά όπως την νιώθει και την αντιλαμβάνεται δοσμένη με υπέρτατο ήθος και πάθος. Μέσα από την μουσική του αναβλύζει η καθαρότητα, η διαύγεια, η πνευματικότητα, η ομορφιά, το χρώμα και πολλά στοιχεία τα οποία θεωρούμε ότι ανήκουν σε άλλη εποχή. Οι στίχοι βγαίνουν από την ψυχή του και δείχνουν πώς αντιλαμβάνεται ο καλλιτέχνης τον άνθρωπο σε συνδυασμό με την σύγχρονη πραγματικότητα και τα αδιέξοδα της.
 
Ο ήχος του καθάριος ως «γάργαρο νερό», φυσικός, όμορφος, ευαίσθητος, έντεχνος αλλά με λαϊκά «πατήματα» έχοντας μελετήσει και θητεύσει στους μεγάλους του ρεμπέτικου. Συνεπώς, ο Ισίδωρος Παπαδάμου γνωρίζει καλά και πράττει αυτό που λέμε «κατάθεση ψυχής». Τα τραγούδια του όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος «εξισορροπούν οι μουσικές και στοχαστικές τάσεις που με διακατέχουν. Οι τάσεις αυτές μπορούν να αποτυπωθούν μέσα στο τρίπτυχο: "Ζόρικα, αμανέδες και ευγενικά". Εκεί κινούνται τα τραγούδια μου. Ακολουθώ δηλαδή την ελληνική μουσική στα διάφορα στιλ της και τρυγώ ανάλογα με τις συναισθηματικές μου ανάγκες αυτό που κάθε φορά μου ταιριάζει και με εκφράζει».

Ο νέος του δίσκος λέγεται Σεντουκιασμένοι φλώροι. Για το δίσκο αυτό ο δημιουργός σημειώνει «οι παθιασμένοι λάτρεις του κελαηδήματος των άγριων πουλιών ενίοτε καταφεύγουν σε σκληρές μεθόδους προκειμένου να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους. Εφαρμόζουν για τα δύσκολα πουλιά, τα πιο άγρια, τα πιο ατίθασα, τη διαδικασία του σεντουκιάσματος. Ως πιο κατάλληλος για σεντούκιασμα συνήθως κρίνεται ο φλώρος (carduelis chloris). Τον κλείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σ’ ένα σεντούκι στο απόλυτο σκοτάδι, στην απομόνωση. Εκεί το πουλί –αν καταφέρει να επιζήσει μετά από τέτοιο σοκ– αλλάζει φτέρωμα, μεταμορφώνεται και ημερεύει. Λησμονεί το παρελθόν του και προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα. Τιθασεύεται, πειθαρχεί, υποτάσσεται. Κελαηδάει άφοβα, ανέμελα και παθητικά συμφιλιωμένο απόλυτα με αυτό που το ένστικτο του δίδαξε να φοβάται, τη στέρηση της ελευθερίας. Με μια γρήγορη ματιά εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται και στους ανθρώπους ακούσια ή εκούσια, από την κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι "σεντουκιασμένοι" κυκλοφορούν ανάμεσά μας χωρίς αιδώ και ενοχή, πολλές φορές μάλιστα και με υπερηφάνεια κελαηδούν αυτό που τους δίδαξαν οι δεσμοφύλακές τους. Φθάνουν ακόμη και στο σημείο να το αγαπήσουν και να ταυτιστούν απόλυτα μαζί του».

Τέλος, παρατίθενται κάποιες σκόρπιες παρατηρήσεις του δημιουργού για τα τραγούδια του νέου του δίσκου:
1. Ο έρωτας στην εκλεπτυσμένη μορφή του με στοιχεία μουσικής λαϊκής κλασικότητας.
2. Η ανάγκη να στραφώ σ’ ένα μουσικό όργανο και να φτιάξω για κείνο ένα τραγούδι, μέσα στο οποίο θα υπάρχω κι εγώ.
3. Η διάθεση να ερμηνεύσω τους ανθρώπους και να φρεσκάρω οράματα πού’χουν ξεχαστεί, όπως η ελευθερία. Παράλληλα να καταγγείλω τους υπέρμετρα φιλόδοξους και λάτρεις της πολιτικής ισχύος ως ύποπτες, υποταγμένες υπάρξεις.
4. Η ερωτική, λαϊκή καντάδα – κάλεσμα.
5. Η στροφή της ματιάς μέσα σ’ ένα πολεμικό σκηνικό. Καταγραφή θλιμμένων και απελπισμένων στιγμών, ενώ παντού κυριαρχεί το θράσος της δύναμης. Παράλληλα γίνεται μια προσπάθεια να εξηγηθούν οι αναλύσεις των σχολιαστών που έχοντας μετατρέψει τον πόλεμο σε τηλεοπτικό θέαμα δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν το βάρος που συσσωρεύει όλη αυτή η τραγωδία μέσα στις ψυχές μας.
6. Κι εδώ γίνεται προσπάθεια να ερμηνευτεί ο άνθρωπος και οι αναζητήσεις του.
7. Οργανικό. Βαριά και έντονα συναισθήματα εκφρασμένα μέσα από τις κινήσεις της πενιάς του μπουζουκιού.
8. Ο έρωτας περιβεβλημένος από στοιχεία ρομαντισμού και ονείρου.
9. Ερωτικό λεπτόχρωμο που κάνει και λίγη πλάκα.
10. Ένας μαχητής στρέφεται για να δει τη ζωή που διάνυσε μέχρι τώρα. Οι διαπιστώσεις του τον βοηθούν ψυχικά και τον ελαφρύνουν έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία του. Κι εδώ επικρατεί προβληματισμός για τα ανθρώπινα.
11. Το μπουζούκι σε μια πιο ρομαντική εκδοχή του εαυτού του, καθώς σε κάποια σημεία προβάλλουν στοιχεία ιταλικής καντσονέτας.
12. Βαρύ ζεϊμπέκικο, λιτό, δωρικό. Μέσα από ένα ξενύχτισμα που καταφέρνει να γίνει τελετουργία επιτυγχάνεται μια επανάσταση που απελευθερώνει τους ήρωες από τα δεσμά της καθημερινής βιοπάλης.
13. Καταγράφει τη σημερινή πραγματικότητα. Παρά την ταπεινότητά του καταφέρνει να συγκρατήσει Φρυνιχικά και Αριστοφανικά στοιχεία.
14. Οι σχέσεις αγάπης και έρωτα.
15. Συσσωρευμένοι ερωτικοί πόνοι και απογοητεύσεις που απελευθερώνονται μέσα απ’ το χορευτικό και παθιασμένο ταξίμι του μπουζουκιού.
16. Μπουζουξίδικο σόλο αλέγκρο. Πολλά μουσικά θέματα που συνδέονται και προβάλλουν το ένα μετά το άλλο με μετατροπίες και αλλαγές κλιμάκων.
17. Περιγράφει πώς κάποτε θα μας δικάσουν οι επόμενες γενιές για τις ρηχές και επιπόλαιες επεμβάσεις μας πάνω στη ζωή.
18. Το τραγούδι του οργανοποιού. Αναφέρεται σε μια μέρα με πολλές δυσκολίες και αναποδιές. Κινείται ανάμεσα στο βυζαντινό, το δημοτικό και το σύγχρονο.

Ο νέος δίσκος δεν κυκλοφορεί στα δισκάδικα αλλά μπορεί κανείς να τον βρει από τον καλλιτέχνη αλλά και στο διαδίκτυο (http://www.trixordo.com)

Σπύρος Παπαθανασίου